LOGINShare
คนเลี้ยงไก่ทอดของเรยา
Last Updated:
2025-11-24 21:31:46ความดีของสารวัตรหนุ่มกลับทำให้คนนิสัยแย่ๆ หลงใหลในความสุภาพอ่อนโยนใจดี โดยเฉพาะตอนอยู่ด้วยกัน
เรยามองร่างสูงสง่าทุกย่างก้าวแม้อยู่ในที่ส่วนตัวใบหน้าวางตรงไม่วอกแวกแผ่นหลังตั้งตรงไหล่ผายยึดตึงทุกการเคลื่อนไหว แม้แต่ท่อนขากำยำเรียวยาวราวกับนายแบบที่อยู่ภายใต้กางเกงรีดเรียบสีกากีพอดีตัวนั้นก็เป็นสิ่งที่เรยาชื่นชอบมาก … ลำคอขาวยาวแต่งแต้มด้วยเส้นเลือดปูดโปนสีเขียวจางๆ กับลูกกระเดือกแหลมคม คนที่คนอย่างเรยาไม่เคยคิดว่าจะเจอในชีวิต ทุกอย่างของนายตำรวจตราตรึงในความรู้สึกตั้งแต่แรกเจอมาจนถึงปัจจุบัน ใบหน้ากับน้ำเสียงของสารวัตรคีรติทำเรย์หัวเราะอารมณ์ดีได้เสมอ คีรตติมองสร้อยแบบโซ่สีเงินที่มีจี้เป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษตัว R ที่คอของเรย์แล้วยิ้มกับมัน “งานที่ให้ทำเสร็จหรือยัง” “ทำให้แล้วจะได้อะไรอ้ะ” เรยาเอียงคอถามท่าทางยียวนเพราะสารวัตรชอบใช้ทำงานที่ไม่ถนัดอย่างเรื่องระบบสมองกล ที่ทันสมัยมากๆ “ไก่ทอดไง” สารวัตรคีรติตอบยิ้มๆ “เค้าสั่งกินเองก็ได้ปะ” เรยาย่นจมูกแสร้งเบือนหน้า “ถ้าสั่งเองได้แล้วจะฝากซื้อทำไม” “อยากถูกใส่ใจอ้ะหมาที่ไหนก็เป็นกัน” “ชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับหมาอยู่เรื่อย” เรยามองเรียวปากได้รูปขยับพูดอ้าน้อยแบบที่ผู้ดีมีมารยาทพึงกระทำ “เค้าจะเป็นหมา เลี้ยงเค้าไว้เถอะนะ จะเชื่องกับคุณสารวัตรคนเดียว” “ทะเล้นเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ” สารวัตรคีรติพึมพำอ่อนใจแต่ชินเสียแล้วเพราะมันก็น่ารักดี “ดีใช่มั้ยล่า” เรยาโน้มตัวเข้ามาใกล้ จุมพิตลงบนนิ้วเรียวสวยของสารวัตรหนุ่ม “เลิกกวนได้แล้ว” สารวัตรคีรติเลิกคิ้วส่ายหน้าในความหน้ามึนของเรยาพลางหัวเราะเบา ๆ แต่เจ้าตัวการกลับฉีกยิ้มกว้างแววตาเปล่งประกายเหมือนเด็กได้ของเล่น บางครั้งชีวิตคนเราก็ไม่แน่นอนแบบนี้แหละ ใครจะไปคิดว่าการเก็บเด็กหลงทางที่เดินตากฝนริมทางมาจับอาบน้ำป้อนข้าวป้อนน้ำจะเป็นเด็กลามกจอมร้ายกาจจับตำรวจกดในวันที่เมากลับจากงานเลี้ยง เจ้าเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้า ไม่ยอมไปไหนยิ่งมีอะไรกันแล้วยิ่งติดเป็นปลิง ยอมทำทุกอย่างเพื่อจะได้เป็นมีสถานะกับคนที่บังเอิญมีอะไรกันตัวก็ใหญ่เท่ากัน เป็นหน่วยปราบปรามที่ถูกชมมว่ายิ้มสวยมากกว่าดุดัน ใช้ชีวิตเรียบง่ายใจเย็นดูน่าเบื่อแต่เจ้าเด็กเรยาที่แสนสดใสกลับชื่นชอบมันยิ่งกว่าใคร ยิ่งใจดีก็ยิ่งชอบ ยิ่งอ่อนโยนก็ยิ่งเคลิ้ม ยิ่งแต่งกายด้วยชุดตำรวจก็คล้ายกับคนต้องมนต์ วันนั้นไม่น่าเมาเลย เรยาเหมือนลูกหมาตกน้ำ หางลู่หูตกตาขวางตอนที่ลงจากรถยื่นร่มไปกางให้ หมาหนุ่มวัยกลัดมันกับอารมณ์รุนแรงราวกับคนเก็บกด ไม่มีความน่ารักในนิสัยแม้แต่น้อย หน้าตาอันหล่อเหลาติดเจ้าเล่ห์สายตาแพรวพราว หลงใหลในเกมส์ที่ใช้หัวคิดและความสะใจ พูดจาตรงไปตรงมาค่อนไปทางหยาบคายแต่นั่นคือสเน่ห์ของเรย์ พอได้มีอะไรกันแล้วเด็กหนุ่มตัวร้ายก็กลายร่างเป็นหมาบ้านที่มีปลอกคอ เด็กคนนั้นเก่งกาจเรื่องบนเตียงเหมือนผู้เชี่ยวชาญ ไม่เคยอิ่ม ไม่รู้จักพอ อ้อนขอขู่ขย่มควบคุมทุกกระบวนท่าถูกทำให้ยอมแพ้ในเกมส์กามที่ถูกคนอายุน้อยกว่าควบคุมทุกครั้งไป ถูกเด็กเพนจรรวบหัวรวบหางหล่อเลี้ยงความสัมพันที่ไร้สถานะนี้ทุกเมื่อเชื่อวันไม่ต่างจากการกินข้าว ทุกวัน…ทุกทุกวัน หลอมรวมคลุกเคล้าเข้าด้วยกันทั้งที่ควรจะเบื่อรสชาติเดิมๆ คิดว่าเวลาที่ผ่านไปจะทำให้หายไปเอง เรย์อาจจะหาทางไปที่อื่น อาจจะมีคนอื่นที่อยากรัก หรืออยากทำงานอื่นแทนที่จะใช้ชีวิตเลื่อนลอยแลกกับที่อยู่ที่กินและเซ็กส์อย่างที่ทำอยู่ตอนนี้… เพียงแต่ตอนนี้ไม่มีอาการแบบนั้นเลย เรยายืนอยู่หน้าห้องน้ำ ร่างสูงใหญ่แน่นเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อจ้องมองผมสั้นชื้นปรกหน้าเมื่อไม่ได้ถูกเซ็ตเปิดหน้าผากด้วยยิ้มเจ้าเล่ห์เหมือนเด็กตัวเล็ก ๆ มือทั้งสองสวมกอดร่างเย็นชื้นหอมกรุ่นกลิ่นดอกไม้ป่าของครีมอาบน้ำ ผิวขาวจัดเนียนละเอียดไม่เหมือนคนทำงานสมบุกสมบัน ไม่รู้ว่ามีเชื้อเจ้าขุนมูลนายที่ไหนจึงได้ดูเลอค่าไปทั้งตัวทั้งกริยามารยาทเช่นนี้ เรยาที่โตมากับความสะดวกสบายมากๆ ยังดูแตกต่างกับข้าราชการธรรมดาตรงหน้า ผ้าขนหนูสีขาวพันรอบเอวสอบสวย เรยาชอบใช้ปลายนิ้วลากไล้บางเบาทุกที่บนร่างกายของนายตำรวจความอ่อนโยนของสารวัตรคีรติทำให้เรียนรู้วิธีเข้าหาด้วยความถนุถนอม…แค่ตอนเริ่มต้น “ตัวเองหอมจัง” แววตาหวานเยิ้มเข้ามาใกล้เบียดชิดเกี่ยวกอดร่างเนียนเข้าหากล้ามท้องแน่นกดปลายจมูกชอนไชซอกคอหอมกรุ่น มังกรร้ายดุนดันกางเกงผ้าขาสั้นแข็งขืนว่องไวเพียงได้สัมผัสแกนเนื้อภายใต้ผ้าเช็ดตัว “เค้าทำงานเสร็จแล้วนะ” เรย์กระซิบชิดลำคอขาวเสียงแหบห้าวสั่นเครือไม่มันคงเอ่ยพลางห้ามตัวเองแทบไม่ไหว “จริงเหรอ? เร็วจัง” สารวัตรเลิกคิ้วสูงราวกับไม่เชื่อ “อื้อ สั่งไก่ให้เค้ายัง~ “ “… แป๊บนึงนะขอดูหน่อย ไม่คิดว่าเร็วขนาดนี้” สารวัตรยังทึ่งกับคำตอบของเด็กหนุ่มตัวโตพลางก้มลงมองเอกสาร ไล่สายตาอ่านข้อมูลทั้งที่ถูกกอดติดเป็นปลิง “ตามสบาย” เรย์กระซิบข้างหูแนบหน้าลงบนแผ่นหลังเย็นสบาย “บัญชีคริปโตอุดมศักดิ์ แซ่ลี้” ดวงตาสีดำสนิทหรี่เล็กลงนึกถึงใครบางคนที่ชื่อเหมือนกันเค้าเจาะโค้ดที่เตงให้มามันคือกระเป๋าเงินดิจิตอล ตัวเองให้เค้าเปิดกระเป๋าคริปโตทำไมเหรอ” เรยาคลิกหน้าจอที่ปรากฎภาพใบหน้าเจ้าของชื่อคนในเครื่องแบบผู้กองตำรวจคมเข้มหน้าดุหล่อคม สารวัตรหนุ่มขมวดคิ้วมุ่นแววตาวาววับวูบหนึ่งก่อนจะกลับเป็นเหมือนเดิม “มันเป็นเบาะแสที่เรารวบรวมมาได้จากที่เกิดเหตุน่ะ …ขอโทษนะมันเป็นความลับราชการ ถึงนายจะรู้แล้วว่ามันคืออะไรแต่ช่วยปิดเป็นความลับได้ไหม” “ได้สิก็ผมอยู่ข้างคุณสารวัตรนี่นา” เรยายิ้มกว้าง ข้อมูลลับที่ไม่มีใครรู้ เด็กไร้บ้านเอาแต่เล่นเกมส์มีฝีมือการใช้เครื่องมือไอทีเป็นเลิศจนน่าทึ่ง “ไหนว่าเรียนบริหารทำไมใช้มัลแวร์แฮคข้อมูลได้” “ไม่รู้สิมันเข้าได้เอง..เตงรู้ได้ไงว่าเค้าใช้มัลแวร์เจาะข้อมูล” เรยายื่นหน้าเข้าใกล้สารวัตรตัวหอม “เพราะกรมตำรวจก็ใช้เหมือนกันแต่..เจาะไม่ได้” “เค้าคิดออกละ” เรยาจ้องตาคุณสารวัตรนิ่งขรึม “หมวดอุดมเข้ามาจีบตัวเองเพราะมีผลประโยชน์แอบแฝงสินะ” เรย์ยื่นนิ้วมาเกลี่ยรอยแหวกของผ้าขนหนู เอ่ยสันนิษฐานราวกับเป็นนักสืบ ความเก่งกาจนับวันและความแฝงอารมณ์ซุกซนทำให้ผู้ใหญ่ยืนเงียบ …อีกข้อที่ปล่อยเรยาไปไม่ได้คือเด็กคนนี้เก่งเรื่องเจาะข้อมูลยิ่งกว่าเจ้าหน้าที่ราชการชั้นนำและเคยเจาะเข้าระบบกรมตำรวจแต่ไม่มีใครจับได้มาแล้ว นอกจากฝีมือการเล่นเกมส์แล้วการเจาะข้อมูลในการสืบคดีที่ต้องพึ่งพาหลักฐาน เรยากลับทำมันได้ดีจนน่ากลัว ขนาดแผนกไซเบอร์ของข้าราชการยังทำไม่ได้แล้วทำไม…
Latest chapter
วุ่นนักรักของเรยา เมาก็เอา
นิ้วยาวของเรยาเกี่ยวขอบกางเกงผ้านุ่มลื่นสีขาวลงพ้นเนินสะโพกดึงลงจนร่วงหล่นลงไปกองกับพื้นทำให้ท่อนล่างคุณตำรวจไร้เครื่องป้องกัน“ตัวเองชอบตอนเค้าติดสัตว์ไง” ปากได้รูปที่ชอบพ่นคำลามกทำเอาเจ้าของงบ้านนมันเขี้ยวอย่างหนักมือข้างหนึ่งของคุณตำรวจบีบกรามเจ้าหมาตัวโตแน่นแตเจ้าตัวดีกลับเอียงหน้ามาเลียหลังมือขาวสว่างเอาอกเอาใจ สองมือที่กอบกุมก้อนสะโพกแน่นสอดลึกลงไปในร่องหลืบคับแคบ รอยยิ้มเล็กๆ เริ่มปรากฏขึ้นบนใบหน้าสารวัตรหนุ่มยิ่งทำให้หมาอย่างเรย์ได้ใจหันหน้ามองเนื้อแท่งขาวราวกับบไส้กรอกอวบอิ่มสิ่งกลิ่นหอมหวน เกร็งข้อมือโอบอุ้มก้อนเนื้อแน่นยกขึ้นน้อยๆ ร่างสูงของสารวัตรต้องเขย่งปลายเท้าเจ้าหมาเด็กไม่รู้สำนึกว่าทำความผิดยังคงนัวเนียของโปรดไม่หยุดหย่อนหน้าหล่อๆ มุดกลางหว่างขาคนพี่แหงนหน้าเสยปลายลิ้นลากผ่านถุงเนื้อนุ่มนิ่มปาดเลียลำร้อนขาวเนียนยิ่งกว่าผิวเด็กอ่อน แท่งเนื้อที่มักจะมีปฏิกริยากับสัมผัสของหมาบ้าอย่างเรย์เสมอมือสองข้างของสารวัตรคีรติต้องประคองบ่ากว้างเอาไว้เมื่อถูกช้อนสะโพกขึ้นจนไม่สามารถเหยียบพื้นได้ ขาสองข้างกางออกกว้างจนแทบจะขี่คอคนเมา“อืมมม~”คุณตำรวจส่งเสียงครางแผ่วทุกครั้งที่เก
วุ่นนักรักของเรยา หมามันดื้อ
เวลาต่อมาสภาพห้องใต้ดินเละเทะเศษขนมเกลื่อนกราดกระป๋องเบียร์ขวดน้ำอัดลมและน้ำเปล่าเป็นกอง ทั้งหมดมึนเมาตามๆ กันแค่นั่งยังเซ เสียงพูดคุยยืดยานฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง“มึงจะกลัวอะไรเราสี่คนเป็นส.ส นะมิดจี้มึงเองก็บอกว่ามันไม่กล้าทำอะไร” แวซายพูดพลางโยนถุงขนมบนโต๊ะให้น้องเล็กปีรามิดตะครุบกอบโกยเอามากอดไว้ไม่แบ่งใคร “ถ้ามันต้องทำขึ้นมาล่ะแล้วพวกมึงจะมีปัญญาคลอดลูกไปคืนแม่กูหรือไง!?” เสียงขึ้นสูงอย่างกับจะกัดใครสักคน“มึงนี่หงุดหงิดง่ายชะมัดตอนโมโหเสียงก็ยิ่งแหบเหมือนอะไรก็ไม่รู้ แกว๊กๆๆๆๆ” โรมหัวเราะ“ทำไมไม่เอาอย่างลูกพี่ลูกน้องมึงบ้างวะ เอาสมองมาไว้ที่จู๋ไม่ต้องคิดห่าอะไร เด้าอย่างเดียวไม่เครียดก็เด้า หิวก็เด้า อิ่มก็เด้า เลี้ยงง่ายสัด”“เออจริง มึงน่าจะแดกน้ำอสุจิแทนข้าวไปเลยนะ” อีกคนเสริม“ชมกูอยู่ปะวะ จะได้เขินถูก” เรยายกคิ้ว ยิ้มกวนปีรามิดกอดอก หัวเราะหึ ๆ เพราะอารมณ์เย็นลง“สมองอยู่ที่จู๋จริง ๆ”“ทำไมพ่อแม่พวกเราถึงมาเป็นนักการเมืองวะ” เรย์ยกขวดเหล้า ขยับปากยิ้มจาง ๆ “แดกบ้านแดกเมืองแล้วมันเท่ดีมั้งแล้วมาตอแหลว่ารักประเทศ ““จริง…” เสียงแวซายรับคำเบา ๆ“อย่าทำตัวน่าเบื่อ
วุ่นนักรักของเรยา ปลอมตัวมาแบลคเมล
วันเสาร์บ้านผู้หมวดอุดมศักดิ์แกร่ก…แต๊กกกกๆๆๆๆๆๆ …“ไอ้เหี้ย! กูบอกให้ระวังหลังไง!”เสียงตะโกนปนหัวเราะดังออกมาจากห้องโถง เสียงเมาส์กดคลิกตามจังหวะเกมก้องสะท้อนผนัง ตัวละครกระโดดเล็กน้อย หมุนตัวหลบการโจมตีในเกม เสียงปัง ๆ ๆ ดังตามจังหวะมือเขย่าเมาส์“หนวกหู!! เมื่อไหร่จะเลิกเล่นเกมส์สักที” หมวดอุดมศักดิ์พ่นลมหายใจตวาดลั่นบ้าน“แป๊บนึงกำลังจะชนะแล้ว” ปีรามิดทำเสียงยียวนเออออแต่ไม่ขยับเขยื้อนจากหน้าจอ“หยุดเล่นเดี๋ยวนี้!!” น้ำเสียงเรียบแต่เต็มไปด้วยอำนาจ ทำให้ทุกอย่างหยุดนิ่งไป“มีเมลล์ส่งเข้ามาหาคุณด้วยล่ะ ผมปลดล็อคดู เขาบอกว่าอะไรน้าฟินแลนด์สามวันเวลาสามนาฬิกา…เหมือนรหัสลับปฏิบัติการในเกมส์เลย” ร่างผอมบางลอยหน้าลอยตาเล่นเกมส์ต่อสู้เสียงดังแล้วหัวเราะไปพร้อมกันตึก ตึก ตึกหมั่บบ!!หมวดอุดมศักดิ์เอื้อมมือมาบีบแก้มขาวให้หันหน้ามาสบตาแรงๆ “ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามายุ่งกับของของฉัน…อยากตายเหรอไง!” เสียงแข็งกร้าวเย็นชาเค้นต่ำกดดันคนตัวเล็กไม่ต่างจากราชสีกับลูกแมวดวงตากลมใต้ผมหน้าม้าต้องแสงวาวชั่วครู่แม้จะถูกบีบจนเจ็บกรามแต่เลือดนักสู้ก็ไม่ยอมง่ายๆ “ถ้าผมตาย ข้อมูลของคุณกับคนในความลับแ
วุ่นนักรักของเรยา แผนรั่วๆ ยั่วให้เย่
เวลาต่อมา“พี่ค้าบ…”ปีรามิดยืนอยู่ในห้องกรง มือเล็กจับซี่เหล็กเขย่าไปมาเหมือนหมาถูกขัง“พี่จ๋า…”เสียงอ้อนกระท่อนกระแท่นโบกมือไปมาขอความเห็นยกปลายเท้ากระโดดโหย๋งเหย๋งอยู่ไม่สุข’ พี่ตำรวจปล่อยผมไปเถอะ ผมไม่กินแล้ว ผมไปขอคนอื่นก็ได้ ทำไมต้องจับมาขังแบบนี้ด้วย’ ปากบางกัดสั่นแต่กัดฟันกรอด มือเล็กกระตุกกรงเหล็กแรงๆ แม่ว่ามันจะไม่สะทกสะท้านสักนิดเรยาหัวเราะในห้องควบคุม เสียงแหบพร่า “ไอ้เหี้ย… โดนจับขังแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า”’ ไอ้ตำรวจนี่มันจิตใจอำมหิตชะมัด แค่คนตัวเล็กมาขอเงินกินข้าวก็จับเข้าคุกเฉยเลย’ เพื่อนอีกคนขมวดคิ้วบ่นไปเรื่อยเปื่อย’ กูว่าแล้ว ไม่มีใครใจดีขี้สงสารเท่าเมียกูอีกแล้ว’ เรยากอดอกอวดสรรพคุณคนรักที่เป็นตำรวจเหมือนกันเสียงหัวเราะพรืดดังลั่นรถด้วยความหมั่นไส้อีกครั้ง’ เลิกอวดเมียก่อนได้ไหมไอ้เรย์ ถ้าไม่อยากถูกตีนเล็กๆ ของไอ้มิดนาบหน้าก็รีบส่งคนไปประกันตัวมันเร็ว’ โรมเสนอ ปกระดิกตัวไปมา มือเล็กกวาดไปตามเหล็กกรง หางตากระพริบตาตื่น ๆร่างตัวกระแทกเบา ๆ กับพื้นห้อง ขาเต้นตุบ ๆ ไม่ได้หยุดนิ่ง’ ก็ด้ะ… รอแป๊บ ทำบัตรปลอมให้มันอยู่ ท่าทางจะเล่นด้วยยาก’ เสียงเรย์แผ่ว หรี่ตามองเพื่อน ๆ ร
วุ่นนักรักของเรยา ปลอมตัว
ติ๊ง! เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ของหมวดอุดมดังขึ้นขัดจังหวะการสนทนา ทั้งคู่ก้มลงมองพร้อมกัน“คนที่พูดถึง…โพสต์ชื่อใครบางคนออกมาแล้วครับ” อุดมกดขยายหน้าจอ ดวงตาเบิกขึ้นนิดหนึ่ง “ส.ส. พรรคสยามรวมใจ…คนใหม่” คิ้วเข้มของคีรติขมวดเข้าหากันทันที “เอ๊ะ พรรคนี้มันมี ส.ส. คนใหม่แล้วเหรอ”อุดมรีบเลื่อนหน้าจอพลางเอ่ยเสียงตื่น “เดือนหน้า…จะมีการรับตำแหน่งของ ส.ส. พรรคสยามรวมใจ คนใหม่…ทั้งหมดสี่คน”“โอ๊ะ…คุณรู้ได้ยังไงครับสารวัตร”คีรติพ่นลมหายใจออกช้า ๆ คล้ายเก็บความกังวลไม่อยู่ “ผลการโหวตของข่าววงในมันออกมาแล้ว” อุดมเม้มปากแน่น“เอ๋…แต่ไม่มีข่าวหน้าพวกเขาออกมาเลยนี่ครับ”“เห็นว่าจะได้เห็นพร้อมกันวันเปิดตัว” คีรติว่าชัดถ้อยชัดคำ เสียงทุ้มต่ำหนักแน่น “นโยบายใหม่ที่ไม่ให้เปิดเผยใบหน้าก่อนรับตำแหน่ง…เพื่ออะไรก็ไม่รู้ แต่ก็มีคำสั่งนั้นออกมาแล้ว”หมวดอุดมชะงัก สายตาสั่นเล็กน้อย “แปลกชะมัด…เลือกแค่จากชื่อ ไม่ต่างอะไรกับไอ้ดาร์คเว็บนี่เลย ตั้งกฎในประเทศให้ดูไม่โปร่งใสไปหมด…อีกหน่อยก็คงเป็นคอมมิวนิสต์ชัด ๆ”ความเงียบกดทับลงมาอีกครั้ง ทั้งคู่สบตากัน รู้ทันทีว่าการเชื่อมโยงเริ่มปรากฏให้เห็นอย่างน่าขนลุกสารว
วุ่นนักรักของเรยา เพื่อนรักของเรยา
เสียงนาฬิกาในห้องทำเดินเป็นจังหวะขณะที่สารวัตรคีรติเอนหลังในเก้าอี้ ดวงตาเรียวเหม่อลอยไปที่ไกลแสนไกล เป็นอยู่อย่างนั้นมาหลายวันแล้วนับตั้งแต่วันที่เรยาหายไปเจ้าเด็กนั่นหายไปไม่ติดต่อกลับมา ไม่รู้ทำไมถึงหายไปทั้งที่ไม่ได้ทะเลาะกัน ไม่มีเรื่องอะไรให้น่าน้อยใจแต่ทำไมถึงออกไป…“สารวัตรคีรติวันนี้เลิกงานไปดื่มกันมั้ย?”“…”“สารวัตรครับ…”ใบหน้าเรียบเฉยเหม่อมองนอกหน้าต่างไม่ไหวติงบ่งบอกว่าไม่ได้ยินที่อีกฝ่ายเรียก หมวดอุดมหน้าดุจึงเร่งเสียงดังขึ้น“สารวัตรคีรติ!”“ครับ? …หมวดอุดมมีอะไรหรือเปล่า?”“พักนี้คุณดูเหม่อ ๆ มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”เสียงทุ้มถามขึ้นท่ามกลางห้องทำงานที่มีเพียงไฟสลัว คีรติเงยหน้าขึ้นทันที แต่รีบปฏิเสธ“เปล่าครับ… คุณว่าไงนะ เรื่องเงิน?” น้ำเสียงพยายามราบเรียบ แต่แววตาไหววูบ“ผมได้เบาะแสจากที่หนึ่งมา” ผู้หมวดหนุ่มเอ่ยพลางกอดอก สีหน้าเคร่งเครียด“ครับ? เบาะแสอะไร? ที่ไหนครับ” คีรติขมวดคิ้ว มือที่ถือปากกาเผลอหยุดเขียนทันที“ต้องออกตัวก่อนนะ ว่าที่ผมเป็นสมาชิกดาร์คเว็บ…มันก็เพราะเราอยู่หน่วยปราบปรามพิเศษ ต้องหาข้อมูลจากเว็บพวกนี้” อุดมเอ่ยหนักแน่นจริงจัง“ครับ”“ในดาร์คเ
You may also like
ไอ้เตี้ยสยบมาเฟีย(Mpreg)
Melmee2.3K viewsลวงสืบพันธุ์ราชันอีนิกม่า
จิ้งจอกหูค้างคาว909 viewsกุนซือจ้าวหัวใจ
ไห่ถาง811 viewsสี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน
จิ่วเทียนอี้อี3.5K viewsเจ้าจันทร์
คุณบานเย็น303 viewsคุณธนัทครับ ผมว่ามันแปลกๆ (เคะกล้าม)
Lastlatte.133 views#ความลับของบอสเหนือ (HAREM)
baby_ferin443 viewsอลินตคีรัน
Jaokai887 views
