Chapter 18 ลูกหนี้ที่รัก

องุ่นอ่านข้อความด้วยหัวใจที่เต้นแรง เมื่อประโยคสุดท้ายที่เขาระบุเอาไว้นั้น กำลังทำให้เธอหน้าแดง หญิงสาวไม่รู้ว่าตุลากำลังล้อเล่นกับความรู้สึกเธออยู่หรือเปล่า แต่ที่แน่ ๆ ข้อความเหล่านั้นกำลังทำให้หัวใจของเธอพองโต แม้จะยังไม่แน่ใจในความหมายของมัน แต่เธอคงไม่มีสิทธิ์หลีกเลี่ยงกับดอกเบี้ยที่ตุลาควรได้รับ

"พี่องุ่น พี่ไม่สบายหรือเปล่าจ๊ะ ป้าปรางให้มาเรียกมีออเดอร์เพียบเลยจ้ะ" เสียงของผักบุ้งดังขึ้นทำให้องุ่นรีบเก็บธนบัตรและกระดาษโน้ตไว้ในกระเป๋ากางเกงทันที                                                                         

"พี่แค่มาเข้าห้องน้ำเฉย ๆ จะออกไปเดี๋ยวนี้แหละจ้า" วันนี้ทั้งวันจิตใจขององุ่นไม่อยู่กับเนื้อกับตัว บางครั้งก็ทำออเดอร์ผิด ลูกค้าสั่งผัดกะเพราแต่ได้ผัดผักแทนก็มี ยิ่งไปกว่านั้นคือลูกค้าสั่งแกงจืดแต่ได้ต้มยำมาแทน                                                                                                                                      

"องุ่นตั้งแต่กลับมาจากส่งข้าวที่โรงงาน หนูเป็นอะไรทำไมใจลอยจัง" มารดาเดินเข้ามาหาลูกสาว หลังจากเวลาผ่านไป ซึ่งตอนนี้ร้านปิดร้านแล้ว ผักกาดและผักบุ้งช่วยกันเก็บของไปล้าง จนสองพี่น้องกลับบ้านไปแล้ว                                                                                                                                 

"แม่จ๋า องุ่นเพิ่งไปเจอคุณตุลามา" หญิงสาวตัดสินใจพูดความจริงให้มารดาได้ทราบ เพราะทั้งสองไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องปิดบังกันอยู่แล้ว   "เขาทวงหนี้หรือเปล่า แล้วองุ่นอธิบายให้คุณตุลาเข้าใจหรือยัง พวกเราไม่ได้หนีหนี้ แต่กำลังเก็บเงินรวบรวมเพื่อใช้หนี้เขาอยู่" ตอนแรกนางมะปรางก็รู้สึกตกใจที่ได้ยินองุ่นพูดถึงตุลา แต่นางก็พยายามพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติและอ่อนโยน เพราะไม่อยากให้ลูกสาวเป็นกังวล           

"เขาไม่ได้ทวงหรอกค่ะแม่ เพียงแค่ดอกเบี้ย..." องุ่นไม่รู้จะพูดต่อไปยังไงดี เมื่อนึกถึงประโยคสุดท้ายที่ตุลาระบุเอาไว้ในโน้ต แต่แววตาของเธอกลับเป็นประกาย แฝงไปด้วยความเขินอายนิด ๆ                             

"ทำไม เขาคิดดอกเบี้ยร้อยละเท่าไหร่ นี่ก็ปาเข้าไปแปดเก้าปีใช่ไหม ไม่ใช่ดอกเบี้ยมันเท่าตัวแล้วเหรอองุ่น" ตอนแรก นางมะปรางอุตส่าห์จะไม่พูดถึง เพราะกลัวว่าลูกสาวจะเครียด แต่ก็อด ไม่ได้ เมื่อเป็นหนี้เขายังไงก็ต้องใช้คืน                                                                                                                 

"คุณตุลาบอกว่า ดอกเบี้ยขอเป็นกับข้าวมื้อเย็น ให้องุ่นเอาไปส่งเขาที่คอนโดทุกวัน แม่คิดว่าเราควรจะทำตามที่คุณตุลาเสนอมาดีหรือเปล่าคะ" หญิงสาวไม่กล้าตัดสินใจเอง จึงเอาเรื่องนี้มาปรึกษามารดา แต่ดูเหมือนว่านางมะปรางพอจะเดาได้ ในข้อเสนอที่ตุลาขอมา                               

"แม่ว่าก็ดีเหมือนกันนะ เขามีบุญคุณกับเรา ฉะนั้นเราก็ควรจะตอบแทนเขาบ้าง รีบไปทำอาหารใส่ปิ่นโตแล้วเอาไปส่งให้คุณตุลาเลยสิองุ่น จะชักช้าอยู่ทำไม" องุ่นมองหน้ามารดาด้วยความแปลกใจ ก่อนจะลุกไปเปิดตู้เย็น เพื่อหาวัตถุดิบมาปรุงอาหารให้กับตุลา ซึ่งของสดในตู้เหลือเพียงไม่กี่อย่าง เธอจึงทำเมนูง่ายๆ ให้กับเขา ซึ่งมีไข่เจียวหมูสับและไก่ตุ๋นเห็ดหอม เมื่อทำอาหารเสร็จองุ่นได้ตักข้าวใส่ปิ่นโต เพื่อเตรียมออกเดินทาง ซึ่งเธอได้โทรตามแท็กซี่เจ้าประจำให้มารับอยู่หน้าร้าน                     

"ถ้าหิวแม่ก็ทานข้าวก่อนเลยนะจ๊ะ องุ่นแบ่งไว้ให้แล้ว ไม่รู้ว่ารถจะติดหรือเปล่ากว่าจะกลับมาคงใช้เวลาเป็นชั่วโมง แม่ทานก่อนเลยไม่ต้องรอองุ่นนะ" องุ่นเตรียมปิ่นโตเสร็จ เธอจึงหันมาพูดกับมารดา ก่อนจะรีบเดินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว เพราะเนื้อตัวของเธอนั้นเต็มไปด้วยเหงื่อ หลังจากหมกมุ่นอยู่หน้าเตามาทั้งวัน     

"องุ่นเสร็จหรือยังลูกลุงมารอแล้วนะ"                                                           

"เสร็จแล้วจ้า องุ่นไปก่อนนะจ๊ะแม่ เดี๋ยวมาไปแล้ว" องุ่นพูดพร้อมกับคว้าปิ่นโต รีบเดินออกไปจากร้าน เพราะกลัวว่าลุงคนขับแท็กซี่จะรอนาน จนทำให้มารดายิ้มบาง ๆ ออกมา พร้อมกับส่ายศีรษะให้กับความน่ารักของเธอ                                                                                                                  

องุ่นบอกที่อยู่กับลุงคนขับ ตามที่ตุลาให้มาอย่างละเอียด จนชายสูงวัยทำหน้าตกใจ เพราะคอนโดที่องุ่นบอกนั้นเป็นย่านธุรกิจ มีแต่ผู้ดีมีเงินเท่านั้นถึงจะสามารถอยู่ที่นั่นได้                                                                 

"หนูจะให้ลุงรอไหม" เมื่อรถแท็กซี่แล่นออกมาได้สักพัก อีกไม่นานก็จะถึงจุดมุ่งหมายปลายทาง ลุงคนขับจึงตัดสินใจถามองุ่นออกมา                  

"ถ้าลุงไม่รอแล้วองุ่นจะกลับยังไงล่ะจ๊ะ องุ่นเอาข้าวไปส่งเขาแป๊บเดียวก็กลับแล้ว"                           

"โอเค เดี๋ยวลุงจะวนรถกลับมารับนะ"                                                           

"ค่ะลุง"                                                                                                                 

สักพักรถแท็กซี่ก็วิ่งเข้ามาจอดหน้าทางเข้าคอนโดหรู องุ่นค่อยๆ ก้าวเท้าลงมา ก่อนจะเดินเข้าไปให้ด้วยความรู้สึกเกร็ง เพราะการแต่งตัวของเธอที่แสนจะธรรมดา เมื่อหญิงสาวสวมเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนรองเท้าผ้าใบ แถมยังถือปิ่นโตมาด้วยจึงทำให้เป็นจุดสนใจของใครหลายคน                               

"เอ่อ... พอดีว่าดิฉันมาพบคุณตุลา ไม่ทราบว่าขึ้นไปได้เลยไหมคะ" หญิงสาวเดินเข้าไปถามพนักงานต้อนรับหน้าเคาน์เตอร์                                

"คุณองุ่นใช่ไหมคะ"                                                                                         

"ใช่แล้วค่ะ"                                                                                                         

"เชิญเลยค่ะ คุณตุลาบอกเอาไว้แล้ว เดี๋ยวฉันจะขึ้นไปส่ง ตามมาเลยค่ะ" ดูเหมือนว่าพนักงานต้อนรับที่อยู่หน้าเคาน์เตอร์จะเป็นมิตรกับทุกคน จึงทำให้องุ่นคลายความกังวลลงไปได้บ้าง อย่างน้อยหล่อนก็จะพาเธอไปส่งถึงห้องตุลา ทำให้สิ่งที่หญิงสาวเคยหวาดกลัวว่าจะเข้าห้องผิดหายไปเป็นปลิดทิ้ง                                

"ถึงแล้วค่ะ นี่การ์ดแค่คุณสอดเข้าไปตรงนี้ประตูก็จะเปิดออกแล้ว ถ้าคุณไม่สะดวกใช้การ์ดก็ถามรหัสจากคุณตุลานะคะ"                       

"ขอบคุณนะคะ" เมื่อองุ่นกล่าวขอบคุณพนักงาน หล่อนก็ส่งยิ้มให้เธอกลับมา จากนั้นหญิงสาวจึงค่อย ๆ สอดการ์ดเข้าไปตามที่พนักงานบอก ก่อนที่ประตูจะเปิดออก หัวใจขององุ่นเริ่มเต้นแรงขึ้น ไม่รู้ทำไมแค่คิดว่าจะได้เจอตุลาก็ทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นจนถ้าจะควบคุมอาการไม่อยู่ แบบนี้หรือเปล่าที่เขาเรียกว่าดีใจจนเนื้อเต้น