ตอนที่ 3 มืดแปดด้าน

 

กชณิชานั่งมองข้อความจากมารดาที่ส่งมาให้ตั้งแต่บ่ายแล้วถอนหายใจอย่างหนักหนี้สินก้อนโตถึงสองแสนบาทจากบ่อนการพนันที่พ่อเลี้ยงของเธอก่อขึ้นกำลังทำให้เธอเครียดจนหัวแทบจะระเบิด

หญิงสาวเป็นเพียงพนักงานธุรการที่เพิ่งเข้าทำงานได้เพียงหนึ่งปี เงินเดือนรวมกับโอทีก็แค่สองหมื่นกว่าบาท ลำพังค่าเช่าห้องและค่าใช้จ่ายประจำวันก็แทบจะไม่มีเงินเก็บอยู่แล้ว แต่ยังมีหนี้ที่ตนเองไม่ได้ก่อมารบกวนอีก หญิงสาวไม่กล้าเมินเฉยกับเรื่องนี้เพราะกลัวว่าคำขู่ของพ่อเลี้ยง

พ่อเลี้ยงของเธอขู่ว่าถ้าเธอไม่หาเงินมาช่วยใช้หนี้ เขาจะนำตัวเธอไปขายให้กับเสี่ยเจ้าของบ่อนซึ่งระยะเวลาที่เธอต้องหาเงินมาใช้หนี้ก็คือหนึ่งเดือน เงินมากมาขนาดนั้นกชณิชาไม่รู้เลยว่าจะไปหาที่ไหนมาช่วยใช้หนี้

กชณิชามีเงินเก็บอยู่ในบัญชีสามหมื่นกว่าบาทเธอยังต้องหาเพิ่มอีกหนึ่งแสนเจ็ดหมื่นบาท หญิงสาวไม่รู้เลยว่าตนเองจะไปหาเงินจำนวนมากขนาดนั้นมาจากที่ไหน กชณิชาอยากจะไปกู้ยืมเงินจากทางบริษัทแต่ด้วยอายุงานที่มีเพียงแค่ปีกว่าก็ทำให้เธอไม่สามารถกู้เงินของบริษัทได้เพราะเงื่อนไขการกู้เงินของบริษัทคือต้องทำงานมาอย่างน้อยห้าปี

ตอนนี้เธอมืดแปดด้านไปหมดเพราะถ้าหากไม่ได้เงินไปให้พ่อเลี้ยงก็กลัวว่าเขาจะทำอย่างที่ขู่จริงๆ

หญิงสาวนึกถึงเพื่อนสนิทคนหนึ่งถึงแม้รู้ว่าเพื่อนไม่ได้ร่ำรวยแต่บางทีกัญญาวีร์ก็อาจจะพอมีเงินเก็บให้เธอหยิบยืมไปก่อนล่วงหน้า เมื่อคิดได้เธอรีบกดโทรศัพท์ไปหาเพื่อนสนิททันที

“สวัสดีจ้ะเกรซ กัญกำลังจะโทรหาเกรซพอดีเลยใจเราตรงกันนะเนี่ย”

“กัญจะโทรหาเกรซเรื่องอะไรเหรอ”  เพราะกัญญาวีร์บอกว่ากำลังจะโทรหาหญิงสาวเลยถามเพื่อนก่อนเผื่อว่าเพื่อนมีเรื่องสำคัญอยากจะคุยด้วย

“ก็จะโทรมาถามว่าเสาร์นี้เกรซว่างไหมกัญจะรับเที่ยว”

“ว่างสิแต่เอ๊ะ! กัญบอกว่าจะมารับเกรซหมายความว่ายังไง”

“ก็ตอนนี้กัญซื้อรถแล้วน่ะสิ” กัญญาวีร์รีบอวดเพราะนี่คือความฝันแรกที่เธอทำสำเร็จหลังจากเรียนจบและได้ทำงาน

“กัญซื้อรถแล้วเหรอเอาเงินที่ไหนมาซื้อล่ะไหนว่าจะรอโบนัสออกก่อน”

“ก็เงินเก็บนั่นแหละกัญดาวน์ไปแค่ไม่กี่หมื่นเองจากนั้นก็ค่อยผ่อนเอาน่ะ”

“ดีใจด้วยนะกัญในที่สุดก็ทำตามความฝันแรกสำเร็จแล้ว” แม้ตนเองจะผิดหวังที่ไม่สามารถยืมเงินเพื่อนได้แต่กชณิชาก็ดีใจที่เห็นเพื่อนทำความฝันสำเร็จ

“แล้วเกรซล่ะไม่คิดจะซื้อรถซักคันเหรอรถไฟฟ้าคันเล็กๆ ก็ได้เวลาไปไหนจะได้สะดวกสบาย” เมื่อตนเองมีแล้วก็อยากให้เพื่อนมีเหมือนตนเองบ้าง

“จะเอาเงินที่ไหนมาซื้อรถล่ะ”

“ก็เงินเก็บที่เราทำงานตอนเรียนไงล่ะ เดี๋ยวกัญติดต่อเซลล์ให้เอาไหมดาวน์ไม่กี่หมื่นเองนะพนักงานประจำอย่างเราเอาหนังสือรับรองเงินเดือนไปยื่นเขาก็ให้ผ่อนแล้ว”

“เกรซทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกนะกัญ ตอนนี้เกรซมีเรื่องจำเป็นต้องใช้เงิน”

“เยอะไหมแล้วจะเอาไปทำอะไร”

“ก็พ่อเลี้ยงของเกรซไปเป็นหนี้พนันที่บ่อนสองแสน”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเกรซล่ะ เขาเป็นหนี้ก็ให้เขาจ่ายสิ เกรซแค่ส่งเงินให้แม่ใช้แต่ละเดือนกัญว่ามันก็มากเกินไปแล้วนะ”

“เกรซทำแบบนั้นไม่ได้หรอก”

“กัญว่าถ้าเกรซยอมใช้หนี้ให้เขาเดี๋ยวเขาก็ไปสร้างหนี้ใหม่อีกแล้วเกรซก็ต้องยอมเขาทุกครั้ง”

“แต่ครั้งนี้เกรซคงต้องยอมพ่อเลี้ยงเขาขู่ว่าถ้าแกรซไม่เอาเงินไปให้เขาสองแสนภายในหนึ่งเดือนเขาจะเอาเกรซไปขายให้เสี่ยเจ้าของบ่อน”

“เขาจะทำแบบนั้นได้ยังไง แจ้งความไว้ก่อนเลยสิเกรซ”

“เกรซจะทำแบบนั้นได้ยังไงล่ะ แม่เกรซยังอยู่กับเขานะ”

“แสดงว่าเกรซจะต้องหาเงินมาช่วยเขาใช้หนี้เหรอ”

“ใช่ตอนนี้ก็ขาดอีกแสนเจ็ด”

“มันไม่ใช่น้อยๆ เลยนะเราทำงานเก็บเงินกันมาทั้งปียังไม่ได้มากขนาดนั้นเลย”

“นี่ถ้ากัญยังไม่ซื้อรถก็คงจะให้เกรซยืมแล้ว แต่เกรซโทรมาช้าไปหน่อยขอโทษนะ”

“ไม่เป็นไรหรอกเกรซเองก็เพิ่งรู้เรื่องวันนี้”

“แล้วทีนี้เราจะเอายังไงกันต่อดีล่ะ”

“เกรซคิดว่าจะหางานทำเพิ่มน่ะ”

“แต่ทำงานประจำก็เหนื่อยอยู่แล้วนะแล้วเงินตั้งแสนเจ็ดจะหาได้ในระยะเวลาแค่เดือนเดียว”

“เกรซคิดว่าถ้าเก็บเงินได้สักก้อนก็จะไปคุยกับเจ้าของบ่อนและจะขอผ่อนผันเขาน่ะ”

“มันอันตรายนะเกรซ”

“แต่เกรซต้องเป็นคนไปคุยกับบ่อนเองถ้าเกิดให้เงินพ่อเลี้ยงเอาเงินก็กลัวว่าเงินจะไม่ถึงเจ้าหนี้น่ะ กัญว่าเกรซไปทำงานพริตตี้ดีไหม”

“ก็ดีนะครั้งหนึ่งก็ได้หลายพันแต่มันจะกระทบกับงานหลักหรือเปล่า”

“ไม่หรอกเกรซจะบอกพี่พลอยว่าะรับงานเฉพาะเสาร์อาทิตย์อาจจะได้เงินน้อยกว่าคนอื่นสักหน่อยแต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้ทำอะไร” หญิงสาวหมายถึงพี่พลอยใสเจ้าของโมเดลลิ่งที่เธอเคยไปทำงานด้วย

“ถ้าเกรซจะไปจริงๆ เดี๋ยวกัญจะไปเป็นเพื่อนก็แล้วกันนะ วันเสาร์นี้ดีไหมกัญจะขับรถไปรับเกรซที่หอพักเอง”

“ขอบใจมากนะกัญ เกรซก็ไม่รู้จะไปปรึกษาใครที่ไหน”

“ไม่เป็นไรหรอกเกรซ เอาอย่างนี้ก็แล้วกันเราจะรับงานพริตตี้ร่วมกับเกรซด้วยอย่างน้อยก็น่าจะได้ก็ได้เงินเพิ่มเป็นสองเท่าดีไหม”

“เกรซไม่อยากรบกวนกัญ”

“รบกวนที่ไหนล่ะ เราเป็นเพื่อนกันนะถึงแม้กัญจะไม่มีเงินก้อนมาช่วยแต่เราช่วยกันทำงานเพิ่มได้นี่ แล้ววันที่เกรซจะไปคุยกับเจ้าของบ่อนก็ห้ามไปคนเดียวเด็ดขาด บอกกัญด้วยกัญจะชวนแฟนไปด้วยอีกคนเพราะไปกันแค่ผู้หญิงมันก็อันตราย”

“เอาไว้ถึงวันนั้นก่อนแล้วเกรซจะบอกนะ ว่าแต่เราจะไม่รบกวนแฟนของกัญมากเกินไปเหรอ”

“ไม่เป็นไรหรอกน่าเกรซก็รู้นี่ว่าพี่เบสใจดีมากๆ”

“นั่นสินะกัญโชคดีมากที่ได้แฟนหล่อและใจดีแบบนั้น”

“เกรซก็รีบหาแฟนสิเวลามีปัญหาจะได้มีคนคอยอยู่ข้างๆ “

“ตอนนี้เกรซก็มีกัญคอยให้คำปรึกษาแล้วไงล่ะ”

“การคุยกับเพื่อนสนิทมันไม่เหมือนการคุยกับแฟนหรือคนรักหรอกนะเกรซ กัญว่าลองเปิดใจคบใครสักคนดูก็ดีเหมือนกัน ลืมได้แล้วไอ้แฟนเก่าเฮงซวยนั้น” กัญญาวีร์หมายถึงพี่โจแฟนเก่าของกชณิชาคบสมัยเรียนและเพื่อนของเธอจับได้ว่าชายหนุ่มคบผู้หญิงคณะอื่นอีกหลายคนทำให้กชณิชาเข็ดกับผู้ชายเจ้าชู้มาตั้งแต่นั้นและไม่เคยคบผู้ชายคนไหนอีกเลย

“จะมีผู้ชายที่ไหนเขาจะมาลำบากกับเกรซล่ะ”

“มันต้องมีสักคนสิเกรซ เกรซเป็นคนสวย นิสัยดี กัญว่าเดี๋ยวสวรรค์ท่านก็คงจะส่งผู้ชายดีๆ มาให้เองแหละ”

“เกรซไม่อยากคิดเรื่องอื่นเลยตอนนี้ขอหาเงินใช้หนี้ก่อนนะ”