เขาก้มลงมาจูบลงบนริมฝีปากของเธออีกครั้ง ค่อย ๆ ชิมความหวานจากปากงามแล้วเริ่ม ซุกไซ้ซอกคอขาวที่กำลังแหงนเงยให้เขาได้ จูบลงไปอย่างสะดวกมากขึ้น ดวงตาหลับพริ้มพร้อมยอมรับความสุขที่คนรักมอบให้อย่างเต็มใจ
ชุดที่สวมใส่อยู่หายไปอย่างรวดเร็ว เขาซุกใบหล่อคมของเขาลงบนอกอวบที่เขาชื่นชอบมาตลอด ยอดของมันชันขึ้นเพราะเขาเป็นคนไปปลุกให้มันตื่นขึ้นสู้ลิ้นร้อนของเขา ดูดดึงจนมันเป็นรอยแดงเต็มไปหมด เสียงครางกระเส่าของหญิงสาวที่นอนอ่อนระทวย หายใจหอบใต้ร่างของเขายิ่งสร้างความกระสันในตัวภรรยาแสนงามมากขึ้น มือหนาลูบไล้วนไปทั่วทั้งตัว บนผิวนุ่ม ๆ ลื่นมือของเธอ ทุกส่วนล้วนเป็นของเขา เสียงแผ่วเบาที่ครางเครือเร่งเร้าให้ปฏิกิริยาของชายหนุ่มรุนแรงขึ้นตามลำดับขั้นของอารมณ์ที่พุ่งสูง ร่างกายท่อนล่างของหญิงสาวมีความชื้นแฉะจากสิ่งหล่อลื่นตามธรรมชาติที่จะมีออกมาเพื่อรองรับการเสียดสีของอวัยวะที่จะเข้ามาสำรวจภายในถ้ำฉ่ำน้ำ เมื่อร่างกายทั้งสองคนเริ่มเชื่อมต่อกัน เสียงเฉอะแฉะของการกระทบที่ดังเป็นจังหวะ จากช้าไปจนถึงเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนร่างบางสั่นคลอนไปทั้งตัวพร้องส่งเสียงออกมาให้ยิ่งกระตุ้นให้ความรู้สึกของเขาจนเขาไม่คิดจะอ่อนโยนอีกต่อไป ซึ่งจริง ๆ แล้วก็ไม่ได้อ่อนโยนเลยด้วยซ้ำ พอได้ยินเสียงหวาน ๆ ของภรรยาที่เรียกร้องให้ตัวเองเร่งความเร็วและแรงขึ้น เขายอมทำตามทันทีเพื่อให้ความอัดอั้นด้านในมันออกมาจนหมดที่กักเก็บเอาไว้ ทั้งสองคนกอดกันแน่นและเกร็งร่างกายถึงจุดสูงสุดของกิจกรรมนี้ไปด้วยกันในที่สุด ร่างกายที่เพิ่งผ่านศึกหนักด้วยกันมามีเหงื่อซึมตามไรผมของหญิงสาวและตัวเขาเอง เขาเลือกจะจูบลงบนหน้าผากมนชื้นเหงื่อนั้นเพื่อปลอบประโลมให้เธอหลับไปพร้อมกันกับเขา ทั้งสองคนอยู่ที่ฮาวายนาน 2 อาทิตย์เพื่อสร้างบรรยากาศให้มีทายาทแก่ตระกูลและพักผ่อนไปในตัวเพราะว่าพีทเองก็ไม่ได้พักเลยถ้าต้องอยู่เมืองไทย เขามักจะต้องคอยแก้ปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นตลอดเวลา พอทางครอบครัวของเขาอยากให้มีทายาทก็หาวิธีการทุกอย่างให้เขาออกห่างจากงานบ้าง ไม่อย่างนั้นคงจะไม่มีวันผลิตทายาทได้ อยู่ที่นี่สองคนออกเที่ยวไปทั่วเกาะ หาดไหนที่มีชื่อเสียงด้านความสวยงามก็ไปเก็บภาพมาไว้ในความทรงจำ แล้วยังพากันเปลี่ยนบรรยากาศหวานฉ่ำกันได้ตลอดเวลา ที่พักอยู่ริมทะเลอยุ่แล้วความโรแมนติคมันมีมาก ทำให้พวกเขามีกิจกรรมด้วยกันทุกวันก็ว่าได้ พ่อกับแม่ของพีทก็ไปเที่ยวแถวแคนาดาแล้วตอนนี้ พวกท่านโทรมาถามเรื่องความคืบหน้าตลอดเหมือนกัน รอลุ้นว่าหลานคนแรกจะมาไหมแล้วจะได้ชื่อน้องฮาวายด้วย หรือจะต้องใช้ชื่ออื่นต้องรอดูอีกที เมื่อจบทริปฮันนี่มูนแล้ว สองคนก็ยังคงกลับมาทำงานเหมือนเดิม ในเช้าวันหนึ่งที่ฟ้าตื่นขึ้นมาด้วยอาการแปลก ๆ มึนศีรษะมากและอยากอาเจียนจนต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ พอออกมาจากห้องน้ำที่เข้าไปอาเจียนมีแต่ลมออกมา ไม่มีอะไรเลย เดินทำหน้าซึมกลับมายังเตียงที่สามีตื่นขึ้นมาแล้วนั่งมองเธออยู่อย่างเป็นห่วง “ฟ้า เป็นอะไรเหรอ” “ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เวียนหัวกับอยากอาเจียน” “ป่วยแล้วล่ะ ไปหาหมอไหมผมพาไปตอนนี้เลย” “โอ้ย ไม่ไหวอะขอนอนอีกหน่อยนะคะ” ฟ้านอนลงทั้งที่ยังรู้สึกพะอืดพะอมอยู่ แต่มันไม่มีแรงจะลุกขึ้นในตอนนี้ สามีอย่างพีทลุกขึ้น ด้วยความเป็นห่วงแต่ก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร เขาไปชงกาแฟเอาไว้ดื่มตอนเช้า แล้วรอให้ฟ้าดีขึ้นแล้วจะพาไปโรงพยาบาล เพราะเขาคงทิ้งให้คนป่วยอยู่คนเดียวไม่ได้ พอฟ้ารู้สึกดีขึ้นจึงลุกเดินออกมาข้างนอก อย่างอ่อนเพลียอยู่เตรียมจะไปทำอาหารให้สามีเพื่อจะได้ไปทำงานตามปกติ แต่พอเริ่มจะทำเท่านั้นแหละกลิ่นอาหารชวนเวียนหัวก็ตีเข้าจมูกจนต้องวิ่งไปอาเจียนอีกรอบ “ไม่ต้องทำแล้วล่ะ วันนี้ไปหาหมอเถอะ” พีทรีบบอกหลังจากฟ้าออกมาจากห้องน้ำ ภรรยาของเขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เขากลัวว่าจะเป็นอะไรมากจึงให้รีบไปแต่งตัวใหม่แล้วจะพาไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่พักของพวกเขา ฟ้าที่นั่งดมยาดมตลอดทางที่มาโรงพยาบาลนั่งรอคิวตรวจอยู่สักพัก พอได้เข้าพบแพทย์หมอซักประวัติเกี่ยวกับพฤติกรรมต่าง ๆ ในช่วงนี้และก่อนหน้านี้ และสั่งตรวจเลือด ตรวจปัสสาวะ แล้วไปรอผลอยู่ด้านนอก พอผลตรวจออกมาหมอบอกผลว่าฟ้าตั้งครรภ์ได้ 4 สัปดาห์แล้ว ซึ่งมันก็หลังจากกลับมาจากฮาวายนั่นเอง ทั้งสองคนต่างดีใจที่น้องฮาวายมาอยู่ด้วยกันจริง ๆ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก ๆ สำหรับพวกเขาทั้งสองครอบครัว คุณปู่กับคุณย่าที่ตอนนี้อยู่เดนมาร์กก็ตื่นเต้นจนน้ำตาไหลเมื่อลูกชายคนเดียวโทรข้ามทวีปไปบอกเรื่องนี้ “เห็นไหมฉันบอกแกแล้วพีทว่าต้องมีเวลาอยู่ด้วยกันนาน ๆ แบบนี้” คุณพ่อพูดเสียงดังออกมาจากโทรศัพท์ “ครับ ๆ ผมรู้น่าแต่งานมันเร่งด่วนทุกงานนี่ครับ ยังไงก็ยินดีด้วยนะครับคุณปู่คุณย่า เอาไว้คลอดแล้วค่อยมาเยี่ยมก็ได้นะครับไม่ต้องรีบ” “แหม แกนี่รู้ดีไปหมด ยังหรอกตอนนี้ยังอยากอยู่เที่ยวที่นี่ก่อน เอาสักใกล้ ๆ คลอดค่อยกลับเมืองไทย” คุณปู่ตัดสินใจเองเสร็จสรรพ “แม่อยากกลับไปช่วยฟ้าดูแลบ้านให้ลูกเหมือนกันนะ ช่วงนี้เขาจะทำอะไรไม่ไหว” “ไม่เป็นไรเลยครับแม่ เรื่องนี้ผมจัดการเอง” ครอบครัวของพิทยาดูจะมีความสุขมากในรอบหลายปี เพราะเรื่องนี้เป็นความหวังของครอบครัวมาตลอดว่าจะต้องมีทายาทให้ได้ภายในปีนี้ เรื่องราวของครอบครัวยังต้องดำเนินต่อไป ความรักเองก็เช่นกัน ในวันที่ยังมีกันและกันยังคงมีความปรารถนาดีให้กันฟ้าจะพยายามรักจนสุดหัวใจของตัวเองเท่าที่มี ส่วนพิทยาเขาคิดเพียงแค่ว่าเขาจะดูแลผู้หญิงคนนี้ต่อไปจนกว่าชีวิตนี้ของเขาจะหาไม่ เพราะตั้งแต่เขาพบกับฟ้าทุกอย่างในชีวิตมันสดใสขึ้นเมื่อได้คิดถึง อีกอย่างชีวิตของเขาไม่ได้พบเจอใครที่ถูกใจ ถูกจริตง่าย ๆ แบบนี้ จากความสัมพันธ์ข้ามคืนที่คิดจะไม่ผูกมัดใครกลับกลายเป็นรักที่คอยดูแล และยอมที่จะเดินข้ามความยากลำบากในการปรับตัวเข้าหากันในที่สุด จนประคองมันมาได้และตอนนี้ยังคงอยากจะมีกันและกันในชีวิตนี้ต่อไป จบบริบูรณ์ในห้องนอนกว้างร่างบางขาวเนียนของหญิงสาว ใบหน้าสวย ตอนนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อชวนมอง ชายหนุ่มที่กำลังมึนเมาอยู่กำลังคลอเคลียใกล้ใบหน้าหวานละมุนนี้ด้วยความเสน่หา คืนนี้ความตั้งใจจะหาคนที่ตรงสเปคมานอนเป็นเพื่อนอยู่แล้ว“โอ้ย มึนชะมัดเลยอะ แล้วเดี๋ยวนะนี่ใครอะ” หญิงสาวจับใบหน้าของเขาเอาไว้เพื่อเพ่งมองแต่ก็ไม่สามารถมองให้ชัดได้“คุณยอมตามมาเองนะ”“ตามมาอะไรกัน” ตาปรือจนจะหลับอยู่แล้ว แต่ยังฝืนเอาไว้“แล้วเมื่อกี้บอกว่าอะไร ถ้าจ่ายมากพอจะตามมาไง”“จ่ายเหรอ ก็ดี ๆ จ่ายมาเลย นี่พร้อมเพย์” เธอคว้าโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมาให้เขาโอนเงินชายหนุ่มอยากจะได้คนตัวขาว ผิวนุ่ม หุ่นดีระดับพรีเมี่ยมตรงหน้านี้อยู่แล้วจึงยอมโอนเงินให้แต่โดยดี แล้วถือว่าวันนี้เขาได้ซื้อแล้ว และไม่คิดจะเกรงใจเพราะเขาอยากได้ของที่มันอัดแน่นด้วยคุณภาพอยู่แล้ว“เรียบร้อยแล้ว เริ่มเลยแล้วกันนะ” เขาโยนทุกอย่างออกห่างจากตัว และเริ่มไล่จูบไปตามใบหน้า ลำคอระหง ดึงสิ่งกีดขวางของทั้งสองออกจากกาย“เดี๋ยวสิอะไรของแกเนี่ย ปล่อยก่อนสิ”“ผมไม่อยากรออีกแล้วขอเถอะ”ร่างบางระหง บิดส่ายไปมาเพราะความรู้สึกบางอย่างตีตื้นขึ้นมาในอก อกภูเขาไฟตั้งชูชันล่อ
เมื่อมีคนมากดอินเตอร์คอมหน้าห้องพัก เมื่อเห็นว่าเป็นใครแล้วเขาก็บอกว่าเป็นคนที่จะพาเธอลงไปจากชั้นนี้ ทำให้ฟ้าไม่มีเวลาจะคิดอะไรแล้วจึงเปิดประตูออกไปแล้วตามเขาลงมาจากห้องชั้นบนสุด เมื่อมาถึงล้อบบี้ด้านล่างแล้ว มีรถจอดอยู่เพื่อพาเธออกไปจากที่นี่ เมื่ออยู่บนรถและใช้เวลามาสักพักเธอจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา พยายามเลื่อนหาสาเหตุอะไรก็ได้ว่าเธอมาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไรพอเห็นข้อความบางอย่างในไลน์ที่ เอพริล เจ้าของโมเดลลิ่งที่เธอทำงานร่วมด้วยนั้นส่งอะไรบางอย่างมาให้ เธอเลื่อน ๆ ดูแล้วก็พอจะรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง จำได้ว่ารับงานเอนเตอร์เทนแขก VIP กลุ่มหนึ่ง แล้วก็ดื่มกับพวกเขาเข้าไปมากพอสมควรและ....อาจจะโดนหิ้วกลับมาซึ่งมันไม่ใช่จุดประสงค์ของการทำงานในครั้งนี้โอ้ย แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไงวะเนี่ยโทรศัพท์มือถือของฟ้าสั่นเพราะมีคนโทรเข้ามา และเบอร์ที่โชว์นั่นคือ เอพริล เจ้าของโมเดลลิ่งของฟ้านั่นเอง ซึ่งเธอเป็นคนจัดการดูแลเรื่องงานต่าง ๆ ให้ฟ้า และงานเมื่อคืนที่สติขาด ๆ หาย ๆ นี่ด้วย เมื่อรับสายปุ๊บก็โดนอีกฝ่ายแผดเสียงใส่ทันที“ยัยฟ้าเมื่อคืนเธอไปกับใครที่ไหนกัน”“ก็อยู่กับแขก วีไอพีของพี่ทั้งคืน
ท่อนล่างของเธอเริ่มรู้สึกชื้นแฉะ และยังเต้นตุบ ๆ เหมือนเชิญชวนให้เขาได้เข้ามาสัมผัสมันอย่างใกล้ชิดมากขึ้น เมื่อชายหนุ่มมองเห็นมันอย่างถนัดตาแล้วลิ้นชื้นจึงเข้าไปสัมผัสจนทำให้หญิงสาวรู้สึกเสียวแปลบขึ้นมาเพราะถูกกระตุ้นจากปลายลิ้นของเขา การเคลื่อนไหวนั้นไม่มีความเกรงใจ มีเพียงความตั้งใจจะสำรวจทุกซอกทุกมุมถึงส่วนที่ลึกที่สุด เมื่อสำรวจจนมันฉ่ำเยิ้มได้ที่แล้วชายหนุ่มจึงใช้นิ้วยาวสอดคว้านเข้ามาถึงส่วนที่ลึกจนแผ่นหลังลอยขึ้นจากที่นอนโดยไม่รู้ตัว ความเปียกลื่นกระจายไปทั่วทั้งผนังช่องทาง หญิงสาวเกร็งไปทั่วตัวเมื่อนิ้วแข็งเสียดสีกับผิวอ่อนด้านใน นิ้วขยับเคลื่อนไหวคล้ายจะขยายปากทางให้กว้างขึ้นอ๊า.... เสียงหวานของเธอดังขึ้นเพราะสิ่งที่กระทำนั้นมันทำให้รู้สึกซ่านไปทั้งร่างเมื่อเห็นว่าช่องทางพร้อมกับกับสิ่งที่ใหญ่โตกว่านิ้วแล้ว เขาจึงนำความเป็นชายร้อนผ่าวถูทาบเข้ามายังช่องทาง สะโพกถูกยึดเอาไว้แน่นล่วงผ่านเข้ามา ส่วนที่เชื่อมโยงนั้นบีบรัดอย่างเร่าร้อน ต่างฝ่ายต่างเรียกร้องร่างกายของกันและกัน ส่วนลึกจ้วงแทงครั้งแล้วครั้งเล่าโดยไม่เว้นระยะ ในอกสะท้านวาบกับการกระทั้นกายเข้าออกโดยไม่ยั้งแรงใด ๆ จงใจ
เมื่อผ่านค่ำคืนที่เร่าร้อนกันไปแล้ว ยามเช้าที่แสงจากดวงอาทิตย์ฉายเข้ามาสู่ห้องนอนที่แสนเย็นฉ่ำจากแอร์คอนดิชั่นเนอร์ที่เปิดเอาไว้ในอุณหภูมิที่ทำให้ทั้งสองคนได้รับความสบาย และกอดกันและกันเอาไว้ทั้งคืนร่างกายบอบบางที่เปลือยเปล่ามีผ้าห่มมาคลุมให้ตั้งแต่เมื่อไหร่เธอจำไม่ได้ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกถึงสิ่งที่คั่งค้างภายในกายจึงจะลุกขึ้นไปทำความสะอาดร่างกายก่อน แต่เขาที่ถึงแม้จะหลับตาอยู่ แต่ก็สามารถรั้งร่างเล็กนั่นให้ลงไปนอนเคียงข้างได้หญิงสาวขมวดคิ้วน้อย ๆ เพราะมันรู้สึกถึงความประหลาดใจเมื่อคืนเท่าที่จำได้พวกเขาก็เรียกได้ว่ามีความสุขจนแทบล้นแล้วนะ แต่นี่เหมือนเขาอยากได้ตัวเธอขึ้นมาอีกครั้งอย่างนั้นแหละ เพราะเรือนกายใต้ผ้าห่มที่ตอนนี้ร่างทั้งสองเปลือยเปล่าทั้งคู่ มันมีอะไรบางอย่างเสียดสีที่ตรงขาเธอชายหนุ่มลืมตาขึ้นมองแล้วกดจูบลงบนแก้มนิ่มของฟ้า อ้อมกอดปลอบประโลมด้วยปลายนิ้วที่ลูบขึ้นลงแผ่นหลังอย่างทะนุถนอม ร่างกายของพวกเขาตกอยู่ในวงแขนของกันและกัน สายตาของทั้งสองประสานเชื่อมความรู้สึกภายในใจ ปลายจมูกของเขาซุกไซ้ลงมาที่ซอกคอ พร้อมกับลมหายใจถี่กระชั้น ความรู้สึกหวาบหวามจากการสัมผัสปัดป่ายไปทั่วต
เมื่อการทำงานของฟ้าจบลงแล้ว ต่างคนต่างแยกย้ายและเขาเองก็ไม่มีท่าทีจะตามหาตัวของฟ้าเลย ทำให้เธอคิดแล้วว่ามันคงจะเป็นเพียงความพลั้งเผลอของเราทั้งคู่ ซึ่งจริง ๆ แล้วเขาก็มีคุณสมบัติที่น่าคบหาอยู่เหมือนกัน แต่ฟ้าก็รู้ว่าไม่ได้มีอะไรที่เหมาะสม เพราะเขาเป็นนักธุรกิจที่น่าจะอยากได้คนสวยและมีชื่อเสียงมากกว่าเธอ มาเป็นแฟนจริง ๆ ของเขา ส่วนความสุขข้ามคืนแบบนี้ก็น่าจะเป็นเรื่องปกติของเขา ซึ่งเธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้นฟ้ากลับมาเรียนเหมือนเดิม แล้วไม่ได้มีงานที่ติดกันจนทำให้ชีวิตเริ่มน่าเบื่อเข้าไปทุกที ช่วงนี้ทำให้เหงามาก ฟ้าจึงลองหันไปใช้โซเชียลเพื่อสร้างตัวตนในโลกแห่งนั้นขึ้นมาด้วยความที่มีหน้าตาดีอยู่แล้ว หุ่นดี ทำให้ผู้คนสนใจได้ไม่ยากนักแอคเค้าท์มีคนตามหลักแสน งานก็เข้ามารัว ๆ จนไม่สามารถหาเวลามารู้สึกเหงาได้ในบริษัทแห่งหนึ่งที่วันนี้ที่พิทยาได้เข้ามาเพื่อประชุมโปรเจคใหม่ที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีก 3 เดือนข้างหน้าเมื่อนั่งฟังการพรีเซนต์ของบริษัทที่เข้าร่วมการทำงานในครั้งนี้ พิทยาฟังไปดูโทรศัพท์มือถือไปเพราะเขาไม่ได้มีส่วนร่วมในงานนี้มากนัก เขาได้มอบให้ฝ่ายอื่นทำไปแล้ว ตัวเขาแค่จะมาดูเรื่องความพร
เขาเดินมานั่งเก้าอี้ด้านข้างของเธอ แล้วเอ่ยถามขึ้นมาท่ามกลางความเงียบจนทำให้ฟ้าสะดุ้งเล็กน้อย เพราะคิดว่าเขาจะขึ้นไปบนห้องกับนางแบบคนนั้นแล้ว“มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวครับฟ้า”ใบหน้าหญิงสาวบ่งบอกถึงความตกใจอย่างเห็นได้ชัด“เอ๊ะเมื่อกี้ คุณเข้าไปแล้วนี่คะ”“เมื่อกี้เห็นผมด้วยเหรอ”ฟ้าไม่อยากพูดอะไรต่อแล้ว อีกอย่างไม่อยากเผชิญหน้ากันในสถานการณ์แบบนี้เลย จึงเลี่ยงจะขึ้นห้องนอนไปพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้ยังต้องมีถ่ายอีก“อืม ตอนนี้ดึกแล้วจริง ๆ ด้วยถ้าอย่างนั้นฉันไปก่อนดีกว่าค่ะ”“มานั่งตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ดูสิน้ำค้างเต็มเลย” ผมของเธอเปียกเล็กน้อยเนื่องจากน้ำค้างที่หยดลงมาจากที่ไหนเธอเองก็ไม่รู้ตัว “เดี๋ยวจะป่วยเอานะครับ”“ค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”พอเธอจะไปจริง ๆ พิทยารั้งเธอเอาไว้ให้เดินไปด้วยกัน ซึ่งฟ้าเองก็ไม่อยากจะทำแบบนี้แต่เขาไม่ยอมปล่อยมือที่เอื้อมมาจับมือเธอเอาไว้ทำให้ขยับไปไม่ถนัดนักทั้งสองคนเดินเข้าไปในลิฟต์ด้วยกัน“เดี๋ยวคุณ นั่นไม่ใช่...”“ไปด้วยกันนี่แหละ”ดีที่ในลิฟต์ไม่มีใครอยู่เลย จึงทำให้พิทยากล้าจะกอดรวบตัวของฟ้าเอาไว้ทั้งตัว ไม่ให้เธอหนีเขาไปได้ แล้วพาเธออกมาจากลิฟต์ด้วยกัน
ช่วงเช้าทุกคนยังคงทำงานอยู่ และฟ้ายังคงต้องลงมาทำงานในความเพลียของตัวเองแบบนั้น ทำให้พี่เลี้ยงที่ตามมาสงสัยกับอาการแปลก ๆ ของเธอ ร่องรอยที่ปรากฏให้เห็นจาง ๆ นั่นก็มีคนตั้งข้อสังเกตแต่ก็ไม่ได้โฟกัสมันเท่าไหร่เพราะต่างคนต่างก็รู้อยู่แล้วว่าวงการนี้มีหลายรูปแบบพวกเขาถ่ายงานกันจนเสร็จแล้วจึงปิดกองแล้วพากันไปเก็บของเตรียมตัวบินกลับในคืนนี้ ฟ้าวันนี้ทั้งวันยังไม่เห็นพิทยาเลย จนมีทีมงานบอกว่าเขาบินกลับไปแล้วตั้งแต่ตอนบ่ายแค่นี้เธอก็รู้แล้วว่าถึงอย่างไร เธอเองก็แค่ของเล่นยามที่เขาไม่มีใครเท่านั้น เมื่อทำงานจบแล้ว ได้รับค่าจ้างมาแล้วเธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปเรียกร้องอะไรมากไปกว่านี้หลังจากนั้นฟ้ากลับมาอยู่ในโลกความเป็นจริงของตัวเอง เมื่อชีวิตรักมันไม่สมหวังก็คงต้องพึ่งพาโซเชียลให้ความรักวิ่งเข้ามาหา คนเราเมื่อต้องอยู่คนเดียวก็ชอบคิดอะไรฟุ้งซ่านแบบนี้เสาร์อาทิตย์ที่เธอว่างจึงลองหาทะเลที่สวย ๆ สงบ ๆ ไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ บ้าง สมัยมัธยมฟ้ามีเพื่อนกลุ่มเดียวกันอยู่ และครั้งนี้มีเพื่อนคนหนึ่งที่ไปเรียนไกลถึงเชียงใหม่อยากไปเที่ยวทะเล จึงลองนัดเพื่อน ๆ กลุ่มเดียวกันไปและฟ้าที่ยังคงอยู่ในกลุ่มนั้นด้วยถึงแม
ทั้งที่คิดว่าหัวใจจะไม่ต้องรู้สึกอะไรกับเขาแล้ว แต่มันก็ทำได้ยากเหลือเกิน การที่มีความสัมพันธ์กันมาแล้วนั้นทำให้มันติดเป็นความทรงจำในหัวที่ยังเอาออกไปไม่ได้ เมื่องานจบลงแล้วฟ้าเปลี่ยนเสื้อผ้าจะออกมาจากสถานที่แต่งตัวเพื่อไปลานจอดรถของตัวเอง แต่เขาคนนั้นเหมือนยืนรออยู่หน้าลิฟต์เธอจำเป็นต้องเดินไปทางนั้นเสียด้วย“ไม่ได้เจอกันนาน คุณยังจำผมได้อยู่ใช่ไหม”“ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะคะ” เธอยิ้มฝืน ๆ ไปให้เขา“ดีใจจังที่ยังจำกันได้วันนี้คุณควรจะว่างได้แล้วมั้ง”“เอ่อ...ไม่ว่างค่ะต้องกลับบ้านไปทานข้าวกับที่บ้าน”“อย่างนั้นเหรอ” เขามีท่าทีครุ่นคิดอะไรอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดออกมาหน้าตาเฉยว่า“ผมไปด้วยสิ”ฟ้าถึงกับไปไม่เป็นเพราะเขามาทางนี้แล้ว แล้วเธอจะออกทางไหนดีไม่น่าเชื่อไฮโซเพล์บอยจะมาตามตื๊อเธอไม่เลิกแบบนี้ แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้แล้วเขาก็พยายามจะตามมาให้ได้จริง ๆ อย่างที่เขาบอกเอาไว้เสียด้วย ที่บ้านของฟ้าเป็นร้านขายข้าวแกงที่วันนี้ขายหมดแล้วเพราะเย็นมากแล้ว อีกอย่างแม่กับพ่อของเธอไม่ได้มีกำลังมากพอจะทำเยอะให้ได้ขายได้จนถึงมืดค่ำพอลูกสาวคนโตกลับมาที่บ้านพ่อกับแม่ก็ไม่ได้สนใจเพราะปกติเย็นวันอาทิตย์บางอาท
เขาก้มลงมาจูบลงบนริมฝีปากของเธออีกครั้ง ค่อย ๆ ชิมความหวานจากปากงามแล้วเริ่ม ซุกไซ้ซอกคอขาวที่กำลังแหงนเงยให้เขาได้ จูบลงไปอย่างสะดวกมากขึ้น ดวงตาหลับพริ้มพร้อมยอมรับความสุขที่คนรักมอบให้อย่างเต็มใจชุดที่สวมใส่อยู่หายไปอย่างรวดเร็ว เขาซุกใบหล่อคมของเขาลงบนอกอวบที่เขาชื่นชอบมาตลอด ยอดของมันชันขึ้นเพราะเขาเป็นคนไปปลุกให้มันตื่นขึ้นสู้ลิ้นร้อนของเขา ดูดดึงจนมันเป็นรอยแดงเต็มไปหมด เสียงครางกระเส่าของหญิงสาวที่นอนอ่อนระทวย หายใจหอบใต้ร่างของเขายิ่งสร้างความกระสันในตัวภรรยาแสนงามมากขึ้นมือหนาลูบไล้วนไปทั่วทั้งตัว บนผิวนุ่ม ๆ ลื่นมือของเธอ ทุกส่วนล้วนเป็นของเขา เสียงแผ่วเบาที่ครางเครือเร่งเร้าให้ปฏิกิริยาของชายหนุ่มรุนแรงขึ้นตามลำดับขั้นของอารมณ์ที่พุ่งสูง ร่างกายท่อนล่างของหญิงสาวมีความชื้นแฉะจากสิ่งหล่อลื่นตามธรรมชาติที่จะมีออกมาเพื่อรองรับการเสียดสีของอวัยวะที่จะเข้ามาสำรวจภายในถ้ำฉ่ำน้ำเมื่อร่างกายทั้งสองคนเริ่มเชื่อมต่อกัน เสียงเฉอะแฉะของการกระทบที่ดังเป็นจังหวะ จากช้าไปจนถึงเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนร่างบางสั่นคลอนไปทั้งตัวพร้องส่งเสียงออกมาให้ยิ่งกระตุ้นให้ความรู้สึกของเขาจนเขาไม่คิดจะอ่อ
เมื่อแต่งงานกันมาได้ 5 ปี ทางครอบครัวของพิทยาเริ่มพูดเรื่องการมีทายาทให้ตระกูล เอาไว้สืบต่องานที่สร้างเอาไว้แล้วจะได้ใช้ชีวิตอิสระในบั้นปลายชีวิตเหมือนพวกเขาตอนนี้“เมื่อวานคุณแม่โทรมาจากฮาวายพูดเรื่องมีลูกอีกแล้วล่ะ”“ก็เห็นพูดมาตลอดตั้งแต่เราแต่งงานกันใหม่ ๆ นี่คะ”“นั่นสิ ไม่เบื่อหรือไงนะ”“ท่านคงอยากมีงานอดิเรกเพิ่มนอกจากเที่ยวรอบโลกมั้งคะ”ฟ้ากำลังทำอาหารเช้าให้สามีทานก่อนไปทำงานในเช้านี้ ช่วงนี้เธองดรับงานเอาไว้ก่อนเพราะอยากอยู่กับคนรักให้มากที่สุด เพราะเขาเพิ่งจะมีเวลาว่างอยู่บ้านกับเธอ“ไม่จริงหรอก แค่อยากจะหาทายาทเอาไว้สืบทอดงานที่หนักนี่มากกว่า”“ทำไมคะ สงสารลูกเหรอ”“ก็มีบ้างนิดหน่อย แต่ถ้าไม่มีเลยก็ดูจะเหงา ๆ เหมือนกันนะ”“อย่างนั้นเหรอคะ อยากมีลูกเป็นของตัวเองว่างั้นเถอะ”“แล้วแต่คนอุ้มท้องเลยนะ ไม่ต้องซีเรียส”ฟ้าแค่ยิ้ม ๆ เขาก็ยังคงรอการตัดสินใจร่วมกันของเธอเสมอ เพราะเธอยังไม่อยากมีลูกในเวลานี้เพราะงานที่รักด้วย และยังไม่อยากให้เห็นการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วของตัวเองเวลาตั้งครรภ์แต่ทางครอบครัวของเขาก็ดูอยากจะมีหลานกันมากเหลือเกินจนเธอเริ่มใจอ่อนแล้วล่ะ เพราะถ้ามีลูกเวลาท
หลังจากกลับมาจากญี่ปุ่นแล้ว ฟ้าก็กลับมาเรียนเหมือนเคย ในปีสุดท้ายในรั้วมหาวิทยาลัยของเธอมันเกิดเรื่องราวมากมายที่น่าจดจำเสียเหลือเกิน ปีสุดท้ายนี้เธอพยายามอย่างมากเพื่อให้เกรดที่ดีมากพอกับความตั้งใจ เอาความสำเร็จนี้ให้ที่บ้านภูมิใจว่าเธอสามารถทำให้ตัวเองเรียนจนจบได้ในวันสำเร็จจการศึกษาของฟ้า ถึงแม้เธอจะเรียนในมหาวิทยาลัยเอกชน แต่ก็เป็นสถานที่ที่ทำให้เธอทั้งเรียนและทำงานได้ในเวลาเดียวกัน ถึงแม้จะหนักเอาการ ในวันรับปริญญาของเธอมีครอบครัวและเพื่อน ๆ ของฟ้า แล้วยังมีดอกไม้แสดงความยินดีช่อใหญ่มามอบให้เธอด้วยเพราะคนให้ไม่ว่างในวันนั้น เขาต้องไปประชุมที่แคนาดาพอดีหลังจากกลับมาเขาก็พาเธอไปฉลองกันสองคนที่ภูเก็ต เพื่อระลึกถึงเรื่องราวเก่า ๆ ในวันวานที่หวานซาบซ่านไปถึงทรวงจนแกะกันไม่ออกจากใจในครั้งนั้นทะเลหวานฉ่ำกันเลยทีเดียวพอเรียนจบมาแล้ว ตอนนี้ฟ้าอยากทำงานอย่างเต็มที่อีกครั้งขอเวลาจากคนรักเพื่อจะทำให้ตัวเองดูเป็นคนเอาการเอางานก่อนจะตกลงเรื่องอนาคตกับเขา เพราะทางเขาเองธุรกิจก็ยังไม่ได้มั่นคงนัก ยังต้องพัฒนาองค์กรก่อนฟ้าสร้างตัวตนของตัวเองในโซเชียลไว้มากแล้ว แค่กลับมาคืนวงการอีกครั้งด้วยกา
หลังจากนั้นพวกเขาก็ใช้เวลาเท่าที่จัดหาได้เพื่อมาพบกัน เพราะตัวของพิทยาเองไม่ได้ว่างที่จะมาตามหญิงสาวอยู่ตลอดเวลาเหมือนคนทั่วไป ถ้าจะพบกันเขาก็จะจัดหาสถานที่เอาไว้อย่างดีจนฟ้าเริ่มระแวงในวันหนึ่งเธอจึงถามเขาออกมา“ทำไมหาที่สร้างบรรยากาศเก่งจังคะ”“ก็ใคร ๆ เขาก็บอกว่าผมมันเพลย์บอยตัวพ่อไม่ใช่เหรอก็ต้องเอาใจผู้หญิงเก่งหน่อยสิ”“ใครให้ฉายานี้กับคุณกันนะ” ฟ้ามองเขาด้วยความรู้สึกที่แตกต่าง“ก็คนที่ยังไม่รู้จักตัดสินตามที่เห็นไงครับ” เขาตอบแล้วยิ้มให้เธอใช่แล้วล่ะ ใคร ๆ ก็มองว่าพิทยาเป็นคนแบบนั้น เขาคบหากับผู้หญิงหลายคนก็จริงในช่วงเวลาที่เขาไม่ได้ต้องการใครเป็นพิเศษ หาคนแก้เหงาไปเรื่อย ๆ แต่เมื่อมาพบฟ้าเขาก็ไม่ได้พบใครอีกเพราะหลายปัจจัย หนึ่งในนั้นคือเขาชอบฟ้ามากและที่ปรึกษาของเขาที่คอยบอกว่าสถานที่นี้ดี ตรงนั้นอาหารอร่อยก็คือเพื่อนสนิทที่สุดสมัยเรียนมัธยมของเขาเอง คนนั้นสิที่เขาต้องยกตำแหน่งนี้ให้โดยไม่คิดลังเล เขาแค่เอาไอเดียของเพื่อนมาใช้เวลาอยู่กับหญิงสาวเท่านั้นเอง แต่เขาไม่ให้เครดิตมันหรอกนะ เดี๋ยวคนรักจะอยากรู้จักมันขึ้นมา เขาเองก็ไม่ไว้ใจเพื่อนนักหรอก มันชอบชมแฟนเขาว่าสวยมากตลอดเลย
ร่างกายบอบบางลืมตาขึ้นเมื่อยามเช้ามาเยือน ถึงแม้ว่าจะเพลียมากก็ตาม แต่เธอไม่อยากอยู่บ้านคนอื่นนานจึงอยากรีบออกไปคน ๆ นี้ไม่ได้เห็นว่าเธอเป็นคนสำคัญขนาดนั้นด้วยเธอจึงมองหาเสื้อผ้าของตนงเองที่ถูกทิ้งไว้แล้วเอาตัวเองออกมาจากอ้อมแขนแข็งแรงนั้น แต่ไม่เป็นผลเพราะว่าเขาไม่ยอมให้เธอไปแล้วยังกอดอยู่แบบนั้น จนเธอไม่สามารถไปไหนได้จึงจำเป็นต้องยอมอยู่อย่างนั้นเมื่อสายมากแล้วเขาจึงยอมลืมตาตื่นขึ้นมา ทำให้พบกับฟ้าที่กำลังมองเขาตาแป๋ว“คุณตื่นนานแล้วเหรอ”“ค่ะ ขอตัวเลยแล้วกันนะคะ”“อย่าเพิ่งไปได้ไหม”ฟ้าสงสัยทั้งที่หมดหน้าที่ของเธอนานแล้ว และเขาจะพยายามให้เธอต้องเจ็บแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน“คุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่คะ”“ผมอยากถามคุณหนึ่งคำถาม”ฟ้าทำหน้าตาเหมือนรอฟังให้เขาพูดออกมา“คุณจำที่นี่ไม่ได้เลยเหรอ”“หือ อะไรนะ”“ผมเข้าใจแล้ว”เขาปล่อยให้เธอไปอาบน้ำอย่างที่เธอต้องการ เมื่อเธอออกมาเขาจึงเดินเข้าห้องน้ำไปบ้าง ฟ้ายังไม่เข้าใจว่าสิ่งที่เขาถามนั้นคืออะไร จึงลองเดินดูไปรอบ ๆ ห้อง ไม่มีในความทรงจำเลยมันเคยเกิดอะไรขึ้นหรือเขาจะล้อเล่นกับเธอเสียงเตือนข้อความพร้อมเงินจำนวนหนึ่งโอนเข้าบัญชี ตามเคยนั่นแ
“มันก็แล้วแต่พฤติกรรมของเธอด้วย”“ยังไงคะ”“อยู่ด้วยกันตลอดใน 3 ชั่วโมงนี้ห้ามคิดจะหนีออกไหนเด็ดขาดเพราะเธอเองก็ใช่ว่าจะปลอดภัยเห็นไหม”เขามองไปที่ด้านหลังมีชายหนุ่มอีกสามสี่คนที่มองมาทางพวกเขา ซึ่งพิทยายืนใกล้กับฟ้ามากแทบจะสิงร่างกันได้อยู่แล้ว แบบนี้ใครที่เห็นก็คิดว่าฟ้าเองก็ขายบริการพิเศษเหมือนกัน ทำให้ใครก็มีสิทธิ์ทำอะไรก็ได้ภายในเวลาที่กำหนด ถ้านอกเหนือจากนี้แล้วพวกเขาจะต้องรับผิดชอบเมื่อเกิดความเสียหายขึ้นตอนนี้ฟ้าอยากให้เพื่อนกลับไปอย่างปลอดภัยก่อนเพราะเชื่อว่าเหล้าที่น้ำเมยดื่มไปมันมีสารเสพติดบางอย่างผสมอยู่แน่ ๆเธอจึงจำเป็นต้องยอมตกลงที่จะอยู่ต่อแต่ขอพาเพื่อนกลับออกไปก่อน น้ำเมยหลับเหมือนไม่รู้สึกตัวในห้องน้ำหลังจากที่พามาพักเพื่อหลบคนที่จะฉวยโอกาสพวกนั้นด้วย“คุณจะพาน้ำเมยออกไปจากที่นี่ได้ยังไงคะ”“ตามผมมา”พิทยาอาสาพาไปเองด้วยเส้นทางพิเศษด้านหลังที่มีทางออกลับเอาไว้เพราะที่นี่ก็สร้างมาเพื่อคนเทา ๆ พวกนี้อยู่แล้ว พอพาออกมาสู่ทางเดินที่ทอดยาวไปด้านหลัง รถที่เขาให้มาจอดรออยู่แล้วมารับน้ำเมยที่หลับไปอย่างไม่รู้สึกตัวเลย“ไว้ใจได้ ทั้งสองคนนี้คนของผมเอง” เขาหันมาบอกให้ฟ้าวางใจ
เมื่อมาถึงสถานที่ต้องมาทำงานกับเพื่อน ฟ้ารู้สึกแปลก ๆ แต่ไม่ได้มั่นใจนักว่ามันจะมีเรื่องอะไรจะต้องรู้สึกว่ามันไม่น่าไว้ใจอย่างไรก็ไม่รู้ แต่เพราะเพื่อนที่ทำท่าทางเกร็ง ๆ อยู่ข้าง ๆ แล้วต้องพยายามทำให้เพื่อนรู้สึกหายกังวล แล้วพากันไปจนถึงสถานที่ที่ทางคนว่าจ้างจองเอาไว้ในห้องนั้นเป็นห้องแขก VIP แสงสว่างสลัว มีจอขนาดใหญ่เพื่อเอาไว้ร้องเพลงได้ ตอนนี้ภายในห้องนั้นมีคนมาแล้วสองสามคน พร้อมทั้งพริตตี้ที่ถูกจ้างมาแล้วอีกสองคนด้วย เพื่อนของฟ้าและตัวฟ้าเองนั่งลงตรงที่ว่าง เมื่อคนจัดงานหันมาเจอจึงรีบเข้ามาหาเพื่อนและฟ้าทันที“น้ำเมยมาแล้วเหรอ นี่ใช่ไหมที่บอกว่าจะชวนเพื่อนมาด้วย”“ใช่ค่ะ คุณอนุญาตนี่คะ”“เปล่าไม่ได้ว่าอะไรเลยครับ แค่รู้สึกว่าคุณฟ้านี่งานดีมากจริง ๆ”“ขอบคุณนะคะ” ฟ้ารู้สึกแปลก ๆ กับเขาขึ้นมาคำพูดมันคล้ายกับว่ารู้จักเธอมาจากที่ไหนอย่างนั้นแหละ“สาว ๆ หาอะไรดื่มได้เลยนะครับ มีเตรียมไว้ทางโน้นนะ เดี๋ยวผมต้องออกไปรับเพื่อนเจ้าของวันเกิดเสียหน่อย ถ้าอีกสักพักมีคนมาเพิ่มไม่ต้องตกใจนะครับ คืนนี้ปาร์ตี้ถึงเช้าแน่นอน”เขาออกไปแล้วโดยที่เพื่อนของเขาอีกสองคนไม่ได้ตามไปด้วยแล้วเดินไปทางมุมอาห
ทั้งที่คิดว่าหัวใจจะไม่ต้องรู้สึกอะไรกับเขาแล้ว แต่มันก็ทำได้ยากเหลือเกิน การที่มีความสัมพันธ์กันมาแล้วนั้นทำให้มันติดเป็นความทรงจำในหัวที่ยังเอาออกไปไม่ได้ เมื่องานจบลงแล้วฟ้าเปลี่ยนเสื้อผ้าจะออกมาจากสถานที่แต่งตัวเพื่อไปลานจอดรถของตัวเอง แต่เขาคนนั้นเหมือนยืนรออยู่หน้าลิฟต์เธอจำเป็นต้องเดินไปทางนั้นเสียด้วย“ไม่ได้เจอกันนาน คุณยังจำผมได้อยู่ใช่ไหม”“ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะคะ” เธอยิ้มฝืน ๆ ไปให้เขา“ดีใจจังที่ยังจำกันได้วันนี้คุณควรจะว่างได้แล้วมั้ง”“เอ่อ...ไม่ว่างค่ะต้องกลับบ้านไปทานข้าวกับที่บ้าน”“อย่างนั้นเหรอ” เขามีท่าทีครุ่นคิดอะไรอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดออกมาหน้าตาเฉยว่า“ผมไปด้วยสิ”ฟ้าถึงกับไปไม่เป็นเพราะเขามาทางนี้แล้ว แล้วเธอจะออกทางไหนดีไม่น่าเชื่อไฮโซเพล์บอยจะมาตามตื๊อเธอไม่เลิกแบบนี้ แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้แล้วเขาก็พยายามจะตามมาให้ได้จริง ๆ อย่างที่เขาบอกเอาไว้เสียด้วย ที่บ้านของฟ้าเป็นร้านขายข้าวแกงที่วันนี้ขายหมดแล้วเพราะเย็นมากแล้ว อีกอย่างแม่กับพ่อของเธอไม่ได้มีกำลังมากพอจะทำเยอะให้ได้ขายได้จนถึงมืดค่ำพอลูกสาวคนโตกลับมาที่บ้านพ่อกับแม่ก็ไม่ได้สนใจเพราะปกติเย็นวันอาทิตย์บางอาท
ช่วงเช้าทุกคนยังคงทำงานอยู่ และฟ้ายังคงต้องลงมาทำงานในความเพลียของตัวเองแบบนั้น ทำให้พี่เลี้ยงที่ตามมาสงสัยกับอาการแปลก ๆ ของเธอ ร่องรอยที่ปรากฏให้เห็นจาง ๆ นั่นก็มีคนตั้งข้อสังเกตแต่ก็ไม่ได้โฟกัสมันเท่าไหร่เพราะต่างคนต่างก็รู้อยู่แล้วว่าวงการนี้มีหลายรูปแบบพวกเขาถ่ายงานกันจนเสร็จแล้วจึงปิดกองแล้วพากันไปเก็บของเตรียมตัวบินกลับในคืนนี้ ฟ้าวันนี้ทั้งวันยังไม่เห็นพิทยาเลย จนมีทีมงานบอกว่าเขาบินกลับไปแล้วตั้งแต่ตอนบ่ายแค่นี้เธอก็รู้แล้วว่าถึงอย่างไร เธอเองก็แค่ของเล่นยามที่เขาไม่มีใครเท่านั้น เมื่อทำงานจบแล้ว ได้รับค่าจ้างมาแล้วเธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปเรียกร้องอะไรมากไปกว่านี้หลังจากนั้นฟ้ากลับมาอยู่ในโลกความเป็นจริงของตัวเอง เมื่อชีวิตรักมันไม่สมหวังก็คงต้องพึ่งพาโซเชียลให้ความรักวิ่งเข้ามาหา คนเราเมื่อต้องอยู่คนเดียวก็ชอบคิดอะไรฟุ้งซ่านแบบนี้เสาร์อาทิตย์ที่เธอว่างจึงลองหาทะเลที่สวย ๆ สงบ ๆ ไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ บ้าง สมัยมัธยมฟ้ามีเพื่อนกลุ่มเดียวกันอยู่ และครั้งนี้มีเพื่อนคนหนึ่งที่ไปเรียนไกลถึงเชียงใหม่อยากไปเที่ยวทะเล จึงลองนัดเพื่อน ๆ กลุ่มเดียวกันไปและฟ้าที่ยังคงอยู่ในกลุ่มนั้นด้วยถึงแม