Share
บทที่ 75
Related chapter
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 76
อเล็กซ์วางเท้าอันผุดผ่องของคุณนายแคลร์ลงอย่างอ่อนโยนและเอ่ยขึ้น “ผมต้องรับสายก่อน”คุณนายแคลร์ จึงได้ตะโกนออกมาด้วยความไม่พอใจ “ทำไมถึงจะต้องรีบรับสายขนาดนั้น? แค่คนโทรมา! ยังเหลืออีกข้างที่ต้องนวด! อืม นวดเก่งใช้ได้เลยนิ ”อเล็กซ์ หันกลับไปมองเธอด้วยท่าทางหงุดหงิด “ผมจะไปล้างมือก่อน”ทันทีที่เขารับสายเชอริลก็ถามขึ้นมาในทันทีว่า “อเล็กซ์ คุณได้โสมอายุร้อยปีมาหรือยัง?”อเล็กซ์ ถอนหายใจออกมาขณะที่เขาตอบว่า “มันเป็นของที่หายากมากจริง ๆ ผมยังหามันไม่ได้เลย ทั้ง ๆ ที่ไปมาตั้งหลายที่แล้ว”เชอริลเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม “ฉันรู้แล้วล่ะ แต่ว่าฉันหาให้คุณได้แล้วนะ”“โอ้! เรื่องจริงเหรอ?"“ใช่ ฉันบังเอิญไปพบมันเข้าแล้วรีบซื้อมันมาทันที”"ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนเหรอ? ผมจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้”“ได้เลย ฉันจะส่งที่อยู่ให้กับคุณนะ”หลังจากที่อเล็กซ์วางสายไป เขาเห็นคุณนายแคลร์วางเท้าอีกข้างไว้บนโต๊ะน้ำชา บ่งบอกว่าเธอต้องการให้เขานวดต่อ อเล็กซ์จึงพูดขึ้นทันทีว่า “โดโรธี คุณแม่ครับ ผมต้องไปแล้วเพราะผมมีเรื่องสำคัญบางอย่างที่จะต้องทำ”โดโรธีจึงเอ่ยถามว่า “คุณจะไปไหนคะ?”อเล็กซ์ ตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า “คุณชาร์ล
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 77
“กรี๊ดดดดด”เสียงกรีดร้องของเชอริลดังขึ้น เธอตกใจมากเสียจนลืมที่จะหลบหลีกการโจมตีนั้นอเล็กซ์ รีบดึงเชอริลมาโอบไว้ในอ้อมแขนของเขา และใช้แผ่นหลังของเป็นเกราะกำบังการโจมตีให้กับเธอ เขารับรู้ได้ถึงแรงกระแทกอันหนักหน่วงที่ฟาดลงบนแผ่นหลังของเขาตุ้บ! ตุ้บ! ตุ้บ!เขาโดนโจมตีติดต่อกันถึงสามครั้งติดไม่ใช่แค่ชายเพียงคนเดียวเท่านั้นที่พยายามจะโจมตีพวกเขา แต่ยังมีชายอีกสองคนที่โจมตีพวกเขาอย่างสุดกำลังด้วยเช่นกันพวกเขาโจมตีด้วยท่อนไม้ในมืออย่างไม่ยั้งในที่สุดเชอริลก็กลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้ง และตระหนักได้ว่าอเล็กซ์กำลังปกป้องเธออยู่โดยใช้ร่างกายของเขาเป็นเกราะกําบังให้กับเธอ ในขณะที่เขาต้องเป็นคนที่อดทนต่อความเจ็บปวดจากการโจมตีนั้น หัวใจของเธอเต้นแรง และน้ำตาก็ไหลออกมาขณะที่เธอได้ยินเสียงท่อนไม้กระทบแผ่นหลังอเล็กซ์ อย่างไรก็ตามเมื่อเงยหน้าขึ้น เธอก็เห็นความสงบและความมุ่งมั่นในดวงตาของอเล็กซ์ภาพใบหน้าของเขานั้นมันได้ตราตรึงอยู่ในใจของเธอแกรกกกกก! ไม้ท่อนหนึ่งได้หักลงหลังจากนั้นก็มีคนพูดขึ้นมาว่า “พอได้แล้ว อย่าฆ่ามัน”ถ้าเป็นภายใต้สถานการณ์ปกติ อเล็กซ์ อาจจะมีกระดูกหักอย่างน้อ
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 78
หัวหน้าแก๊งยังคงปากแข็งเขาจ้องไปที่อเล็กซ์และไม่ปริปากพูดอะไรออกมาสักคำอเล็กซ์ดีดนิ้วของเขา “เอาล่ะ ได้ ถ้าแกไม่ปริปากแล้วละก็ มาดูกันว่าแกจะแข็งแกร่งสักแค่ไหน ถ้าแกทนได้สักนาที ฉันจะปล่อยพวกแกไป”ในตอนนั้นดวงตาของหัวหน้าแก๊งเต็มไปด้วยความงุนงง และอเล็กซ์ ก็ได้กดนิ้วลงบนคิ้วของชายหัวหน้าแก๊งหลังจากนั้นพื้นที่รอบ ๆ นั้นก็เต็มไปด้วยออร่าแปลก ๆ ที่พวยพุ่งออกมา ในวินาทีถัดมา หัวหน้าแก๊งก็มีสีหน้าบูดเบี้ยวด้วยความกลัวและเหงื่อตกมีเสียงคำรามอันน่าสะพรึงกลัวออกมาจากลำคอของหัวหน้าแก๊ง ราวกับว่าเขาได้พบกับความทุกข์ทรมานแสนสาหัสอยู่ และมันก็เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเขาเมื่อเชอริล เห็นเหตุการณ์ดังกล่าว เธอก็ตกตะลึงและไม่สามารถเข้าใจสถานการณ์นี้ได้ในเวลาไม่ถึงนาที เพียงแค่สามวินาทีเท่านั้น หัวหน้าแก๊งก็ล้มลงไปที่พื้นพร้อมกับเสียงดังตุ้บขณะที่เขาดิ้นทุรนทุรายปานจะขาดใจตาย “ฉันจะพูดแล้ว! อ๊ากกก! ฉันจะยอมบอกทุกอย่างเลย! ขอร้อง ได้โปรดหยุดเถอะ! ได้โปรดไว้ชีวิตฉันด้วย!”ดวงตาของเชอริลเบิกกว้างด้วยความงุนงงปฎิกิริยาและการตอบสนองของชายหัวหน้าแก๊งมันช่างดูเกินจริงไปมาก นี่เขากำลังทำการแสดง
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 79
“อเล็กซ์ คุณคิดว่าเราจะซื้อหุ้นของบริษัทย่อยทางตอนใต้โดยไม่มีปัญหาอะไรได้ไหม?” ในใจของโดโรธีนั้นเต็มไปด้วยความวิตกกังวลอเล็กซ์พูดขึ้นขณะที่ลูบกระเป๋าเอกสารในมือไปด้วย "วางใจได้เลย ผมสัญญา"สัญญาที่ลงนามโดยบริษัท เวย์ลอน อสังหาริมทรัพย์ อยู่ในกระเป๋าเอกสารนี้แล้วโดโรธี ยิ้มกว้างขณะที่ดวงตาที่งดงามของเธอมีประกายแห่งความหวังอเล็กซ์ รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อยเป็นเวลานานมากแล้วที่โดโรธีไม่ได้ยิ้มอย่างมีความสุขเช่นนี้ต่อหน้าของเขาเขาจึงเดินเข้าไปใกล้ ๆ เธอ จากนั้นก็เอื้อมมือไปจับมือเธอพร้อมกับพูดว่า "โดโรธี ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนและทุกสิ่งทุกอย่าง จากนี้ไปผมจะไม่ปล่อยให้คุณแบกรับภาระหนักอึ้งเพียงลำพังอีกแล้ว ผมจะช่วยแบ่งเบาภาระต่าง ๆ คุณจะได้ไม่ต้องทนทุกข์อีกต่อไป” หลังจากพูดจบเขาก็โอบกอดเธอเมื่อโดโรธีสัมผัสได้ถึงความจริงใจในอ้อมกอดของเขา ความรู้สึกต่าง ๆ ก็ท่วมท้นภายในใจพลั่งพลูออกมาพร้อมน้ำตา“ไม่เป็นไรนะ ทุกอย่างมันจะต้องเป็นไปด้วยดี”หลังจากที่เงียบไปสักพัก เธอก็พูดพร้อมกับรอยยิ้มว่า “หลังจากได้รับสัญญาซื้อขายหุ้นของบริษัทย่อยทางตอนใต้แล้ว ฉันจะเลี้ยงอาหารคุณพร้อมรางวัลเสริมอี
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 80
“.....”เบนนีย์ ก็หัวเราะออกมาด้วยเช่นกัน “โดโรธี แกคิดว่าบริษัท แอสเส็กซ์ ก่อสร้าง จะโอนหุ้น 70% ของบริษัทย่อยทางตอนใต้ให้กับแกจริง ๆ หรือ? แกนี่มันไร้เดียงสาจริง ๆ ฝันกลางวันต่อไปเถอะ”"นี่มันอะไรกัน?" โดโรธี อุทานด้วยความประหลาดใจ “สัญญานี้มันเป็นของปลอมเหรอ?”คุณท่านโจแอนน์หัวเราะคิกคัก “แน่นอน มันเป็นของปลอม ตระกูลแอสเส็กซ์ไม่ต้องการคนเนรคุณอย่างแกหรอก โดโรธี แกมันทะเยอทะยานมากเกินไป กล้าดียังไงถึงอยากที่จะมาครอบครองบริษัทย่อยทางตอนใต้ของเรา? แกมีสิทธิ์อะไร? กล้าดีอย่างไรที่จะคิดทำการใหญ่แบบนั้น? ไอ้ขยะที่ยืนอยู่ข้าง ๆ แกยุยงอย่างนั้นเหรอ? จากนี้ไปแกจะไม่ได้อยู่ภายใต้ร่มเงาของตระกูลฉันหรอก ฉันขอไล่แกออกจากตระกูลแอสเส็กซ์นับจากวันนี้”"นี่มันอะไรกันคะ คุณย่า? คุณย่าคะ คุณจะผิดสัญญาแบบนี้ได้อย่างไร?” โดโรธีสะอื้นคุณท่านโจแอนน์ จึงกล่าวว่า “ทำไมฉันต้องรักษาสัญญาเมื่อต้องรับมือกับคนไร้ยางอายและน่ารังเกียจอย่างแก? แกไม่คู่ควรที่จะเป็นคนของตระกูลแอสเส็กซ์เลยสักนิด”เอ็มม่าตะโกนออกมาว่า “พวกเราไม่ต้อนรับพวกแกทั้งคู่ ดังนั้นไสหัวไปได้แล้ว อย่าให้ฉันต้องเรียกรปภ. ให้มาลากตัวพวกแกสอง
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 81
"อะไรกัน? ไอ้ขยะคนนี้น่ะหรือ?“จะเป็นไปได้อย่างไร มันจะไปมีปัญญาทำเช่นนั้นได้อย่างไร?”พวกแอสเส็กซ์ไม่เชื่อกับสิ่งที่พวกเขาเพิ่งจะได้ยินอเล็กซ์ ดูนาฬิกาและพูดว่า “ห้านาทีผ่านไปแล้ว พวกคุณยังมีเวลาเหลืออีกสิบนาที... ที่ฉันทำเรื่องนี้ได้ แต่ว่าพวกแกทำไม่ได้ เป็นเพราะว่าชาร์ลส์ คาร์เตอร์ เขาเป็นหนี้บุญคุณฉัน”เอ็มม่า เริ่มโวยวายทันที "มันไม่มีทาง! หยุดหลอกลวงและโอ้อวดได้แล้ว! แกคิดว่าแกเป็นใครกัน? แกก็เป็นได้แค่ความเรื่องน่าอับอายของตระกูลร็อกกี้เฟลเลอร์ แถมพ่อแม่ของของแกยังทรยศต่อประเทศของเราอีกด้วย แกก็ไม่ได้ดีไปกว่าหนูสกปรกข้างถนนหรอก ถ้าแกไม่ได้เกาะชายกระโปรงของนังโดโรธี แม่ของแกก็คงตายไปนานแล้ว! และก็คงจะอดตายด้วยเหมือนกัน แล้วแกคิดว่าแกสำคัญอะไร หือ? ชาร์ลส์ คาร์เตอร์ หนี้บุญคุณแก แล้วจะทำไม! อย่าประเมินค่าตนเองสูงไปหน่อยเลย…”อเล็กซ์ จ้องเอ็มม่าด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะพุ่งเข้าหาเธอและกระชากผมของเธอ จากนั้นเขาก็กดหัวเธอลงบนโต๊ะฟันหน้าของเอ็มม่ากระแทกลงที่โต๊ะและจมูกของเธอก็เริ่มมีเลือดไหลออกมาก“ไม่มีใครหน้าไหนที่ได้รับอนุญาตให้มาดูถูกพ่อแม่ของฉัน ฉันจะตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้น
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 82
หญิงชราพึมพำ “ไม่ต้องกังวลไป ย่ารู้ว่าย่ากำลังทำอะไรอยู่”เบนนีย์ อธิบาย “ท่านคาร์เตอร์ ประธานกรรมการบริหารของบริษัท เวย์ลอน อสังหาริมทรัพย์ ได้ยื่นมือช่วยเหลืออเล็กซ์ เพื่อช่วยให้โดโรธีได้สาขาทางตอนใต้ ซึ่งหมายความว่าพวกเขาค่อนข้างสนิทกัน หากว่าเป็นโดโรธีที่ไปติดต่อขอลงนามสัญญา เธออาจจะแค่ใช้ร่างกายและความสวยของเธอชักชวนเขา แต่ถ้าอเล็กซ์ทำอย่างนั้นได้ มันอาจจะเป็นเพราะเหตุผลอื่น อาจเป็นไปได้ว่าวิลเลียม ร็อกกี้เฟลเลอร์เคยร่วมงานกับชาร์ลส์ คาร์เตอร์เมื่อสมัยที่เขายังมีชีวิตอยู่ หากเราใช้ประโยชน์จากความสัมพันธ์ของพวกเขา ตระกูลแอสเส็กซ์จะสามารถทำงานร่วมกับบริษัท เวย์ลอน อสังหาริมทรัพย์ ได้ดีขึ้น”ในขณะเดียวกัน โดโรธี กับ อเล็กซ์ ก็เพิ่งขึ้นรถของพวกเขา “ทัศนคติที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของคุณย่าน่าจะเกิดจากความสัมพันธ์ของคุณกับคุณคาร์เตอร์ พวกเขาต้องการทำงานร่วมกับคุณคาร์เตอร์เพื่อพัฒนาความเป็นหุ้นส่วนของพวกเขาอเล็กซ์หงุดหงิด “เขาคงได้แค่ฝันแหละ ตอนนี้คุณมีสิทธิ์ควบคุมสาขาทางตอนใต้ได้อย่างเต็มที่แล้ว คุณสามารถขยายธุรกิจนี้ให้เต็มศักยภาพได้เลย... ผมรู้ดีว่าไม่ควรตัดสัมพันธ์กับสาขาหลักในท
สุดชีวาชะตาลิขิต บทที่ 83
หลังจากที่ได้ยินเช่นนั้นดวงตาของอเล็กซ์ก็ฉายแววอาฆาตขึ้นมาทันที เขาดึงโดโรธีไปไว้ข้างหลัง เพื่อปกป้องเธอจากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสามคนนี้"ระวังนะ!" โดโรธี รู้สึกประหม่าและเป็นกังวล เธอไม่รู้ว่าอเล็กซ์ไม่ได้อ่อนแอเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้เทียบเท่ากับเขาไม่ได้เลยในเพียงชั่วพริบตา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ถูกเตะเข้าที่หน้าท้อง พวกเขาล้มลงไปที่พื้นอย่างรุนแรงและไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อีกเลย“พวกแกทั้งสามถูกไล่ออก!” อเล็กซ์ พูดขณะเดินเข้าไปในบริษัทพร้อมกับจูงมือของโดโรธีพนักงานหลายคนที่นั่งอยู่ใกล้หน้าต่างเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด พวกเขาตกใจและอ้าปากค้าง ข่าวแพร่กระจายอย่างรวดเร็วไปทั่วทั้งบริษัท“คุณพระ ดูสิ! คุณแอสเส็กซ์กลับมาแล้ว! เธอยังพาผู้ชายคนหนึ่งมากับเธอด้วย และเขาก็เพิ่งจะชกต่อยกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยด้านหน้าตึก!”“เดี๋ยวนะ แอสเส็กซ์คนไหนล่ะ?”“นี่รูปของเธอ เธอเป็นผู้จัดการทั่วไปคนก่อนของเรา คุณโดโรธี แอสเส็กซ์”"ไหน? เธอพาใครมาด้วยเพื่อให้ได้ตำแหน่งของเธอกลับคืนมา? ฉันก็อยากได้เหมือนกันนะ พูดตามตรง”“ทำไมเธอถึงกล้าพูดแบบนั้นอ
Latest chapter
