44

“หลังจากนั้นความสัมพันธ์ของผมกับทาเทียน่าก็ดำเนินไปในระยะเวลาที่เรียกว่ามันรวดเร็วมาก ๆ ผมมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเธอและดูเหมือนว่านิคก็จะรู้เรื่องนี้ด้วยจนกระทั่งวันหนึ่งทาเทียน่าเข้ามาบอกผมว่าเธอท้องและมันเป็นเรื่องที่ทำให้พี่ชายของผมตกใจ ผมเป็นคนเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟังเอง ตอนนั้นผมยังเรียนไม่จบด้วยซ้ำ ตอนแรกนึกคิดว่าถ้าผมเรียนจบแล้วก็จะได้ออกมาใช้ชีวิตครอบครัวถึงแม้ว่าเขาอยากจะให้ผมเรียนต่อก็ตาม ผมรู้สึกดีใจนะ ตั้งความหวังว่าเรียนจบก็จะเป็นเวลาที่ทาเทียน่าคลอดลูกพอดี ทุกสิ่งทุกอย่างดูจะโอเคแล้วสำหรับครอบครัวซาเวียร์เพราะพวกเราก็เหลือกันแค่สองคนพี่น้อง ผมรู้ว่านิคเป็นห่วงและรักผมมากแค่ไหนแต่ตอนนั้นผมเองที่ไม่เข้าใจ ผมรู้ว่าผมยังอ่อนต่อโลกมากแต่ก็ไม่นึกว่าการที่ผมเกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวยและมีเงินมหาศาลมันกลับไม่ได้ช่วยอะไรผมในเรื่องของประสบการณ์ชีวิตเลย”

“มันก็เป็นเรื่องที่คาดเดาต่อไปได้ใช่ไหมคะว่าทาเทียน่าคลอดลูก แล้วตอนนี้เธอไปอยู่ที่ไหนซะล่ะคะ”

“ใช่...ทาเทียน่าคลอดลูก แต่หลังจากนั้นเธอไม่ยอมพาลูกมาอยู่กับผมที่คฤหาสน์ซาเวียร์ ตอนแรกผมไม่เข้าใจหรอกจนกระทั่งเธอยื่นข้อเสนอให้ผม เธอบอกว่าจริง ๆ แล้วเธอไม่ได้ต้องการลูก แต่ถ้าผมอยากจะได้โซอี้มาอยู่ในความปกครองของผมโดยที่ไม่ต้องขึ้นศาลเพื่อต่อสู้ขอสิทธิ์ในการเลี้ยงดูผมจะต้องจ่ายเงินให้เธอ 20 ล้านดอลลาร์”

บทที่ 19

“ว่ายังไงนะคะ!... 20 ล้านดอลลาร์ นี่ทาเทียน่ายอมเอาลูกของเธอแลกกับเงิน 20 ล้านดอลลาร์อย่างนั้นเหรอคะ”

เขาพยักหน้า ถึงตอนนี้ภิณไลย์ญาก็เห็นแววตาคู่นั้นเข้มเครียดขึ้นมา

“ใช่...เธอต้องการเงินแลกกับที่ผมจะมีสิทธิ์เลี้ยงดูโซอี้ตอนแรกผมหมดกำลังใจเพราะในเวลานั้นถึงแม้ว่าผมจะเป็นทายาทของตระกูลมหาเศรษฐีแต่ผมก็ยังไม่มีสิทธิ์ที่จะได้รับเงินจากกองมรดกและคนที่เข้ามาดูแลและจัดการให้ผมทุกอย่างก็คือนิค เขายินดีให้เงินจำนวนที่ทาเทียน่าต้องการเพื่อแลกกับการที่จะได้เลี้ยงดูและดูแลโซอี้ แต่ว่าก็มีข้อแม้อย่างหนึ่งนั่นก็คือเขาจะขอเป็นคนดูแลและรับผิดชอบโซอี้ในฐานะพ่อของลูก นิคพาโซอี้ไปอยู่ที่ฮาวาย เขาไม่ต้องการให้โซอี้อยู่ที่นี่เพราะเขาไม่อยากให้ลูกต้องรับรู้และเจ็บปวดกับการกระทำของคนเป็นแม่ซึ่งหลังจากทาเทียน่าได้รับเงินไปแล้วเธอก็หายหน้าไปและผมก็ติดต่อเธอไม่ได้อีกจนกระทั่งถึงทุกวันนี้”

“นี่หรือเปล่าคะที่เป็นสาเหตุให้นิคไม่อยากให้คุณคบกับฉันตั้งแต่แรก”

“มันก็ควรจะเป็นเหตุผลสำคัญนั่นแหละ เขาไม่ให้ผมไปช่วยงานหรือแม้แต่ไปร่วมที่งานมอเตอร์โชว์หลังจากนั้นแต่เผอิญวันที่ผมได้เจอคุณมันเป็นวันที่ผมโทรติดต่อกับเขาไม่ได้และผมก็มีธุระด่วนผมเลยต้องไปหาเขาด้วยตัวเองที่ห้องจัดงานและทำให้ผมได้เจอคุณครั้งแรกยังไงล่ะเนเน่”

“คริสคะ...ถ้าคุณอยากให้เรื่องนี้เป็นความลับก็ไม่จำเป็นต้องบอกฉันก็ได้นะคะ”

“ที่ผมอยากบอกคุณเพราะผมเห็นว่าคุณต้องเข้ามาทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงและดูแลโซอี้ ผมแค่อยากให้คุณเข้าใจว่าถ้าหากคุณเห็นว่าผมแสดงออกว่าผมรักโซอี้มากจนเกินไปคุณก็จะได้รู้ว่านั่นเป็นเพราะผมอยากจะทำหน้าที่ที่ผมแทบจะไม่ได้ทำมันเลยจนกระทั่งลูกใกล้จะเข้าโรงเรียนอยู่แล้ว”

“เรื่องนี้คุณจะบอกภรรยาของคุณหรือเปล่า”

“ผมยังต้องรักษาคำมั่นสัญญาที่ไว้กับนิคว่าผมจะไม่เปิดเผยเรื่องนี้ให้ใครได้รับรู้ ที่สำคัญผมคิดว่าลาริสาอาจจะรู้สึกแปลก ๆ ถ้ารู้ว่าโซอี้เป็นลูกของผม”

“เธออาจจะรักโซอี้มากกว่าที่คุณคิดก็ได้ค่ะ”

“ผมไม่แน่ใจว่าเธอจะรับได้ไหม บางทีผมก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นไอ้ขี้ขลาด เป็นคนที่ไม่มีความรับผิดชอบ ผมไม่ได้ดูแลโซอี้มาตั้งแต่เธอลืมตาดูโลก รู้ไหมเนเน่ว่าครั้งแรกที่ผมได้พบกับโซอี้อีกครั้งหลังจากที่นิคพาเธอไปอยู่ฮาวายผมก็รู้สึกว่าอยากจะทำหน้าที่ที่ผมไม่เคยได้ทำมาตลอดระยะเวลาเกือบ 5 ปี ผมอยากจะทำมันให้ดีที่สุด”

“คุณไม่ต้องห่วงหรอกนะคะคริส นิคทำหน้าที่แทนคุณได้อย่างดีที่สุดแล้ว”

“คุณรู้ได้ยังไงเนเน่ในเมื่อคุณเพิ่งมาเป็นพี่เลี้ยงของโซอี้ได้แค่ไม่กี่วัน”

ถึงเป็นระยะเวลาสั้น ๆ แต่จากการที่เธอได้อยู่ใกล้ชิดกับนิโคลัสก็ทำให้เธอแน่ใจได้ว่าพี่ชายของคริสดูแลโซอี้ด้วยความรักและจิตวิญญาณของเขา เธอถอนหายใจก่อนตอบว่า

“นิคเป็นพี่ชายแท้ ๆ ของคุณนะคะ ฉันคิดว่าลูกของคุณก็เหมือนกับลูกของเขา มันเป็นความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดลึกซึ้งทางสายเลือดค่ะ”