Home / โรแมนติก / หมอขาอย่ากินดุ / chapter 7. ผมจะไม่หยุดแค่จูบแล้วนะ

Share

chapter 7. ผมจะไม่หยุดแค่จูบแล้วนะ

last update Last Updated: 2025-01-06 23:49:11

            ชายหนุ่มเปิดประตูห้องแล้วก้าวไปด้านในเพื่อกดสวิตช์ไฟ  ความสว่างในห้องทำให้เกวลินมองเห็นโต๊ะว่างที่พอจะวางเบียร์หนึ่งถาดได้ ไหนๆ ก็อุ้มมาส่งถึงหน้าประตูแล้ว  เธอจึงก้าวเข้าไปเพื่อวางถาดเบียร์บนโต๊ะ  โทรศัพท์มือถือก็ส่งเสียงเตือนข้อความเข้า เธอก้มหน้าหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนแล้วอ่านข้อความจากพายุที่ส่งมาถามด้วยความเป็นห่วง เพราะเขาออกจากผับกลับมาถึงบ้านแล้วแต่เธอยังมาไม่ถึง

            กะทิ : อยู่กับเพื่อนค่ะ กลับช้าหน่อย ไม่ต้องเป็นห่วง ฝากดูแลพี่ตะโก้ด้วย

            วายุ : ตะโก้หลับแล้ว ถ้ามีอะไรโทรหาพี่ได้นะ

            กะทิ : รับทราบค่ะ

            เกวลินยิ้มกับหน้าจอมือถือ พี่ชายเธอเป็นพวกหลับลึก ปลุกยาก แต่การมีวายุเข้ามาในบ้านไม่ได้ทำให้เธออึดอัดอย่างที่กังวล วายุเป็นคนขี้เกรงใจ จะทำอะไรก็คอยมองสีหน้าเธอเสมอ และคอยเป็นคนกลางประนีประนอมระหว่างเธอกับพี่ชาย  เธอรู้ว่าพี่ชายมีรสนิยมแบบไหน ในบรรดาคนที่พี่เคยคบหามีเพียงวายุที่ได้เข้ามาในบ้านและอยู่ร่วมกันอย่างนี้  และก็พอรู้ว่าวายุมีปัญหาทางบ้านแต่สำหรับเธอแล้ว ตอนนี้วายุเป็นสมาชิกคนหนึ่งในครอบครัว

             อิทธิพลยืนรอเพราะต้องจ่ายจ้างที่ขับรถมาส่ง ยังอุตส่าห์แวะซื้อเบียร์และเอามาส่งถึงห้อง เขายืนพิงพนักโซฟามองหญิงสาวก้มลงกดข้อความในมือถือ ไม่รู้ทำไมเขาอยากเห็นใบหน้าของเธอชัดๆ อยากเอาหน้ากากอนามัยนั้นออกไปพ้น  มือเรียวเล็กยกขึ้นปัดเส้นผมที่ลงมาเคลียแก้ม อีกมือยังคงกดหน้าจอมือถือ  ไม่รู้อะไรดลใจทำให้เขายื่นมือไปปัดไรผมทัดใบหูให้  หญิงสาวชะงักแล้วเงยหน้าขึ้น  ดวงตาคู่นั้นราวกับสิ่งล้ำค่า ปลายนิ้วไล้โครงหน้าเบาๆ แล้วปลดเอาหน้ากากอนามัยออกอย่างง่ายดาย  เผยให้เห็นริมฝีปากสีส้มอมชมพูที่กำลังเผยอขึ้นเล็กน้อย

            รวดเร็วจนไม่ทันตั้งตัว ริมฝีปากของเธอก็ถูกริมฝีปากของเขาทาบทับลงมา  ดวงตากลมสวยเบิกกว้างเห็นเพียงความร้อนแรงในดวงตาของเขา  ลมหายใจผ่าวร้อนเจือกลิ่นเบียร์อ่อนๆ ที่ชวนให้มึนเมา แรงขบเม้มที่ริมฝีปากเรียกร้องให้อีกฝ่ายตอบรับ กลิ่นกายอ่อนละมุนและรสหวานจากริมฝีปากสวยที่ได้รับทำให้อิทธิพลแทบคุมสติไม่อยู่ ก่อนจะหยุดตัวเองไม่ได้ เขาผละจากริมฝีปากของหญิงสาวแล้วเอ่ยถามเสียงพร่า

            “ถ้าคุณไม่ห้าม ผมก็จะไม่หยุดแค่จูบนะ”

            เหมือนหญิงสาวเพิ่งได้สติ กลิ่นเบียร์จางๆ และร่างกายร้อนผ่าวทำให้เธอผ่าวร้อนไปทั่วร่าง หญิงสาวเผลอกัดริมฝีปากครุ่นคิด เขาคงเมา ไม่อย่างนั้นคงไม่มีทางทำอะไรแบบนี้กับแน่ๆ  ผู้หญิงของเขาแต่ละคน ดีกรีสวยระดับนางแบบก็เคยควงมาแล้ว  และที่สำคัญไม่มีเหตุผลให้ปฏิเสธ เพราะเขาคือคนที่เธอ ‘แอบรัก’ มาหลายปี และถ้าเขาเมา หลังจากคืนนี้ผ่านไปเขาคงจำเธอไม่ได้ เหมือนกับที่ผ่านมา ที่เธอไม่เคยอยู่ในสายตาของเขาเลย

            เขาเห็นแววลังเลของหญิงสาว พลันคิดว่าคงถูกปฏิเสธ อย่างไรก็คนเพิ่งเจอกัน เขาทำอะไรตามใจตัวเองอย่างนี้ ไม่ถูกผู้หญิงตบหน้าหรือเอาเรื่องก็นับว่าบุญแล้ว ทว่าในวินาทีต่อมาเป็นหญิงสาวที่โน้มตัวเข้าหาและเขย่งปลายเท้าขึ้นเพื่อจูบเขา ลิ้นร้อนแทรกในโพรงปากกวาดชิมความหวานอย่างเอาแต่ใจ มือใหญ่เอื้อมไปโอบรัดรั้งร่างนุ่มมาแนบชิด ขณะที่ยังบดจูบร้อนแรงก็ดันร่างหญิงสาวไปที่เตียงใหญ่ ห้องของเขาเป็นแบบสตูดิโอ ทุกอย่างจัดอย่างลงตัวในห้องเดียว เขาผละจากริมฝีปากสวยปล่อยให้อีกฝ่ายสูดลมหายใจแรงๆ แล้วจัดการเลิกเสื้อยืดออกทางศีรษะ อาการร้อนรนรีบร้อนทำให้ปลายนิ้วไปเกี่ยวกับผ้ารัดผมทำให้เมื่อเสื้อออกไปพ้นตัวแล้ว เส้นผมที่รวบไว้ก็คลี่สยายลงมาพร้อมกัน

            เธอควรรู้สึกเขินอายหรือเปล่านะ เกวลินหอบหายใจแรง เธอใส่ชุดชั้นในแบบสปอร์ตบราด้วยความเคยชิน เพราะคล่องตัว แต่ไม่ได้คิดเผื่อว่าจะอยู่ในสถานการณ์อย่างนี้ แต่สายตาเร่าร้อนทำให้เธอรู้สึกมีเสน่ห์ขึ้นมา ปลายนิ้วทาบไปที่แผ่นอกแกร่งแล้วตัดสินใจเลิกเสื้อยืดของเขาขึ้นถอดมันออกทางศีรษะเช่นเดียวกับที่เขาทำกับเธอ  เผยให้เห็นแผ่นอกกำยำและมัดกล้ามสวยงาม ที่ทำให้เธอเผลอเลียริมฝีปากอย่างลืมตัว  ก็รู้ว่าเขาเป็นคนออกกำลังกายสม่ำเสมอ แต่ไม่คิดว่ากล้ามจะแน่นขนาดนี้

            สปอร์ตบราไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา แต่เมื่อจัดการถอดชิ้นบนออกแล้ว ทรวงกลมกลึงที่ปรากฏเบื้องหน้าทำให้เขาหายใจแรงขึ้น ‘ตัวเล็กซ่อนรูป’ อืม..เธอชื่อกะทิใช่ไหมนะ ผิวขาวเหมือนกะทิจริงๆ และมันทำให้เขายั้งใจไม่อยู่อ้าปากดูดดึงปลายยอดสีสวยพลางผ่อนร่างเธอลงบนที่นอน

            “อื้อ...”  หญิงสาวส่งเสียงครางหวาน เพียงแค่ปลายลิ้นตวัดไล้เลียที่ปลายถัน เธอก็แทบคลั่งแล้ว ลมหายใจของเขาร้อนระอุทำให้ชีพจรเต้นรัวไปด้วย

            เนินอกอวบอิ่มเกินตัวยิ่งปลุกเร้าความปรารถนาในตัวชายหนุ่ม มือแข็งแกร่งเคล้นคลึงทรวงอกคู่สวย ร่างกายหญิงสาวบิดเร่าได้วยความเสียวซ่าน  เสียงครางกระเส่าราวกับน้ำมันที่สาดใส่กองไฟให้เขายิ่งดูดดึงแรงขึ้น  สองขาบิดไปมาทั้งอึดอัดและรอคอย เขาย้ายริมฝีปากไปไล้เลียปลายถันอีกข้างพลางเลื่อนมือลูบไล้ไปตามเรือนร่างเนียนนุ่ม เขาเงยตัวขึ้นจ้องมองหญิงสาวที่อ่อนระทวยเบื้องหน้าพลางปลดกระดุมกางเกงยีนของเธอแล้วเอ่ยเสียงพร่า

            “ยกสะโพกขึ้นหน่อยครับ”

            จู่ๆ ก็รู้สึกอายขึ้นจนยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง ปล่อยให้คุณหมอหนุ่มจัดการรูดกางเกงเกงยีนออกไปพ้นเรียวขา ตามด้วยกางเกงชั้นใน และเขาก็จัดการตัวเองให้เปลือยเปล่าเช่นเดียวกับเธอ  เพราะเธอมัวแต่หลับตาจึงไม่เห็นรอยยิ้มของเขา

            ให้ตายสิ! น่ารักชะมัด! อกใหญ่ เอวคอด สะโพกผาย เธอไปอยู่ที่ไหนมา ทำไมเพิ่งมาโผล่ในชีวิตเขาตอนนี้  อิทธิพลอดใจไม่ไหว รวบมือของเธอไว้เหนือศีรษะแล้วกดจูบอีกรอบ ร่างกายแนบชิดและไอร้อนจากร่างกำยำทำให้เกวลินรู้ว่าตอนนี้เขาเปลือยเปล่าเหมือนกัน  ส่วนที่แข็งขันคลอเคลียกลีบดอกไม้สาวที่เปียกชุ่มเพราะถูกเล้าโลม เขาปล่อยมือจากข้อมือเล็กแล้วลูบไล้ปลุกปลอบร่างอ่อนนุ่มก่อนส่งนิ้วไปแยกกลีบดอกไม้กดแทรกเข้าไปสัมผัสความคับแน่นที่เปียกชื้นนั้น

            “อึก...หมอ...หมออิฐ...”  เกวลินครางเสียงหวาน เธอไม่ใช่ผู้หญิงไม่ประสีประสากับเรื่องพวกนี้ ยอมรับว่าเคยใช้นิ้วช่วยตัวเองแต่ความรู้สึกที่เขามอบให้ตอนนี้มันรุนแรงกว่ามากนัก วาบหวิวและเสียวซ่านได้แต่ครางระบายความรู้สึกออกมา

            “เรียกพี่สิครับ”  เขาพูดเสียงพร่าแล้วเพิ่มจำนวนนิ้วเป็นสองนิ้ว ขยับเข้าออกในร่องรักรัวแรงเป็นจังหวะจนสะโพกสาวส่ายไหวรับจังหวะซอยนิ้ว

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 27. จบ

    ไม่รู้ทำไม จู่ๆ น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว เธอที่เฝ้ามองเขาอยู่ไกลๆ ค่อยติดตามข่าวของเขาเสมอ แม้มีโอกาสได้ใกล้ชิดก็ไม่เคยแสดงความรู้สึกข้างในออกไป จนวันนี้...เขาอยู่ตรงหน้าและบอกรักเธอ “คนดี ร้องไห้ทำไมครับ” เขายิ้มแล้วจูบซับหยดน้ำตาให้ “ไม่รู้ค่ะ สงสัยไม่สบายแน่เลย” คราวนี้เกวลินหัวเราะทั้งน้ำตา จริงสินะ เวลาแบบนี้ต้องยิ้มดีใจต่างหากล่ะ “อื้ม...ไม่สบายเหรอ งั้นหมอตรวจให้นะครับ” เขายิ้มกรุ้มกริ่ม มือไม้เริ่มลูบไล้ไปตามเรือนร่างที่โหยหาย “พี่อิฐ! คนกำลังซึ้ง” เธอตีมือเขาแต่กลับหัวเราะร่วนจนกระทั่งเขาอุ้มเธอมาที่เตียงเล็กของเธอเอง “ก็กะทิไม่สบาย พี่จะทำให้สบายตัวไงครับ” ปลายลิ้นร้อนตวัดเลียติ่งหูทำให้หญิงสาวหลุดเสียงครางออกมา มือเรียวยกขึ้นคล้องคอเขาแล้วกระซิบเสียงหวาน “กะทิรักพี่อิฐค่ะ” ชายหนุ่มตอบกลับด้วยภาษากาย เขาขยับเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้าและนุ่มนวลจนคนใต้ร่างได้แต่ครวญครางเรียกร้องให้เขาเติมเต็มความปรารถนาที่เอ่อล้น สองร่างแนบชิดกลายเป็นหนึ่งผสานเสียงลมหายใจและหัวใจสองดวงเต้นไปพร

  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 26.  รักนะครับ

    “อยู่บ้านคนเดียวล็อกบ้านดีๆ ล่ะ” การันต์ย้ำกับน้องสาว “ทำเหมือนจะไปหลายวัน” เกวลินแลบลิ้นใส่ “ไปเถอะค่ะ ปล่อยให้ผู้ใหญ่รอไม่ดีนะคะ” การันต์พยักหน้าแล้วเดินไปที่รถพร้อมวายุ เกวลินรอจนรถออกไปแล้วจึงเดินเข้ามาในบ้าน เกวลินเดินไปหยิบน้ำผลไม้ในตู้เย็นรินใส่แก้ว ยังไม่ทันยกขึ้นดื่มก็ได้ยินเสียงกดออดที่หน้าบ้าน เธอวางแก้วลงแล้วเดินมาที่ประตู “ลืมอะไรหรือคะพี่ตะโก้” เธอถามทันทีที่เปิดประตูออก ทว่าคนตรงหน้ากลับไม่ใช่พี่ชายที่เธอเข้าใจผิดคิดว่าคงลืมของจึงกลับมา “ทำไมไม่ดูให้ดีก่อนเปิดประตู ถ้าเป็นโจรขึ้นมาจะทำยังไง” คนตัวสูงดุแล้วเดินเข้าไปราวกับเป็นบ้านของตัวเองเสียงล็อกประตูทำให้เกวลินได้สติ เธอไม่คิดว่าเขาจะมายืนตรงหน้าอย่างนี้ “พี่...พี่อิฐ” “ก็พี่ไง หรือรอใครอยู่” อิทธิพลขมวดคิ้วแล้วกวาดตามอง “ตะโก้กับวายุไม่อยู่เหรอ” “ค่ะ...ออกไปข้างนอก...” “ดี...พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” “เดี๋ยวนะคะ ขอกะทิทำใจก่อน” “ทำใจอะไร” อิทธิพลขมวดคิ้ว “พี่อิฐมาบอกเลิกกะท

  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 25. พูดอะไรไม่ออก

    เกวลินโผล่หน้ามาดู แค่พี่ชายพยักหน้าให้เธอก็ผลุบกลับเข้าไปในครัว รินน้ำดื่มสองแก้วแล้วเดินกลับเข้ามาอีกครั้ง แต่เธอคิดว่าคงไม่เหมาะจะนั่งฟังด้วยจึงหลบไปด้านหลัง ได้แต่ส่งยิ้มให้กำลังวายุที่ยืนหน้าซีดอยู่ และเป็นการันต์ที่กระตุกมือให้วายุนั่งลงข้างเขา “ลูก...ดูสบายดีนะ” คนเป็นแม่เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ผมสบายดี” วายุตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่สองมือบีบกันแน่น การได้พบแม่ไม่ได้ทำให้เขากังวลได้เท่ากับเห็นพ่อมาอยู่ตรงหน้าด้วย เขากลัวว่าพ่อจะทำร้ายคนที่บ้านนี้ ซึ่งเขาไม่ยอมให้มีเรื่องเลวร้ายอะไรเกิดขึ้นเด็ดขาด “พ่อรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่นี่” “วันนี้พ่อเห็นแกไปออกบูธก็เลยให้คนตามดู” คนเป็นพ่อเอ่ยเสียงอ่อนล้า “ทำไมครับ อยากเห็นว่าผมจะใช้ชีวิตเหลวแหลกอย่างที่พ่อประณามไว้หรือเปล่านะเหรอ” น้ำเสียงวายุก็ปวดร้าวไม่แพ้กัน “เปล่าๆ....พ่อ...พ่ออยากให้แกกลับบ้าน” ถ้อยคำที่ไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากของคนตรงหน้าทำให้วายุนิ่งงันไป เขาย้ายสายตาไปมองมารดาที่หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นซับน้ำตา “กลับบ้านเ

  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 24. ทุกอย่างมันอลหม่านไปหมด

    ‘ใครเป็นฝ่ายทักกันก่อนเล่า’ เกวลินขมวดคิ้วแล้วฉีกยิ้มทักทาย “ว่าไง”“ว่าไง?” เอมอรแอบเบ้ปากในใจ “ก็ไม่มีอะไร แค่จำได้ว่าเธอออกจากโรงเรียนกลางเทอมนี่ ได้ยินว่าท้องเลยหนีตามผู้ชายไป แล้วเป็นไงบ้างล่ะ ป่านนี้ลูกคนโตแล้วสินะ มีอะไรให้เพื่อนอย่างฉันช่วยก็บอกมาได้เลยนะ”แม้เอมอรไม่ได้ใช้น้ำเสียงดังอะไรนัก แต่ถ้อยคำของเธอทำให้คนที่ได้ยินถึงกับนิ่งไป นั้นหมายถึงคุณเกริกและคุณลาวัลย์ที่อดปรายตามองทางเกวลินไม่ได้ หญิงสาวสูดลมหายใจลึกอ้าปากจะโต้เถียงแต่กลับเป็นการันต์ที่ทนไม่ไหวชิงพูดออกไปก่อน“ท้องอะไร หนีตามผู้ชายอะไร” การันต์พูดเสียงดังอย่าไม่อายใครและไม่มีอะไรให้อายด้วย “ยัยกะทิออกจากโรงเรียนตอนม.5ก็จริง แต่เพราะมาดูแลแม่ที่ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย แต่ก็ไปสอบกศน.จนได้วุฒิม.ปลายไง รู้จักไหม การศึกษานอกโรงเรียนนะ แล้วถ้ายัยกะทิเรียนไม่จบม.ปลายมันจะเอาวุฒิที่ไหนไปเรียนมหาวิทยาลัยจนได้เกียรตินิยมอันดับสองเล่า! คิดจะปั้นเรื่องใส่ความคนอื่นก็ช่วยให้มันใกล้เคียงกับความจริงหน่อยเซ่!”“ตะโก้!ใจเย็นๆ” วายุรั้งแขนการันต์ไว้เพราะกลัวว่าคนรักจะเข้าไปตบตีอีกฝ่าย ถึงยังไงคู่กรณีก็เป็นผู้หญิง ทำอะไรไปก็

  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 23. พี่เป็นแค่หมอจนๆ  

    การันต์สบตากับวายุแล้วปลดหน้ากากอนามัยออก ทั้งที่เขาบอกกับวายุไม่ต้องมาช่วยก็ได้ แต่อีกฝ่ายก็เป็นห่วงน้องสาวของเขาที่ยังเจ็บขาอยู่จึงมาช่วยงาน ทำให้เขารู้สึกว่าตนเองคิดไม่ผิดที่พาวายุเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว วายุดึงปลดหน้ากากอนามัยออกแล้วเอียงตัวไปทางการันต์เล็กน้อย มองผิวเผินเหมือนเพื่อนถ่ายรูปคู่กัน มีเพียงแววตาที่มองกันนั้นแตกต่างจากคำว่า ‘เพื่อน’โอ๊ย! พี่ชายเธอตัวใหญ่ยักษ์แต่พี่วายุก็ไม่ได้ตัวเล็กแต่เพราะสูงโปร่งเลยดูบอบบางไปเลย เกวลินกดบันทึกภาพรัวๆ นานๆ จะมีรูปถ่ายคู่กันนอกบ้านที แอบดีใจที่พี่ชายได้เจอคนรู้ใจที่เข้าอกเข้าใจกันดี ชีวิตคนเราจะต้องการอะไรไปมากกว่านี้ หญิงสาวแอบถอนหายใจ บางทีเธอก็คิดว่าตัวเองฝันไปที่ได้คบกับอิทธิพล เขาดูสมบูรณ์แบบไปเสียทุกอย่าง จนบางทีเธอก็คิดว่าตัวเองไม่เหมาะที่จะยืนเคียงข้าง แต่เพราะเห็นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเขายามที่อยู่ด้วยกัน ทำให้เธอคิดได้ว่า...ขอแค่ทำให้เขามีความสุขแค่นี้ก็พอแล้ว“หนูกะทิอยู่นี่เอง”เสียงทักจากด้านหลังทำให้เกวลินหันไปส่งยิ้มพร้อมยกมือไหว้ทันที “สวัสดีค่ะคุณลาวัลย์ คุณเกริก”“เรียกเสียห่างเหินเชียว” คุณเกริกหัวเร

  • หมอขาอย่ากินดุ    chapter 22. จะดีเหรอคะ

    “จะดีเหรอคะ นานๆ เลี้ยงทีก็ได้ค่ะ ไม่ต้องเลี้ยงบ่อยนักหรอก เดี๋ยวกะทินิสัยเสียเอาแต่ใจตัวเองขึ้นมา พี่อิฐจะลำบากเอานะ” ตั้งแต่เคยมีแฟนมาก็มีคนนี้ที่บ่นว่าเขาเลี้ยงเธอบ่อยเกินไป อิทธิพลไม่รู้จะทำยังไงดี บางทีทำตัวก็เป็นเด็ก แต่บางครั้งก็เป็นคนมีเหตุผล “ก็ไม่เห็นเป็นอะไรนี่ พี่ชายกะทิบอกให้พี่ไปกินข้าวเย็นที่ร้านได้ กะทิจะได้ไม่ต้องออกมาส่งข้าวให้พี่กิน นี่พี่ก็ประหยัดมื้อเย็นไปอีกหนึ่งมื้อเชียวนะ” เกวลินคิดตามแล้วก็พยักหน้ารับ แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่รู้ผิดว่าตัวเองเอาเปรียบเขามากไป “พี่ถามอะไรหน่อยสิ” “ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้ารับพลางยกน้ำขึ้นดื่ม “พี่เห็นที่บ้านมีผู้ชายอีกคน ...คนนั้นใครเหรอ” “อ้อ!พี่วายุค่ะ” “แล้ว?” “เอ่อ...” เกวลินชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ใจหนึ่งก็กลัวว่าเขาจะรังเกียจที่พี่ชายเธอเป็นเกย์ แต่อีกใจก็ไม่รู้ว่าจะปิดบังทำไม พูดไปตรงๆ ดีกว่า “พี่วายุ...เป็นแฟนของพี่ตะโก้ค่ะ” “แฟน?” “อื้ม... ก็แฟนแบบเราสองคนนี้ไง”

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status