บทที่9 แม่ไก่บ้านเฮอช่างดุยิ่งนัก

ชายหนุ่มที่เห็นการกระทำของหญิงสาวก็ได้แต่มองแต่ไม่มีแรงจะพูด เขาก้มมองยาที่หญิงสาวให้ก็พยามหยิบขึ้นมากินแล้วขับลมปราณ ผ่านไปราวหนึ่งเคอ(15นาที)เขาก็รู้สึกดีขึ้น ก่อนที่จะมีลูกน้องมาช่วย ยาที่หญิงสาวให้เขากินทั้งสองอย่างนั้นช่วยเขาไว้แท้ๆ เขาคิดว่าตัวเองจะโดนพิษลิ้นมังกรไฟจนตายแบบองค์ลักษณ์สะแล้วขนาดเขารีบกรีดพิษออกแต่ก็ยังอ่อนแรงและพิษยังออกไม่หมด แต่หญิงสาวผู้นั้นกลับมียาแก้พิษร้ายแรงชนิดนี้ได้ นางช่างไม่ธรรมดานัก แต่เขาก็จนใจที่จะเอ่ยขอบคุณ ชายหนุ่มก้มมองขวดยาที่แปลกไม่เหมือนใคร นางอาจอาศัยอยู่แถวนี้ก็ได้ ไว้เขาจะตามหาที่หลัง

ส่วนสามพี่น้องไม่ได้สนใจเรื่องที่ช่วยคนแปลกหน้าเอาไว้ พวกนางสนใจแค่เอาเงิน2ตำลึงกับอีก590อีแปะไปอวดมารดากับบิดา .

เข้าบ้านมาเอาวัวเข้าคอกและเทน้ำในมิติให้พวกมันกิน .

"พี่ใหญ่..ทังป้อนั่งด้ายแย้ว"ไป๋หมิงวิ่งออกมาบอกพี่สาวด้วยความตื่นเต้น

"ดีจริง"นางพูดอย่างดีใจก่อนจะเดินเข้าไปในห้องก็เห็นบิดานั่งพิงเตียงมีมารดาอุ้มน้องชายพาเล่นเดินไปมา

"ท่านพ่อนั้งได้แล้ว ดียิ่งเจ้าค่ะ"หยางชินเมื่อเห็นบิดานั่งได้ก็รู้สึกภูมิใจที่สามารสรักษาบิดาให้ดีขึ้นได้

ไป๋หมิงพอชวนพี่สาวเข้ามาหาบิดาแล้วตัวเองก็รีบวิ่งปีนขึ้นเตียงไปอ้อนบิดา นางจำได้ก่อนที่บิดาจะนอนทั้งวันท่านจะชอบอุ้มนางเดินไปมาทั้วบ้าน ตอนนี้บิดาลุกนั่งได้แล้วไม่เอาแต่นอนเหมือนเก่าต้องพานางอุ้มเที่ยวแบบเก่าแนๆ

หมิงฟงเมื่อเห็นบุตรสาวตัวน้อยมาอ้อนก็ยิ่งมีกำลังใจอยากหายเร็วขึ้น

"ทังป้อ..ตอนกลับมามิงมิง เจอคนนอนข้างทาง ย้วยเจ้ากะ"

"เหรอ!..แล้วหมิงหมิงทำไงละลูก?"คนป่วยก็คุยกับบุตรสาวอย่างใส่ใจ

"พี่ใหญ่จวยเจ้ากะ "

"พอดีเจอคนบาดเจ็บเจ้าค่ะ เลยให้ยาช่วยเหลือไปเล็กน้อย"

หยางชินเดินเข้าไปหามารดาแล้วอุ้มน้องชายมาไว้ในอ้อมอก ตอนนี้นางอุ้มน้องชายเป็นแล้วแถมยังชอบมากอีกด้วย ทารกน้อยอิ่มนมแล้วเลยอารมณ์ดียิ้มแก้มยุ้ยจนพี่สาวอดไม่ได้ต้องก้มหน้าไปหอมฟ้อดใหญ่

"วันนี้พวกลูกกลับมาเร็วกว่าเมื่อวานนะ"ชูเม่ยถามบุตรสาวเพราะวันนี้ลูกๆนางกลับมายังไม่ถึงยามอู่(11:00-12:59) นางเลยยังไม่เตรียมมื้อกลางวัน

"ผักเราขายดีเจ้าค่ะ..พี่ใหญ่ยังได้คำสั่งซื้อเพิ่มด้วยเจ้าค่ะ"หลินหลานเอ่ยบอกมารดา

"แบบนี้บ้านเราก็มีรายได้ทุกวันนะสิ ลูกๆจะเหนื่อยเกินไปหรือไม่"หมิงฟงเอ่ยถามบุตรสาวด้วยความเป็นห่วง

"ไม่เหนื่อยเจ้าค่ะ..พอเห็นเงินลูกก็หายเหนื่อยแล้ว"หลินหลานรีบบอกบิดา

"มิงๆก็ไม่เนื่อยเจ้ากะ"ไป๋หมิงก็บอกบิดาอย่างภูมิใจ

"เจ้าเกาะอยู่ที่หลังพี่กับพี่ใหญ่ จะเหนื่อยได้เช่นไรกัน555"หลินหลานเอ่ยแซวน้องสาว

"จ้า..ลูกๆเก่งกันทุกคนเลย เดี๋ยวแม่ไปทำครัวให้คนเก่งของแม่ก่อนนะลูกๆอยู่เป็นเพื่อนท่านพ่อก่อนนะ"

หยางชินเลยส่งน้องชายให้หลินหลานก่อนจะหยิบเนื้อสดในมิติเอาให้มารดาไปทำครัว

"นี้เจ้าคะท่านแม่..ขาดอะไรบอกลูกได้เจ้าคะ"พอให้ของมารดาเสร็จก็หันกลับไปอุ้มหวังซี พาเดินเล่นรอบๆห้องแทนมารดา ส่วนอีกสองสาวก็นั้งอ้อนบิดาโดยการนวดแขนขาให้

หลังมื้อกลางวันน้องๆนางก็นอนกลางวันหยางชินเลยออกมาหน้าบ้านแล้วเอาแส้มาลองใช้ นางลองเล็งไม้หลักที่เอาไว้ตากผ้าแล้วฟาดใส่ไปที่หลัก ตอนแรกก็ฟาดไม่โดนแต่ก็ใกล้เคียง นางเลยตั้งท่าแล้วฟาดไปอีกครั้ง ครั้งนี้โดนไม้เต็มๆ แรงฟาดก็ยังฟาดเอาจนไม้หัก นางเลยฝึกฟาดแส้ตลอดบ่ายจนเริ่มคุ้นกับแส้ ตกเย็นนางก็รดน้ำผักก่อนจะกลับเข้าไปเตรียมอุ่นอาหารเย็นที่มารดาทำเมื่อกลางวัน

ตกกลางคืนทุกคนเข้านอนแล้วหยางชินก็เข้าไปในมิติเพื่อดูสวนว่าสมุนไพรนางเจริญเติบโตดีมั้ย

เมื่อเปิดประตูจากร้านเข้าไปในสวนก็เห็นสมุนไพรเจริญเติบโตอย่างสวยงามต้นผิ่งกัวก็ยืดต้นสูงแตกใบ หญิงสาวเลยเดินเก็บสมุนไพรเอาไปตากแห้งเพื่อเอามาทำยาลูกกลอน ส่วนผักในนี้นางจะไม่ขายแต่จะเก็บไว้กินเองในครอบครัว นางเชื่อว่าผักในนี้สรรพคุณต้องดีกว่าที่ปลูกด้านนอกแนนอน เมื่อปรุงยาเสร็จก็กลับออกมานอนพักผ่อนเพราะตอนเช้ามีงานต้องทำ

เช้ามาเมื่อสามพี่น้องบังคับเกวียนออกไป คนบ้านเฮอก็นั่งมองแล้วคิดแผนร้าย

"ท่านแม่เจ้าค่ะ นังหยางชินมันไปแล้วเจ้าค่ะ เราไปบ้านน้องสามกันเจ้าคะ"สะใภ้รองรีบบอกแม่สามี ครั้งนี้นางจะไปด้วยสามแรงแข่งขันนางไม่เชื่อว่าจะไม่สามารถแย่งของในบ้านน้องสามได้ ทั้งสามคนแม่ผัวลูกสะใภ้เดินไปท้ายหมู่บ้าน

"สะใภ้สามเปิดประตูหน่อย ข้าจะมาหาเจ้าสาม"แม่เฒ่าเฮอร้องเรียกลูกสะใภ้เอง นางมั่นใจว่าลูกสะใภ้ต้องเปิดแนๆ

ทางด้านชูเม่ยเมื่อได้ยินเสียงแม่สามีร้องเรียกก็รีบจัดการเอาเสบียงและของต่างๆในบ้านเก็บเข้าแหวนมิติจนหมดตามที่บุตรสาวได้บอกไว้ ว่าเมื่อพวกนางไม่อยู่แล้วบ้านใหญ่มาให้เอาของเก็บเข้ามิติให้หมดอย่าให้หลงเหลือ แม้แต่ถ่านนางก็เก็บเพราะถ่านเป็นของมีราคา4กระสอบใหญ่ก็เป็นเงินไม่ใช้น้อย เมื่อมองแล้วว่าของในบ้านถูกเก็บจนหมดถึงเดินไปเปิดประตูให้แม่สามีโดยมีเสี่ยวมาวนั้งมองไม่วางตา

เมื่อเปิดประตูก็คารวะแม่สามีและสะใภ้ทั้งสอง

"ท่านแม่..พี่สะใภ้ มีอะไรหรือเจ้าค่ะ?"

"ข้าจะมาหาเจ้าสาม ไม่ได้หรือไง..หลบไป"พูดแล้วก็ผลักลูกสะใภ้ออกก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน พอเข้ามาในบ้านก็มองรอบๆก็ไม่เห็นมีของอะไร ทุกอย่างโล่งแม้แต่กาน้ำชายังไม่มี

"ท่านแม่จะมาหาพี่ฟงใช้มั้ยเจ้าค่ะ เชิญทางนี้เจ้าค่ะ"นางผายมือให้แม่สามีเข้าไปในห้อง แม่เฒ่าเฮอมองลูกสะใภ้ทั้งสองแล้วพยักหน้าก่อนจะแกล้งเดินไปหาบุตรชาย

"ท่านแม่...ท่านมาเยี่ยมข้า ลูกคนนี้ดีใจยิ่งนัก"หมิงฟงเอ่ยกับมารดา ทำไมเขาจะไม่รู้จุดประสงค์ของมารดาว่ามาที่บ้านภรรยาเขาทำไม ในอดีตเงินที่เขาให้ภรรยามารดาเขาก็มักจะหาข้ออ้างมาแย่งเอาไป ทั้งๆเขาก็ให้เงินมารดาเกินครึ่ง เขามารู้ตอนที่เขาเจ็บแล้วภรรยาพยามจะข้อเงินจากแม่สามีมาเพื่อเอามารักษาเขาแต่ก็ไม่ได้แถมยังโดนจับแยกบ้านอีกด้วย สร้างความปวดใจให้บุตรชายคนนี้ยิ่งนัก

"เจ้าเป็นเช่นไรบ้าง เมื่อไรจะหาย"ปกติบุตรชายคนนี้จะเป็นคนหาอาหารเข้าบ้านแถมยังมีเงินมาให้นางใช้ไม่ขาดมือนางมีตำลึงเก็บเป็นสินเดิมให้บุตรสาวเพียงคนเดียวตอนแต่งงายได้หลายตำลึงเชียว พอบุตรชายคนที่สามเจ็บ นางเลยเหมือนขาดรายได้

"ข้าไม่แน่ใจว่าจะหายมั้ยขอรับ ตอนนี้ขยับตัวยังไม่ได้เลย ตอนนี้ครอบครัวข้ากำลังลำบากด้วย ชินเอ๋อต้องออกไปขายผักเพื่อเอาเงินมาซื้อยาให้ข้ากินทุกวัน"หมิงฟงบอกมารดาตามตรง เขาหวังว่ามารดาจะเห็นใจแล้วช่วยเหลือลูกเมียเขาบ้างไม่มากก็น้อย

ด้านนอกสองสะใภ้ก็เดินดูรอบๆเห็นมีแปลงผักและในคอกสัตว์ยังมีทั้งหมูููป่าและแม่ไก่อีกหลายตัวอีกด้วย

"สะใภ้รอง เจ้าไปเก็บผักนะส่วนข้าจะไปจับไก่เอง เย็นนี้บ้านเรามีเมนูไก่แล้ว"

สะใภ้ใหญ่บอกแล้วก็เดินไปเตรียมจับแม่ไก่เอาไปทำอาหาร พอเดินเข้าไปใกล้ก็เป็นเล้าไก่ที่แปลกตาคอกหมูก็ไม่เคยเห็น ไม้อะไรแปลกจริง แต่ก็ไม่คิดสนใจมาก ใจนางตอนนี้จดจ่ออยู่แต่กับแม่ไก่ตัวอ้วนๆ แต่พอนางเข้าไปในเล้าไก่เท่านั้นฝูงแม่ไก่ก็ตีปีกกระโจนใส่นางพรอมจิกอย่างบ้าคลั่ง

"ว้าย...ช่วยด้วย ข้าโดนไก่จิก ช่วยด้วย"สะใภ้ใหญ่ถูกฝูงแม่ไก่ทำร้ายจนบาดเจ็บเลือดออก

ทางด้านสะใภ้รองที่เดินมาที่แปลงผักเพื่อเก็บผักเอากลับไปทำอาหารก็ต้องตกใจเพราะอยู่ๆก็มีเสียงขู่จากแมวตัวน้อย

"แอ้ววววว"สะใภ้รองตอนแรกก็ไม่กลัวเพราะขนาดของเจ้าแมว แต่อยู่ๆมันก็กระโจนใส่นางพร้อมใช่เล็บขวดมือนางจนเลือดออก

"ว้าย!..ไอ้แมวบ้า ข้าจะฆ่าเจ้า"พูดแล้วก็มองหาอาวุธเพื่อเอามาทำร้ายเจ้าแมวน้อย แต่มีหรือเจ้าเสี่ยวมาวจะปล่อยโอกาสให้นางหา มันโดดใส่นางทั้งขวนและกัดจนนางร้องโวยวาย จังหวะเดียวกับที่สะใภ้ใหญ่วิ่งหนีฝูงแม่ไก่มาด้วยสภาพเลือดทั้งตัว

แม่เฒ่าเฮอที่ได้ยินเสียงสะใภ้ทั้งสองร้องก็เดินออกไปดูทันได้เห็นภาพที่ฝูงแม่ไก่และแมวตัวน้อยทำร้ายสะใภ้ทั้งสองของนางจนเลือดออกไปทั้งตัวแล้วทั้งสองก็วิ่งหนีออกจากบ้านไปทิ้งแม่สามีให้อยู่แต่เพียงผู้เดียว

"นี้มันเกิดอะไรขึ้น..เจ้าทั้งสองกลับมาก่อน"ร้องเรียกสะใภ้ทั้งสองแต่ก็เหมือนพวกนางไม่ได้ยินหรือได้ยินแต่ไม่คิดสนใจก็เป็นได้

"สัตว์เลี้ยงของบ้านเจ้าทำไมดุร้ายเช่นนี้สะใภ้สาม "

ชูเม่ยที่ตกใจกับภาพที่เห็นก็พูดอะไรไม่ออก พอแม่สามีจะเอ่ยต่อว่าอีกก็ได้ยินเสียงขู่จากเจ้าแมวผีที่ตั้งท่าพร้อมกระโจนใส่นาง

แม่เฒ่าเฮอเห็นเช่นนั้นจึงนึกกลัวว่าตนเองจะมีสภาพไม่ต่างจากลูกสะใภ้ทั้งสองเลยแกล้งบอก

"ข้ากลับละ บ้านอะไรมีแต่สิ่งชั้วร้าย"พูดจบก็รีบเดินหนีออกจากบ้านสะใภ้สาม

พอคนไปหมดแล้วเหล่าแม่ไก่ก็เดินกลับไปที่แปลงผักที่โดนเหยียบจนเละเทะเพื่อหาหนอนกับใส้เดือนกินเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนเสี่ยวมาวก็นั้งที่แคร่เลียขนตนเองอย่างสบายใจ

เมื่อกี่นางตาไม่ฝาดแน เจ้าพวกนี้ทำร้ายคนเพื่อปกป้องสมบัติในบ้าน นางได้แต่มึนงงเดินไปปิดประตูหน้าบ้านแล้วกลับเข้าไปเล่าให้สามีฟัง

"ท่านพี่..เจ้าเสี่ยวมาวกับแม่ไก่ในเล้าทำร้ายพี่สะใภ้ทั้งสองเจ้าค่ะ"

"เสียงเมื่อกี่นะหรือ"

"ใช้เจ้าค่ะ พี่สะใภ้ทั้งสองมีเลือดเต็มตัวเลยเจ้าค่ะ "

"ทำไมทั้งสองถึงโดนทำร้ายละ?"ปกติสัตว์ของบุตรสาวก็ไม่ได้ดุร้ายอะไร หลินหลานเข้าไปเก็บไข่ทุกเช้าก็ปกติดี ไป๋หมิงยังเคยอุ้มแม่ไก่มาอวดเขาจนโดนมารดาดุให้เอามันไปคืนเล้า เขาก็เห็นมันให้บุตรสาวคนเล็กอุ้มอย่างว่าง่าย เรื่องนี้แปลกสะจริง