วันนี้มาคนเดียวเหรอครับ

”อ้าวสวัสดีครับเจอกันอีกแล้ว“

เสียงที่ไม่ค่อยคุ้นหูจากคนที่ไม่ค่อยคุ้นหน้าเอ่ยทักทายอย่างเป็นกันเองด้วยรอยยิ้มพร้อมกับสองขาที่สาวเท้าก้าวเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าอรฤดีด้วยท่าทางที่เป็นมิตรกว่าครั้งก่อนที่เจอ

”วันนี้มาคนเดียวเหรอครับ“

ชายหนุ่มเอ่ยถามพร้อมกับกวาดสายตามองรอบๆ ไปด้วยซึ่งก็ไม่เห็นว่าจะมีเงาของจอมทัพหรือใคร

“อรมากับเพื่อนค่ะ”

“ผมอยากรู้จักคุณมากกว่านี้นะ..”

”อย่าดีกว่าค่ะอรกำลังจะแต่งงานแล้วนะคะคงจะดูไม่ดี“

”การแต่งงานปลอมๆ น่ะเหรอครับ“

ทันทีที่เปรมพูดอย่างนั้นอรฤดีก็เงยหน้าขึ้นมองสบตาเขาทันทีเพราะไม่คิดว่าชายหนุ่มตรงหน้านี้จะรู้ความจริง

“คุณรู้ได้ยังไงคะ”

“ผมรู้ได้ยังไงไม่สำคัญหรอกครับ ที่สำคัญคือผมช่วยคุณได้ถ้าหากคุณต้องการ”

ชายหนุ่มตรงหน้าพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเขาถูกใจเธอตั้งแต่แรกพบแต่เมื่อเห็นว่าเธอนั่งอยู่กับคนรักของน้องสาวตนเองในวันนั้นก็รู้สึกผิดหวังไม่น้อยที่เธอเข้ามาเป็นบุคคลที่สามของชีวิตคู่คนอื่น 

แต่เมื่อได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากน้องสาวของตัวเองเขาก็มีแรงฮึดสู้ที่จะสานสัมพันธ์กับเธออีกครั้ง 

แล้วตอนนี้เขาก็พร้อมลุยเดินหน้าเต็มที่เพื่อที่จะดึงผู้หญิงคนนี้ออกมาจากเส้นทางความรักของน้องสาวตนเองและเพื่อหัวใจของเขาด้วยเช่นกัน…

ก็ตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็นแล้วนี่นาเมื่อมีโอกาสดีขนาดนี้จะปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆเห็นที่ว่าคงจะยอมไม่ได้เสียแล้ว 

“อรสั่งอะไรไปบ้างอ่ะหิวจะแย่แล้ว…”

กรองขวัญที่เดินมาไม่ทันมองก็หยุดพูดลงทันทีเมื่อเห็นว่าเพื่อนกำลังคุยกับชายแปลกหน้าที่เจอในยิมคราวก่อน 

“ถ้าอย่างนั้นผมไปก่อนนะครับสวัสดีครับหวังว่าจะเก็บคำพูดของผมไปพิจารณานะครับ”

เปรมเอ่ยทิ้งท้ายประโยคไว้ก่อนจะเดินจากไปอรฤดีมองหน้าเพื่อนสาวยิ้มๆ พยักหน้าให้กันเล็กน้อยก่อนจะพากันไปนั่งที่ประจำของพวกเธอ

“โลกกลมจริงๆ เลยนะยังจะตามมาเจอกันที่นี่อีก ว่าแต่ผู้ชายคนนั้นพูดอะไรอ่ะ”

“อย่าไปสนใจเลยคงไม่ได้เจอกันอีกแล้วแหละ”

เมื่อเห็นเพื่อนสนิทตอบอย่างนั้นกรองขวัญก็ไม่ได้สนใจอีกได้แต่ตั้งหน้าตั้งตารออาหารที่เธออยากกินมาทั้งวัน ถึงแม้จะมีอะไรรองท้องมาบ้างแล้วแต่มันจะมีอะไรดีไปกว่าของโปรดที่เธอชอบกันล่ะ 

“อีกไม่นานก็จะถึงวันแต่งแล้วโอเคจริงป่ะเนี่ย”

เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน ทำไมเธอจะดูไม่ออกว่าเพื่อนของเธอตอนนี้รู้สึกยังไงแทบจะไม่ต้องเดาเลยแหละเพราะใบหน้าตอนนี้อมทุกข์สุดๆ

“ไม่โอเคก็คงต้องโอเคนั่นแหละจะให้ทำยังไงได้ลองมา ทุกวิธีแล้วเหลือแต่หนีออกจากบ้านแต่ถ้าทำอย่างนั้นคุณนายสิริวดีมีหวังช็อคเข้าโรงพยาบาลแน่ๆ”

อรฤดียกมือขึ้นเท้าคางมนของตัวเองแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยรู้สึกอยากหายไปจากโลกนี้เท่าช่วงเวลานี้มาก่อนเลย

“แน่ๆ แหละ แม่ก็สุขภาพไม่ค่อยจะแข็งแรงอยู่ด้วยถ้าเกิดมีเรื่องกระทบกระเทือนขึ้นมาได้เป็นเรื่องใหญ่แน่นอน”

กรองขวัญเองก็รู้ดีในเรื่องนี้ เธอเป็นเพื่อนสนิทกับอรฤดีมาตั้งแต่เด็กๆ เข้านอกออกในบ้านเศรษฐสิริได้ตลอดเวลาราวกับเป็นลูกสาวอีกคนหนึ่งมีหรือเรื่องแค่นี้จะรอดหูรอดตาเธอไปได้

แค่พูดเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อนซี้ทั้งสองคนก็รู้สึกหายใจไม่คล่องขึ้นมาทันทีเพราะรู้ดีว่าสิริวดีนั้น อ่อนไหวกับเรื่องsensitiveมากเพียงใด

“เห้อพูดแล้วก็พาให้เครียดกินอะไรอร่อยๆ กันดีกว่าเรื่องอื่นช่างมันไปก่อนนะ”

กรองขวัญเปลี่ยนเรื่องพูดเมื่อเห็นว่าอาหารที่เธอสั่งกำลังเดินมาเสิร์ฟซึ่งเธอก็ตาลุกวาวในทันทีแถมยังท้องร้องขึ้นมาอีกต่างหากทำให้ในหัวสมองของเธอไม่อยากคิดมากเรื่องอะไรอีกแล้วนอกจากอยากจะโฟกัสเพียงแค่ของอร่อยตรงหน้าเท่านั้น

แต่อรฤดีนี่สิ เครียดจนแทบจะกินอะไรไม่ลงอยู่แล้วยิ่งวันงานกระชั้นชิดเข้ามาหญิงสาวก็ยิ่งคิดมากคิดไกลจนแทบนอนไม่หลับ 

“พี่ชอบคุณอรปัดว่าไง”

เปรมเอ่ยพูดขึ้นพร้อมกับยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มอย่างอารมณ์ดี 

“แต่ปัดเกลียดมันค่ะ ปัดอยากให้มันตายๆ ไปซะ”

ลูกปัดแว้ดใส่พี่ชายที่อยู่ๆ ก็พูดจาไม่เข้าหูเธอขนาดนี้ ใครจะไปรักไปชอบได้ลงผู้หญิงที่จะแต่งงานกับคนรักของคนอื่น

“ไม่เอาน่าปัด ปัดเป็นคนบอกพี่เองไม่ใช่เหรอว่าทั้งสองคนไม่ได้รักกันแต่ถูกบังคับให้แต่งงานเพราะฉะนั้นคุณอรเค้าก็ไม่ได้ผิดอะไรปัดจะไปตั้งแง่กับเค้าทำไม”

เปรมรีบพูดแก้ต่างให้กับคนที่ตนเองหมายตาแต่ก็ดูจะไม่ได้มีอะไรดีขึ้นมาเลย 

“ก็ถ้านั่งนั่นมันไม่เกิดมาบนโลกนี้จอมจะต้องแต่งงงานกับมันไหมล่ะคะ”

เปรมส่ายหัวให้กับน้องสาวที่เอาแต่ใจไม่หายของตัวเองด้วยความละอา ลูกปัดเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรเพราะเป็นลูกสาวคนเล็กของบ้านทุกคนจึงตามใจเธอมาตั้งแต่เด็กไม่ว่าอยากได้อะไรทุกคนรอบตัวก็จะไปหามาให้จนได้เพื่อเอาใจเธอจนติดเป็นสิสัยมาถึงตอนนี้

“ถ้าพี่อยากจะฟันมันเล่นๆ ปัดก็ไม่ว่าหรอกนะคะ แต่ถ้าพี่คิดจะคบนังนั่นจริงจังล่ะก็ปัดไม่ยอมแน่ๆ ค่ะ  ไม่มีวัน!”

น้องสาวสุดรักสุดดวงใจกระแทกน้ำเสียงใส่เขาก่อนจะลุกขึ้นเดินสะบัดไป ทำไมเรื่องราวมันถึงได้วุ่นวายขนาดนี้นะ แค่จะรักใครสักคนทำไมอุปสรรคมันเยอะเหลือเกิน 

เมื่อคิดแล้วไม่มีอะไรได้ดั่งใจมือหนาก็ยกแก้วไวน์ขึ้นกระดกครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับน้ำเปล่า แต่ในหัวก็ไม่ได้คิดจะยอมแพ้แต่อย่างใด … ก็ในเมื่อเขาถูกใจแล้วไม่ว่ายังไงก็ต้องเอาเธอมาครอบครองให้จนได้

  วันต่อมา 

“จอมน่ารักที่สุดเลยค่ะ ปัดรักจอมที่สุดเลย”

ลูกปัดกระโดดกอดจอมทัพแล้วหอมแก้มซ้ายขวาของเขาโดยไม่อายสายของคนรอบข้างที่แม้จะตั้งใจมองไม่ตั้งใจมองก็ตาม

“ถ้างั้น เราไปกันดีกว่า”

ชายหนุ่มยิ้มอบอุ่นให้หญิงสาวในอ้อมกอดก่อนที่เธอจะคว้ามือของเขาแล้วเดินนำหน้าตรงไปยังร้านไอศครีมที่ชายหนุ่มตกลงตามใจเธอ

แล้วสองเท้าของลูกปัดก็หยุดชะงักลงก่อนจะปรับสีหน้าให้เรียบนิ่งพร้อมกับกระชับมือของแฟนหนุ่มเอาไว้ให้แน่นขึ้นแล้วเดินเข้าไปในร้าน

“เฮ้อซวยจริงๆ เลยวันนี้”

กรองขวัญวางช้อนไอศครีมแล้วจงใจพูดออกมาให้ลูกปัดได้ยินซึ่งเป็นจังหวะเดียวที่อรฤดีเองก็หันไปมองคนที่ทำให้เพื่อนของเธอหมดอารมณ์กินไอศครีม ก่อนจะเผลอกำช้อนในมือแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัวเมื่อเห็นว่าคนที่เข้ามาในร้านนั้นเป็นใคร

ซึ่งเมื่อจอมทัพเห็นเขาเองก็จ้องมองอรฤดีแทบไม่ละสายตาเหมือนกันเมื่อเห็นว่าเธอก็นั่งอยู่ในร้านนี้เมื่อเห็นอย่างนั้น ลูกปัดก็ยิ่งรู้สึกเกลียดว่าที่เจ้าสาวของคนรักเธอมากขึ้นเป็นกอง

“ปัดอยากทานอันนี้จังเลยค่ะจอมสั่งให้ปัดหน่อยนะคะ”

จริตมารยาหญิงที่แสนน่ารักน่าเอ็นดูทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมาก่อนจะเดินไปสั่งเมนูที่คนรักของตัวเองอยากจะลิ้มลองโดยไม่ได้รู้เลยว่า…

“ทำไมต้องเจอผู้หญิงหน้าด้านที่นี่นะ”