เข้าสู่ระบบแชร์
บทนำ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-09-12 22:11:23บทนำ
“เย่หรง ช่วยข้าด้วย” หม่าเซี่ยอวี้ทรุดกายนั่งลงที่ตรงขอบเตียงก่อนจะจับมือเจ้าของเรือนเขย่าเพื่อปลุกนางให้ตื่น
“ชินอ๋อง! พระองค์มาได้อย่างไรเพคะ” สตรีที่เพิ่งดับไฟเข้านอนไปเมื่อครึ่งเค่อก่อนผุดกายลุกขึ้นนั่งบนเตียง
“เย่หรง ช่วยข้าด้วย ข้าโดนวางยา”
“หา! ท่านโดนวางยา” นางกล่าวก่อนจะรีบขยับกายไปจุดไฟทันที
“อ๊า! ข้าจะทนไม่ไหวแล้ว เย่หรง เจ้าช่วยข้าได้หรือไม่”
“พระองค์โดนวางยาอะไรมา แล้วหม่อมฉันต้องช่วยพระองค์อย่างไร” นางเพ่งมองใบหน้าที่คล้ายจะแดงก่ำ แววตาที่จ้องมองนางฉายแววดุร้ายคล้ายสัตว์ป่า บนใบหน้ามีหยาดเหงื่อผุดพรายเต็มกรอบหน้า
‘หรือว่าเขาจะโดนวางยาปลุกกำหนัดมา’
พรึ่บ! แทนคำตอบเขารั้งตัวนางเข้ามากอดก่อนจะกดริมฝีปากลงบนกลีบปากสีอ่อน ลิ้นร้อนบุกรุกโพรงปากนุ่มอย่างอุกอาจ เขาเกี่ยวกระหวัดพัวพันลิ้นเล็กอย่างรุกเร้ารุนแรงและเอาแต่ใจ ลิ้นร้อนกวาดต้อนชิมความหวานจากโพรงปากนุ่มแล้วดูดดึงริมฝีปากของนางคล้ายย้ำเตือนก่อนจะยอมผละออก
“ขออภัย ข้าไม่อาจห้ามปรามตนเองได้” เขาไม่ได้โกหกแม้ยาถอนพิษจะออกฤทธิ์แล้วแต่ทว่าความกำหนัดยังคงหลงเหลืออยู่
“ไม่เป็นไรเพคะหม่อมฉันมีหนทางช่วยพระองค์แล้ว” นางส่งยิ้มหวานก่อนจะดันตัวเขาให้ลุกยืนขึ้นพร้อมกับร่างบอบบางที่ขยับตัวตาม
“ขอบคุณเจ้าที่เต็มใจช่วยเหลือข้า”
“เพียงเรื่องเล็กน้อย ท่านอ๋องอย่าได้ทรงกังวล” สิ้นเสียงกล่าวนางสะบัดเท้าเตะออกไปอย่างแรง
“อ๊า!” ชินอ๋องรีบเอามือกุมหว่างขาของตนก่อนจะย่อตัวเกือบจะทรุดลงไปกองกับพื้น ในขณะเดียวกันก็มีบางอย่างถูกยัดเข้ามาในปากของเขาก่อนที่มือเล็กจะปิดปากและจับคางเขาให้เงยขึ้น
“กลืนยาถอนพิษร้อยแปดเถิดเพคะ หม่อมฉันกำลังช่วยพระองค์อยู่” นางกล่าวเสียงหวานซึ่งเขาก็ทำตามแต่โดยดี
“ขอบคุณเจ้ามากที่ช่วยเหลือข้า” หม่าเซี่ยอวี้เอ่ยเสียงลอดไรฟัน หน้าแทบจะเขียวคล้ำเพราะโกรธเคืองที่นางเตะหว่างขาทำให้แท่งหยกของเขาบอบช้ำ
หากภายหน้ามีปัญหาใช้การไม่ได้ นางนั่นแหละคือคนที่จะต้องเดือดร้อน แต่เอาเถิดให้นางได้ระบายโทสะใส่เขาบ้างก็ดีไม่น้อย ยิ่งนางจำเรื่องราวในชาติก่อนได้เช่นนี้ เขายิ่งต้องเอาใจนางให้มาก
บทล่าสุด
หวนคืนครานี้มิอาจปล่อยนาง ตอนพิเศษ (2) (4/4)
“ใครก็ได้ พาคุณหนูจินเข้าจวน” สิ้นเสียงของชินอ๋องเป็นพ่อบ้านที่อยู่บริเวณนั้นรีบสั่งสาวใช้สองคนเข้าไปประคองคุณหนูของจวนที่ยืนเซไปมาอยู่หน้าประตูจวน “ปล่อยข้านะ พวกเจ้ามาจับข้าด้วยเหตุใด” จินจือเหมยที่เมามายหนักโวยวาย “ม่อฉิน จัดการ” สิ้นเสียงกล่าวเจ้าของนามปรากฏตัวก่อนจะเอามือสับบริเวณคอของอีกฝ่ายแล้วกลับไปเร้นกายต่อ “เอ่อ...ขอบพระทัยชินอ๋องพ่ะย่ะค่ะ” พ่อบ้านเฉิงกล่าวก่อนจะรีบส่งสายตาให้สาวใช้รีบหิ้วปีกคุณหนูจินเข้าจวนอย่างเร่งด่วน “พี่หญิงจือเหมย ท่านเป็นอันใดหรือไม่” หลี่เย่หรงที่คล้ายจะเข้าสู่ห้วงฝันไปชั่วครู่ตกใจตื่นหลังจากได้ยินเสียงโวยวายของลูกพี่ลูกน้องจึงรีบเปิดผ้าม่านที่หน้าต่างรถม้าเพื่อดู&nb
หวนคืนครานี้มิอาจปล่อยนาง ตอนพิเศษ (2) (3/4)
อ่า...เขายังจำได้ติดตาถึงสายตาเกรี้ยวกราดของผู้สูงศักดิ์ที่เห็นน้องสาวต่างสายเลือดคนนี้เมามาย ซึ่งเขาก็ไม่ได้เล่าให้กับจินจือเหมยฟัง สหาย เจ้ากำลังหาเรื่องใส่ตัวแล้ว ไม่รู้หรืออย่างไรว่าเจ้าของเขาหวงแหนมาก “นานหลายปีที่เราไม่ได้เจอกัน วันนี้ไม่เมาไม่เลิก” เสียงที่ดังอยู่ในห้องทำให้เขาตัดสินใจเข้าไปหยุดสตรีทั้งสองที่กำลังร่ำสุรากันอยู่ “อย่าเพิ่ง! เอ่อ จือเหมย ข้าว่าเจ้าควรพาเย่หรงกลับจวนได้แล้ว” จะเรียกพระชายาก็คงไม่เหมาะ หากใครทราบเข้าว่าสตรีที่กำลังนั่งเมามายที่นี่เป็นใคร มิแคล้วจะเสื่อมเสียชื่อเสียง “จะกลับได้อย่างไร สุราหรือก็เพิ่งสั่งมา” “แต่เจ้ามิควรพาน้องสาวมาดื่มสุ
หวนคืนครานี้มิอาจปล่อยนาง ตอนพิเศษ (2) (2/4)
“นอนเถิด พี่จะกล่อมเจ้านอน” เขาเอ่ยเสียงเบาพลางเอามือตบที่หลังนางอย่างแผ่วเบา “นี่ท่านเมาจริงหรือเจ้าคะ ช่างเป็นเรื่องที่เห็นได้ยาก” “วันนี้พี่มีความสุขยิ่งนัก” “ข้าก็มีความสุขเช่นกันเจ้าค่ะ” นางตอบรับก่อนจะซุกใบหน้าในอ้อมกอดของผู้เป็นสามี เมื่อภายในห้องมืดลง เหล่าลูกน้องที่เฝ้าคุ้มครองอยู่ด้านนอกก็สับเปลี่ยนกันไปพักผ่อน พลางคิดไปว่าในสายตาพวกเขานี่ก็เป็นครั้งแรกเช่นกันที่เห็นผู้เป็นนายเมามายมากเช่นนี้ แต่ทว่าก็ไม่แปลกที่จะเมามายในเมื่อสุราที่นายท่านจินสั่งมามากเกือบห้าสิบไห หมดเกลี้ยงไม่มีเหลือ ช่างเป็นตระกูลคหบดีที่ร่ำรวยมีเงินถุงเงินถังเสียจริง แค่งานเลี้ยงเล็ก ๆ ในครอบ
หวนคืนครานี้มิอาจปล่อยนาง ตอนพิเศษ (2) (1/4)
ทำให้วันต่อมากว่าทั้งสองจะพากันไปเยือนจวนตระกูลจิน ก็กลางยามเว่ย (13.00-14.59) แล้ว “ทุกท่านอย่าได้เกรงใจ วันนี้ข้ามิได้มาเยือนตระกูลจินในฐานะชินอ๋อง เป็นเพียงหลานเขยที่มาเยี่ยมเยียนท่านตาท่านยาย และครอบครัวท่านลุงของพระชายา” ชินอ๋องบอกกล่าวอย่างเป็นกันเอง ญาติของภรรยาก็เปรียบเสมือนญาติของตน เขาจึงไม่คิดถือสา “เช่นนั้นกระหม่อมในฐานะท่านตาของเย่หรง ขอดื่มชาขอบคุณที่ท่านอ๋องทรงให้เกียรติพวกเรา” จินเป่ากล่าวก่อนจะยกจอกชาขึ้นจิบ “เย่หรง เลือกคู่ครองได้ดี” ท่านลุงจินเต๋อกล่าวพลางยกจอกชาดื่มคารวะผู้สูงศักดิ์เช่นกัน “ไม่ได้มาเยี่ยมท่านตาท่านยายของเจ้านานแล้ว อย่างไรเย็นนี้อยู่รับสำรับที่จว
หวนคืนครานี้มิอาจปล่อยนาง ตอนพิเศษ (1) (3/3)
เผลอเพียงชั่วพริบตาซื่อจื่อน้อยก็อายุหนึ่งหนาวครึ่งแล้ว เด็กชายที่เพิ่งเดินได้คล่อง เอาแต่ร้องไห้ยามบิดาโอบกอดมารดาก่อนจะวิ่งเข้าไปแทรกตรงกลางคล้ายหวงแหนมารดา ทำให้ชินอ๋องรู้สึกหมั่นไส้บุตรชายของตนยิ่งนัก เมื่อได้รับมอบหมายจากฮ่องเต้ให้เดินทางไปซีเหลียงเพื่อเยี่ยมเยียนค่ายทหารของแม่ทัพประจิมคนใหม่ที่เข้ารับตำแหน่งได้ปีกว่าแล้ว ชินอ๋องจึงไม่ลังเลที่จะฝากบุตรชายเอาไว้กับท่านพ่อตาแม่ยาย “ท่านพี่ เราพาลูกไปด้วยไม่ได้หรือเจ้าคะ” หลี่เย่หรงส่งสายตาอ้อนวอนผู้เป็นสามี หลังจากกราบไหว้ฟ้าดินกันแล้ว คู่สามีภรรยาที่เคยผ่านพ้นเรื่องราวต่าง ๆ มากมายจึงตกลงกันว่าจะใช้ชีวิตด้วยกันอย่างเรียบง่าย ยศถาบรรดาศักดิ์เอาไว้ให้คนนอกเรียกขาน “ซืออี้ยังเล็กนัก อาจจะไม่สบายตัวยามเดินทาง ฝากท่านพ่อท่านแม
หวนคืนครานี้มิอาจปล่อยนาง ตอนพิเศษ (1) (2/3)
ตั้งแต่พระชายาหลี่ตั้งครรภ์ บรรดาลูกน้องคนสนิทและเหล่าทหารที่ใกล้ชิดต่างพากันปวดหัวกับท่าทีเอาใจใส่เกินจำเป็นของผู้เป็นนาย งานทั้งหมดที่ชินอ๋องเคยทำถูกมอบหมายให้กุนซือเฉิน ผู้เป็นสหายทำแทนทั้งหมด หากไม่มีเรื่องใดสำคัญชินอ๋องจะไม่พบใครทั้งนั้น “ท่านกุนซือโปรดจงทำใจ” ม่อฉินกล่าวก่อนจะหมุนตัวเดินจากไปอีกคน ทิ้งให้ผู้มาเยือนเดินกลับออกจากตำหนักเองเช่นทุกครั้ง “แล้วนั่นเจ้าจะรีบไปที่ใด” “ข้าจะรีบไปรับบทลงโทษที่ปล่อยให้ท่านมารบกวนท่านอ๋องขอรับ” เสียงที่ดังห่างออกไปทำให้เฉินห่าวหมิงถอนหายใจ ยามรบว่าชินอ๋องเก่งกาจและเด็ดขาดแล้ว ไม่คิดว่ายามรักก็ทุ่มเทสุดตัว นี่แห
บางทีคุณอาจจะชอบ
พระชายาสุดหวงของท่านอ๋องคลั่งรัก
ชาไทยเย็น39.5K viewsข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น17.5K viewsทะลุมิติมาเป็นเศรษฐีนีในยุคโบราณ
ต้าซินซิน14.3K viewsเกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน
ต้าซินซิน34.1K viewsเกิดใหม่ครั้งนี้ไม่ขอทวงรักยุค 80
วริษา429 viewsข้ามภพมาเป็นเมียหลวงยืนหนึ่ง
ไป๋เหลียนฮวา3.5K viewsคุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์
โหย่วหยวนเชียนหลี่2.0K viewsเหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า
Tuk Kung6.4K views
