Share

บทที่ 496

Auteur: จันทร์กระจ่างภูผา
“เอ่อ...”

หลี่หลงหลินชะงักเบาๆ

ก็หมายความว่า ก่อนตนเองแต่งซูเฟิ่งหลิงเข้าบ้าน จะไม่สามารถแตะต้องลั่วอวี้จู๋ได้?

หากแตะต้องไป

ใครเป็นภรรยาเอก ใครเป็นอนุ นั่นก็วุ่นวายแล้วมิใช่หรือ?

ใครยังพูดได้ชัดเจนอีกเล่า?

มองเช่นนี้ดูแล้ว นับว่ามีเหตุผลหลายส่วน

ปัญหาคือ หญิงงามอยู่ตรงหน้า ทำได้เพียงมอง กลับกินไม่ได้

นี่มิใช่กำลังทรมานคนหรือ?

กระนั้น

หลี่หลงหลินมิใช่วิญญาณหิวโหยอะไร

ในเมื่อลั่วอวี้จู๋รับปากแล้ว ย่อมไม่รีบร้อน

อาหารเลิศรสย่อมไม่สายเกินกิน!

หากทนไม่ได้ หลี่หลงหลินสามารถนัดหนิงชิงโหว ไปเที่ยวสำนักการสังคีต มีนางคณิกาอยู่เป็นเพื่อน ส่งมอบอ้อมกอดก่อนได้!

“ได้!”

หลี่หลงหลินยื่นมือออกไป บีบบั้นท้ายอวบอิ่มของลั่วอวี้จู๋แรงๆ หนึ่งที

เงินต้นไม่อาจแตะต้อง ก็ต้องเก็บดอกเบี้ยสักหน่อยกระมัง!

ร่างอรชรของลั่วอวี้จู๋สั่นเทิ้ม ใบหน้าเขินอายแดงเรื่อ ใกล้จะล้มลงบนโต๊ะเต็มที

ท่าทีตอบสนองของนางนี้ น่าสนใจยิ่งกว่าซูเฟิ่งหลิงมากนัก!

หลี่หลงหลินหัวเราะฮาๆ เตรียมหมุนตัวจากไป

“องค์...องค์ชาย...”

เสียงลั่วอวี้จู๋สั่นเครือ เรียกหลี่หลงหลินไว้

หลี่หลงหลินมองลั่วอวี้จู๋อย่างแปลกใจ “พี่สะใภ้ให
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Latest chapter

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1663

    แต่ความเป็นความตายของเขาก็ต้องให้ฮ่องเต้หวู่เป็นผู้ตัดสินด้วยพระองค์เอง!จะตายอย่างไร จะตายเมื่อใดหลี่หลงหลินไม่กล้าตัดสินใจโดยพลการเขาเพียงแค่ต้องแน่ใจว่า เสิ่นชิงโจวจะต้องตาย!เคร้ง!เหล่าหัวหน้าเผ่าหมานต่างก็ชักดาบออกมา ชี้ไปทางเสิ่นชิงโจวภายในคอกวัว แสงเย็นเยียบปรากฏเด่นชัดเสิ่นชิงโจวแหงนหน้าถอนหายใจยาว “มาถึงขั้นนี้แล้ว ก็คงต้องเป็นเช่นนี้!”พูดจบ เสิ่นชิงโจวก็ชักดาบที่เอวออกมาหัวหน้าเผ่าหมานหัวเราะลั่น “เสิ่นชิงโจว เจ้าคงจะบ้าไปแล้ว!”“แค่เจ้าก็คิดจะมาสู้กับพวกข้ารึ?”“ฝันไปเถอะ!”“ข้าขอแนะนำให้เจ้ายอมจำนนทันที วางอาวุธแล้วจะไม่ฆ่า!”เสิ่นชิงโจวทำหน้าขมขื่น วางดาบพาดคอตัวเอง กล่าวด้วยเสียงเย็นชา “ไม่!”“ข้าไม่มีวันยอมจำนน!”“โอรสแห่งสวรรค์ก็มีวิธีการตายในแบบของโอรสแห่งสวรรค์!”“ข้าผู้เป็นถึงราชครู ย่อมมีวิธีการตายในแบบของตัวเอง!”“ในเมื่อไม่สามารถตายอย่างยิ่งใหญ่ได้ เช่นนั้นข้าก็จะจบชีวิตของข้าด้วยตัวเอง!”“จะตาย ข้าก็จะยืนตาย!”“ข้าไม่เหมือนพวกเจ้า ที่จะเอาแต่เอาตัวรอดไปวัน ๆ!”ฉึก!เสิ่นชิงโจวชูดาบขึ้นเชือดคอตัวเองโลหิตสีแดงฉานพลันพวยพุ่งออกมา ย้อมคอ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1662

    ใบหน้าของเสิ่นชิงโจวซีดขาวราวกับกระดาษลมแรงพัดผ่านคอกวัว พัดพากลุ่มฝุ่นตลบขึ้นมาเป็นระยะแต่กลับไม่สามารถพัดพาหัวใจของเสิ่นชิงโจวให้หวั่นไหวได้เลยแม้แต่น้อยเพราะใจของเขาได้ตายไปแล้วเขารู้ว่า วันนี้หลี่หลงหลินจะต้องสังหารเขาให้ได้!ขอเพียงแค่วิหคมังกรแห่งต้าเซี่ยออกจากฝัก ก็จะต้องได้เห็นเลือด!เสิ่นชิงโจวเคยคิดถึงวิธีการตายของตัวเองมาแล้วทุกรูปแบบแต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าสักวันหนึ่งจะต้องมาจบชีวิตลงในคอกวัวที่สกปรกและทรุดโทรมแห่งนี้!ช่างน่าอดสูยิ่งนัก!เดิมทีเขาคือราชครูแห่งต้าเซี่ยผู้สง่างาม!อยู่ใต้คนเพียงคนเดียว แต่อยู่เหนือคนนับหมื่น!เป็นผู้ที่มีอำนาจล้นฟ้าชีวิตของเขาเดิมทีควรจะมั่งคั่งรุ่งเรือง มีลูกศิษย์อยู่ทั่วหล้า ชื่อเสียงเงินทองรายล้อม ใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างสงบสุขจากไปอย่างเงียบสงบในความฝันอันสันติยามมีชีวิตได้รับการเคารพสักการะจากปวงประชา ได้รับความไว้วางพระทัยจากจักรพรรดิยามตายย่อมต้องได้รับการจัดงานศพอย่างสมเกียรติ ทั่วทั้งแคว้นโศกเศร้า ชื่อจารึกไว้ในประวัติศาสตร์!แต่ตอนนี้ เขากลับถูกบีบคั้นให้อยู่ในคอกวัวที่คับแคบและสกปรกแห่งนี้ไม่ยอม!ในแววตาของเส

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1661

    ปรากฏเพียงเพิงเลี้ยงวัวขนาดมหึมาที่ส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้งไปทั่ว!ทุกหนทุกแห่งเต็มไปด้วยมูลสัตว์ แม้แต่ที่ที่จะวางเท้าก็ยังไม่มี“เมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น?”หญิงสาวที่ตกใจชี้ไปยังที่มืดสลัวในคอกวัว “ที่นั่น...ที่นั่นมีผี!”“วันนี้เดิมทีข้ามาให้อาหารวัว แต่ที่มุมนั้นมีบางอย่างที่ดูคล้ายคนมาก ข้าก็เลยตกใจจนเป็นแบบนี้”เหล่าหัวหน้าขมวดคิ้วเล็กน้อย “บางอย่างที่ดูคล้ายคนรึ?”“นั่นมันเสิ่นชิงโจวไม่ใช่รึ!”“จับเสิ่นชิงโจวสิ!”“เสิ่นชิงโจวอยู่ในคอกวัวนี่!”ทุกคนต่างก็กรูกันเข้าไปในคอกวัวที่เหม็นคลุ้งนั้นอย่างบ้าคลั่ง แย่งกันไปก่อนอย่างไรเสียหลี่หลงหลินก็เคยกล่าวไว้ด้วยตนเองว่า ผู้ใดที่จับเป็นเสิ่นชิงโจวได้ จะได้รับรางวัลเป็นทองคำพันตำลึง!“เสิ่นชิงโจว!”“อย่ามาซ่อนอยู่นี่เลย ออกมาให้ข้าเดี๋ยวนี้!”“...”เป็นไปตามคาด ท่ามกลางกองมูลวัว ทุกคนก็พบตัวเสิ่นชิงโจวในตอนนี้เขาปลอมตัวเป็นคนจรจัดที่เสื้อผ้าขาดวิ่นและหิวโซ หวังจะหลบหนีการตรวจค้นของทุกคนหัวหน้าเผ่าหมานกล่าวด้วยเสียงเย็นชา “เสิ่นชิงโจว เจ้าเลิกเสแสร้งได้แล้ว! ต่อให้เจ้าจะกลายเป็นเถ้าถ่าน ข้าก็ยังจำเจ้าได้!”ทุกคนต่างก็ปิดล้อม

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1660

    บรรดาหัวหน้าเผ่าหมานต่างก็เปลี่ยนสีหน้าในทันที เดิมทีคิดว่าหลี่หลงหลินจะไม่เอาเรื่องในอดีตมาเป็นอุปสรรค และเรื่องนี้จะผ่านพ้นไป แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันไม่ง่ายอย่างที่คิด! หลี่หลงหลินกล่าวเสียงเย็น: “วันนี้ข้าไม่เพียงต้องการให้พวกเจ้ายอมสวามิภักดิ์ แต่ยังต้องการให้พวกเจ้าให้คำอธิบายแก่ข้าด้วย” “หากไม่สามารถให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลได้ ผลที่ตามมาก็เรียบง่ายมาก” “ตาย!” สีหน้าของหลี่หลงหลินเคร่งขรึม หัวใจของบรรดาหัวหน้าเผ่าต่างก็เต้นไม่เป็นส่ำ: “ท่านข่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ ทั้งหมดนี้เป็นเพียงความเข้าใจผิด!” “พวกเราก็แค่ทำตามคำสั่งของเสิ่นชิงโจว จึงได้ทำเรื่องบ้าๆ แบบนี้ไป” “อันที่จริงแล้วในใจของพวกเรานั้นเคารพท่านเป็นอย่างยิ่ง!” “ใช่แล้ว!” หลี่หลงหลินกล่าวเสียงขรึม: “เสิ่นชิงโจว? ดูเหมือนว่าเจ้าแก่คนนี้ยังไม่ตายจริงๆ” “แต่ในวันนี้เขาคงจะโชคดีไม่ได้อีกแล้ว!” เสิ่นชิงโจวหนีรอดจากมือของหลี่หลงหลินมาหลายครั้งแล้ว ซึ่งได้มาถึงขีดจำกัดความอดทนของหลี่หลงหลินแล้ว ครั้งนี้เขาจะไม่ยอมให้เสิ่นชิงโจวหนีไปได้อีกไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น! หลี่หลงหลินกล่าวอย่างเรียบเฉย: “ในเมื่อพว

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1659

    ในสายตาของพวกเขา ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือได้กลายเป็นสมบัติของต้าเซี่ยไปแล้ว ตอนนี้ถ้าหากอยากมีชีวิตรอด ก็มีเพียงต้องยอมจำนนเท่านั้น! มิฉะนั้น สิ่งที่รอพวกเขาอยู่มีเพียงเส้นทางแห่งความตาย! ท่านข่านเหมือนสุนัขบ้า นอนอยู่บนพื้นกลิ้งไปมาไม่หยุด ซูเฟิ่งหลิงเดินตรงเข้าไป เหยียบเขาไว้ใต้ฝ่าเท้า จากนั้นยกคมกระบี่ขึ้นสูงเหนือศีรษะ กล่าวเสียงเย็น: “กระบี่สุดท้ายนี้ เพื่อต้าเซี่ยที่รุ่งเรืองชั่วนิรันดร์!” ฉึก! คมกระบี่ที่แหลมคมแทงทะลุคอของท่านข่านในทันที เห็นเพียงดวงตาของเขาเบิกกว้าง เลือดไหลออกมาจากปากไม่หยุด ร่างกายสั่นสะท้าน แล้วก็ล้มลงกับพื้นอย่างหมดแรง ไม่มีชีวิตชีวาอีกต่อไป ราวกับหมูที่ตายแล้ว ซูเฟิ่งหลิงโยนกระบี่ทิ้งไปข้างๆ แล้วถอนหายใจยาว นางเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า พึมพำ: “ท่านปู่ ท่านเห็นหรือไม่?” “ข้าทำได้แล้ว! ในที่สุดข้าก็ล้างแค้นแทนพวกท่านแล้ว!” ในสายตาของซูเฟิ่งหลิง การสังหารท่านข่านด้วยมือตัวเองเป็นสิ่งที่นางต้องทำในชีวิตนี้! วันนี้เมื่อความแค้นของนางได้รับการสะสาง น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตา! นี่คือความเจ็บปวดและความทรมานที่นางต้องทนมานับไม่ถ้วน! ซูเฟ

  • องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น   บทที่ 1658

    ท่านข่านมองไปยังร่างของเซียวฮ่าวที่ไร้ศีรษะ แนวป้องกันสุดท้ายในใจของเขาก็พังทลายลงในทันที เขาสามารถยอมรับการก้มหัวให้กับหลี่หลงหลิน เพื่อขอชีวิตอย่างน่าสมเพชได้ เขายังสามารถยอมรับการนำประชาชนชาวชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือสวามิภักดิ์ต่อต้าเซี่ยได้ แต่เขาไม่สามารถยอมรับได้ว่าเซียวฮ่าวต้องมาตายเช่นนี้! เซียวฮ่าวคือองค์ชายแห่งชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ เขาคืออนาคตของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ! ซูเฟิ่งหลิงสังหารเซียวฮ่าวเช่นนี้ ไม่เพียงแต่ฆ่าบุตรชายคนเดียวของเขา แต่ยังทำลายอนาคตของชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนืออีกด้วย! สายโลหิตของตระกูลเซียวของเขาถูกตัดขาดแล้ว! ดวงตาของท่านข่านแดงก่ำ จ้องมองหลี่หลงหลินอย่างอาฆาต หลี่หลงหลินกล่าวเสียงขรึม: “ข้าไม่เพียงแต่กล้าสังหารลูกชายของเจ้า แต่ข้ายังกล้าสังหารเจ้าด้วย!” “ข้าจะสังหารเจ้าเพื่อล้างแค้นและทวงคืนความยุติธรรมให้กับชาวต้าเซี่ยนับไม่ถ้วน!” “ชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือทำเรื่องเลวร้ายมากมายนับไม่ถ้วน ไม่รู้ว่าประชาชนชาวต้าเซี่ยและทหารผู้กล้าหาญมากมายเท่าใดที่ต้องล้มตายด้วยน้ำมือของทหารม้าชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือ!” “แค่ฟันลูกชาย

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status