로그인공유
บทที่ 718
관련 챕터
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 719
หลี่หลงหลินถือขวดกระเบื้องที่บรรจุสุรากลั่นบริสุทธิ์ เดินตรงไปยังหัวหน้าผู้ดูแลการทำนายท้องฟ้า ก่อนจะยื่นให้ ขุนนางทั้งหลายต่างกรูเข้ามาล้อมรอบด้วยความอยากรู้เกี่ยวกับสุรากลั่นบริสุทธิ์หัวหน้าผู้ดูแลการทำนายท้องฟ้าเปิดฝาขวดกระเบื้อง สูดดมเพียงเล็กน้อยคิ้วก็ขมวดเข้าหากันทันที ช่างกลิ่นฉุนยิ่งนัก!กลิ่นของสุรากลั่นบริสุทธิ์ไม่เหมือนกลิ่นสุราทั่วไปโดยสิ้นเชิง ขุนนางคนอื่นๆ ก็รีบยกมือปิดจมูก ไม่ค่อยชินกับกลิ่นฉุนของเหล้ากลั่นบริสุทธิ์นี้นัก หัวหน้าผู้ดูแลการทำนายท้องฟ้าหัวเราะเยาะ “องค์ชายเก้า สุรากลั่นบริสุทธิ์อะไรกัน มันก็แค่สุรารสจัดเท่านั้น!” หลี่หลงหลินยิ้มบาง “เจ้าว่าเป็นสุรารสจัด เช่นนั้นเจ้ากล้าดื่มสักจอกหรือไม่?” สีหน้าของหัวหน้าผู้ดูแลการทำนายท้องฟ้าถึงกับเปลี่ยนไป หลี่หลงหลินบอกแล้วว่าสุรากลั่นบริสุทธิ์มีพิษ หากดื่มเข้าไปแล้วตายคาที่ ย่อมเป็นการตายที่แสนอัปยศ! หัวหน้าผู้ดูแลการทำนายท้องฟ้าจำต้องรวบรวมความกล้าตอบกลับ “ข้าไม่ชอบดื่มสุรา! อย่างไรก็ดี ข้าก็ยังยืนยันว่ามันคือสุรารสจัด หาใช่สุรากลั่นบริสุทธิ์ที่ท่านกล่าวอ้างไม่ เว้นเสียแต่ว่าท่านจะสามารถพิสูจ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 720
ฮ่องเต้หวู่ปีติยินดีจนบ้าคลั่ง ยิ่งกว่าความทรงพลัง เขามีความสุขกับคำว่าต้นทุนต่ำสามคำนี้ยิ่งกว่า! เหตุใดปืนใหญ่สายฟ้าเหินเวหาถึงได้ทรงอานุภาพ?มิใช่เพราะมันมีพลังทำลายล้างมากกว่าปืนใหญ่หงอีแต่เป็นเพราะมันราคาถูก! อาวุธเทพไร้เทียมทาน ต่อให้ทรงพลังเพียงใด ก็มีเพียงชิ้นเดียว ในสนามรบ จะไปเทียบกับอาวุธมาตรฐานที่ผลิตจำนวนมากได้อย่างไร? “ฮ่าๆๆ!”ฮ่องเต้หวู่หัวเราะลั่น “มีขวดเพลิงนี้! ทหารต้าเซี่ยก็เหมือนกับเสือติดปีก ยากที่ผู้ใดจะต้านทานได้!” ในหัวของเขา ได้จินตนาการถึงฉากที่กองทัพต้าเซี่ย กำจัดชนเผ่าป่าเถื่อนทางเหนือจนหนีแตกกระเจิง หลี่หลงหลินเมื่อได้เปรียบแล้วย่อมไม่ยอมผ่อนปรน หันไปมองหัวหน้าผู้ดูแลการทำนายท้องฟ้าด้วยรอยยิ้มเย็นชา “ท่านหัวหน้าผู้ดูแลการทำนายท้องฟ้า ท่านยังมีสิ่งใดจะกล่าวอีกหรือไม่?” ใบหน้าของหัวหน้าผู้ดูแลการทำนายท้องฟ้า ซีดเผือดจนยากจะมอง เขาไม่สามารถกล่าวสิ่งใดได้อีก ในขณะนั้นเอง ผู้ช่วยเสนาบดีกรมคลังก้าวออกมากล่าวว่า “ฝ่าบาท องค์ชายเก้าได้คิดค้นอาวุธทรงพลังอีกชนิดหนึ่งขึ้นมา สมควรแก่การยินดีอย่างยิ่ง! แต่...ปัญหาเร่งด่วนในขณะนี้คือเรื่องยุ้ง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 721
ยุ้งฉางถูกเผาหมดแล้ว จะมีน้ำมันอะไรเหลืออีก? ต่อหน้าทุกคน เจ้ากรมคลังส่ายหน้าพลางหัวเราะอย่างขมขื่น:"ฝ่าบาท กระหม่อมเองก็อยากจะออกไปบรรเทาทุกข์เพื่อแบ่งเบาภาระของฝ่าบาท! มีใจแต่ไร้กำลังจริงๆ! ที่จริงแล้ว ไม่ใช่แค่กระหม่อมเท่านั้น กระหม่อมเชื่อว่าเหล่าขุนนางท่านอื่นๆ ก็คงรู้สึกเช่นเดียวกันใช่หรือไม่?" "พวกกระหม่อมก็เป็นเพียงปุถุชนธรรมดาเท่านั้น!" "แม่ศรีเรือนทำครัวไร้ข้าวสารไม่ได้ฉันใด!" "เราก็ไม่สามารถเสกอาหารออกมาได้ฉันนั้น!" ฮ่องเต้หวู่ไม่พอใจมาก เอ่ยด้วยความโกรธว่า:"ถ้าเช่นนั้นเจ้าก้าวออกมายืนตรงนี้ทำไม? หรือคิดจะล้อเล่นกับเราอย่างนั้นหรือ?" เจ้ากรมคลังรีบโค้งคำนับแล้วเอ่ยว่า"กระหม่อมมิกล้า! กระหม่อมแม้ไม่มีความสามารถพอจะบรรเทาทุกข์ได้ แต่ในท่ามกลางราชสำนักแห่งนี้ ยังมีบุคคลหนึ่งที่สามารถรับภาระหนักนี้ได้ และช่วยพยุงต้าเซี่ยให้อยู่ยืนยงได้!" ฮ่องเต้หวู่ประหลาดใจ แล้วเอ่ยอย่างตื่นเต้นว่า:"คนผู้นี้คือใคร? ทำไมเราถึงไม่รู้ว่ามีคนที่มีความสามารถเช่นนี้อยู่ในหมู่ขุนนาง?" เจ้ากรมคลังแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วหันสายตาไปหาหลี่หลงหลิน:"คนที่กระหม่อมอยากเสนอ...ก็คือองค์ชายเก้
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 722
หลี่หลงหลินออกจากท้องพระโรง กลับมายังจวนตระกูลซู ทันทีที่ก้าวเข้าประตู บรรดาสตรีในตระกูลซูก็กรูกันเข้ามาห้อมล้อม “องค์ชายเก้า สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?” “เป็นไฟมังกรเผายุ้งฉางหลวงจริงหรือไม่?” “มีคนพูดว่าเป็นเพราะผีสางทำให้เกิดเรื่องร้ายๆ ทำให้คนตกใจกลัวกันไปหมด!” “โดยเฉพาะกลุ่มผู้อพยพนอกเมือง เริ่มรวมตัวก่อความวุ่นวายแล้ว!” เสียงซักถามของพวกนางดังเซ็งแซ่อยู่รอบตัวหลี่หลงหลิน หลี่หลงหลินเอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งเครียด:“ครั้งนี้ สถานการณ์ร้ายแรงมาก! เสด็จพ่อทรงแต่งตั้งข้าเป็นผู้แทนพระองค์รับหน้าที่บรรเทาภัยพิบัติ!” บรรดาสตรีต่างชะงักไปทันที ผู้แทนพระองค์บรรเทาภัยพิบัติ? นี่ไม่ใช่ภารกิจที่ดีเลย ถ้าจัดการผิดพลาด อาจร้ายแรงถึงหัวขาดได้! ฮูหยินผู้เฒ่าซูเดินเข้ามาถือไม้เท้าหัวมังกรในมือ กล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า:“องค์ชายเก้า ตำแหน่งผู้แทนพระองค์บรรเทาภัยพิบัตินี้ชัดเจนว่าเป็นตำแหน่งของแพะรับบาป! ปกติท่านเป็นคนฉลาดหลักแหลม ทำไมครั้งนี้ถึงได้...โง่...” หลี่หลงหลินยิ้มอย่างขมขื่น:“ฮูหยินผู้เฒ่า! วิกฤตข้าวยากหมากแพงในเมืองหลวงครั้งนี้ บางทีต่อไปในหนังสือประวัติศาสตร์อา
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 723
หลี่หลงหลินกลับส่ายหน้าอย่างช้าๆ: “ไม่ได้!” ซูเฟิ่งหลิงถึงกับอึ้ง:“ทำไมล่ะ? พ่อค้าข้าวพวกนี้มันก็แค่พวกดูดเลือดเห็นแก่ได้! ประชาชนมากมายไม่มีอาหารกิน แต่พวกมันกลับไม่ยอมเปิดยุ้งฉางปล่อยธัญพืช กลับกันยังเก็งกำไร กว้านซื้อธัญพืชจนราคาพุ่งสูง ทำกำไรบนความทุกข์ยากของชาติ!” “ตอนนี้ราคาธัญพืชพุ่งขึ้นไปถึงสิบห้าเท่าของเมื่อวานแล้ว จะมีประชาชนสักกี่คนที่รับไหว?” หลี่หลงหลินพูดด้วยเสียงหนักแน่น:“พวกพ่อค้าธัญพืชเหล่านี้เลวจริง! แต่การฆ่าพวกเขา ไม่ใช่ทางแก้ปัญหา! สิ่งที่ต้องทำตอนนี้คือเร่งส่งธัญพืชจากที่อื่นมาทางน้ำให้เร็วที่สุด” บรรดาสตรีต่างพยักหน้าเห็นด้วยกับหลี่หลงหลิน การฆ่าพ่อค้าธัญพืชนั้นเป็นเพียงการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ แต่การขนธัญพืชจากที่อื่นมา คือการแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ! ขณะนี้ตามบ้านเรือนของประชาชนยังพอมีธัญพืชกักตุนอยู่บ้าง แต่หากอีกไม่กี่วันธัญพืชที่เก็บไว้ และไม่มีธัญพืชใหม่ส่งเข้ามา ประชาชนจะต้องอดตายอย่างแน่นอน! เมื่อถึงตอนนั้น จะเกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่ขึ้น! “พี่สะใภ้ใหญ่!” หลี่หลงหลินหันไปหาลั่วอวี้จู๋:“ตระกูลลั่วเป็นพ่อค้ารายใหญ่ทางใต้! ท่านช่วยใช้สายสัมพัน
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 724
“หยุดก่อน!” ในขณะนั้น เสียงตื่นตระหนกก็ดังขึ้นมา ผู้ช่วยเจ้ากรมคลังวิ่งอย่างกระเซอะกระเซิงเข้ามาหา ก่อนจะคุกเข่าต่อหน้าหลี่หลงหลิน:“องค์ชายเก้า พวกเขาไม่รู้จักสถานะของท่าน ขอได้โปรดอย่าถือสาพวกเขาเลย...” เหล่าทหารที่เฝ้ายุ้งฉางเห็นเช่นนั้น ต่างรีบคุกเข่าลงกับพื้น ร่างกายสั่นเทาอย่างเห็นได้ชัด หลี่หลงหลินกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย:“ข้าไม่ถือสากับพวกเขาหรอก” เมื่อเอ่ยจบ ผู้ช่วยเจ้ากรมคลังก็พาหลี่หลงหลินเข้าไปในกระโจมที่สร้างขึ้นชั่วคราว “ในยุ้งฉางยังเหลือธัญพืชอยู่เท่าไร?” หลี่หลงหลินนั่งลง สายตามองตรงไปข้างหน้าราวกับเปลวเพลิง ผู้ช่วยเจ้ากรมคลังอึกอักอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบเสียงเบา:“ไม่ถึงห้าหมื่นฉื่อ...” หลี่หลงหลินขมวดคิ้ว สีหน้าดูเครียดมาก เหลือธัญพืชเพียงแค่ห้าหมื่นฉื่อ เกรงว่าคงประคองสถานการณ์ได้ไม่ถึงหนึ่งเดือน! ดูท่าวิกฤตครั้งนี้จะร้ายแรงกว่าที่เขาคาดคิด แต่ สิ่งที่ต้องทำก่อนอื่นใดคือการหาความจริงเรื่องไฟมังกรไหม้ยุ้งฉาง! เพราะธัญพืชหลายแสนฉื่อถูกเผาวอดในคืนเดียว มันช่างน่าสงสัยยิ่งนัก จะต้องมีเบื้องหลังบางอย่างที่ซ่อนอยู่! หลี่หลงหลินเหลื
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 725
บางคนบอกว่ามีมังกรเพลิงหนึ่งตัว บ้างก็ว่าสองตัวหรือสามตัว... กระทั่งมีผู้ดูแลยุ้งฉางคนหนึ่ง เมื่อทบทวนความจำ บอกว่าเห็นมังกรเพลิงสิบกว่าตัว บินวนอยู่ในอากาศ สร้างความน่าหวาดหวั่น จากนั้น หลี่หลงหลินจึงสอบถามชาวบ้านที่มาช่วยดับไฟอีกหลายคนคำตอบที่ได้จากพวกเขาก็แทบจะเหมือนกัน ในกระโจม หลี่หลงหลินนั่งขมวดคิ้ว ใช้นิ้วบีบหว่างคิ้วอย่างครุ่นคิด ซูเฟิ่งหลิงยืนอยู่ข้างๆ ดวงตาคู่งามเป็นประกายด้วยความสงสัย ก่อนพูดขึ้นว่า:“องค์ชายเก้า คนมากมายล้วนพูดตรงกันว่าพวกเขาเห็นไฟมังกรเผายุ้งฉาง! หรือว่า...บนโลกนี้มีมังกรเพลิงอยู่จริง?” “ถ้ามันมีพลังร้ายกาจถึงเพียงนี้ หากจับมังกรเพลิงมาใช้ในสงคราม จะไม่กลายเป็นอาวุธที่ไร้เทียมทานหรอกหรือ?” หลี่หลงหลินหัวเราะกับความคิดของซูเฟิ่งหลิง พร้อมเอ่ยว่า:“ความคิดไม่เลวเลย! แต่ทั้งนี้ต้องมีมังกรเพลิงอยู่จริงเสียก่อน!” ซูเฟิ่งหลิงอึ้งเล็กน้อย ก่อนถามด้วยความไม่เข้าใจ:“ท่านหมายความว่า...มังกรเพลิงไม่มีอยู่จริง?” หลี่หลงหลินพยักหน้า กล่าวด้วยความมั่นใจ:“แน่นอนว่าไม่มีอยู่จริง!” ซูเฟิ่งหลิงเบิกตากว้าง พูดอย่างสับสน:“แต่คนมากมายพูดตรงกันหมดว่าพ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 726
“นี่...” แม้ซูเฟิ่งหลิงจะไม่ค่อยฉลาดนัก แต่คราวนี้นางก็เข้าใจความหมายของหลี่หลงหลิน ธัญพืชสามแสนฉื่อที่เก็บไว้ในยุ้งฉาง แถมยังเป็นธัญพืชใหม่ ถูกเผาหมดเกลี้ยงในคืนเดียวโดยไม่มีเศษซากเหลือเลย เป็นไปได้อย่างไร! แม้จะเกิดไฟไหม้จริง ก็ควรมีข้าวที่ไหม้ดำหลงเหลืออยู่บ้าง แต่ทว่า กลับไม่มีอะไรเหลือเลย เผาวอดไร้ร่องรอย! เว้นเสียแต่ไฟนี้จะไม่ใช่ไฟธรรมดา แต่เป็นไฟสามสมุทร! กล่าวได้ว่า โลกนี้อาจมีปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติที่มนุษย์ธรรมดาไม่อาจจินตนาการถึง หรือกระทั่งมีเทพเจ้าและมังกรเพลิงอยู่จริง! แต่หลี่หลงหลินได้สรุปจากคำพูดของผู้ดูแลยุ้งฉางไว้แล้ว มังกรเพลิงไม่มีอยู่จริง ทุกสิ่งที่พวกเขาเล่าเป็นเพียงภาพในจินตนาการของพวกเขาเอง! เมื่อความเป็นไปได้ทุกอย่างถูกตัดทิ้ง คำตอบสุดท้ายที่เหลืออยู่ แม้ว่าจะดูเหลือเชื่อเพียงใด นั่นก็คือความจริง! ไฟไหม้ยุ้งฉางทางเหนือในครั้งนี้ เช่นเดียวกับเหตุการณ์ไฟมังกรเผายุ้งฉางหลวงในประวัติศาสตร์หลายครั้งที่ผ่านมา ไม่ใช่ภัยพิบัติธรรมชาติ แต่เป็นการกระทำของมนุษย์! มีคนตั้งใจสร้างสถานการณ์หลอกลวงเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจากความผิดของตัวเอง
최신 챕터
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1284
เหล่าขุนนางในราชสำนักต่างส่งเสียงฮือฮาผู้ลี้ภัยหนึ่งแสนคนหาใช่จำนวนน้อยๆ ไม่!ฮ่องเต้หวู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าเย็นชาเจ้ากรมกลาโหมเอ่ยเสียงเนิบนาบ “ฝ่าบาท ตามที่กระหม่อมเห็น ผู้ลี้ภัยหนึ่งแสนคนนี้คือภัยร้ายที่ซ่อนอยู่ในเมืองหลวง หากจัดการไม่เหมาะสม ผู้ลี้ภัยหนึ่งแสนคนก่อการจลาจลขึ้น เกรงว่า...”เจ้ากรมกลาโหมไม่กล้ากล่าวอะไรต่อหากเขากล่าวอะไรต่อไปอีก จะต้องทรงพระพิโรธเป็นแน่ แต่ก็จำเป็นต้องทูลเตือนฝ่าบาท ไม่ว่าก่อนหน้านี้หลี่หลงหลินจะเคยทูลรับรองสิ่งใดต่อหน้าฝ่าบาทก็ตาม ก็จำเป็นต้องทำให้ฝ่าบาททรงตระหนักถึงความร้ายแรงของสถานการณ์ผู้ลี้ภัยหนึ่งแสนคนส่วนใหญ่เป็นพวกที่ควบคุมได้ยาก คนเหล่านี้รวมตัวกันอยู่นอกเมืองหลวงได้สร้างผลกระทบเลวร้ายไม่น้อยแล้ว หากถูกผู้ไม่ประสงค์ดีปลุกปั่น ย่อมเกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่เป็นแน่!แม้ว่าตอนนี้จางไป่เจิงจะนำทัพกลับราชสำนักแล้ว กำลังทหารในเมืองหลวงจะเข้มแข็ง ก็ยังคงเป็นปัญหาที่จัดการได้ยากอยู่ดีเหล่าขุนนางต่างเห็นพ้องต้องกัน“ฝ่าบาท เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับชะตาของแคว้นต้าเซี่ย โปรดอย่าได้ทรงประมาทเป็นอันขาดพ่ะย่ะค่ะ!”“ใช่พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท ขณะนี้
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1283
“อะไรนะ!”ฮ่องเต้หวู่ทรงพระพิโรธอย่างยิ่ง!เขาไม่เคยคาดคิดว่าหลี่หลงหลินจะกล่าววาจาเหลวไหลถึงเพียงนี้ นี่มันยิ่งกว่าการเห็นชีวิตคนเป็นผักปลาเสียอีก! ยามนี้ราษฎรยากจนถึงขั้นไม่มีปัญญาซื้อหาธัญญาหาร แล้วจะมีเนื้อที่ไหนให้กินกัน?เจ้ากรมคลังลดเสียงลง กล่าวว่า “ฝ่าบาท วาจาเหลวไหลเช่นนี้ออกมาจากโอษฐ์ขององค์รัชทายาทจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ ทีแรกกระหม่อมคิดว่าเป็นเพราะตนเองตาฝ้าฟางไป แต่ฎีกาหลายฉบับล้วนรายงานตรงกัน เกรงว่าวาจานี้คงเป็นสิ่งที่องค์รัชทายาทตรัสจริงๆ...”เหล่าขุนนางต่างส่งเสียงฮือฮาคาดไม่ถึงว่าหลี่หลงหลินจะทำเรื่องเหลวไหลเช่นนี้ได้!ไม่เพียงแต่สร้างความเยือกเย็นในใจของราษฎร ยังสร้างความเยือกเย็นในใจของขุนนางในราชสำนักอีกด้วย นี่คือการกระทำชั่วร้ายที่ยากจะสาธยายให้หมดสิ้น อาลักษณ์จะต้องบันทึกเรื่องนี้ลงในพงศาวดารเป็นแน่ ทำให้ชื่อเสียงของหลี่หลงหลินฉาวโฉ่ไปชั่วกาลนาน!ฮ่องเต้หวู่ส่ายพระพักตร์ ทรงครุ่นคิดในพระทัยไม่ใช่ เจ้าเก้าไม่น่าจะทำเรื่องเหลวไหลเช่นนี้ได้ อย่างน้อยในเมืองหลวง ราษฎรส่วนใหญ่ก็เคยได้รับความเมตตาจากเขา หรือว่าก่อนหน้านี้เป็นเพียงการแสดง?ฮ่องเต้หวู่ตรัสเสียงเย็น “
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1282
ณ ท้องพระโรงบรรดาขุนนางทั้งหลายต่างสงบเสงี่ยม ก้มหน้าคารวะถวายบังคมฮ่องเต้หวู่ทอดพระเนตรกวาดสายตาไปยังหมู่ขุนนาง พลางตรัสเรียบเรื่อย “เหล่าขุนนางทุกท่าน หากมีเรื่องก็กราบทูล หากไม่มีเรื่องก็เลิกประชุมเถิด”นับตั้งแต่หลี่หลงหลินเดินทางไปยังตงไห่ ราชสำนักก็ดูสงบขึ้นไม่น้อย ฮ่องเต้หวู่ซึ่งแต่เดิมก็เอนเอียงไปทางเก็บตัวเงียบๆ ก็เริ่มชินกับจังหวะสงัดเช่นนี้ ยิ่งตอนนี้จางไป่เจิงนำทัพกลับสู่เมืองหลวง ปัญหากำลังพลไม่พอในเมืองหลวงก็คลี่คลายลง บรรดาขุนนางที่เคยซ่องสุมคิดร้ายในเงามืด ก็พากันลดราวาศอกแต่แล้ว เจ้ากรมคลังก็ก้าวออกมา สีหน้าเคร่งเครียด “ฝ่าบาท กระหม่อมมีเรื่องจะกราบทูลพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้หวู่เห็นเป็นกรมคลัง จึงขมวดคิ้วเบาๆ กล่าวว่า “ว่ามา”แม้ปัญหาเรื่องทหารจะคลี่คลาย แต่เงินในท้องพระคลังก็ยังร่อยหรอ หากกรมคลังเสนอฎีกาเมื่อใด มักไม่พ้นเรื่องเงินไม่พอใช้ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขากลัดกลุ้มมาเนิ่นนาน เจ้ากรมคลังกล่าวด้วยเสียงหนักแน่น “ฝ่าบาท ขณะนี้เขตตงไห่ประสบภาวะขาดแคลนเสบียงจนเกิดทุพภิกขภัย ราษฎรอดอยากปากแห้ง ร้องทุกข์ระงม แต่ละเขตในตงไห่ต่างก็ส่งฎีกาขอความช่วยเหลือจากราชสำนัก...”ฮ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1281
กงซูหว่านมองดูแบบร่าง โครงสร้างเรียบง่ายมาก แต่นางไม่รู้ว่าควรจะเรียกมันว่าอะไรหลี่หลงหลินเอ่ยเสียงเรียบ “นี่คือกระป๋อง”“กระป๋อง? มันสามารถถนอมอาหารได้หรือเพคะ?”หลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อย “แน่นอน หากสภาพแวดล้อมเหมาะสม แม้เวลาจะล่วงเลยไปแปดปี สิบปีก็ยังไม่เสีย”“นานขนาดนั้นเชียวหรือเพคะ?”กงซูหว่านเบิกตากว้าง อ้าปากค้าง ราวกับไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยินในความเข้าใจของกงซูหว่าน การเก็บรักษาอาหารได้นานสักไม่กี่เดือนก็ถือว่าน่าทึ่งแล้วหลี่หลงหลินยิ้มบางๆ “ยิ่งไปกว่านั้น ขนาดของกระป๋องยังเล็กกระทัดรัด เหมาะแก่การพกพาในยามออกศึกยิ่งนัก”“หากพี่สะใภ้รองสามารถทำมันขึ้นมาได้ ข้าก็ตั้งใจจะเปิดโรงงานกระป๋องที่ตงไห่ แปรรูปปลาหวงฮื้อใหญ่จำนวนมหาศาลที่จับขึ้นมาโดยเฉพาะ”หลี่หลงหลินยิ้มบาง หากผลิตกระป๋องได้สำเร็จ ก็ไม่ต้องหวั่นไหวต่อภัยแล้งและความอดอยากอีกต่อไปกงซูหว่านยังคงตกตะลึง “โรงงานกระป๋องหรือเพคะ? ถึงข้าจะทำตามแบบได้เป๊ะๆ แล้วจะไปหาคนงานจากที่ใด?”ยามนี้ชาวเมืองตงไห่ต่างก็แย่งกันออกทะเลหาปลา กำลังคนขาดแคลนเป็นอย่างยิ่งหลี่หลงหลินตอบด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องห่วง ให้ชาวตงไห่เขาหาปลากันต่อไ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1280
วันต่อมา ห้องหนังสือจวนอ๋องหลี่หลงหลินยกมือนวดหว่างคิ้ว มือวาดบางอย่างบนกระดาษกงซูหว่านขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง “องค์ชาย หม่อมฉันอิงตามวิธีของท่านแล้ว วันนี้ตั้งใจไปตั้งร้านแผงลอยในบริเวณคนพลุกพล่านเป็นพิเศษ เผยแพร่วิธีทำน้ำแข็งออกไป เหล่าราษฎร์สามารถใช้งานได้ ทุกคนต่างโห่ร้องด้วยความยินดี เพียงแต่บัดนี้เกลือหมางเซียวในร้านขายยาทุกแห่งของตงไห่ไม่เพียงพอ”หลี่หลงหลินพยักหน้า “เผยแพร่ออกไปก็ดีแล้ว เช่นนี้เนื้อปลาของเหล่าราษฎร์ก็สามารถเก็บรักษาได้นานขึ้น ไม่ต้องสิ้นเปลือง”“พี่สะใภ้รองเหนื่อยแล้ว หากนี่คือเมืองหลวง เพียงตีพิมพ์เรียงความในหนังสือพิมพ์ก็เพียงพอแล้ว แต่อยู่ที่ตงไห่ยังต้องให้พี่สะใภ้ออกแรงเหน็ดเหนื่อยด้วยตนเอง”ภายในคำพูดหลี่หลงหลินเปี่ยมความห่วงใย อย่างไรเสียกงซูหว่านก็เป็นสตรีมีพรสวรรค์ไม่ออกนอกบ้าน อยู่แต่ในห้องหอ จู่ๆ ขอให้นางไปสอนวิธีทำน้ำแข็งแก่ราษฎร์ ช่างทำให้อึดอัดคับข้องใจโดยแท้แต่หลี่หลงหลินคิดไปคิดมา ในบรรดาพี่สะใภ้มีเพียงพี่สะใภ้รองเข้าใจวิธีใช้เกลือหมางเซียวทำน้ำแข็ง ทำได้เพียงมอบหน้าที่สำคัญนี้ให้กงซูหว่านหัวเราะเบาๆ “ไม่ลำบากเพคะ จะ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1279
ทุกคนสูดลมหายใจเย็นเฮือกหนึ่งโจรสลัดแคว้นโวกั๋วและชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือเป็นปัญหาแถบชายแดนต้าเซี่ยมานานนับร้อยปี ไม่ใช่ปัญหาที่สามารถจัดการได้อย่างง่ายดายมองออกว่าครั้งนี้เจตจำนงของหลี่หลงหลินยิ่งใหญ่อย่างมาก!หลี่หลงหลินพูดเรียบๆ “หากต้องการกำจัดปัญหาภายนอกจะต้องกำจัดปัญหาภายในก่อน หากต้องการเดินทางบนมหาสมุทร จะต้องจัดการปัญหาตรงหน้าให้เรียบร้อย หาไม่แล้วแผนการเดินเรือจะต้องได้รับผลกระทบแน่”“เป้าหมายสำคัญในการมาตงไห่ครั้งนี้คือพัฒนาศาสตร์ต่อเรือของต้าเซี่ย บัดนี้เรือเหล่านี้ไม่สามารถตอบสนองความต้องการการเดินทางไกลได้ ความแข็งแกร่งหรืออ่อนแอของเรือต้าเซี่ยก็เป็นเหตุผลที่โจรสลัดแคว้นโวกั๋วตงไห่สร้างความวุ่นวาย ได้รับผลประโยชน์มากมายในสงครามทางทะเล ยิ่งไปกว่านั้นยังไม่สามารถกวาดล้างโจรสลัดแคว้นโวกั๋วที่บุกมาในคราวเดียวได้”“หากยังปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไป โจรสลัดแคว้นโวกั๋วก็จะยิ่งกำเริบเสิบสาน อาละวาดอย่างไร้ขอบเขตในทะเลตงไห่ ราษฎร์ตงไห่ก็จะได้รับความเดือดร้อนอย่างหนัก!”“ดังนั้นตราบใดที่สามารถเพิ่มระดับการต่อเรือของต้าเซี่ยได้ โจรสลัดแคว้นโวกั๋วย่อมหายไป ชนิดที่ว่าปราบตงอิ๋
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1278
ปากแดงของเหล่าสะใภ้ขยับเบาๆ ดวงตาสะท้อนความแปลกใจ “เป้าหมายคือมหาสมุทรอันกว้างใหญ่?”แม้เหล่าสะใภ้ไม่รู้ว่ามหาสมุทรอันกว้างใหญ่คือที่ใด แต่ได้ยินหลี่หลงหลินอธิบาย จะต้องเป็นสถานที่อันงดงามแน่!ซูเฟิ่งหลิงเอ่ยถาม “องค์ชาย มหาสมุทรกว้างใหญ่มากถึงเพียงนี้ เป้าหมายของพวกเราคือที่ใด?”กงซูหว่านพยักหน้า “ใช่แล้วองค์ชาย ยิ่งไปกว่านั้นระดับการเดินเรือในตอนนี้มากที่สุดก็ไปได้ถึงตงอิ๋ง หากยังไปทางทิศตะวันออก กลับยังไม่มีตัวอย่างมาก่อน”หลี่หลงหลินหัวเราะเบาๆ และพูดว่า “เป้าหมายของพวกเราก็คือทวีปใหม่! ต้าเซี่ยและทวีปใหม่ห่างกันเพียงมหาสมุทรกั้น ลักษณะทางภูมิศาสตร์ได้เปรียบโดยธรรมชาติ สิ่งที่ต้องทำในตอนนี้คือคิดหาทางพัฒนาเรือของต้าเซี่ย ขนวัวม้าสัตว์ใช้แรงงานจำนวนมากเพียงพอไปยังทวีปใหม่”“ขอเพียงมีวัวม้าสัตว์ใช้แรงงาน ต้องการผืนดินมากน้อยเพียงใดก็ย่อมได้ มีผืนดินนับพันลี้ให้ราษฎร์ได้ใช้!”เหล่าสะใภ้ได้ยินภาพที่หลี่หลงหลินอธิบาย ใบหน้าเผยรอยยิ้มเปี่ยมความหวังออกมาสถานที่ที่ไม่มีสงครามและไม่มีความหิวโหยอยู่ห่างเพียงมหาสมุทรกั้น กำลังโบกมือต้อนรับตนเองหลี่หลงหลินเปล่งเสียงเคร่งขรึม “ขอเพียง
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1277
“เป็นไปไม่ได้! ดินแดนที่ดีถึงเพียงนี้ ไฉนเลยจะไม่มีคน?”หลี่หลงหลินหัวเราะเบาๆ และพูดว่า “เหตุที่มีคนน้อยมีเพียงข้อเดียว ตอนนี้พวกเขายังกินไม่อิ่ม”ถ้อยคำนี้ของหลี่หลงหลินดุจฟ้าผ่ากลางวันแสกๆเหล่าพี่สะใภ้ได้ฟังแล้ว คิดว่านี่คล้ายเรื่องเพ้อฝันยามราตรี ดินแดนอุดมสมบูรณ์ถึงเพียงนี้ ถึงขั้นยังมีคนกินข้าวไม่อิ่มท้องอีกหรือ?กงซูหว่านมองหลี่หลงหลินด้วยความตกตะลึง เอ่ยถามว่า “องค์ชาย ท่านไม่ได้กำลังล้อพวกเราเล่นหรอกกระมัง? อิงตามคำพูดของท่าน ทวีปใหม่จะต้องอุดมสมบูรณ์อย่างมากแน่ เหตุใดจึงเกิดเหตุการณ์คนกินข้าวไม่อิ่มท้องได้เล่า?”“ใช่แล้วองค์ชาย หม่อมฉันไม่เชื่อ”“หรือว่าดินแดนที่ดีถึงเพียงนี้ พวกเขาไม่สามารถเพาะปลูกได้กันเล่า?”เหล่าพี่สะใภ้ฟังจนอารมณ์ดำดิ่งลงไป ต่างขอให้หลี่หลงหลินพูดออกมาให้ชัดเจน หลี่หลงหลินพูดเรียบๆ “ไม่ใช่พวกเขาไม่เพาะปลูก ทวีปใหม่ดีมากเยี่ยงไร มีเพียงข้อเดียวที่ไม่ดี ก็คือไม่มีวัวไม่มีม้า ไม่มีสัตว์ใช้แรงงาน”ดวงตาของเหล่าสะใภ้ทอประกายระยับ ประคองใบหน้างดงามรับฟังเงียบๆ“ดังนั้นตอนนี้พวกเขายังหยุดอยู่ที่ใช้มีดถางป่าเผาไร่เพาะปลูก ใช้วิธีการพื้นฐานที่สุดในการ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1276
“ตงอิ๋ง? ก็แค่แคว้นเล็กๆ เท่านั้น ไม่ควรค่าให้เอ่ยถึง!”สายตาหลี่หลงหลินเผยแววหมิ่นแคลน“ตงอิ๋งเล็กๆ เป็นเพียงเกาะแห่งหนึ่งเท่านั้น เดิมทีก็ไม่คู่ควรต่อคำว่าทวีปใหม่สองคำนี้”ทุกคนตกตะลึงภายในความรู้ของเหล่าสะใภ้ ตงอิ๋งก็คือจุดสิ้นสุดของมหาสมุทรอันเวิ้งว้าง เหนือตงอิ๋งก็ไม่มีอันใดอีกคำพูดของหลี่หลงหลินทำให้ความรู้ที่พวกนางมีอยู่เปลี่ยนไปทั้งหมด!กงซูหว่านพูดเสียงสั่นๆ “องค์ชาย ความนัยของท่านคือนอกจากตงอิ๋งแล้วยังมีทวีปใหญ่อีกหรือ?”หลี่หลงหลินพยักหน้าและพูดว่า “ไม่เพียงมีทวีปใหญ่ แต่ยังเป็นดินแดนอันอุดมสมบูรณ์อย่างมากอีกด้วย!”พูดไป สายตาหลี่หลงหลินก็ทอดมองไปยังทิศทางหนึ่งกงซูหว่านพูดด้วยความแปลกใจ “อุดมสมบูรณ์อย่างมาก? อุดมสมบูรณ์มากเพียงใด เทียบกับต้าเซี่ยแล้วเป็นเช่นไร?”สายตาทุกคนล้วนเปี่ยมความแปลกใจ วางตะเกียบและชามข้าวในมือลงรับฟังหลี่หลงหลินเล่าเรื่องทวีปใหม่เงียบๆหลี่หลงหลินส่ายหน้าและพูดว่า “แผ่นดินต้าเซี่ยกว้างใหญ่และอุดมสมบูรณ์ มีผลผลิตและทรัพยากรมากมาย เป็นดินแดนอันอุดมสมบูรณ์แห่งหนึ่ง แต่ทวีปใหม่มีที่ราบมาก แผ่นดินอันอุดมสมบูรณ์ทอดยาวนับพันลี้ ทุกหนแห่งล้วนค
