บทที่ 44 ค่ำคืนแห่งปริศนา

"พี่ไม่ผิดหวังอะไรอย่างที่ฟ้าว่าเลย ... และพี่ก็มีอะไรจะเล่าให้ฟ้าฟังด้วย..."

"อะไรเหรอคะ" หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองสบตาเขาด้วยสีหน้าสนใจใคร่รู้

"เรื่องนี้พี่เองก็เพิ่งรู้นี่แหละ... ฟ้าจำเรื่องราวเกี่ยวกับพี่เชนทร์ได้ใช่ไหม"

"ได้ค่ะ เกี่ยวอะไรกับพี่เชนทร์คะ" แน่นอนว่าไม่มีใครในแก๊งไม่รู้ว่าเชนทร์คือเทพในร่างมนุษย์

"คืนนั้นพี่เชนทร์เป็นคนที่ช่วยฟ้าเอาไว้... คือพี่เชนทร์คงรู้ว่าฟ้ากำลังถูกวางยาและกำลังอยู่ที่โรงแรมนั่น พี่เชนทร์เลยมุดอุโมงค์เวลาไปลากพี่มาจากอะพาร์ตเมนต์ในอเมริกา พี่เพิ่งอาบน้ำเสร็จก็ถูกลากมาในสภาพนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวนั่นแหละ พอเอาพี่ทะลุเวิร์มโฮลมาทิ้งในห้องนั้นแล้ว พี่เชนทร์ก็หายไปเลย"

เรนเล่าถึงตรงนี้ก็เกิดความเงียบขึ้นในห้อง ฟ้าใสมองหน้าเขาด้วยดวงตาเบิกกว้างและร่างสั่นระริก

"อย่า อย่าบอกนะคะว่าผู้ชายคนนั้นคือ คือ..."

พูดจบเธอก็ปล่อยโฮแล้วผวากอดเขาแน่นกว่าเดิม เรนยกมือขึ้นลูบผมนุ่มของเธอ

"คืนนั้นฟ้าโดนยาปลุกเซ็กซ์ และไฟก็ดับ... ก็อย่างที่ฟ้าจำได้นั่นแหละว่ามันเกิดอะไรขึ้น... แต่ตอนพี่ตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นแล้ว พี่ตามหา และดูกล้องวงจรปิดก็ไม่ได้ข้อมูลอะไรเลย คว้าน้ำเหลว ติดต่อพี่เชนทร์ก็หายเข้ากลีบเมฆ พอดีพี่มีภารกิจในตอนนั้น เลยเก็บเรื่องนี้เอาไว้ก่อน แต่พี่ไม่เคยหยุดตามหานะ เพราะพี่เชื่อว่าต้องไม่ใช่เคสธรรมดาแน่ ถ้าถึงขนาดพี่เชนทร์ต้องไปหอบพี่มาแบบนั้นด้วย แสดงว่าตอนนี้มันถึงเวลาที่เราจะได้คำตอบในเรื่องนี้สินะ"

ตอนท้ายเรนพูดกับตัวเอง อย่างนี้ใช่ไหมที่พี่เทพเชนทร์บอกว่า ทุกอย่างมีเวลาของมัน เมื่อเป็นเวลาที่ใช่ถึงจะได้รู้

"ฟ้า ฟ้าดีใจ ฮือออ... ดีใจที่เป็นพี่ ฮึ่ก!"

คนตัวบางร้องไห้สะอื้นจนตัวโยนในตอนนี้ เรนกอดและลูบหลังลูบไหล่เธออย่างปลอบประโลม น้องขวัญเสียมาเป็นเวลาหลายเดือนเลย เขาจะทดแทนให้เธออย่างไรดี จะโทษใครดีสำหรับเรื่องนี้ ต้องโทษไอ้สัตว์ที่วางยาเธอ... อย่าให้เขารู้นะ... พ่อจะแล่เนื้อมันเอาเกลือทาให้มันทรมานตกนรกทั้งเป็นเลยทีเดียว!

ทั้งสองนอนกอดกันอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานาน เรนเพียรจูบแก้มซับน้ำตาให้เธอจนกระทั่งหญิงสาวหยุดร้องไห้ในที่สุด

"ดีใจที่เป็นพี่..." เธอย้ำคำเดิม ดวงตาคู่งามแดงช้ำไปหมดในตอนนี้ ชายหนุ่มจูบหน้าผากนวลทีหนึ่ง

"พี่ก็ดีใจที่เป็นฟ้า... พี่เชื่อว่าพี่เชนทร์ว่าต้องไม่ทำอะไรแบบนี้โดยไม่มีเหตุผล"

เขาดีใจพอๆ กับเธอที่ได้รู้คำตอบที่ได้ค้นหามานาน ต่อไปนี้จิตใจเขาจะได้สงบระงับจากปริศนาเรื่องคืนนั้นเสียที

"เป็นเมียพี่ตั้งหลายหนแน่ะคืนนั้นน่ะ" เขาก้มลงกระซิบริมหูเธอ หญิงสาวก็ค่อยๆ คลี่ยิ้มเขินออกมาเล็กน้อย

"ฟ้าจำอะไรไม่ได้เลย" เธอพูดเสียงอ้อมแอ้ม

"แต่พี่จำได้...จะให้พี่ทบทวนความทรงจำให้มั้ยล่ะ" ชายหนุ่มจุมพิตที่แก้มนวลซึ่งยังชื้นด้วยน้ำตา

"บ้า คนลามก..." เธอต่อว่าเสียงอุบอิบ

"ไม่ได้ลามกซะหน่อย แต่แค่จำได้ทุกท่าเท่านั้นเอง"

น้ำเสียงกรุ้มกริ่มและดวงตาเจ้าเล่ห์ของเขาดูเซ็กซี่จนฟ้าใสเผลอมองเพลิน เธอรู้สึกดีขึ้นมากมายนัก ที่ร้องไห้นั้นก็เพราะโล่งใจและดีใจจนไม่รู้จะบรรยายอย่างไร จนต้องแตกระเบิดเป็นน้ำตาอย่างที่เห็น

เธอดีใจที่เป็นพี่เรน และตอนนี้พอคิดย้อนกลับไป เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมถึงคุ้นชินกับเขาเร็วนัก กลิ่นของเขา การเคลื่อนไหวของเขาและทุกอิริยาบทที่เขาปฏิบัติต่อเธอ... และนั่นเองคือคำตอบ คืนนั้นไม่ใช่ครั้งแรกสำหรับเธอและเขา แต่มันเป็นคืนโน้นเมื่อหลายเดือนก่อนต่างหากเล่า

ริมฝีปากนุ่มกดจูบที่มุมปากของเธอ ดวงตาคู่คมมองสบ ฟ้าใสยกมือขึ้นลูบไล้แก้มสากที่มีตอเคราเขียวจางๆ ขึ้น

"อยากจูบฟ้า และอยากทำทุกอย่างเหมือนคืนนั้น... จะได้ไหม"

เขากระซิบขอ แต่สายตาและรอยยิ้มเปี่ยมเสน่ห์กำลังล่อลวงเธอให้ลุ่มหลงติดกับ แม้เธอหลอกตัวเองว่าจำอะไรไม่ได้ แต่เอาจริงๆ มันก็จำได้บ้าง และรู้ว่าคืนนั้นมันเป็นเซ็กซ์ที่เร่าร้อนและมาราธอนมาก

"พี่จำได้แน่เหรอคะ"

"ถามแบบนี้เขาเรียกว่าท้าทายรู้ไหม..."

"เหรอคะ" คนตัวบางทำตากะพริบปริบๆ

"เนี่ย...ชอบยั่วพี่ มันเขี้ยวว่ะ"

เรนอดไม่ได้ที่จะก้มไปเม้มกัดผิวที่ลำคอเธอ หญิงสาวสะดุ้งด้วยความจั๊กจี้ปนสยิว เขาจูบไซ้และดูดผิวเธอตรงเหนือเนินอก ซุกไซ้ใบหน้าที่ร่องอกหอมกรุ่น

"ฮื้ออ... พี่เรน" หญิงสาวพึมพำเรียก

"เริ่มแข็งแล้วเนี่ย แค่ได้กลิ่นนมจากเต้า" เขาเงยหน้ามาพูดให้เธอแก้มแดง

"พี่เรนอะ เขินนะ"

"พี่ชอบเวลาฟ้าเขิน น่ารักเป็นบ้า มาเถอะคนเก่ง...ขอพี่กินน้ำฟ้าสักรอบนะครับ"

ภาษาทะลึ่งตึงตังของเขาทำเอาเธอเขินจนหน้าร้อนผ่าวไปหมด แต่เขาไม่ได้รอให้เธอตอบ ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมาหา ปากประกบปิดปากของเธอแล้วบดจูบอย่างหนักหน่วง หญิงสาวเผยอแย้มรับเรียวลิ้นที่สอดแทรกเข้ามาหาอย่างเต็มใจ

บทรักเร่าร้อนจึงเริ่มบรรเลงขึ้น เพื่อทบทวนความทรงจำในค่ำคืนปริศนานั้น เพื่อลบล้างฝันร้ายให้กลายเป็นฝันดีให้แก่เธอ