พล็อต 5

ส่วนกรีตาก็ช่วยหยิบของใส่ร่วมกับราฟาเอลอย่างสดใส ทั้งสองเข้าขากันเป็นอย่างดีเวลาพบกัน เพราะราฟาเอลเป็นคนทำกับข้าวเก่งตามอาชีพเชฟและกรีตราก็เป็นคนชอบชิมทุกอย่างที่ขวางหน้า

ซารีน่านั้นยืนอยู่บริเวณกลางๆ ท่ามกลางบิดามารดาและผู้ใหญ่ หญิงสาวมีความรู้สึกเหมือนมีใครกำลังจ้องมองอยู่จากที่ใดที่หนึ่ง จึงหันไปมองรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นสิ่งใด ซารีน่ายักไหล่ เป็นอาการที่เกิดขึ้นบ่อยๆ จนเคยชินแล้วเวลานี้ ความรู้สึกเหมือนว่าตนเองบางครั้งไม่ได้อยู่ตามลำพัง!

เมื่อกิจกรรมตักบาตรยามเช้าหน้าชายหาดเสร็จสิ้น ต่างก็พากันไปดื่มกาแฟและคุยกันอย่างไม่รีบร้อน ต่อกันด้วยอาหารเช้าที่ซุ้มดอกเห็ดยักษ์ ทีมเจ้าบ่าวและทีมเจ้าสาวนั้น เมื่อรับประทานอาหารเช้าเสร็จก็ถูกต้อนให้แยกกันเพื่อไปเตรียมตัวสำหรับพิธีแต่งแบบไทย

ทีมเจ้าสาวก็มี ฟ้าใสกับกรีตราเป็นเพื่อนเจ้าสาว ทีมเจ้าบ่าวก็มีราฟาเอลกับเรน เจ้าสาวสวมชุดสีขาวยาวกรอมเท้า ตรงไหล่เป็นแขนกลีบบัว บนชุดปักลวดลายดอกไม้สวยงาม ใบหน้าเจ้าสาวแต่งเพียงบางเบา ผมเกล้ามวยสูง มีมงกุฎดอกไม้สวมบนศีรษะ ดูแล้วงดงามน่ารักเหมือนนางไม้ เพื่อนเจ้าสาวก็แต่งชุดยาวครึ่งน่องสีฟ้าสดใส สวมมาลัยดอกไม้ที่คอ

ฝ่ายเจ้าบ่าวก็สวมชุดสูทสากลสีขาว ร่างสูงดูสง่างาม ใบหน้าคมเข้มมีรอยยิ้มระบายดูละมุนตา แววตาเต็มไปด้วยความสุข

เมื่อได้ฤกษ์ พิธีถูกจัดในห้องจัดงานเลี้ยงของโรงแรมที่เตรียมไว้อย่างดี พิธีไหว้ผู้ใหญ่และรับไหว้จนถึงพิธีสวมแหวนหมั้นและแต่งงาน ผู้ใหญ่และญาติสนิทมิตรสหายร่วมรดน้ำสังข์อวยพรให้คู่บ่าวสาวจนกระทั่งเสร็จพิธีตามเวลาอย่างสวยงาม เมื่อถ่ายภาพร่วมกันเสร็จ ก็ตามด้วยการรับประทานอาหาร ซึ่งเปลี่ยนมาเป็นห้องอาหารภายในตัวโรงแรม

จากนั้นก็ส่งเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าห้องหอ ถือว่าเป็นอันเสร็จพิธีแต่งงาน ทั้งคู่ได้เป็นคู่ผัวตัวเมียกันเรียบร้อยแล้ว ส่วนการจดทะเบียนสมรสก็ได้จะจดกันที่อำเภอในวันรุ่งขึ้น

งานปาร์ตี้แห่งค่ำคืนที่รอคอยก็มาถึง ถูกจัดที่ซุ้มเห็ดยักษ์มหัศจรรย์ มีซุ้มดอกไม้พร้อมป้ายรูปหัวใจและข้อความเขียนว่า

พี่ยอดรักน้องรัน... ตลอดนิรันดร

อาหารมีวางอยู่เรียงรายบนโต๊ะยาวที่มีการตั้งให้อุ่นอยู่ตลอดเวลา มีการตั้งโซนบาร์บีคิวที่ลานหน้าซุ้ม พร้อมหมู่โต๊ะหินอ่อนวางเป็นจุดๆ สถานที่พร้อมรับแขกเหรื่ออย่างพร้อมพรัก และแขกก็สวมเสื้อฮาวายลายดอกกันหลากสีสันแสบตามาปะทะกันอย่างไม่มีใครยอมใคร นำทีมโดยรุ่นใหญ่ทั้งฝ่ายไทยและฝั่งอเมริกา

เสียงเพลงเปิดจังหวะฟังสบายเคล้ากับเสียงคลื่นกระทบฝั่งที่ได้ยินชัดเจน ท้องฟ้าไร้เมฆเต็มไปด้วยดวงดาวพราวระยับนับแสนล้านดวง ราวกับตั้งใจมาเปล่งแสงรัศมีเพื่ออวยชัยให้พรแก่คู่บ่าวสาว

ไวน์รสชาติดีและอร่อยจากปางผาหมอกถูกเสิร์ฟให้กับแขกชาวอเมริกาอย่างรู้ใจ

"เมื่อคืนทำเอาอาหลับสบายจนถึงเช้าเลย มันสูตรกล่อมช้างละมั้งเจ้าอิง ไม่ใช่สูตรช้างกระทืบควานอย่างที่โฆษณาหรอกอาฟานว่า อะไรวะดื่มแค่ไม่กี่ขวดเอง"

เสียงห้าวของสเตฟานตะโกนไปหาหลานสาวคนโปรดผู้เป็นคอเดียวกัน ชอบแชร์เรื่องสูตรลับฉบับร้อนคอกันประจำ

"โธ่ อาฟานคะ เขาดื่มกันแค่ให้กรึ่มๆ พอครึ้มอกครึ้มใจมันถึงสนุก อาฟานเล่นดื่มเพลินไปหลายขวดนี่คะ ดื่มแบบนั้นถึงจะเป็นพญาพลายแก้วก็ไม่เหลือค่ะ หลับคาโรงแน่"

"อ้าว แล้วทำไมไม่บอก เห็นเสิร์ฟเอาเสิร์ฟ อาก็รับเอารับเอาน่ะสิ เพราะอยากให้กำลังใจคนคิดสูตรน่ะ ไม่ใช่อะไรหรอก"

สเตฟานเอ่ยบอกเหตุผล ทำให้เกิดเสียงหัวเราะและแซวอย่างครื้นเครงตามมา

"เอาล่ะทุกคน เวลานี้ได้ฤกษ์ให้เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวเปิดพิธีแล้ว มาๆ ยอด... หนูรัน"

เสียงเบอร์นาโดดังขึ้น เขายืนอยู่ที่หน้าเวทีที่มีเครื่องเสียงและเครื่องดนตรีพร้อมให้ความบันเทิง อธิศซึ่งยืนโอบเอวรัลดาอยู่ตลอดเวลาก็รีบพาหญิงสาวเดินไปยืนหน้าเวทีข้างๆ พิธีกร

"เนื่องจากว่าเมื่อคืนสเตฟานดื่มมากไปหน่อย ตื่นมาสมองยังมึนเบลออยู่จนถึงเวลานี้ อาเลยจะขอทำหน้าที่แทนก็แล้วกัน"

เบอร์นาโดเอ่ย ทุกคนปรบมือให้เสียงดัง เพราะนานๆ เจ้าพ่อผู้เป็นตำนานแห่งแกรนด์คอสต้าจะจับไมค์ขึ้นเวที ถ้าหากมีสเตฟานอยู่ เบอร์นาโดมักจะเลี่ยงหนีและให้เพื่อนเป็นคนโชว์ออฟเสมอ เครื่องเสียงถูกเซ็ตให้มีระดับเดซิเบลที่ดังกำลังพอดีกับบริเวณนั้น ไม่ให้เสียงดังจนเกินไป

"อาจะไม่พูดอะไรเยิ่นเย้อ เอาตรงๆ เลยก็แล้วกัน อาอยากรู้จริงๆ ว่าเจ้าบ่าวไปรักกับเจ้าสาวตอนไหน คำถามนี้ไม่ใช่แค่อาที่สงสัยอยากรู้ แต่เราหลายคนที่คิดไม่ออกและเดาไม่ถูก เพราะยอดทำงานตลอดและแทบไม่ได้เจอเจ้าสาวเลย"

คำถามแรกก็ได้รับเสียงปรบมือตอบรับได้คะแนนถูกใจอย่างท่วมท้น เบอร์นาโดนั้นมองหน้าสบตากับสเตฟานเขม็ง สเตฟานยกแก้วไวน์ชูขึ้นให้เพื่อนเป็นเชิงรู้กัน เรื่องของเรื่องคือเขาแอบพนันกันเอาไว้นั่นเองว่า...อธิศกับรัลดาไปรักไปชอบกันตอนไหน นี่จึงเป็นสิ่งแรกที่ถูกถามออกไปเพื่อเขาสองคนจะได้รู้คำตอบและรู้ว่าใครตอบได้ใกล้เคียงที่สุด

อธิศก้มมองหน้าเจ้าสาวที่จับมือกับเขาอยู่ตลอดเวลา ชายหนุ่มมองใบหน้างามที่เอียงอายกับสายตาของเขาและเขินที่ต้องมาตอบคำถามในเรื่องหัวใจต่อหน้าคนนับร้อย ตอนจัดงานแต่งงานให้คู่อื่นๆ ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่พอมาถึงงานของตัวเองกลับวางตัวไม่ถูกเลยทีเดียว

"ความจริงนั้น ผมใส่เวลาแบบเป๊ะๆ เลยคงไม่ได้ แต่คร่าวๆ ก็คิดว่าคงจะเป็นตอนที่น้องรันอายุสิบเจ็ดครับผม ตอนที่น้องรันมาเมืองไทยที่ปางผาหมอก"

อธิศตอบ เขาจำได้ว่าเขาติดใจสาวน้อยผมยาวหน้าตาใสกิ๊ก ส่วนตัวเขาดำเป็นเหนี่ยงเพราะเพิ่งผ่านการฝึกหนักจากหน่วยรบพิเศษ ตอนนั้นเป็นงานของไร่รังสิมันต์ เขาอายุยี่สิบห้าปี เขาช่วยเจ้าหล่อนเล่นเกมเก็บส้มและได้รางวัลชนะเลิศชนะ ไม่รู้ว่าเจ้าหล่อนจำได้หรือเปล่า แต่มันไม่น่าจะมีอะไรพิเศษสำหรับสาวน้อยวัยทีน แต่สำหรับอธิศ เขาติดใจความสดใสน่ารักของหล่อนและไม่คิดว่ามันจะเป็นภาพประทับใจที่เขาเก็บไว้มานานจนถึงทุกวันนี้