โลกใบใหม่ของกนก

หลังจากวันนั้น… หนังสือกลายเป็นสิ่งเดียวที่กนกยอมเปิดรับ

จากที่เคยเหม่อลอยทั้งวัน ไม่พูด ไม่สนใจสิ่งรอบตัว ตอนนี้เด็กชายค่อยๆ ใช้เวลานั่งกับหนังสือได้นานขึ้นทีละนิด แม้ว่าจะยังไม่กลับไปเป็นเด็กสดใสเหมือนเดิม… แต่อย่างน้อยตอนนี้ เขาก็มีบางสิ่งให้ยึดเหนี่ยว

หมอเพชรนั่งมองลูกชายตัวเล็กของเธอที่กำลังเปิดหน้าหนังสือไปเรื่อยๆ แม้ว่ากนกจะยังไม่ได้อ่านออกทั้งหมด แต่เขาก็จ้องมันอย่างตั้งใจ มือเล็กๆ ค่อยๆ ลูบผ่านหน้ากระดาษราวกับกำลังพยายามเข้าใจบางสิ่ง เธอไม่รู้ว่าเด็กชายกำลังคิดอะไร บางครั้งกนกจะนั่งนิ่งเป็นชั่วโมง มองภาพในหนังสือโดยไม่พูดอะไรเลย แต่เธอไม่เร่งเขาอีกแล้ว… เธอปล่อยให้เขาค่อยๆ ดำดิ่งเข้าไปในโลกของตัวเอง โลกที่เขาเลือกจะอยู่ และเธอก็จะอยู่ตรงนี้ รอให้เขากลับออกมาเอง

"แม่ครับ"

วันหนึ่ง… หลังจากผ่านไปหลายสัปดาห์ กนกเงยหน้าขึ้นจากหนังสือที่เขาถืออยู่ หมอเพชรสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนรีบขานรับ

"ว่าไงครับลูก?" เด็กชายเงียบไปครู่หนึ่ง… ก่อนจะเอื้อมมือไปแตะหน้ากระดาษ

"แม่ช่วยอ่านให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ?"