บทที่ 2 มารดาผู้เอาแต่ใจ (3/5)

          “เจ้า! นี่เจ้านั่งหลับในขณะที่ข้ากำลังสั่งสอนอยู่หรือ ช่างไร้มารยาทสิ้นดี ก่อนหน้านี้ที่ทำตัวไร้ยางอายคงเป็นเพราะไร้มารดาสั่งสอนใช่หรือไม่ถึงได้กระทำการหยามหน้าข้าเช่นนี้” ซิวฮุ่ยหนิงหรือหลวนฟูเหรินยกมือทาบอก โกรธจนตัวสั่น

            “ฟูเหรินใจเย็น ๆ เจ้าค่ะ ใครก็ได้เตรียมยาสงบใจมาที” สาวใช้คนสนิทของหลวนฟูเหรินตะโกนสั่งก่อนจะช่วยพัดวีหวังให้โทสะที่ตีอยู่ในอกเบาบางลง

            “จะให้ข้าใจเย็นได้อย่างไร ในเมื่อสตรีผู้นี้บังอาจเหยียดหยามข้าเช่นนี้ ข้าว่าแล้ว สตรีไร้ยางอายที่วางยาตนเองเพื่อครอบครองผู้อื่นจะใช่คนดีได้อย่างไร เป็นเวรกรรมของจิ้นฝานแล้ว เหตุใดบุตรชายข้าถึงได้โชคร้ายเช่นนี้” กล่าวจบก็ตีอกชกหัวตนเองอย่างรู้สึกช้ำใจที่บุตรชายแต่งกับสตรีร้ายกาจเช่นนี้

            “ตั้งแต่ต้นจนจบ ข้าเพียงคุกเข่าแล้วเผลอหลับไปเพราะท่านเอ่ยวาจาเหยียดหยามข้ายืดยาว ก็กลายเป็นสตรีไร้มารยาทเพราะไม่มีมารดาสั่งสอนไปแล้ว ช่างเป็นเรื่องน่าขบขันยิ่งนัก” กล่าวจบนางก็ลุกยืนขึ้นอย่างไร้ความเกรงกลัว นางไม่คิดจะวิงวอนขอความเมตตาจากใครในจวนนี้อยู่แล้ว ทุกอย่างเป็นเพียงการหาผลประโยชน์ร่วมกัน ดังนั้นหากล้ำเส้นขีดความอดทนของนาง นางก็ไม่คิดจะเกรงใจเช่นกัน

            “บังอาจ! ข้าบอกให้เจ้ายืนขึ้นแล้วหรือ”

            “ข้าสั่งตนเองได้เจ้าค่ะ” นางกล่าวพลางปัดอาภรณ์ไปมาคล้ายไม่สนใจท่าทางโมโหจนจะเป็นลมของอีกฝ่าย

            ดูเหมือนท่านโหวและบุตรชายจะตามใจสตรีผู้นี้เกินไป แค่เพียงเรื่องเล็กน้อยก็ทำให้พานจะเป็นลมให้ได้

            “เจ้ามันกล้าดียิ่งนัก ไปเอากฎของตระกูลมาข้าจะลงโทษสะใภ้ชั่วช้าผู้นี้เอง”

            “ข้าเพิ่งทราบเช่นกันว่าจวนหลวนโหวที่สูงส่งไม่ต่างอันใดกับครอบครัวชั้นต่ำที่มีแม่สามีคอยรังแกสะใภ้” กล่าวจบนางก็ทำท่าจะเดินจากไป

            “ปากดี! เจ้ายังไปไม่ได้ ใครก็ได้จับตัวสะใภ้ชั่วช้าไว้ที”

            “ท่านแม่!” ผู้คุ้มกันในจวนตระกูลหลวนยังไม่ทันขยับตัว โหวซื่อจื่อก็ปรากฏตัวขึ้นก่อนจะโบกมือไล่คนพวกนั้นออกไป

            “ในเมื่อโหวซื่อจื่อมาแล้ว ก็เชิญท่านสนทนากับมารดาของท่านตามสบายเจ้าค่ะ ข้าคุกเข่ามานานแล้วเมื่อยยิ่งนักคงต้องขอตัวไปพักก่อนนะเจ้าคะ อ้อ! ข้าลืมบอกไป ว่าท่านควรบอกมารดาของตนว่าทางที่ดีอย่าได้กล่าวล่วงหรือด่าทอไปถึงมารดาของข้าจะดีต่อชีวิตคนตระกูลหลวน” นางกล่าวพลางปรายตามองบุรุษร่างสูงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างเย็นชาก่อนจะเดินออกไปโดยมีสาวใช้คนสนิทวิ่งตาม

            “จิ้นฝานเจ้ามาพอดี เจ้าเห็นหรือไม่ สตรีผู้นี้ทั้งชั่วช้าและร้ายกาจเพียงใด”

            “ท่านแม่ ข้าว่าท่านทำเกินไป”

            “นี่เจ้าเข้าข้างมันหรือ ลืมไปแล้วหรือว่าที่เจ้าต้องแต่งกับนางก็เป็นเพราะเรื่องงามหน้าพวกนั้น”

            “ท่านแม่หากกล่าวตามจริง เสี้ยนจู่นางไม่ได้เป็นคนทำผิดต่อข้า แม้นางจะวางยา นางก็วางยาตนเอง ที่นางต้องแต่งกับข้าอย่างไม่เต็มใจนั่นคือบทลงโทษของนาง”

            “แล้วอย่างไร แต่งเข้าจวนโหวแล้ว ก็มีกฎของจวนโหว ข้าเพียงอบรมสั่งสอนนางเล็กน้อย นางก็ตอบกลับว่าจวนเราเลวร้ายยิ่งกว่าจวนคนชั้นต่ำ ไม่เคารพผู้อาวุโสเช่นนี้ สมควรได้รับการลงโทษ”

            “แต่ว่า...”

            “หากเจ้ายังเข้าข้างผู้อื่นเช่นนี้ วันหน้าคงปกครองกันได้ลำบาก ข้าจะควบคุมดูแลคนในจวนเช่นไร”

            “ท่านแม่ แท้จริงข้ายืนอยู่ด้านนอกตั้งแต่ที่ท่านพ่อออกไปแล้วขอรับ ข้าได้ยินวาจาทั้งหมดที่ท่านเอ่ย แม้ท่านจะไม่พอใจนางเช่นไร แต่ข้าคิดว่าท่านไม่ควรจะด่าทอไปถึงมารดาของนาง เพราะหากพระญาติฝ่ายมารดาของนางทราบเข้า เกรงว่าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่”

            “ข้าเพียงสั่งสอนนางแทนมารดาที่ไม่รู้จักสั่งสอนบุตรสาว ข้าผิดที่ใด หากเจ้าจะเข้าข้างนางก็ออกไป ข้าไม่อยากสนทนากับบุตรชายเช่นเจ้าแล้ว” ซิวฮุ่ยหนิงไม่พอใจยิ่งนักที่บุตรชายเข้าข้างสะใภ้ชั่วช้า ที่ผ่านมานางเป็นดั่งแก้วตาดวงใจของสามีและบุตรชาย ไม่ว่านางจะเอ่ยอันใด ทั้งสองล้วนคล้อยตาม มีหรือจะมายืนโต้เถียงเช่นนี้

            “ท่านแม่ หากท่านไม่ชอบใจนางต่อจากนี้ก็อย่าเรียกนางมาพบ ให้นางอยู่ที่เรือนไปอย่างเงียบ ๆ และเรื่องด่าทอมารดาของนางถือว่าข้าขอนะขอรับ”

            “ก็แค่พระชายาอ๋องผู้หนึ่งที่ไม่มีความสามารถในการสั่งสอนบุตรสาว มีอันใดให้น่าหวั่นเกรง”

            “อ่า...คงเพราะเป็นเรื่องนี้ผ่านมานานเกินไป พระชายาเหลียงอ๋องก็หายสาบสูญไปนานแล้ว จึงทำให้ท่านหลงลืมไปแล้วว่าในอดีตนั้นเหลียงอ๋องได้แต่งองค์หญิงจากแคว้นซีหนานซึ่งเป็นคู่แฝดมังกรหงส์กับฮ่องเต้พระองค์ปัจจุบันมาเป็นชายา แม้บิดานางจะทำไม่ดีต่อแคว้นฉินต้าหวง แต่อย่างไรเบื้องหลังของพระญาติฝ่ายมารดา เราก็ไม่อาจดูแคลนได้นะขอรับ” ด้วยเหตุนี้ยามที่นางก่อความวุ่นวายในเมืองหลวงก่อนหน้านี้ ฮ่องเต้เหลียงโจวเชี่ยวจึงได้แต่หลับตาข้างหนึ่งเพราะอย่างไร สตรีผู้นี้ก็มีสายเลือดของราชวงศ์สองแคว้นไหลเวียนรวมกันในร่างกาย