หน้าหลัก / รักโบราณ / เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า! / บทที่ 20 บุตรเขยผู้เก่งกาจ (2/4)

แชร์

บทที่ 20 บุตรเขยผู้เก่งกาจ (2/4)

ผู้เขียน: ไฉ่เลี่ยงหรง
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-07 22:20:53

              คล้อยหลังไม่นาน บุรุษที่คิดคะนึงหาสตรีในดวงใจ รีบรั้งนางเข้าสู่อ้อมกอด

            “ข้าคิดถึงเจ้ายิ่งนัก”

            “ข้าก็คิดถึงท่านเจ้าค่ะ ข้ายังนึกกลัวว่าเมื่อฐานะแท้จริงของท่านประกาศออกไปจะมีสตรีเข้าหาท่านมากมายและท่านจะลืมข้าแล้วเปลี่ยนใจไม่มารับข้า”

            “ข้าจะทำเช่นนั้นได้อย่างไร ข้าจะทิ้งสตรีที่จริงใจกับข้า ไปหาคนที่เข้าหาข้าเพราะฐานะได้อย่างไร” เขาไม่ได้โง่เขลาเช่นนั้น

            ก่อนออกจากเมืองหลวงเขาที่มีส่วนร่วมในการปราบกบฏจึงมีความดีความชอบได้รับพระราชทานจวนหลังใหม่จากฮ่องเต้ ทั้งยังได้รับพระเมตตาพระราชทานแซ่ใหม่ให้เขาคือแซ่ ‘จิ้น’ ที่มีความหมายว่าซื่อสัตย์ รวบทั้งมีการเปิดเผยว่าแท้จริงแล้วคุณชายใหญ่ผู้ไร้ค่าที่ถูกขับไล่ออกจากตระกูลฮุ่ยแท้จริงมีตำแหน่งเป็นถึงหั

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 21 ร่วมกราบไหว้ฟ้าดินด้วยความเต็มใจ (4/7)

    “ข้าว่าแท้จริงเขาอยากแต่งตั้งแต่สามเดือนก่อนแล้ว แต่จนใจที่ไม่มีฤกษ์ดีเลย จึงพยายามเสาะหานักพรต ไต้ซือที่พอจะหาฤกษ์ดีที่รวดเร็วได้ จนได้ฤกษ์นี้มา ซึ่งเป็นเพียงฤกษ์เดียวที่จะสามารถทำให้เขาได้แต่งฮูหยินภายในปีนี้ได้” นอกนั้นต้องรอนานถึงปีหน้า “ใต้เท้าจิ้นช่างมีความพยายาม” “แต่ก็แพ้ข้า เพราะนอกจากข้ามีความพยายามแล้วข้ายังแข็งแรงมาก” “เจ้าค่ะ ท่านพี่ของข้าเก่งกาจที่สุด ทุกวันนี้ข้าหลงท่านจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว” คนผู้นี้ชอบให้นางชมเชยเช่นนี้บ่อยครั้ง หากนางไม่ยอมเอ่ยปากชมเขา ค่ำคืนนั้นเขาจะรุกเร้านางจนนางไม่ได้หลับไม่ได้นอนเอาแต่ส่งเสียงร้องครวญครางไม่หยุด “ข้าก็รักและหลงเจ้ายิ่งนัก ฮูหยินของข้า” หลวนจิ้นฝานกอดฮูหยินของตนเอาไว้ด้วยความรัก 

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 21 ร่วมกราบไหว้ฟ้าดินด้วยความเต็มใจ (3/7)

    ‘ที่ผ่านมาข้าเข้าใจผิดใช่หรือไม่’ ยามนั้นที่นางใช้มือช่วย มิใช่ปลดปล่อยครั้งเดียวเขาก็หมดแรงแล้วหรือ “ครานี้เจ้ากระจ่างแจ้งแก่ใจแล้วใช่หรือไม่ ว่าข้านั้นหาได้อ่อนหัด และข้าก็แข็งแรงมากพอจะทำให้เจ้าหลงใหลข้า” คำกล่าวของเขาทำให้ดวงหน้าหวานแดงก่ำด้วยความเขินอาย แท้จริงวันนั้นเขาแกล้งหลับ ‘ปลดปล่อยแค่ครั้งเดียวก็หมดแรงแล้วหรือ ช่างอ่อนหัดยิ่งนัก หากอยากให้สตรีหลงใหลท่านต้องแข็งแรงกว่านี้ เข้าใจหรือไม่’ นั่นคือวาจาที่นางกล่าวกับบุรุษที่นอนหมดแรงจนเข้าสู่ห้วงนิทราหลังจากที่ขอให้นางใช้มือช่วยเขาปลดปล่อย “ที่แท้เป็นข้าที่หลวมตัวให้หมาป่าห่มหนังแกะเช่นท่าน” “เจ้าจงจำไว้ว่าต่อนี้อย่าได้ดูแคลนสามีเรื่องอุ่นเตียงเด็ดขาด มิเช่นนั้นเจ้าอาจจะไม่มีแรงแ

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 21 ร่วมกราบไหว้ฟ้าดินด้วยความเต็มใจ NC+++(2/7)

    “เช่นนั้นก็อย่าได้ชักช้าเลย” กล่าวจบเขาก็โอบรั้งเอวคอดกิ่วของนางให้เข้ามาแนบชิด มือใหญ่จับใบหน้าเล็กเอาไว้ก่อนจะกดริมฝีปากลงบนกลีบปากสีอ่อน ลิ้นร้อนบุกรุกเข้าโพรงปากนุ่มเกี่ยวกระหวัดพัวพันปลุกเร้าความปรารถนา ความสัมผัสวาบหวามทำให้นางอ่อนระทวย อาภรณ์ถูกถอดออกอย่างเร่งรีบ รู้ตัวอีกคราทั้งนางและเขาก็เปลือยเปล่า เขาดันตัวให้นางเอนกายนอนลงบนเตียง มือใหญ่ลูบไล้ไปตามผิวกายอ่อนนุ่ม ก้อนเต้าหู้อวบอิ่มสั่นไหวไปตามการขยับตัวยั่วเย้าให้เขาสัมผัสและเคล้นคลึงมัน ยอดอกชูชันทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะหยอกเย้าด้วยปลายลิ้นก่อนจะดูดกลืนอย่างหิวกระหาย “อ๊า...” เหลียงจิ่วเม่ยส่งเสียงร้องครวญครางพลางบิดกายไปมาอย่างรัญจวน เมื่อหยอกเย้ายอดอกอวบอิ่มจนพอใจแล้ว เขาเลื่อนกายลงสู่ตรง

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 21 ร่วมกราบไหว้ฟ้าดินด้วยความเต็มใจ (1/7)

    21 ร่วมกราบไหว้ฟ้าดินด้วยความเต็มใจ ด้านแคว้นซีหนาน หลังจากได้มีการจัดงานเลี้ยงต้อนรับภายในวังหลวงอย่างอบอุ่นแล้ว ฮ่องเต้จงเจียเย่ที่ปลื้มปีติเพราะได้พบเจอทายาทเพียงคนเดียวของพี่สาวฝาแฝด รีบออกราชโองการแต่งตั้งเหลียงจิ่วเม่ยให้เป็นองค์หญิงขั้นหนึ่งมีพระราชทินนามว่า ‘จงจิ่ว’ มีบรรดาศักดิ์เทียบเท่าองค์หญิงที่ประสูติแต่ฮองเฮาเพื่อชดเชยความรู้สึกผิดในใจของพระองค์เอง 

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 20 บุตรเขยผู้เก่งกาจ (4/4)

    พรึ่บ! ทว่าบุรุษที่อยู่ในสภาพเมามายเมื่อครู่กลับดึงรั้งตัวนางอย่างแรงจนเสียหลักเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา “ที่เมืองซีหลิงหนาวยิ่งนัก คืนนี้เจ้านอนกับข้าได้หรือไม่” น้ำเสียงกระจ่างใสที่ไม่ใกล้เคียงกับคนเมา ทำให้นางรู้ได้ทันทีว่าเขาแสร้งทำ “นี่ท่าน! แกล้งเมาหรือเจ้าคะ” นางดิ้นเล็กน้อย “หากข้าไม่แกล้งเมา เจ้าคิดว่าสุราจะหมดไปกี่ไหกัน” เอาตัวรอดเก่งเหลือเกิน คนผู้นี้ช่างเจ้าเล่ห์ยิ่งนัก... “เช่นนั้นท่านก็นอนเถิดเจ้าค่ะ” นางพยายามแกะมือเขาออกเพื่อลุกจากเตียง “เจ้านอนกับข้าที่นี่ไม่ได้หรือ” จิ้นหลานซีจับ

  • เขาน่ะหรือคลั่งรักข้า!   บทที่ 20 บุตรเขยผู้เก่งกาจ (3/4)

    “หากท่านกล่าวเช่นนี้ ข้าหรือจะกล้าหักหาญน้ำใจท่าน” นางตอบรับด้วยรอยยิ้มก่อนจะพาเขาไปยังร้านขายเครื่องประดับของตระกูลพาน เพื่อเพิ่มกำไรให้แก่ท่านลุง ‘ฮุ่ยหลานซี’ ที่ตอนนี้กลายเป็น ‘จิ้นหลานซี’ แล้ว พาว่าที่ฮูหยินของตนเดินเล่นไปทั่วย่านการค้าของเมืองซีหลิง หวังให้บรรดาคุณชายที่พาแม่สื่อไปเยือนจวนตระกูลพานได้ตระหนักและรับรู้ว่าแท้จริงแล้วสตรีที่พวกเขาหมายปองมีเจ้าของแล้ว “วันนี้ขอบคุณท่านมากนะเจ้าคะ ที่ซื้อข้าวของให้ข้ามากมาย” นางกล่าวขอบคุณบุรุษที่เดินมาส่งนางที่เรือนหลังจากรับสำรับเย็นเสร็จแล้ว “อีกไม่นาน เงินของข้าก็คือของเจ้า ดังนั้นข้าไม่ตระหนี่กับว่าที่ฮูหยินของตนหรอก” “เรายังไม่ได้หมั้นหมายกันเสียหน่อย ข้าจะเป็นว่า

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status