บทที่ 35 — สนธิสัญญาเงา

บทที่ 35 — สนธิสัญญาเงา

ภายในหอประชุมไม้เก่าแก่ กลางป่ามิสุโนะยามค่ำคืน โคมเทียนเพียงเจ็ดดวงส่องไหวราวลมหายใจของเหล่าขุนศึก

ผืนเสื่อกลางห้องว่างเปล่า ไม่มีใครกล้านั่งตรงกลาง ไม่มีใครกล้าเป็น “แกนกลาง” แห่งพันธมิตรนี้

ซาโยะนั่งอยู่หลังฮากุโร่ มองผ่านม่านเส้นผมของตนเอง—ทุกถ้อยคำที่กำลังจะเอ่ย คือเชือกที่ร้อยผู้นำสามตระกูลเข้าหากัน หรือผูกพวกเขาให้ตายไปด้วยกัน

---

“เราจะทำข้อตกลงใต้แสงเทียน โดยไม่มีใบหน้า ไม่มีชื่อ และไม่มีความแค้น” ฮากุโร่กล่าวด้วยน้ำเสียงไร้แววอารมณ์

อาโอบะยกพัดขึ้นปิดริมฝีปาก “การไม่เอ่ยนาม เป็นธรรมเนียมของพวกเงา... หรือของพวกทรยศ?”

อิซึมิหัวเราะแผ่ว “หรือเป็นเพียงการเอาตัวรอดจากคำสาปของอดีต?”

---

เสียงขูดของเหล็กกับพื้นไม้ดังก้อง เมื่อกล่องเหล็กดำขนาดเล็กถูกวางลงตรงกลางเสื่อ

ฮากุโร่เปิดกล่องนั้น เผยให้เห็นเอกสารเพียงฉบับเดียว

มันไม่ใช่สนธิสัญญา... แต่มันคือ “บัญชีรายชื่อสายเลือดที่ยังมีชีวิตอยู่ของตระกูลยามาโทะ”

ซาโยะเบิกตากว้าง ท่ามกลางรายชื่อที่เต็มไปด้วยหยาดหมึกสีดำ… มีชื่อของบุรุษหนึ่งที่นางเคยคิดว่าตายไปแล้ว

“เซนริ…”

อดีตพี่เลี้ยงของนาง ชายที่เคยเล่านิทานใต้แสงจันทร์ และสอนนางฟันดาบเงาแรก—แต่ก็เป็นผู้ที่หายตัวไปในคืนเดียวกับการลอบสังหารบิดา

---

“ถ้าทุกคนร่วมมือ สนธิสัญญานี้จะถูกผนึกด้วยเงื่อนไขเดียว” ฮากุโร่กล่าวเสียงเรียบ

“เมื่อยามาโทะปรากฏตัว—ทุกตระกูลต้องร่วมกันปลิดชีพบุคคลในรายชื่อเหล่านี้โดยไม่มีข้อแม้ แม้แต่ญาติ หรือคนรัก”

เสียงเงียบงัน… ซาโยะกำมือแน่นจนเล็บจิกผิว

อาโอบะถอนหายใจเบา “เงื่อนไขเลือด…”

อิซึมิพูดเสียงต่ำ “...แปลว่าพันธมิตรนี้จะอยู่รอดได้ ก็ต่อเมื่อหัวใจของพวกเรากลายเป็นเหล็กกล้า”

---

ขนนกสีดำหล่นลงจากเพดานอย่างช้า ๆ

ไม่มีใครรู้ว่ามันมาจากไหน

ฮากุโร่มองมันตกลงบนเอกสารเงา

“พันธสัญญานี้ ไม่ใช่เพื่อสันติ… แต่เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกลบจากแผ่นดิน”

---

และในคืนเดียวกันนั้นเอง...

ใต้ศาลาน้ำชาเก่าริมลำธาร เสียงพิณจากมือของชายในเงาก็ดังขึ้นเบา ๆ

เขาเอ่ยกับเงาอีกคนที่ยืนฟังอยู่

“ถึงเวลาปลุกดอกไม้แห่งยามาโทะ…ให้บานใต้เถ้าถ่านของอดีต”