37 นักรบแห่งเปลวไฟ

บทที่ 37: นักรบแห่งเปลวไฟ

การเดินทางไปทางทิศตะวันออกไม่ได้มีเพียงสองคนอีกต่อไป การมีมิสึกิร่วมเดินทางด้วยทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ลมที่เคยพัดอย่างเย็นชาและน่ากลัว ตอนนี้กลับกลายเป็นเพื่อนที่คอยนำทางและบอกเล่าเรื่องราวที่แฝงอยู่ในสายลมให้พวกเขาฟัง

“พลังแห่งความมืด… มันไม่ใช่แค่เงา” มิสึกิกล่าวขณะที่เธอนั่งพักอยู่ข้างกองไฟเล็กๆ “มันกำลังกลืนกินทุกสิ่งที่เคยเป็น… มันกลืนกินพลังแห่งธรรมชาติ”

คำพูดของเธอทำให้อากิระและคาเงะตระหนักถึงความน่าสะพรึงกลัวของ Void มากขึ้นกว่าเดิม หากมันสามารถทำลายพลังแห่งธรรมชาติได้ มันก็สามารถทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในโลกนี้ได้

“แล้วมันกลืนกินอะไรไปบ้างแล้ว?” อากิระถาม

มิสึกิหลับตาลง เธอรู้สึกถึงกระแสลมที่พัดผ่านมาแล้วส่ายหน้า “ข้ารู้สึกถึงความสิ้นหวังที่แผ่ไปทั่วทุกที่… ข้ารู้สึกถึงเปลวไฟที่กำลังจะดับลง”

คำพูดของเธอทำให้คาเงะและอากิระมองหน้ากัน พวกเขารู้แล้วว่าผู้ส่งสารคนต่อไปเป็นใคร และพวกเขาก็ออกเดินทางอีกครั้งในทันที

พวกเขาเดินทางมาถึงภูเขาไฟที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์และเต็มไปด้วยเปลวไฟที่ลุกโชนตลอดเวลา แต่ตอนนี้ภูเขาไฟกลับเงียบงันและถูกปกคลุมด้วยเงามืดที่น่าเกรงขาม เปลวไฟที่เคยลุกโชนถูกแทนที่ด้วยเถ้าถ่านสีดำที่ไม่มีวันดับ

“ที่นี่คือที่ๆ เปลวไฟเคยลุกโชน” อากิระพูดเสียงแผ่วเบา

ทันใดนั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงของใครบางคนกำลังต่อสู้กับเงาที่น่าเกรงขาม พวกเขาวิ่งเข้าไปในใจกลางของภูเขาไฟ และได้เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังใช้พลังของเปลวไฟที่ดูมืดมิดและอันตรายเพื่อต่อสู้กับเงามืด

“เจ้ามาทำอะไรที่นี่?” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความระแวดระวัง “ที่นี่ไม่ใชที่ของมนุษย์!”

“เรามาที่นี่เพื่อช่วยเจ้า” คาเงะตอบอย่างกล้าหาญ

ชายหนุ่มหัวเราะเยาะ “ช่วยข้า?” เขาพูด “เจ้าไม่มีทางทำได้… ไม่มีใครช่วยข้าได้!”

ชายหนุ่มพุ่งเข้าใส่เงาที่น่าเกรงขามอย่างบ้าคลั่ง แต่เงามืดนั้นก็แข็งแกร่งเกินไป มันพุ่งเข้าครอบงำเขา ทำให้เปลวไฟในมือของเขาเริ่มดับลงและกลายเป็นเถ้าถ่าน

“อย่า!” อากิระร้อง

อากิระและคาเงะพุ่งเข้าไปช่วยเขาอย่างรวดเร็ว อากิระใช้พลังของเธอเพื่อสร้างแสงสว่างที่ทำลายเงาที่พยายามจะเข้าครอบงำชายหนุ่ม ส่วนคาเงะก็สร้างกำแพงเงาที่ปกป้องพวกเขาจากเงามืดที่พุ่งเข้ามาโจมตี

เมื่อเงามืดสลายไป ชายหนุ่มคนนั้นก็ล้มลงไปกองกับพื้นด้วยความอ่อนแรง อากิระเข้าไปพยุงเขาขึ้นมา เขามีใบหน้าที่ซีดเซียวและดวงตาที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

“ข้าชื่อ เคนจิ” ชายหนุ่มพูดเสียงสั่น “ข้าคือผู้ที่ได้รับเลือกให้ควบคุมธาตุไฟ”

“เราเข้าใจ” คาเงะพูด “เรามาที่นี่เพื่อช่วยเจ้า และเพื่อรวบรวมคนอย่างเจ้าไปต่อสู้กับความมืด”

เคนจิมองไปที่อากิระและคาเงะด้วยความหวังในดวงตา “แล้วมีคนอื่นอีกไหม?” เขาถาม “มีคนอื่นอีกไหมที่จะมาช่วยเรา?”

“มี” อากิระตอบอย่างแน่วแน่ “และเราจะหาพวกเขาให้พบ”

เคนจิลุกขึ้นยืนอย่างมั่นคง เธอมองไปที่อากิระและคาเงะด้วยความเชื่อมั่นที่เต็มเปี่ยม “ถ้าอย่างนั้น… ข้าจะไปกับพวกท่าน” เขาพูด “ข้าจะไปกับพวกท่านเพื่อปกป้องโลกใบนี้”