LOGINShare
บทที่ 41 — เงาที่ล้มเงา
Last Updated:
2025-06-21 20:01:18บทที่ 41 — เงาที่ล้มเงา
ค่ำคืนบนลานหินสูงเหนือหุบเขา
ไม่มีเสียงกลอง
มีเพียงแสงจันทร์ และเงาของชายสองคนที่ยืนเผชิญหน้ากันราวเงาสะท้อนในบ่อสระ
ฮากุโร่ กับ คาเงะ
ศิษย์ กับอาจารย์
“เจ้าสร้างเงา เพื่อทำลายระบบ” ฮากุโร่กล่าว
“แต่เจ้ารู้ไหม...เงาที่เจ้าทิ้งไว้ มันกลายเป็นอีกระบบที่ผู้คนเกรงกลัว”
คาเงะมองเขานิ่ง ๆ ก่อนพยักหน้า
“ข้ารู้”
“และนั่นคือเหตุผลที่ข้ากลับมา—เพื่อ ล้มเงานั้นลง ด้วยมือของเจ้า”
ทันใดนั้น เขาหยิบมีดสั้นด้ามเดียวจากใต้ผ้าคลุม
“ข้าจะไม่ใช้มัน”
“แต่ถ้าเจ้าคิดว่าเงาที่ข้าสร้าง ทำลายคนมากกว่าช่วย—จงใช้มันแทงข้า”
ซาโยะ ปรากฏตัวอย่างเงียบงัน
เพียงมองฮากุโร่ด้วยแววตาที่เคยเปล่งประกายในสงคราม
แต่ตอนนี้เต็มไปด้วยคำถาม
“เจ้าจะทำสิ่งที่เจ้ารังเกียจที่สุดหรือไม่—ฆ่าคนที่ไม่มีดาบ?”
ฮากุโร่เงียบ
หยิบขึ้นมาช้า ๆ
แสงจันทร์ส่องผ่านปลายมีดจนเห็นเงาสะท้อนของเขาในนั้น
แต่เงานั้น...ไม่ได้เป็นของเขาเพียงผู้เดียว
และในเงานั้น...เขามองเห็นใบหน้าของตนในวัยเยาว์
ตอนที่เขายังเชื่อว่าความถูกต้องคือการฟันผู้ผิดให้ล้มลง
“ข้าเกลียดสิ่งที่เจ้าทำ”
“แต่ข้าก็เกลียดตัวข้าเอง ที่ใช้มันสู้เพื่อเอาชนะคนอื่น”
เขาวางมีดลง—ไม่ใช่เพราะให้อภัย
คาเงะยิ้มบาง ๆ
“เจ้าทำในสิ่งที่ข้าทำไม่ได้... เจ้าฆ่าเงาของข้า โดยไม่แตะตัวข้า”
แต่ก่อนจะสิ้นคำ
ซาโยะรีบผลักคาเงะล้มลง — ลูกศรปักลงที่หินด้านหลัง
เงาใหม่ปรากฏ
ชายอีกคนที่สวมผ้าคลุมสีเทา
เขาคือพี่ชายของฮากุโร่—ผู้ที่ตายไปในบันทึก แต่ยังมีชีวิตในเกมของคาเงะ
“เจ้าคิดว่าข้าจะปล่อยให้เขาล้มเงาของตัวเองหรือ?”
“โลกนี้ต้องมีผู้ควบคุมเงา ไม่ใช่ผู้ปล่อยมันเป็นอิสระ!”
ตอนนั้นเอง
บทที่เงาต่อสู้กับเงา
และศิษย์ต้องเลือกระหว่าง “เลือด” กับ “ศรัทธา”
Latest chapter
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 42 — บทเรียนสุดท้ายของดาบที่ไม่เคยฟัน
บทที่ 42 — บทเรียนสุดท้ายของดาบที่ไม่เคยฟันณ ลานไม้กลางวิหารร้างบนยอดเขาอันห่างไกลฮากุโร่ยืนอยู่หน้าพี่ชาย—อาคุริวไม่มีผู้ชม ไม่มีกลองรบ ไม่มีเสียงพร่ำสอนของคาเงะมีเพียงกลิ่นฝนก่อนพายุและคำถามในใจที่ไม่อาจฟันด้วยดาบเล่มใดในโลก“เจ้าฝึกดาบมากับข้า...แต่เจ้าคือคนเดียวที่ไม่เคยฟันใครจริง ๆ”อาคุริวยิ้มอย่างเจ็บลึกเขาชักดาบช้า ๆ ปล่อยให้แสงจันทร์สะท้อนใบมีด“วันนี้ข้าจะให้บทเรียนสุดท้าย...ว่าดาบที่ไม่ฟั
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” เบื้องหลังพี่ชาย: “อาคุริว” — เงาที่เงาก็ไม่ไว้ใจ
เบื้องหลังพี่ชาย: “อาคุริว” — เงาที่เงาก็ไม่ไว้ใจในอดีต เขาถูกเรียกขานในหมู่สายลับว่า “ดาบเบื้องหลังธง”ชื่อจริงคือ “อาคุริว” (悪竜) พี่ชายแท้ ๆ ของฮากุโร่บุตรคนโตแห่งบ้านคามิโนะ ตระกูลนักรบที่เสื่อมชื่อเสียงเพราะอยู่ผิดข้างในศึกใหญ่เมื่อ 17 ปีก่อนต่างจากฮากุโร่ที่เงียบขรึมและยึดอุดมการณ์อาคุริว เติบโตมาท่ามกลางความเคียดแค้น และถูกฝึกให้เป็น "เครื่องมือ" มากกว่าคนจุดเปลี่ยนเมื่ออายุ 20 ปี เขาถูกส่งเข้าหน่วยลับ “อุรายามิ” (裏闇)หน่วยที่ไม่ได้ขึ้
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 41 — เงาที่ล้มเงา
บทที่ 41 — เงาที่ล้มเงาค่ำคืนบนลานหินสูงเหนือหุบเขาไม่มีผู้ชมไม่มีเสียงกลองมีเพียงแสงจันทร์ และเงาของชายสองคนที่ยืนเผชิญหน้ากันราวเงาสะท้อนในบ่อสระฮากุโร่ กับ คาเงะศิษย์ กับอาจารย์ทายาทแห่งเงา กับผู้ที่สร้างนิยามของมัน“เจ้าสร้างเงา เพื่อทำลายระบบ” ฮากุโร่กล่าว“แต่เจ้ารู้ไหม...เงาที่เจ้าทิ้งไว้ มันกลายเป็นอีกระบบที่ผู้คนเกรงกลัว”คาเงะมองเขานิ่ง ๆ ก่อนพยักหน้า
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 40 — คนตายที่เดินอยู่ในเงา
บทที่ 40 — คนตายที่เดินอยู่ในเงาค่ำคืนหนึ่งหลังพิธีศพขณะสายหมอกไหลจากภูเขาสู่พื้นราบฮากุโร่ยืนอยู่ริมหน้าผา ที่เดิมที่เขาเคยฝึกดาบกับอาจารย์ในวัยเยาว์เสียงสายลมในคืนนี้แตกต่างไปจากทุกคืนที่ผ่านมาเหมือนเสียงหายใจของใครบางคนที่เคยถูกลืมแต่ยังไม่เคยจากไปเขาหยิบจดหมายฉบับหนึ่งจากในแขนเสื้อม้วนกระดาษนั้นบางเฉียบ เขียนด้วยลายมือสั่นเทา... แต่แน่นอนว่ามันไม่ใช่ของเขา“ข้าฆ่าคนมาเกินกว่าจำนวนวันในชีวิตข้า”“แต่มีเพียงเจ้าคนเดียวที่ข้
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 39 — ดอกไม้ที่เบ่งบานในวันศพ
บทที่ 39 — ดอกไม้ที่เบ่งบานในวันศพสายหมอกยังไม่จางจากสนามรบแห่งทาคิซึเมะแต่ในเช้าวันถัดมา บนเชิงเขานอกเมืองมีพิธีศพเล็ก ๆ ถูกจัดขึ้นอย่างเงียบงันไม่มีเสียงสวดไม่มีธงตระกูลใดมีเพียงหญิงสาวผู้หนึ่งนั่งพับเพียบในชุดดำและร่างไร้วิญญาณที่ปกคลุมด้วยผ้าขาว — คาเงะซาโยะไม่ร้องไห้แต่สายตาเธอเหมือนทะเลที่แห้งไปแล้วเธอวางดอกซากุระสีซีดหนึ่งดอกลงข้างร่างเขา“เจ้าฆ่าผู้คนมากมาย...”
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 38 — สนามรบที่ไม่มีผู้ชนะ
บทที่ 38 — สนามรบที่ไม่มีผู้ชนะเสียงลมที่พัดผ่านภูเขาในยามบ่ายวันนั้น ไม่ได้นำกลิ่นของดอกไม้ ไม่ได้นำกลิ่นของเหล็กดาบ แต่นำเพียงกลิ่นดินที่เปื้อนเลือด กลิ่นที่แม้แต่ผีในป่าก็เงียบงันสนามรบแห่งทาคิซึเมะเคยเป็นทุ่งข้าว บัดนี้เต็มไปด้วยธงฉีกขาด ร่างไร้วิญญาณที่ไม่มีใครจำแนกได้ว่าเป็นของตระกูลใด และเสียงร้องไห้ของผู้ที่รอด แต่ไม่เหลือใครให้กลับไปหาฮากุโร่ยืนอยู่กลางเถ้าถ่าน เขาถือดาบที่ไม่ได้ชักจากฝักมาตลอดสามบทที่ผ่านมา ดาบนั้นยังสะอาด... แต่หัวใจเขากลับเปื้อนเกินกว่าดินบนพื้นข้างกายเขา ซาโยะคุกเข่าข้างร่างของเด็กชายวัยสิบสองปี ผู้สวมปลอกแขนตระกูลอิซึมิ แต่ถือดาบที่สลักตราอาโอบะ เขาตายด้วยสายตาที่เบิกกว้าง เพราะไม่รู้ว่า...ตนควรฟันใคร“นี่คือจุดจบของกลยุทธ์ไร้สีงั้นหรือ?” ซาโยะถามเสียงแห้ง “ฆ่ากันเองจนไม่มีใครเหลือ?”ฮากุโร่เงียบอยู่ครู่ แล้วกล่าวช้า ๆ“...ไม่ใช่จุดจบ แต่นี่คือ คำตอบที่แท้จริงของสงคราม”“สงครามที่ไม่มีฝ่ายไหนผิด เพราะไม่มีฝ่ายไหนเข้าใจเลยว่า... พวกเขาสู้เพื่ออะไร”ทันใดนั้นเอง เสียงฝีเท้าเดียวดังขึ้นจากปลายแนวป่า ชายในผ้าคลุมเทาเดินผ่านกองศพ ไม่
You may also like
วิศวะร้อนรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์26.1K viewsในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ44.0K viewsขยี้รักคู่หมั้น NC-20
C22.1K viewsยั่วรักท่านประธาน
ชะนีติดมันส์40.2K viewsอสูรเริงไฟ(หัวใจศิลา)
นาวิกา447 viewsชมพูลุ้นรัก
Poinsettia74 viewsPlease,Call Me Yours คลั่งรักเมียเด็ก
Sweet Rain1.2K viewsคุณขามาเป็นสามีฉันเถอะค่ะ
baiboau-เนื้อนวล110 views
