เพลิงรักทะเลทราย

เพลิงรักทะเลทราย

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-17
โดย:  Lovedeeจบแล้ว
ภาษา: Thai
goodnovel18goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
54บท
1.1Kviews
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

เป็นเรื่องราวของชีคหนุ่มที่ต้องการจับน้องสาวของคนที่ทำให้น้องสาวของเขาเสียชีวิตมาแก้แค้นและหลังจากนั้นการแก้แค้นที่เร่าร้อนก็กลายเป็นความรัก ส่วนคู่ของเพื่อนรักของเขาที่เป็นนักธุรกิจที่ร่ำรวยของแคว้นแห่งนี้ก็ตามจับผิดหญิงสาวที่มาตามหาพ่อในบริษัทของเขา เพราะเขาเข้าใจผิดว่าหล่อนนั้นต้องการจับอาเขยของเขาเพื่อจะเป็นเมียน้อย เขาจึงจำต้องปกป้องอาหญิงของเขา แต่กลับกลับเป็นว่าเขาตกหลุมรักผู้หญิงที่เขาคิดว่าหล่อนเป็นเมียน้อยของอาเขยเสียเอง จึงได้จัดการให้หล่อนกลายมาเป็นเมียเก็บของเขาแทนโดยอ้างว่าเป็นการช่วยเหลืออาหญิงของเขา และนั่นก็เป็นบ่อเกิดของความรักที่เร่าร้อนไม่น้อยกว่าคู่แรก และมีนาหญิงสาวที่ตามหาพ่อจะได้พบกันหรือไม่ และท่านประธานหนุ่มจะทำอย่างไรต่อไปกับรักที่ต้องห้ามของเขา ......

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

บทที่ 1 แรกเริ่ม

Bagi dunia, aku adalah Sofia Permana, si putri keluarga yang liar dan mempesona. Vincent Dirgantara adalah pewaris mafia, dingin, terkontrol, dan gambaran sempurna dari pengendalian diri.

Tapi setiap malam, dia mencengkeram pinggangku, meniduriku sampai kakiku lemas sambil terus berbisik memanggilku, "Putri."

Dia hanya tidak tahu bahwa dua minggu lagi aku akan menikah dengan pria lain.

Seprai masih lembap oleh panas yang baru saja kami bagi. Aku berbaring di ranjang, mencoba mengatur napas sementara Vincent bangkit untuk berpakaian.

Dari sisi ranjang, aku memperhatikan jemari panjangnya yang cekatan mengancingkan kemejanya.

"Tidak menginap malam ini?" tanyaku.

"Ada rapat keluarga," jawabnya tanpa menoleh. "Bersikaplah baik."

Itu lagi.

Aku duduk, membiarkan seprai melorot sampai ke pinggang. Tangan Vincent sempat berhenti sebentar sebelum ia bergerak untuk mengikat dasinya.

"Vincent."

"Hm?"

"Tidak jadi."

Dia berbalik, menunduk, lalu menempelkan ciuman di dahiku. "Aku pergi."

Begitu pintu menutup, aku langsung meraih ponsel dan menekan nomor yang sudah sangat kukenal.

"Ayah, aku terima pernikahan bisnis itu. Dua minggu lagi aku akan menikahi pewaris Keluarga Nugraha yang sekarat di Arunika. Tapi aku punya satu syarat."

Di ujung sana, Hendra Permana terdengar girang. "Bagus! Sebutkan!"

"Kita bicarakan langsung."

Aku menutup telepon, lalu mataku jatuh pada ponsel Vincent yang tertinggal di meja samping tempat tidur.

Layar menyala oleh pesan baru.

Dari Isabel:

[Vincent, terima kasih sudah menemaniku ke rumah sakit hari ini. Dokter bilang pemulihanku berjalan baik, semua itu karena kamu. Aku ingin menonton film denganmu besok, seperti dulu.]

Diakhiri dengan emoji kecupan.

Aku menatap pesan itu, jemariku bergetar.

Vincent tidak pernah membawaku ke rumah sakit. Bahkan saat tulang rusukku patah saat latihan sekalipun.

Aku berpakaian dan diam-diam mengikuti mobilnya.

Dia berhenti di sebuah restoran Sunda yang hangat di Jalan Purnama. Dari kejauhan, aku melihatnya melangkah menuju seorang gadis bergaun putih.

Isabel.

Dia bahkan lebih kurus daripada di foto. Vincent mengulurkan tangan, menyelipkan helai rambut yang tertiup angin di belakang telinganya. Dia menyentuhnya seakan gadis itu terbuat dari kaca, rapuh dan mudah pecah.

Aku tidak pernah melihatnya selembut itu, kecuali saat kami di ranjang.

Tiga tahun lalu, ayahku mengirimku kepada Vincent. Waktu itu, melihat wajahnya yang tampan dan dingin saja sudah membuat lututku lemas.

"Sofia butuh pendidikan yang tepat tentang cara kerja keluarga kita," kata Hendra pada Vincent. "Dia terlalu liar. Hanya kamu yang bisa mengendalikannya."

Aku masih sembilan belas tahun saat itu, baru keluar dari sekolah asrama dan penuh pemberontakan. Kupikir Vincent hanyalah pria lain yang mencoba menjinakkanku.

Jadi aku memutuskan akan menjinakkannya terlebih dahulu.

Pertama kali kami bertemu, aku memakai rok mini ke kantornya hanya untuk memancing reaksi. Vincent duduk di belakang mejanya dan bahkan tidak repot-repot menoleh.

"Tutup kakimu, Sofia."

"Kenapa?"

"Karena cara kamu duduk itu membuat Keluarga Permana terlihat tidak punya kelas."

Aku sengaja mengangkat rokku lebih tinggi. "Kalau sekarang bagaimana?"

Vincent akhirnya mengangkat wajah, tatapannya dingin di balik kacamata bingkai emas. "Keluar."

Berbulan-bulan aku melakukan segalanya untuk mengusiknya. Menyelipkan catatan genit ke dalam berkasnya, mengacaukan misi yang dia berikan, bahkan pernah menaruh obat pencahar di bir miliknya.

Vincent selalu membereskan kekacauanku dengan ketenangan yang menyebalkan, lalu berkata dengan nada menggurui, "Sofia, kamu gadis pintar. Kamu harus menyalurkan kecerdasanmu ke hal yang benar."

Sampai malam itu.

Aku mencampur minuman Vincent dengan obat, ingin tahu seperti apa dia tanpa kendalinya yang sangat kuat.

Aku tidak menyangka akan tetap berada di ruangan saat efeknya mulai terasa.

Vincent menekan pergelangan tanganku, napasnya berat dan terengah. "Apa yang kamu masukkan ke minumanku?"

"Kamu sudah bisa menebak, kan?" Aku menatap matanya yang membara. "Mau coba aku?"

Malam itu mengubah segalanya.

Saat aku terbangun keesokan paginya, Vincent sudah berpakaian rapi.

Kupikir dia akan marah dan mengirimku kembali ke ayahku. "Vincent, aku..."

"Putri," bisiknya sambil membelai pipiku. "Ini akan menjadi rahasia kita."

Putri. Si putri kecil.

Itulah kata yang membuatku jatuh sepenuhnya.

Selama dua tahun berikutnya, kami mempertahankan hubungan aneh dan diam-diam ini. Siang hari, dia tetap menjadi Vincent yang sama, tenang, rasional, penuh kendali. Tapi di malam hari, dia akan membisikkan "Putri" di telingaku dan meniduriku sampai kakiku tidak sanggup lagi menopang tubuh.

Kupikir dia mencintaiku.

Sampai hari ulang tahunku.

Aku menghabiskan sepanjang hari bersiap, memakai gaun terindah dan memesan tempat di restoran tempat kami pertama kali bertemu. Aku berencana mengatakannya, bahwa aku mencintainya, bahwa aku ingin bersamanya, apa pun konsekuensinya.

Tapi Vincent tidak pernah datang.

Aku duduk sendirian di restoran itu selama tiga jam, sampai para pelayan pun mulai menatapku dengan tatapan iba.

Keesokan harinya, foto Vincent menyambut seorang wanita di bandara menjadi viral.

Dalam foto-foto itu, Isabel berada dalam pelukannya, sedekat kekasih yang sudah lama tak bertemu.

Jadi di sanalah dia semalam, menjemput Isabel.

Aku tertawa pahit dan minum sampai tidak bisa merasakan apa-apa. Aku ingin menemuinya, ingin menuntut penjelasan, apa sebenarnya diriku ini baginya? Teman ranjang? Alat?

Tapi aku tidak punya keberanian.

Aku terlalu kesepian, terlalu kecanduan pada hangatnya yang menenangkan.

Malam itu, Vincent pulang dan mendapati kekacauan, aku menggunakan botol anggur untuk menghancurkan setiap foto Isabel di ruang kerjanya.

Tapi dia bahkan tidak bereaksi. Hanya memerintahkan pembantu untuk membersihkan kekacauan itu dan merawatku, lalu berjalan melewatiku begitu saja.

Saat itu, aku akhirnya mengerti. Vincent adalah pewaris keluarga, tak tersentuh, dingin, dan penuh kebanggaan. Toleransinya bukan tanda kasih sayang, dia hanya tidak mau repot berdebat denganku.

Setelah itu, dia masih memanggilku Putri di ranjang, seolah tidak ada yang berubah.

Tapi hatiku sudah mati.

Di luar restoran, Vincent membukakan pintu mobil untuk Isabel. Mereka tertawa tentang sesuatu.

Aku memalingkan wajah dan mengemudi kembali ke kediaman Keluarga Permana.

Di ruang tamu, Hendra dan ibu tiriku, Melisa sedang menonton TV. Begitu aku masuk, ayah langsung mematikannya.

"Baiklah, apa syaratmu?"

Aku duduk di sofa seberang mereka. "Aku ingin kamu menghapus aku dari keluargamu."

Ekspresi Hendra membeku. "Apa kamu bilang?"

Melisa yang duduk di sebelahnya, terlihat jelas menahan senyum puas.

"Aku bilang, aku akan menikah dengan pewaris Keluarga Nugraha yang sekarat itu. Sebagai gantinya, kita putus semua hubungan. Mulai sekarang, aku bukan lagi anggota Keluarga Permana. Kau bisa menyambut selingkuhanmu dan anak haramnya ke rumah ini dengan tangan terbuka. Hari saat kau mengatur kecelakaan mobil yang membunuh ibuku, aku sudah berhenti menginginkanmu sebagai ayah."

Wajah Hendra berubah muram. "Aku sudah bilang, kecelakaan itu tidak disengaja!"

Aku menatap matanya dan menyeringai sinis. "Sengaja atau tidak, dia mati dalam perjalanan mencari tahu kau berselingkuh dengan Melisa. Ayah, hentikan sandiwara kita ini. Kau sudah berusaha menjualku ke Keluarga Nugraha selama lima bulan, bukan? Bukankah itu supaya selingkuhan kesayanganmu bisa menikah masuk keluarga, dan anak haramnya bisa memakai marga Permana?"

Hendra berdiri dengan marah. "Sofia, kau mau dihapus dari keluarga ini? Baik! Mulai besok, kau bukan lagi putriku!"

"Sepakat," jawabku sambil berbalik menuju tangga. "Oh, dan jangan lupa beri tahu Keluarga Nugraha. Pengantin mereka bukan lagi putri sulung Keluarga Permana, tapi seorang yatim piatu tanpa orang tua. Tanya apakah mereka masih mau membayar harga yang sama."

Kembali ke kamarku, aku menutup pintu, dan topeng yang kupakai akhirnya runtuh.

Air mata mengalir di pipi. Aku meringkuk di ranjang, seperti binatang terluka yang menjilat lukanya sendiri.

Kamu tahu, Vincent? Untuk benar-benar meninggalkanmu, aku harus melepaskan satu-satunya hal yang masih kumiliki.

...

Keesokan paginya, aku mendengar suara perabotan digeser di bawah.

Aku bangkit dan berjalan ke arah puncak tangga.

Sosok yang sangat kukenal berdiri di bawah.

Isabel.

Darahku seketika terasa membeku.

แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
54
บทที่ 1 แรกเริ่ม
นีสรินลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องแห่งหนึ่ง ข้อมือทั้งสองถูกมัดไขว้ไว้ด้านหลัง นางนอนอยู่บนพื้นเย็นเฉียบ ปากของนางตอนนี้เป็นอิสระพอที่จะหายใจได้สะดวกแล้ว เรานางจำได้ว่าตอนที่ถูกจับตัวมาโดยที่นางถูกมือปริศนาเอาผ้าที่มีกลิ่นแปลก ๆ มาปิดปากนางจากทางด้านหลัง ขณะที่นางกำลังเดินชมข้าวของที่ตลาดกลางเมืองที่คึกคักไปด้วยผู้คน แต่เมื่อนางกำลังมองหาร้านชาดีๆเพื่อจะดื่มชาเย็นๆขณะที่อากาศกำลังร้อนเปรี้ยงนั้น นางมองเห็นไกลๆว่ามีร้านชาขึ้นชื่อที่ดูแล้วน่าจะอร่อย นางจึงพยายามเดินแทรกผู้คนที่คับคั่งนั้นผ่านไปจนใกล้จะถึงร้านชาแห่งนั้น แต่เมื่อก้าวเดินผ่านมุมตึกที่กำลังจะถึงร้านชาอีกไม่ไกลนั้น ก็มีมือหนาๆ เอื้อมมาปิดปากของนางทันทีจากทางด้านหลัง มือนั้นมีผ้าผืนเล็กๆอยู่ในมือ นางได้กลิ่นแปลกๆ จากผ้าผืนนั้นแล้วโลกก็มืดมนลงไปทันทีรู้สึกตัวอีกครั้งก็ตอนที่นอนอยู่ด้านหลังรถคันหนึ่ง และนางนอนอยู่บนพื้นเหล็กแข็งๆ มือทั้งสองข้างถูกมัดไว้ที่ด้านหลัง ปากก็ถูกผ้าปิดเอาไว้ นางได้แต่ร้องอึกอักอยู่ในลำคอ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่ารถกำลังวิ่งด้วยความเร็วพอสมควร และทางที่รถผ่านนั้นมันก็น่าจะขรุขระอยู่พอสมควรเพราะรถวิ่งกระเด้งกระ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-02
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 2 นางทาสจำเป็น
บทที่ 2นีสรินอึ้งงันไปกับวาจาของชีคหนุ่มแต่นางก็มิสามารถเอ่ยคัดค้านอะไรได้ นางก็รู้คำสั่งของชีคคือที่สุดแล้วมิอาจมีผู้ใดคัดค้านได้ นางจึงหุบปากที่กำลังจะเผยอขึ้นต่อรองนั้น อัลมาหันมามองนีสรีนแล้วเอ่ยขึ้นว่า “ เอาละเจ้าคงได้ยินเรื่องราวทั้งหมดแล้ว ข้าเข้าใจเจ้าที่มิได้เป็นผู้กระทำผิด แต่เมื่อท่านชีคตัดสินใจแล้วเจ้าคงต้องทำตามอย่างมิมีข้อต่อรองใดๆทั้งสิ้น ลุกขึ้นแล้วเดินตามข้าไปเปลี่ยนเครื่องแต่งกายของนางทาส พรุ่งนี้ก็เริ่มมาทำงานตามหน้าที่ของเจ้า ในตำหนักแห่งนี้ม่ีวงจรปิดแทบทุกจุด เจ้าคงจะหลบหนีออกไปมิได้ง่ายๆหรอก เพราะฉะนั้นยอมทำตามคำสั่งเสียจะดีกว่า หากเจ้าว่านอนสอนง่ายไม่ทำเรื่องวุ่นวาย ก็ไม่แน่นะ อีกไม่นานถ้าท่านชีคใจอ่อนอาจจะยอมปล่อยตัวของเจ้ากลับไปดีๆก็เป็นได้ เพราะฉะนั้นจงทำตัวดีๆ และทำตามคำสั่งท่านชีค อย่าให้บกพร่องก็แล้วกัน ” จากนั้นอัลมาก็เดินออกไปจากห้องโถงใหญ่นั้น นีสรินตอนนี้ยังมึนกับเหตุการณ์ที่เพิ่งได้รับรู้มาใหม่ ๆ นางจึงได้แต่เดินตามอัลมาไปโดยมีสาวใช้ร่างใหญ่สองนางนั้นเดินตามหลังมาติดๆ เมื่อทั้งสองเดินไปตามทางเดินที่ทอดยาวผ่านห้องหับหลายๆห้องและทางแยกไปยังห้องที
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-02
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 3 เริ่มงานนางทาส
เมื่อนีสรินได้ยินดังนั้นนางก็กลับหลังหันเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าใบเล็กนั้น เมื่อเปิดออกดูพบเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวแขวนไว้หนึ่งตัวในนั้น และมีอีกตัวอยู่ในถุงที่วางด้านล่างของตู้ นางจึงเดินกลับที่หน้าห้องแล้วเอ่ยว่า " ขอบใจเจ้ามากนะ ข้าหามันพบแล้ว “ นีสรินยื่นมือไปรับถาดอาหารนั้นมาวางบนโต๊ะปลายเตียง ลียาเห็นคนตรงหน้าวางถาดลงบนโต๊ะแล้ว จึงได้บอกต่อไปว่า ” หากเจ้ากินอาหารเสร็จแล้ว ก็เดินเอาถาดไปไว้ที่โรงครัวที่อยู่ติดกับห้องอาหาร เดินกลับไปตามทางที่เจ้าเดินเข้ามา แล้วเลี้ยวไปทางซ้ายมือก็พบแล้ว จะได้สำรวจมันเอาไว้ พรุ่งนี้เจ้าต้องออกไปกินอาหารที่นั่น แล้วจะได้ไปทำงานตามหน้าที่ของแต่ละคนมื้อกลางวันก็มากินเช่นเดิม ส่วนมื้อเย็นก็เช่นกันให้มากินให้ตรงเวลาเพราะหากเลยเวลามากไป พวกเขาก็จะเก็บอาหารไป แล้วเราก็จะอดกินอาหารมื้อนั้นไปเลย ข้าบอกเจ้าไว้ก่อนเผื่อเจ้าไม่รู้ ทำงานเลยเวลาอาหารก็จะอดกิน คนรับใช้อย่างเรา มันมีทางเลือกไม่มากนัก ทำอะไรเพื่อตนเองได้ก็ต้องทำ ไม่มีใครมาสนใจเราหรอกว่าเราจะได้กินอิ่มท้องหรือไม่ หรือทำงานเหนื่อยไปหรือไม่ เจ้าต้้องใช้ไหวพริบช่วยตนเอง เอาละข้าพูดมากไปเสียแล้ว ต้อ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-02
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 4 ห้องท่านชีคหรืออะไรกันแน่.......
รุ่งเช้าวันต่อไป นีสรินสะดุ้งตื่นขึ้นมา นางลืมไปว่าตนเองไม่มีนาฬิกาไว้ดูเวลาจึงคิดว่าวันนี้จะไปหามาสักเรือนหนึ่งเพราะตอนเช้าตื่นขึ้นมาไม่รู้ว่าเวลากี่โมงแล้ว นางรีบหยิบของใช้ส่วนตัวและสวมเสื้อคลุมแล้วรีบไปอาบน้ำทันที เมื่ออาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วก็กลับมาเปลี่ยนเครื่องแต่งกายชุดใหม่ที่เป็นเครื่องแบบของคนรับใช้ที่ตำหนักนี้ ที่ใส่คล้ายๆกันทุกคน เมื่อแต่งกายเรียบร้อย นีสรินก็รีบออกไปจากห้องนี้แล้วปิดประตูไว้ นางไม่มีกุญแจจะล็อคห้องและก็ไม่มีของมีค่าในห้องนอนน้อยนี้ จึงคิดว่าคงมิเป็นไร จากนั้นนางก็เดินตรงไปตามทางที่ตรงไปห้องอาหารก่อนเพื่อรีบกินอาหารเช้าก่อน แล้วค่อยไปทำงานที่ได้รับคำสั่งมา นีสรินเดินเข้ามาในห้องอาหารนางเห็นถาดใส่อาหารที่เป็นถาดหลุมวางเรียงรายบนโต๊ะใหญ่นั้น นีสรินเห็นคนอื่นๆเริ่มทะยอยมากินอาหารกันบ้างแล้วนางจึงหยิบถาดอาหารตรงหน้า แล้วหยิบแซนวิซที่วางเรียงไว้ใส่ไปในถาดอีกหนึ่งชิ้น แล้วเดินไปรินกาแฟใส่ถ้วย แล้วนำไปนั่งกินที่มุมหนึ่ง นางค่อยๆกินอาหารตรงหน้าที่เป็นแป้งพิต้ากับซุปถั่วลูกไก่ และแซนวิสแฮมชีสที่นางหยิบมาเพิ่ม แล้วยกกาแฟขึ้นจิบช้าๆ เมื่อท้องอิ่มอารมณ์ก็ดีขึ้
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-02
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 5 เหยี่ยวเลาะเล็มกินเหยื่อ nc
จากนั้นร่างล่ำสันที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแน่นๆ ไปทั้งร่างก็ลุกขึ้นแล้วก้าวลงจากเตียงนอนใหญ่นั้น เขาเดินกายเปลือยเปล่ามิได้อนาทรร้อนใจที่นีสรินจ้องมาอย่างตะลึงงันอยู่ตรงหน้า ดวงตาของนางโตจนแทบจะถลนออกมา โอ้ว !! แม่เจ้า นางคิดว่าพระเอกหนังเอวีน่าจะต้องอายเจ้าหมอนี่ นิสรินครุ่นคิด นางมีมารดาที่เป็นชาวไทยและได้รับการเลี้ยงดูจากมารดามาหลายปีก่อนที่มารดาจะย้ายกลับไปอยู่เมืองไทย หลังจากท่านชีคบิดาของนางและท่านพี่อมานเสียชีวิตลงไป นางจึงมีหลายอย่างทั้งภาษาพูดและนิสัยใจคอดังเช่นมารดาของนาง “ เอาละ ลงมือทำความสะอาดห้องนี้ให้เรียบร้อย ข้าจะไปอาบน้ำ ” จากนั้นเขาก็ก้าวออกจากห้องนี้ไป นีสรินเบะปากมองบนเล็กน้อย ฮึ !! ชีวิตท่านหญิงอย่างฉันต้องมาทำงานเป็นแม่บ้านโรงแรมเช่นนั้นหรือ แล้วนางก็เท้าสะเอว ถอนหายใจออกมาแรงๆ อย่างระบายความหงุดหงิดนั้น แล้วลงมือเก็บเตียงของเจ้าชีคหนุ่มนั่นกับแม่นางบำเรอร่างอวบอัดที่ทำไว้เสียยุ่งเหยิงเละเทะไม่น้อย นางเดินออกไปหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดและถุงมือขึ้นมาสวมแล้วลงมือเก็บผ้าปูเตียงและปลอกหมอนใบใหญ่นั้นโยนใส่ตระกร้าผ้าเพื่อจะนำไปส่งซักอีกที แล้วเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าใ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-02
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 6 รอดพ้นปากเหยี่ยวไปอีกหนึ่งวัน
แล้วก้มลงหยิบเสื้อชั้นในที่หล่นอยู่บนพื้นห้องขึ้น แล้วรีบวิ่งออกไปจากห้องของชีคหนุ่มทันที ชีีคหนุ่มผุดลุกขึ้นนั่งเหยียดยิ้มออกมา เขากำลังจะได้ลิ้มรสเหยื่อสาวเนื้อหวานจนน่าลิ้มลองอยู่แล้วเชียว แต่ไม่เป็นไร วันนี้เขาหมดอารมณ์แล้ว ไว้คราวหลังค่อยจัดการนางก็ยังไม่สายชีคหนุ่มจึงลุกขึ้นไปผลัดเปลี่ยนเครื่องแต่งกายแล้ว จึงได้ก้าวเดินออกไปจากห้องนอนของเขา แล้วเดินลงไปที่ห้องทำงานด้านล่างแทน เมื่อเดินเข้าไปในห้องนอนพบอาหมัด องครักษ์ของเขานั่งรออยู่และบอกมีเอกสารด่่วนที่ต้องการให้เขาพิจารณาในวันนี้หลายฉบับ ชีคหนุ่มจึงนั่งลงบนโต๊ะทำงานและลงมืออ่านเอกสารตรงหน้าทันที ฝ่ายนีสรินวิ่งลนลานออกมาจากห้องนอนของชีคหนุ่ม นางออกไปยืนตัวสั่นที่หน้าห้องของชีคหนุ่มเพื่อตั้งสติอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็รีบเดินอย่างเร่งรีบกลับห้องพักของนางเพื่อตั้งสติก่อน นางตกใจกับเหตุการณ์ที่มันเกิดขึ้นเร็วมาก และตกใจกับปฏิกิริยาของตนเองด้วยที่ยินยอมชีคหนุ่มอย่างง่ายดาย นางเหมือนเคลิบเคลิ้มหลงลืมไปสิ้นว่านางมาที่นี่เพราะอะไร และเขาคือใคร นางกำมือเย็นชืดของตนเองแน่น เร่งรีบเดินกลับห้องพักให้เร็วที่สุด เมื่อเปิดประตูห้องพักน้อยนั้
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 7 สาวใช้ที่น่าสนใจ
วันต่อมา ขณะที่นีสรินกำลังจะเดินขึ้นบันไดโค้งเพื่อไปทำความสะอาดห้องของชีคหนุ่ม แม้นางไม่ได้อยากจะไปเลยก็ตามเพราะนางเกรงว่านางจะไม่รอดเงื้อมมือของเขา แต่ก็ไม่สามารถจะทำอย่างไรได้ ก็คงจะต้องแล้วแต่โชคชะตาและวันนั้นเขาอาจจะแค่แกล้งนางเล่นก็เป็นได้ ขณะที่กำลังจะก้าวเดินขึ้นบันไดไป ก็ได้ยินเสียงร้องเรียกดังขึ้นทางด้านหลัง “ นี่เจ้า ท่านชีคลงมาจากข้างบนแล้วหรือไม่ ” นีสรินจึงได้หันไปตามเสียงนั้น แต่นางก็ไม่แน่ใจว่าเสียงทุ้มนั่นเขาพูดกับนางหรือไม่ แต่เมื่อหันไปสบตากับชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาคมเค้ม ดวงตาของเขามีแววขี้เล่นอยู่ในนั้น และคนผู้นี้ก็ดูท่าทางดีการแต่งกายหรูหราคงไม่ใช่คนรับใช้ในตำหนักนี้อย่างแน่นอน “ ท่านถามข้าใช่หรือไม่ ” นางถามเขาให้แน่ใจ “ ใช่สิ ในห้องนี้ไม่มีคนอื่นนอกจากเจ้า ข้าก็ต้องถามเจ้าแน่นอนอยู่แล้ว ” นีสรินอึ้งงันไป นางมองไปรอบๆ มันก็จริงอย่างที่เขาว่า “ ข้าเองก็ไม่แน่ใจว่าท่านชีคลงมาจากด้านบนแล้วหรือยังเจ้าคะ เพราะข้าเพิ่งเดินมาจากทางด้านหลังกำลังจะขึ้นไปทำความสะอาดห้องพักด้านบน ” สีหน้าแปลกใจฉายชัดบนใบหน้าหล่อเหลานั้นอย่างเห็นได้ชัด “ เจ้าคือสาวใช้ของตำหนักน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 8 บนโซฟาที่เร่าร้อน nc
นีสรินตกใจที่อยู่ๆเขาก็เดินมาหาเรื่อง เธอไม่ได้คิดอะไรกับเพื่อนรักของเขาเสียหน่อย แค่จะเลียบเคียงถามเพื่อจะขอความช่วยเหลือแต่เขากลับคิดไปว่าเธอกำลังจะหว่านเสน่ห์เพื่อนของเขา คนบ้าบอ คิดไปได้อย่างไรกัน คนเพิ่งพบกันแค่ครั้งเดียว แต่เขากลับคิดไปไกลว่าเธออยากจะหว่านเสน่ห์ผู้ชายไปเสียได้ คนคิดอกุศลจริงๆ เลย “ ท่านชีค ข้าไม่ได้คิดจะหว่านเสน่ห์เพื่อนของท่านเสียหน่อย แต่ถึงจะหว่านเสน่ห์ใครก็ไม่เกี่ยวกับท่าน ข้ามีหัวใจเป็นของตัวเอง แม้กายจะเป็นทาสแต่หัวใจรักก็ยังเป็นของข้า จะสนใจใคร จะรักใคร จะหว่านเสน่ห์ใครไม่เห็นจะเกี่ยวกับท่านเสียหน่อย ” ชีคหนุ่มเมื่อได้ฟังคำพูดหยิ่งยะโสทั้งๆที่ตอนนี้ตัวเองเป็นลูกไก่ในกำมือผู่้อื่นนั้นยิ่งทำให้โมโห “ มันคงจะไม่เกี่ยวหรอกนะ ถ้าพี่ชายของเจ้าไม่ใช่ศัตรูตัวฉกาจของข้า และข้าไม่ไว้ใจเจ้า คิดจะหว่านเสน่ห์และหลอกลวงสหายของข้าเช่นนั้นหรือ อย่าคิดว่าข้าจะรู้ไม่ทันเจ้านะ นีสริน ” เขาเอ่ยจบก็ประกบจูบนีสรินทันที แต่นางพยายามเม้มปากเอาไว้เน่นไม่ยอมให้คนตรงหน้าสอดลิ้นสากของเขาเข้ามาได้อย่างแน่นอน เจ้าชีคบ้าตัณหา ตัวเองไม่ใช่ไว้ใจข้า เห็นว่าข้าเป็นน้องสาวของศัตรู
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-10
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 9 ข้าไม่ต้องการท่าน nc
ยิ่งคิดว่าจะมีผู้ชายคนไหนมันเก็บเอานางไปฝัน เขายิ่งหวงแหน แต่พวกมันก็ได้เพียงแค่ฝัน แต่เขาสิ เขาจะทำให้นางเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว ยิ่งคิดจึงยิ่งทั้งฟอนเฟ้นทั้งดูดดื่มอกอวบใหญ่อย่างหนัก มือหนาเลื่อนฟอนเฟ้นไปมาจนแทบจะทั่วร่างอวบขาวที่เต็มไม้เต็มมือของเขาอย่างยิ่ง ขณะที่ทั้งสองหนุ่มสาวกำลังเคลิบเคลิ้มกับบทรักที่ชีคหนุ่มกำลังปรนเปรอร่างอวบของชายาเอกของเขาอยู่ในรถม้าที่บรรยากาศกำลังเร่าร้อนเต็มที่จนทั้งสองต่างหลงลืมไปสิ้นว่ากำลังอยู่ที่ไหน จู่ ๆเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น “ ท่านชีคเพคะ ฟาร่าเข้าไปได้หรือไม่ ” เสียงหวานของฟาร่าดังขึ้นที่หน้าประตูห้อง และมันทำให้ชีีคหนุ่มหงุดหงิดกรุ่นขึ้นมาทันที สนมนางนี้ของเขาชักจะเหิมเกริมไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขา ใบหน้าหล่อที่กำลังก้มฟอนเฟ้นอกอวบตรงหน้าอย่างเมามันก็พลันต้องเงยหน้าขึ้น “ ฟาร่า ออกไป หากข้าไม่เรียกหาไม่ต้องเสนอหน้ามาพบข้า หากเจ้าไม่เชื่อฟังข้าจะให้เจ้าออกไปจากที่นี่ ” และเมื่อสิ้นสุดเสียงของชีคหนุ่ม เสียงที่หน้าประตูก็พลันเงียบมีเสียงฝีเท้าเบาๆเดินจากไปและทุกสิ่งก็พลันเงียบสงบลงดังเดิม นีสรินที่เริ่มตั้งสติได้นางลืืมตาที่หรี่ปรือเพราะ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-10
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 10 ต่างคนต่างเผลอ nc
นีสรินถอยหนีเขาแต่นางกลับหงายหลังลงไปบนฟูกหนานุ่มนั้นเสียเอง เพราะยังไม่คุ้นกับสถานที่ เมื่อหงายหลังลงไปและกำลังจะยกแขนขึ้นเพื่อผลักเขาให้ออกไป แต่ก็ถูกร่างหนานั้นกดร่างอวบของนางลงกับฟูกหนานุ่มนั้น จะยกขาเขาก็ใช้ท่อนขาแข็งแรงกดนางเอาไว้ นางพยายามดิ้นรนและจะใช้กำลังเท่าที่มีดันร่างหนาของเขาออกไป แต่นางถูกเขาทับเอาไว้ทั้งร่างอย่างรวดเร็ว ยังไม่ทันที่นางจะจัดการเขาดังเช่นที่ตั้งใจเอาไว้ เพราะเขานั้นร่างกายสูงใหญ่กว่านางมากเขาคว้าร่างอวบของนีสรินเอาไว้ได้ และเลยไปดีึงทิ้งเสื้อผ้าเนื้อบางของนางจนฉีกขาดเป็นทางยาวและเขาก็กระชากนมันออกจากร่างอวบ บัดนี้ลำตัวด้านบนของนีสรินเปลือยเปล่า และกางเกงเอวรูดผ้าเนื้อบางเช่นเดียวกันถูกเขาดึงรั้งมันออกจนเลื่อนลงไปอยู่ที่ปลายเท้าทั้งสองข้า บัดนี้ร่างอวบนั้นเปลือยเปล่า เพราะเสื้อชั้นในเธอไม่ได้สวม ส่วนกางเกงชั้นในตัวจิ่วนั้นมันติดไปกับกางเกงที่ถูกเขาดึงรั้งลงไป ปลายถันสีชมพูที่สั่นระริกอยู่บนเต้าหวานอวบใหญ่ มันไหวสะท้านเพราะนางหายใจเข้าออกอย่างแรงเพราะตกใจที่ตอนนี้นางตกเป็นเบี้ยล่างเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว นั่นทำให้ตบะของชีคหนุ่มขาดสะบั้น ชีคหน
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-10
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status