ตอนที่7.

ตอนที่7.

เช้าวันรุ่งขึ้นสายรุ้งตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือเพราะเพิ่งจะหลับลงได้ก็ปาเข้าไปตีสี่ครึ่งแม้ว่าว่าเสียงครางกระเส่าเร่าร้อนของจัสตินกับคู่ขาจะหยุดลงนานแล้วก็ตามแต่เธอก็ยังนอนตาแข็งอยู่นั่นเอง การที่เธอตื่นมาด้วยความรู้สึกอ่อนเพลียนี่น่าจะโทษว่าเป็นความผิดของเขากับคู่ขานะ ที่มีกิจกรรมกันไม่เลือกเวลารบกวนคนจะนอนอย่างเธอจนไม่เป็นอันหลับอันนอน

“ฮ้าววว โอ๊ย... จะหาวอีกสักกี่หาวเนี่ย” สายรุ้งบ่นกับตัวเองยกมือปิดปากหาวหวอดๆ จนน้ำตาเล็ดน้ำตาไหล

จัสตินซึ่งเดินออกมาจากห้องนอนของตนมองร่างบางที่ยืนทำอาหารเช้าให้เขาด้วยท่าทางเหมือนคนยังไม่ตื่นอย่างสะใจนิดๆ ในเมื่อเธอเป็นที่ทำให้เขานอนไม่หลับ เขาก็ต้องทำให้เธอนอนไม่หลับบ้าง

“ทำอะไรสายรุ้ง”

“อุ๊ย คุณจัสติน..” หญิงสาวสะดุ้งเฮือกเมื่อเสียงทุ้มดังขึ้นใกล้ๆ พร้อมกับลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดหลังลำคอเมื่อเพราะวันนี้เธอรวบผมขึ้นสูงเผยลำคอเนียนระหง

“ฉันถามว่าทำอะไร”

“กะ ก็ ทำอาหารเช้าให้คุณไง คุณจะทานอะไร”

“ฉันขอกาแฟดำสักถ้วย แล้วก็ก็ไข่ลวกสักหกฟอง... แค่นั้นพอ”

จัสตินบอกแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้นั่งเล่นริมระเบียงกว้างมองท้องฟ้าอย่างสบายอารมณ์ ในขณะที่สายรุ้งมองตามร่างสูงอย่างหมั่นไส้

หึ ไข่ลวกหกฟองเหรอ เมื่อคืนคงจัดหนักสินะ

หญิงสาวคิดอย่างฉุนๆ แล้วนึกถึงเมื่อเช้าที่เธอตื่นขึ้นมาต้องมาเก็บกวาดทำความสะอาด สิ่งแรกที่เจอตอนเปิดประตูออกมาก็คือ เสื้อชั้นในลายเสือสุดเซ็กซี่ เดินมากอีกหน่อยก็กางเกงชั้นในแบบจีสตริงลายเดียวกัน ถัดมาอีกนิดก็กล่องถุงยางอนามัยที่เธอไม่อยากดูนักว่ามันถูกใช้ไปกี่อัน กางเกงชั้นในผู้ชายที่ดูยับเยินจนไม่น่ามอง ทุเรศที่สุดเลย สายรุ้งมองร่างสูงอย่างโมโหเริ่มจะทนไม่ไหว เธอไม่น่ารับงานนี้เลยให้ตายสิ...

“นี่เร็วๆ หน่อยได้มั้ย ฉันรออยู่นะ” เสียงร้องเรียกดังขึ้น สายรุ้งกลอกตามองเพดาอย่างแสนระอา นี่เธอเป็นแม่บ้านหรือเมียเขากันเนี่ย อุ้ย นี่เธอคิดอะไรยายรุ้ง... สายรุ้งคิดอย่างวุ่นวายใจ

ร่างบางถือถาดไข่ลวกและกาแฟดำมาให้ชายหนุ่มด้วยใบหน้าบึ้งตึง ส่วนจัสตินนอนหลับตาผิวปากอย่างสบายอารมณ์

“ได้แล้วค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวนะคะ”

“เดี๋ยวสิ ตอกไข่ให้ด้วย”

“ให้ป้อนด้วยมั้ยคะ” สายรุ้งประชด ซึ่งมันทำให้คนที่หลับตาอยู่ลืมตาขึ้นมองเธอด้วยแววตาจริงจัง

“ที่พูดนี่ทำได้จริงๆ รึเปล่า หากทำไม่ได้อย่าพูดดีกว่า”

“ฉันก็แค่ประชด” สายรุ้งพูดเสียงเขียวแล้วเดินหนีไป จัสตินมองตามแผ่นหลังบางอย่างพอใจ แล้วจัดการสิ่งที่ต้องการอย่างสำราญใจแล้วคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่เขาพานางแบบสาวทรงโตมาหาความสำราญ แต่จริงๆ แล้วเขากลับไม่ได้ทำอะไรเธอเลยแม้แต่นิดเดียว

เมื่อคืนนี้เขาพาเอมิลี่มาที่นี่เพื่อจะหาความสำราญประสาหนุ่มโสดและต้องการปลดปล่อยความอัดอั้นในกายที่ไม่มีวันหายไปเสียทีความต้องการบางอย่างอัดแน่นรอวันระเบิดเขาคิดว่าเอมิลี่จะสามารถช่วยระบายความรู้สึกนั้นได้แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาเลย เอมิลี่ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกพิศวาสหรือต้องการเธอได้ เขาจึงไห้เธอแสดงโชว์ยั่วยวนและให้เธอช่วยเหลือตัวเองไปในขณะที่เขานั่งมองด้วยอารมณ์เฉยเมยไม่ได้รู้สึกหวามหวามไปกับโชว์อันเร่าร้อนของเจ้าหล่อนเลยแม้แต่นิดเดียวในใจกระหวัดคิดถึงแต่เของร่างนุ่มที่เขาได้สัมผัสเมื่อแรกมาถึงเมืองไทย และนั่นมันทำให้เขาทรมาน...

“ฉันจะทำอย่างไรดีนะ ฉันถึงจะตัดเธอออกไปจากหัวฉันได้ หากเธอไม่ใช่หลานป้าสายใจฉันคงทำอะไรได้มากกว่านี้ สายรุ้ง...” จัสตินพูดกับตัวเอง เมื่อคิดถึงความเป็นจริงในข้อนี้

เขาเคารพรักป้าสายใจเสมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง เพราะตั้งแต่เล็กจนโตเมื่อเขากลับมาเมืองไทยเพื่อมาพักผ่อนอยู่ที่บ้านแม่บุญธรรมของเขาป้าสายใจก็เป็นคนดูแลเขาอย่างดี นับว่าป้าสายใจนั้นเป็นคนต่างฐานะที่เขาให้ความนับถือเพียงคนเดียวเท่านั้น แม้ว่าเขาจะค่อนข้างเป็นคนถือตัวและเย่อหยิ่งอยู่ไม่น้อย

ดังนั้นเมื่อนางคือคนที่เขาให้ความเคารพนางก็เท่ากับว่าเขาต้องให้เกียรตินางด้วยเช่นกัน เมื่อสายรุ้งเป็นหลานของป้าสายใจเขาก็ย่อมต้องระวังความต้องการและฐานะที่แตกต่างกันอาจจะทำให้เขาถูกมองว่าเป็นสมภารกินไก่วัดหรือคว้าเอาหลานสาวแม่บ้านมากกให้เสื่อมเสียชื่อเสียงหนุ่มหล่อรวยระดับมหาเศรษฐีลดตัวมาคบหาหญิงสาวผู้ต่ำต้อยอย่างสายรุ้ง

ไม่มีวันที่เขาจะทำอย่างนั้นแม้ว่าเธอจะน่าปรารถนาก็เถอะ... จัสตินพยายามเตือนตัวเองอยู่เช่นนั้น แต่... มันจะได้ผลไหมล่ะ

สามวันมาแล้วที่สายรุ้งนอนไม่เต็มอิ่มและต้องลืมตาตื่นมากลางดึกเพราะเสียงครางกระเส่าน่ารำคาญทำให้เธอต้องนอนปิดหูปิดตา อดตาหลับขับตานอนจากเสียงของการทำกิจกรรมบนเตียงของเจ้านายหนุ่ม

“คนบ้าเอ๊ย จะหื่นไปถึงไหนนะ เปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่นแล้วยังทำอะไรกันทั้งคืนตื่นมาก็กินไข่ลวกหกเจ็ดฟอง ทุเรศ..” สายรุ้งบ่นอยู่คนเดียวอย่างหงุดหงิดใจ วันนี้เธอจะขอเขากลับบ้านเสียทีอยู่ที่นี่นานเกินไปคงไม่แคล้วเป็นโรคประสาทแน่นอน

“รุ้ง สายรุ้ง อยู่ไหนมาหาฉันหน่อย” เสียงร้องเรียกดังลั่นดังออกมาจากห้องนอนของเขา หญิงสาวกรอกตาไปมาอย่างเหนื่อยหน่ายเมื่อรีดผ้าชิ้นสุดท้ายเสร็จเธอก็รีบเข้าไปหาคนที่แหกปากร้องอย่างไม่เกรงใจกันบ้างของจัสติน วันนี้เธอเก็บกวดห้องที่รกระเกะระกะด้วยการกระทำของเขากับคู่ขาเสร็จก็ต้องมาซักผ้ารีดผ้าให้เขากับคู่ขาวันนี้เธอหัวหมุนไปหมดแล้วไหนจะต้องมาคอยรับคำสั่งงี่เง่าจากเขาอีก