EP 4/1 ไม่ทันตั้งตัว

[4]

ไม่ทันตั้งตัว

__________

อารดายังไม่เห็นศรัณเลยตั้งแต่ตื่นนอน เธออาบน้ำแต่งตัวแล้วเดินลงมาข้างล่างเพราะวันนี้วันเสาร์ ไม่ต้องไปทำงาน เธออยากคุยกับศรัณอีกสักนิดเรื่องความเป็นมาของเขา อย่างน้อยเผื่อคนที่บ้านถามไถ่เรื่องสามี จะได้ตอบถูก

เธอไม่ต้องตามหาอะไรมากมาย เขาอยู่ในห้องรับแขกกับพี่พุดซ้อนที่กำลังแกะกล่องอะไรสักอย่างอยู่ มีอรุณฉายยืนเหล่มองทั้งคู่อยู่ใกล้บานหน้าต่าง

“ทำอะไรอยู่คะ”

พุดซ้อนหันมองเจ้านาย ยิ้มให้เจ้าหล่อนก่อนจะแกะห่อต่อ ศรัณเดินไปหาภรรยา โอบบ่าแล้วพาเดินเร็วๆ ไปยังโต๊ะที่พี่พุดซ้อนกำลังจัดการกับลังกระดาษใบหนา

แล้วอารดาก็ได้ตาเบิกโต เมื่อเห็นกล่องสี่เหลี่ยมเรียบหรูเรียงอยู่ในลังถึงหกใบด้วยกัน ถ้าไม่รู้จักแพ็กเกจมาก่อน คงเข้าใจว่าในกล่องคือเครื่องเพชร

“พอไหม หามาได้แค่หกขวดเอง”

อารดายังงงอยู่ พี่พุดซ้อนเปิดกล่องให้ดูก็เห็นขวดน้ำหอมอยู่ในนั้น ขวดแก้วสีสวยมีฝาปิดรูปมงกุฎที่ทำจากทองคำแท้ยี่สิบสี่กะรัต ใช่แล้วล่ะ มันคือน้ำหอม CLIVE CHRISTIAN ราคาขวดละสามหมื่นกว่าที่เธอเคยซื้อ

“แพ็กเกจใหม่ กล่องละสี่หมื่นเบาๆ ซื้อมาได้แค่หกขวดเอง ใช้ไปก่อนนะครับ หมดเดี๋ยวซื้อให้ใหม่”

ศรัณบอกภรรยาพร้อมรอยยิ้ม ภาคภูมิใจนักหนาที่สามีวัยยี่สิบหกสามารถซื้อน้ำหอมขวดละสี่หมื่นให้ภรรยาใช้ได้

“หือ!?” คนเป็นเมียมึนงงไม่หาย มองน้ำหอมขวดละสี่หมื่นแล้วกลืนน้ำลายไม่ลงคอ เธอไม่คิดว่าเขาจะซื้อให้ และไม่คิดว่าเขาจะซื้อทีเดียวครึ่งโหล ทั้งหมดนี่ก็น่าจะ...สองแสนสี่! โอ...ศรัณ!?

“ของแท้หรือเปล่าพี่อุ่น ระวังโดนย้อมแมวนะ”

อรุณฉายยังมิวายแดกดัน แต่ตานั้นมองกล่องน้ำหอมตาเป็นมัน

ศรัณเผยยิ้มให้น้องเมีย หยิบน้ำหอมไปยัดใส่มือให้

“ลองเอาไปใช้ดูนะครับ ถ้าอยากรู้ว่าของจริงหรือเปล่าก็แกะเอาทองที่ฝาขวดไปขายดู แต่ว่า...ถ้ากลัวจนไม่กล้าใช้ละก็ ผมเอาคืนก็ได้นะ”

หมับ!

อรุณฉายกอดกล่องน้ำหอมแน่นหนึบ รีบรูดซิปปากให้ไว

“ขวดเดียวและขวดสุดท้าย คราวหน้าอย่ามาวุ่นวายกับของของเมียผมอีก ถ้าอยากใช้ของดีๆ ก็ต้องทำงานหาเงินซื้อเอง” ให้ของเฉยๆ ไม่ได้ ต้องมีสั่งสอนสักหน่อยให้เจ้าหล่อนได้สำนึกบ้าง แต่อรุณฉายก็คืออรุณฉาย ไม่มีอะไรทำลายหน้าด้านๆ ของหล่อนได้หรอก

แล้วในเวลาที่ทุกคนกำลังชื่นชมกับน้ำหอมราคาแพง ผู้มาเยือนในยามเช้าตรู่ ก็ปรี่เข้ามาหาอารดาด้วยแรงอารมณ์

“ยัยอุ่น!?”

รสิกาเรียกลูกพี่ลูกน้องเสียงดัง ไม่ทันให้อารดาได้ถามไถ่ กล่องน้ำหอมบนโต๊ะก็ถูกคว้ามาปาใส่หน้า

หวืด! ตุ้บ!

“โอ๊ย!”

“คุณอุ่น!?”

ศรัณร้องอย่างตระหนก แรงที่ปะทะไม่ใช่เบาๆ เขาพยุงอารดาไว้ มีพี่พุดซ้อนช่วยอีกแรง หล่อนเจ็บไม่น้อย สันของกล่องน้ำหอมที่ลอยมาปะทะทำให้หน้าผากหล่อนแตก

“โอ...เลือดออกด้วยค่ะคุณอุ่น เดี๋ยวพี่ไปเอายามาล้างแผลให้นะคะ”

พุดซ้อนรีบวิ่งออกไป ศรัณพยุงเมียรักไปนั่งเก้าอี้ หยิบเอากล่องที่ตกอยู่มาเปิดออกแล้วดึงขวดน้ำหอมราคาแพงมากำไว้ ก่อนจะขว้างกล่องเปล่าทิ้งอย่างพาลๆ

“ทำบ้าอะไรของคุณฮะ! มาทำร้ายคุณอุ่นทำไม”

“ก็ฉันโมโห!!”

เพล้ง!

“กรี๊ดดด!!!”

รสิกากรีดร้องเมื่อขวดน้ำหอมถูกทุ่มลงแทบเท้า ขวดแก้วสีสวยตกแตก กลิ่นน้ำหอมลอยอวลไปทั่วห้อง ที่สำคัญก็คือ นิ้วหัวแม่โป้งเท้าของเธอถูกกระแทกเต็มๆ มันเจ็บมากเพราะเล็บหักด้วย เลือดนี่ไหลซิบๆ เลย ให้ตายเถอะ! ผู้ชายคนนี้เป็นบ้าเหรอ กล้าทำร้ายผู้หญิงได้ยังไง

“ผมก็โมโหเหมือนกัน”

ศรัณบอกสาวเจ้า อารดาห้ามปราม เขาก็ไม่ฟัง ส่วนอรุณฉาย ยืนมองฉากนี้อย่างเซ็งๆ เธอกำลังเสียดายน้ำหอมที่ศรัณปาทิ้ง

“แกมันบ้า!” รสิการ้องใส่หน้าคนที่ทำเธอเจ็บ

“ก็บ้าทั้งสองคนนั่นแหละ ไม่มีปากเหรอ มีเรื่องอะไรก็คุยกันสิ ไม่ใช่มาถึงก็ทำร้ายกันอย่างนี้”

“แก!?” รสิกาหน้าเสีย มองหาที่นั่งแล้วรีบนั่งลงไป

“ศรัณ! พอเถอะ วันนี้คุณพ่ออยู่บ้านนะ”

อารดาเตือนสามี วันนี้บิดาอยู่บ้าน เธอไม่อยากมีเรื่องให้ท่านขุ่นเคืองใจ วันหยุดก็ควรให้ท่านได้หยุดพักผ่อนบ้าง

พุดซ้อนกลับมาพร้อมกล่องปฐมพยาบาล สาวใหญ่รีบทำแผลให้เจ้านาย มีศรัณคอยช่วย ไม่กี่นาทีหน้าผากที่แตกของอารดาก็ถูกทำแผลใส่ยาเรียบร้อย

“ทำให้ฉันด้วยสิพุดซ้อน”

รสิการ้องบอกคนของอารดา ยื่นเท้าไปหาคนที่นั่งอยู่กับพื้น

ครืดดด!!!

เสียงกล่องยาถูกผลักให้ไถลไปตามแนวยาวของโต๊ะกระจก พุดซ้อนไม่ได้เกรงกลัวเจ้านายเลยในตอนนี้ รู้แต่ว่าโมโหที่อีกฝ่ายมาทำร้ายอารดามากกว่า

“ทำเองเถอะค่ะ ฉันงานยุ่ง ส้วมมันตัน ขอไปล้างส้วมก่อนนะคะ” พุดซ้อนว่าแล้วเดินลงส้นออกจากห้องไป รสิกาได้แต่มองตามแล้วอ้าปากค้าง

“นังคนนี้นี่! ไม่มีมารยาท!”

เสียงของรสิกาทำให้อรุณฉายที่กำลังเฝ้ามองสถานการณ์ต้องหัวเราะออกมาด้วยความขบขัน ใครๆ ก็รู้ว่าพี่พุดซ้อนดื้อแค่ไหน ถ้าทำตัวไม่ดี ต่อให้เป็นเจ้านายก็ใช้งานหล่อนไม่ได้ง่ายๆ หรอก อันที่จริงจะหาคนดูแลบ้านอย่างพี่พุดซ้อนสักกี่คนก็ได้ แต่คงหาไม่ได้ง่ายๆ ที่ทำกับข้าวอร่อยแต่ค่าจ้างเดือนละไม่ถึงหมื่นบาท เธอคิดว่าถ้าอารดาไม่อยู่ที่นี่ พี่พุดซ้อนก็คงไม่อยู่เหมือนกัน เธอไม่อะไรๆ กับพี่พุดซ้อนหรอก เธอชอบทำตัวดีกับหล่อนนะ เพราะถ้าทำตัวดี ก็จะได้กินของอร่อยไงล่ะ