เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี

เมื่อนางร้ายกลายเป็นนางเอกที่แสนดี

last updateLast Updated : 2025-04-03
By:  รตบงกตCompleted
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
30Chapters
649views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

หลังจากที่นางร้ายในจอและนอกจออย่างฉันประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ตกสะพาน ตอนแรกนึกว่าตัวเองจะตายแต่กลับรอดและที่น่าตกใจก็คือฉันฟื้นขึ้นมาในร่างของซอลนางเอกผู้แสนดีแทนที่จะเป็นร่างตัวเอง

View More

Chapter 1

บทที่ 1 นางเอกและนางร้าย

結婚して四年、まだ「七年目の浮気」なんて言葉さえ縁のない頃に、周防京介(すおうきょうすけ)はすでに外に愛人を囲っていた。

立都郊外の高級別荘。

その門の前で、周防舞(すおうまい)(旧姓:葉山)は高級車の後部座席に座り、夫が女と密会する光景を静かに見つめていた。

あの女はまだ若く、白いワンピースに身を包み、清らかで人目を引くような美しさがあった。

二人は手を繋ぎ、まるで深く愛し合っている恋人のようだった。京介の顔には、舞が一度も見たことのない優しさが浮かんでいた。

女が顔を上げ、甘えるように声を上げた。「足、痛い……京介、抱っこして?」

舞は思った。京介が応じるはずがないと。彼は感情を表に出さず、気難しい男だ。どれだけ新しい相手を可愛がっていたとしても、そんな甘ったるい要求に応えるような人ではない、と。

だが次の瞬間、舞の予想は無惨に打ち砕かれた。

夫は女の鼻先をそっとつつき、その仕草には抑えきれない優しさが滲んでいた。そして腰に手を回し、彼女を軽々と抱き上げる。まるで壊れ物を扱うかのように丁寧に、大切そうに。

女の白く細い手は自然と男のたくましい首筋へと伸び、黒く艶やかな髪を撫でていた。

京介のその首筋には赤い痣がある。見た目はどこか艶っぽく、触れると敏感に反応した。かつて、舞がベッドの中でうっかりそこに触れたとき、京介は彼女の細い腕を押さえつけ、恐ろしいほど激しくなった……

そして今、京介はもはや抑えきれず、女の子の身体をあずまやの太い柱に押しつけた。その目は輝いていた。

舞はそっと目を閉じた。もう、これ以上見ていたくなかった……

舞は、京介がこんなふうに誰かを想い、狂おしくなる姿を今まで一度も見たことがなかった。

なら、自分は何だったのだろう?

結婚前、自ら追いかけてきたのは他でもない、京介の方だった。「舞、お前は俺の権力の場で最も適したパートナーだ」

そのたったひと言に、舞は愛してやまなかった芸術の道を捨て、何のためらいもなく周防家に嫁ぎ、名声と利益の渦巻く世界へ飛び込んだ。まるで炎に惹かれて飛び込む蛾のように、恋に焼かれるように。

そして四年の歳月が過ぎ、京介は一族の実権を手にした。

舞は、あってもなくてもいい存在、切り捨てられる駒に成り下がった。彼は舞が堅すぎる、女らしさに欠けると嫌がり、外で女を囲い、愛人遊びにふけるようになった。

舞、あなたは本当に甘かった。滑稽なほどに。

……

目を再び開いたとき、舞の瞳には、もはや愛も、憎しみも残っていなかった。

感情が消えた今、残るのは金の話だけだ。

京介が愛人と密会しているこの別荘、実は、夫婦の共有財産だった。

舞はこの不倫カップルに甘い思いをさせる気にはなれなかった。前の席に座る秘書・安田彩香(やすだあやか)に、ほとんど吐息のような声で尋ねた。「この三ヶ月、京介はずっと彼女と一緒だったの?」

彩香は素早く答えた。「その女の名前は白石愛果(しらいしまなか)です。京介様の幼馴染みですが、あまり賢い子ではありません。三ヶ月前、京介様が周囲の反対を押し切って彼女を会社に入れてから、徹底的に庇ってきました」

一束の資料が舞の前に差し出された。

舞は資料をぱらぱらとめくりながら、ふと思った。自分は、彼らを許すことができるかもしれない。

もちろん条件付きだ。京介がきちんと夫婦共有財産を分けてくれるなら、舞はその金と株を受け取って、きっぱりとこの関係に幕を下ろすつもりだった。

車窓の外、秋の葉は黄金にきらめき、夕日がさらに一層の輝きを添えていた。

舞は気持ちを整え、京介に電話をかけた。数回の呼び出し音のあと、ようやく彼が出た。おそらく、愛人との甘い時間を過ごしていたのだろう。その声は相変わらず、上から目線で冷ややかだった。「何か用か?」

舞はまつげを伏せ、静かに問いかけた。「今日、私の誕生日なの。家で一緒に夕食、どう?」

電話の向こうで、京介はしばらく黙っていた。

男というものは、帰りたくない時にはいくらでも理由を見つけるものだ。たとえば「外せない接待がある」だの、そんなありふれた言い訳を。

けれどその時、舞の耳に、あの女の甘えた声がはっきりと届いた。「京介、まだ終わらないの?彼女と話すなんて許さない……」

京介は一瞬言葉に詰まった。少しの間を置いて、彼は気まずそうに淡々と口を開いた。「他に用がないなら、切るぞ」

ツーツ……通話終了の音が舞の耳に響いた。

それが京介のやり方だった。いつだって迷いはない。情を引きずることもない。

彩香が怒りをあらわにした。「京介様、あんまりです!忘れてしまったのですか……」

しかし、舞は気にしなかった。

むしろ内心では、こう呟いていた。——ごめんなさいね、京介様。甘い恋と可愛い女の子に夢中なところを邪魔しちゃって。でも仕方ないわね、法律上の周防夫人の機嫌を損ねたんだから。

舞はふっと微笑んだ。「忘れたんじゃない。気にも留めてないだけよ。彩香、この別荘の水道と電気、それからガスも全部止めてちょうだい。そうすれば、あの男も帰る場所を思い出すでしょう」

彩香は思わず感嘆の声を漏らした。「本当に見事なやり方ですわ」

けれど舞は何も答えなかった。顔を横に向け、静かに車窓の外へと視線を向ける。

黄金の落日が地平を染め、夕雲は幾重にも重なって、空に厚い壁を築いていた。

あの年の夕暮れも、同じように空は赤く染まっていた。

あのとき舞は京介に問いかけた。

「私たちの契約は一生もの?絶対に裏切らない?」

京介は力強く頷き、言い切った。

「舞は俺にとって、何よりも大切な存在だ」

けれど、今の彼は違った。

その言動が突きつけてくるのはただ一つ。金さえあればいい、という現実。

舞の目尻を伝い、涙が一筋落ちた。

一滴の涙が、舞の目尻を伝って落ちた……

……

舞はロイヤルガーデンの別荘へ戻った。

半時間後、秘書が離婚協議書を持ってきた。

舞が求めるのは、財産の半分。

シャワーを浴びたあと、服を身に着けようとしたはずなのに、いつの間にかドレッサーの前に立ち、真っ白なバスローブを脱ぎ捨てた。水晶のシャンデリアの明かりの下、鏡に映る裸の自分を静かに見つめ、舞は言い知れぬ感情に胸を締めつけられた。

働き詰めの年月に削られ、身体はふくよかさを失っていた。をだが白く透き通るような肌はなお冷ややかな気品をまとっていた。

だが、それは痛いほど明らかだった。舞の身体には、男を惹きつけるだけの魅力が足りなかった。そうでなければ、京介が他の女に心を寄せることなどあるはずもなかった。

舞はあの若い女の姿を思い浮かべた。京介がその瑞々しい身体と絡み合い、自分とは比べものにならぬほど激しく求め合っている——そう考えた刹那、舞は眉をひそめ、そんな想像に囚われた己を深く恥じた。

そのとき。クローゼットの扉が、静かに押し開けられた。

京介が帰ってきたのだった。

彼はクローゼットの入口に立っていた。

高級ブランドの黒いシャツにスラックス、その洗練された装いが、すらりとした体を際立たせている。明るい照明の下、上品で立体的な顔立ちは、大人の男だけが持つ魅力に満ちていた。

舞は思わず考えてしまう。この男は、たとえ兆を超える資産がなかったとしても、この外見ひとつで女を惹きつけるに違いない。

四年もの間、共に眠った自分はある意味、損をしてはいないのかもしれない。

二人の視線がふと交わった。何も言わずとも、互いに心の奥を読み取っていた。

京介はゆっくりと歩を進め、舞の背後に立つ。そして、ふたりは並んで鏡の中の姿を見つめた。舞はすでに衣服を整えていた。滝のような黒髪はきちんとまとめられ、湯上がりとは思えぬほど、隙のないキャリアウーマンの姿を保っていた。

京介の脳裏に蘇るのは、新婚の夜の光景。まだか弱さを残した彼女が、男の体を前にして小さく震えていた。

新婚の夜、彼らは何も起こらなかった。そして半月後、仕事上のトラブルが起きたあの夜。舞は京介の胸に身を縮め、震える声で彼の名を呼んだ。京介は彼女をしっかりと抱きしめ、その晩、ふたりはようやく「本当の夫婦」になった。

彼らの夫婦の営みは、本当に数えるほどしかなかった。

家では舞は尊い奥様。栄光グループでは権力を握る社長。どこにいても彼女は完璧で、冷たく、隙を見せない女だった。

たとえベッドの上でさえ——京介ははっきりと言い切れる。舞は一度たりとも心を解き放ち、快楽に身を委ねたことはなかった。

やがて時の流れとともに、京介の胸には虚無だけが静かに広がっていった。

そんな彼が、からかうように舞へと歩み寄り、言葉を投げた。「別荘の水道と電気、止めたのはお前だろう?ただの親戚の娘にちょっと世話を焼いただけで、不機嫌になるなんてな」

舞は鏡の中で彼と目を合わせた——

京介の脳裏をよぎったのは、冷たい算段だった。この数日、舞は排卵期のはずだった。

彼はそっと手を伸ばし、舞の耳たぶを撫でながら、顔を近づけて低く囁いた。「誕生日だから?それとも……欲しいんだろう??奥様、まだ二十六だってのに、随分と強いじゃないか」

口にする言葉は下品だったが、舞にはわかっていた。京介が何を望んでいるのかを。

彼は子供を欲しがっている。

周防祖父は今も栄光グループの株を10%握っている。京介は子供を手に入れ、その存在を交渉の切り札にしようと目論んでいた。

しかし、京介は知らなかった。彼らには子供ができる可能性は低いのだ。あの事件の時、舞が彼を突き飛ばして外へ出たその直後、何者かに腹を強く蹴られた。それ以来、彼女の妊娠の可能性は限りなく低くなっていた。

舞はそっと目を閉じ、胸の奥に広がる悲しみを押し隠した。

だが、京介は珍しくその気になっていた。

彼は舞の身体をあっさりと抱き上げ、主寝室の柔らかな大きなベッドへと横たえた。そのまま、彼の身体が覆いかぶさってくる。

舞はどうして承諾するだろうか?

舞は京介の胸を押さえ、黒い髪が白い枕の横に半分広がり、浴衣が少し緩んでいた。「京介!」

けれど京介は舞の顔を見据え、魔法に囚われたように顔を寄せてきた。触れ合った瞬間、その体は今にも溢れ出す衝動に飲み込まれようとしていた。

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
30 Chapters
บทที่ 1 นางเอกและนางร้าย
*** คุณเคยคิดไหมว่าวันหนึ่งถ้าตายตัวเองจะไปไหน คงไม่มีใครคิดถึงเรื่องนั้นเพราะทุกคนต่างอยากมีชีวิตอยู่ต่อไปนานแสนนาน เช่นเดียวกันเธอก็คิดแบบนั้น แต่เมื่อวันหนึ่งต้องถึงวันเปลี่ยนแปลงเธอก็ต้องยอมรับมันให้ได้***กองถ่ายละคร พิษรักร้ายบรรยากาศภายในห้องใหญ่ดูตึงเครียดเมื่อร่างบางของคนที่ดูเย่อหยิ่งเดินเข้ามา เสียงหัวเราะและเสียงทีวีที่ดังค่อย ๆ ลดความดังลงเมื่อเห็นดวงตาของเธอเปล่งประกายไปด้วยความโกรธและความเจ็บปวด วนิดาภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายแม้เธอจะมาทีหลังโดยการจับคู่ของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย แต่ยังไงตอนนี้เธอก็คือเมียที่ถูกต้อง ส่วนผู้หญิงอีกคนที่ยืนทำตัวสั่นอยู่ตรงนั้นคือผู้หญิงที่สามีเธอรัก เมื่อหญิงสาวคนนั้นมองมาที่เธอ แววตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวของคนที่เป็นเมียเก็บไม่ได้ทำให้เธอสงสารเลยสักนิด วนิดาก้าวเท้าเข้าไปใกล้พลอยด้วยท่าทางคุกคามอย่างเห็นได้ชัด “ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่!?” น้ำเสียงของวนิดามีความโกรธแสดงออกมาอย่างชัดเจน ขณะที่สองมือกำเข้าหากันแน่นเตรียมพร้อมสำหรับการกระทำที่รุนแรง“คะ...คุณนิดาอย่าเข้าใจผิดนะคะ คือพี่เอกไม่สบายแล้ว...” พลอยพยายามที่จะอธิบายความบริสุทธิ์ใจของตัว
last updateLast Updated : 2025-04-01
Read more
บทที่ 2 จุดพลิกผันของชีวิต
HIT Bar“น้องรินรู้เรื่องที่ค่ายหนังใหญ่จากเกาหลีจะมาลงทุนทำหนังที่ไทยหรือเปล่า?” ฝันมองข้อความที่ทางต้นสังกัดใหญ่ตัวเองส่งมาก่อนจะถามหญิงสาวที่นั่งดื่มอยู่ข้าง ๆ“ไม่ค่ะ รินเพิ่งได้ยินจากพี่ฝันเลย” รินตอบพร้อมกับยิ้มอ่อนให้ ความจริงเธอสังกัดที่เธออยู่มันก็แค่บริษัทขนาดเล็ก ที่เพิ่งเปิดตัวได้ไม่นาน มีดีหน่อยคือได้เธอมาเป็นดาราในสังกัด“พี่ว่าน้องรินควรไปนะ บทเหมาะกับน้องรินมาก...เอางี้เดี๋ยวพี่ส่งบทตัวละครหลักให้แต่อย่าไปบอกใครนะว่าเป็นพี่ที่บอก” “ได้เลยค่ะ พี่ฝันก็รู้รินไม่ใช่พวกปากสว่าง”“นั่นสิ ถ้ารินเป็นคนแบบนั้น พี่คงไม่คบด้วยนานขนาดนี้” ฝันยิ้มอย่างอ่อนโยน นอกจากซอลแล้วก็มีรินนี่แหละที่เธอรู้สึกเอ็นดูและคบหาด้วยในวงการ แต่ถึงแบบนั้นทั้งคู่ก็ไม่ได้สนิทกันแม้แต่นิดเดียว อาจจะเพราะด้วยทั้งคู่มีนิสัยที่ต่างกันอย่างสุดขั้วเหมือนสีขาวกับสีดำหรือกลางวันกับกลางคืนเลยก็ว่าได้ครืด~ ครืด~ “พี่ฝันเดี๋ยวรินขอรับสายก่อนนะคะ” รินเห็นชื่อของเพื่อนสนิทบนหน้าจอโทรศัพท์ก็ได้แต่ถอนหายใจยาว วันนี้หลังจากแยกกันเป็นครั้งที่ 3 แล้วนะที่ยัยเพื่อนคนนี้โทรหาเธอ“ว่าไง แกมีอะไรกับฉันอีก?” (ยัยรินยังไม่
last updateLast Updated : 2025-04-01
Read more
ตอนที่ 3 ความทรงจำใครอีกคน
ห้องผู้ป่วย SS-5092 (นางสาวศิรินันท์ วัลพิทักษ์วงศ์ษา)“อาต้องขอบคุณหลานมากนะที่หาหมอเก่ง ๆ มาช่วยน้อง”อัฐหรืออัฐธา วัลพิทักษ์วงศ์ษา ประธานบริษัทผลิตอุปกรณ์เครื่องใช้ไฟฟ้าพูดพร้อมกับมองลูกสาวที่นอนอยู่บนเตียงด้วยความห่วงใย แต่เขาไม่รู้เลยว่าเสียงพูดของตัวเองทำให้ร่างบางของคนที่กำลังนอนหลับอยู่ขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างรำคาญใจ[ใครมาพูดอะไรตรงนี้เนี่ย รำคาญคนจะนอน]“ไม่เป็นไรครับคุณอา มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้วที่ต้องหาหมอเก่งมาช่วยผู้ป่วย”[หมอเหรอ...อะไร หมอผีอีกหรือเปล่า อย่าบอกนะว่ายายพาหมอผีมาที่บ้านอีกแล้ว ยายนะยาย...แต่ว่าทำไมเธอถึงไม่มีเสียงพูดออกมาเลยล่ะ แล้วทำไมตาของเธอถึงได้พร่ามัวแบบนี้]“แค่ก ๆ น้ำ ขอ...น้ำหน่อย” เสียงแหบแห้งของคนที่อยู่บนเตียงทำให้ชายต่างวัยสองคนที่คุยกันอยู่หันไปมอง“คุณอาอย่าเพิ่งครับ น้องยังดื่มตอนนี้ยังไม่ได้” ชายหนุ่มที่ความรู้ทางการแพทย์มาบ้างรีบห้าม ก่อนจะกดกริ่งเรียกหมอกับพยาบาลเมื่อเห็นว่าคนไข้ฟื้นขึ้นมา“ซอลเป็นยังไงบ้าง มันเกิดอะไรขึ้นเล่าให้พ่อฟังสิลูก?”คนที่ถูกเรียกก็ลืมตาขึ้นมองช้า ๆ ตอนนี้ตาของเธอพร่ามัวไปหมดจนไม่เห็นใคร ราวกับว่าไม่ได้ใช้สา
last updateLast Updated : 2025-04-01
Read more
บทที่ 4 เธอคือซอล!!
“คุณพยาบาลฉันอยากเข้าห้องน้ำ ช่วยพยุงหน่อยได้หรือเปล่าคะ?”“ได้ค่ะ”พยาบาลสาวรีบเข้าไปพยุงตัวหญิงสาวลงจากเตียง เธอแอบเผลอมองหน้าคนไข้อย่างไม่รู้ตัว และอดที่จะคิดไม่ได้ว่าผู้หญิงคนนี้สวยมาก สวยแบบที่ผู้หญิงด้วยกันเองแบบเธออดอิจฉาไม่ได้ แล้วไหนจะผมสีดำสนิทริมฝีปากสีชมพูอ่อน แม้ว่าตอนนี้ตาของเธอจะถูกผ้าพันไว้ก็ไม่ทำให้ความสวยลดน้อยลงเลยสักนิด[ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงได้เป็นนางเอกดัง อิจฉาจริง ๆ เลยเกิดใหม่ฉันจะได้แบบนี้ไหม?]“คุณพยาบาล...คุณพยาบาลคะ”“คะ...มีอะไรหรือเปล่าคะ?” พยาบาลสาวรีบเรียกสติของตัวเองกลับคืนมา“ถึงแล้วค่ะ เดี๋ยวฉันเข้าไปข้างในเองก็ได้”“อ่อ...มันจะดีเหรอคะ ตอนนี้สายตาของคุณซอลยังไม่ค่อยดีให้ฉันพาเข้าไปดีกว่านะคะ” พยาบาลสาวพูดด้วยความเป็นห่วง“ไม่เป็นไรค่ะ”คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างหงุดหงิด เพราะมีคนเรียกเธอว่าซอลอีกแล้ว คนพวกนี้รู้จักแต่แม่นางเอกดังหรือไงเธอก็นางร้ายชื่อดังเหมือนกันนะแต่รินก็เลือกที่จะไม่สนใจแล้วใช้สายตาที่เลือนรางมองผ่านผ้าบางที่ถูกพันไว้รอบดวงตาแล้วค่อย ๆ ก้าวเท้าเดินเข้าไปในห้องน้ำ“กรี๊ดดดดดด!!!”ภาพเลือนรางของคนที่สะท้อนอยู่อีกฝั่งของกระจกทำให้ห
last updateLast Updated : 2025-04-01
Read more
บทที่ 5 ตาย!
4 วันต่อมา“ซอลจำพ่อได้หรือยังลูก?”คนที่มีเพียงวิญญาณในร่างของซอลได้แต่ถอนหายใจ จะจำได้ยังไงแค่หน้าตาของคนที่เป็นพ่อหญิงสาวเจ้าของร่าง[จะจำได้ยังไงล่ะ ฉันไม่ใช่ลูกสาวของคุณลุง]“เอ่อคือ...ฉันจำได้แค่ว่าตัวเองถูกทำร้าย จริงสิคุณลุง…ไม่สิคุณพ่อหรือว่าพอจะรู้ข่าวนางร้ายชื่อรินขับรถตกสะพานบ้างหรือเปล่าคะ?”รินได้แต่หลอกถามเรื่องตัวเองจากพ่อของซอล เธอได้แต่เพียงหวังว่ามันจะเหมือนบทละครที่เคยเล่น พอเกิดอุบัติเหตุระหว่างตัวเอกทั้งสองฝ่ายแล้วจะสลับร่างกัน“พ่อก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เมื่อสองวันก่อนมีนักข่าวไปดักรอที่หน้าบ้านถามถึงเรื่องอาการป่วยของลูก” อัฐบอกลูกสาวกับเหตุการณ์ที่เจอมา“คือระ…คือซอลขอยืมโทรศัพท์ของคุณพ่อได้หรือเปล่าคะ?”“แต่หมอห้ามลูกใช้สายตานะ” คนเป็นพ่อรีบบอกอย่างเป็นห่วงนั่นเลยทำหญิงสาวที่นั่งอยู่บนเตียงได้แต่ถอนหายใจยาว“ถ้างั้นช่วยเปิดข่าวของดาราที่ชื่อริน รินดาให้ฟังหน่อยได้หรือเปล่าคะ?”ถึงจะสงสัยว่าทำไมลูกสาวถึงได้สนใจข่าวผู้หญิงคนนี้นักแต่อัฐก็เลือกที่จะไม่ถามแล้วกดเข้าแอปพลิเคชันสีแดงก่อนจะพิมพ์ตามที่ลูกสาวบอก‘เป็นที่น่าสะเทือนใจของวงการบันเทิงเป็นอย่างมากเมื่อรินหรื
last updateLast Updated : 2025-04-01
Read more
บทที่ 6 ทำไมต้องเป็นเธอ
รินยืนมองร่างของซอลที่ไม่เห็นชัดนักผ่านกระจกห้องน้ำบานใหญ่เกือบสิบนาทีได้ และถอนหายใจนับครั้งไม่ถ้วน“ถึงฉันจะอยากมีชีวิตรอด แต่ทำไมต้องเป็นร่างของเธอด้วยซอล”ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะเริ่มคุ้นชินกับร่างและชื่อของซอลที่ถูกเรียกไปแล้ว เพราะนี่ก็ผ่านมาเกือบเดือนที่เธออยู่โรงพยาบาลแห่งนี้ ที่เธอต้องอยู่นานหน่อยเพราะแผลจากการที่ออกจากโรงพยาบาลโดยไม่ได้รับอนุญาตจากหมอต้องรอดูอาการเพราะแผลเปิดกว้างและเกิดการติดเชื้อ แต่แปลกที่เธอที่อยู่ในร่างรินมาเกือบเดือนนอกจากพ่อกับผู้จัดการซอลและผู้ชายคนนั้นแล้วก็ไม่มีใครมาเยี่ยมเลยแม้แต่คนเดียว จนกระทั่งวันหนึ่ง คนที่มาเยี่ยมเธอคือน่านน้ำ ทำให้เธอแปลกใจอยู่ไม่น้อย ซอลไม่สนิทกับเพื่อนเธอขนาดนั้น ถึงแม้ว่าจะร่วมงานกันอยู่บ่อยครั้งวันนั้นน่านน้ำแค่มาส่งของเยี่ยมไข้และบอกว่ายายของริน ซึ่งก็คือยายของเธอได้ย้ายไปอยู่กับญาติที่ต่างจังหวัดแล้ว ตอนนั้นเธอทั้งเสียใจและดีใจ เสียใจที่จะไม่ได้กอดยายอีกและดีใจที่อย่างน้อยมีคนดูแลยายแทนตัวเอง“จนกว่าเธอจะกลับมาทวงร่างคืน ฉันจะดูแลร่างของเธอเป็นอย่างดีเพื่อขอบคุณที่อย่างน้อยทำให้ฉันได้มีชีวิตอยู่ต่อ” รินได้แต่สัญญากับร่าง
last updateLast Updated : 2025-04-03
Read more
บทที่ 7 ครอบครัวเหรอ
คฤหาสน์ตระกูลวัลพิทักษ์วงศ์ษา“ถึงแล้วลงไปสิ” รอยส์บอกคนที่กำลังนั่งอ้าปากค้างมองบ้านของตัวเอง ไม่ยอมลงไปสักที“นี่มันบ้านหรือพระราชวัง จะใหญ่ไปไหน”ซอลมองบ้านหลังใหญ่ตรงหน้าอย่างอึ้ง ๆ ที่นี่เหมือนบ้านในละครที่เธอเคยเล่นเลย มิน่าล่ะคนต่างตั้งฉายาให้เจ้าของร่างนี้นางฟ้าหรือไม่ก็เจ้าหญิง ที่แท้ก็เป็นลูกมหาเศรษฐีเกิดมาบนกองเงินกองทองนี่เอง“เธอไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับที่นี่บ้างเลยเหรอ?”รอยส์ถามอย่างอดสงสัยไม่ได้ แต่ตามที่เขาให้หมอเก่งสุดในโรงพยาบาลตรวจโดยละเอียดแล้ว ผลการเอกซเรย์ทุกอย่างปกติดีนี่ มันแปลกมากนะที่เรื่องของตัวเองจำไม่ได้ แต่เรื่องของคนอื่นกลับจำได้หมด“ไม่! สมองฉันคงกระทบกระเทือนมั้ง ขนาดตายังเกือบมองไม่เห็นเลย” คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย เพราะเธอไม่ค่อยถูกชะตากับเจ้าของร่างคนเก่ามันก็เลยไม่แปลกหรอกที่เธอไม่เคยรู้เรื่องของร่างนี้นอกจากชื่อและต้องทำงานเข้าฉากกันวันไหนบ้าง เธอเลยเลือกที่จะโกหกแต่ก็คิดอยู่แล้วว่าเขาคงไม่เชื่อหรอก“ช่างเถอะฉันแค่สงสัยน่ะว่าเธอเปลี่ยนไปเหมือนคนละคนเลย”[ก็คนละคนไงล่ะ]“ก็ไม่รู้สิ คุณก็ให้หมอที่โรงพยาบาลตัวเองตรวจฉันอีกทีดีไหม?” ซอลทำหน้าตาก
last updateLast Updated : 2025-04-03
Read more
บทที่ 8 ชีวิตนางเอก
“เฮ้อ~ รอดตายไปอีกหนึ่งวัน” หลังจากที่ซอลกินข้าวเสร็จเธอก็เดินกลับขึ้นมาที่ห้องนอนเล็กอีกครั้ง ก่อนจะเริ่มเดินดูนั่นดูนี่และไปเจอเข้ากับสมุดไดอารี่สีขาวเล่มหนา เธอหยิบมันเดินมาก่อนจะโน้มตัวลงนอนแล้วค่อยเปิดอ่านทีละหน้า“ไหนขอดูสิว่ามีอะไรพอที่จะให้ฉันรู้เรื่องเกี่ยวกับเธอเพิ่มมากขึ้นหรือเปล่า”8 เมษายน 2557แม่คะทำไมแม่ถึงมาจากซอลไป ซอลไม่อยากอยู่กับคนพวกนี้เลย พวกเขาไม่เคยคิดว่าซอลเป็นคนในครอบครัวเลยสักครั้งดูเหมือนว่าแม่ของซอลจะเสียไปแล้วก่อนที่พ่อจะแต่งงานใหม่กับแม่เลี้ยงสินะ6 มี.ค. 2558แม่คะวันนี้หนูได้ทาบทามเป็นนักแสดงจากแมวมองด้วย แต่ว่าดูเหมือนคุณน้าริสาจะไม่พอใจเลย แบบนี้หนูยังจะได้เป็นนักแสดงหรือเปล่าคะสายตาของรินในร่างซอลอ่านบันทึกไปทีละหน้าดูเหมือนว่าชีวิตนางเอกสาวที่เธอเคยรู้จักผ่านการแสดงและหน้าสื่อจะไม่ใช่แบบที่เห็นเลยสินะ4 พ.ค. 2559วันนี้หนูมีเพื่อนมาคุยด้วยนะคะแม่ เธอเข้ามาทักบอกว่าดูโฆษณาที่หนูเป็นพรีเซนเตอร์อยู่ด้วย แต่ว่าพอเธอไปคุยกับคุณพิ้งค์ก็ไม่กลับมาคุยกับหนูอีก หนูจะมีเพื่อนหรือเปล่าคะ?ยิ่งอ่านเนื้อหาในนี้มันยิ่งทำให้เธอจมดิ่ง แต่เท่าที่อ่านมาแล้วจับใจคว
last updateLast Updated : 2025-04-03
Read more
บทที่ 9 ปะทะ
ปัง!เสียงทุบโต๊ะดังขึ้นอย่างแรงหลังจากที่ซอลพูดจบ นอกจากจะมีคนโกรธอย่างพิ้งค์กับแม่เลี้ยง สีหน้าของพ่อกับคนใช้ที่ดูเหมือนจะไม่เชื่อหูของตัวเองก็ทำเอาเธออดขำไม่ได้จริง ๆ“ซอลพูดอะไรนะลูก?”อัฐที่ไม่อยากให้ลูกสาวมีปัญหารีบปราม ถึงเขาจะเป็นพ่อและเจ้าของบ้านหลังนี้แต่เขาก็ไม่ได้อยู่ที่บ้านตลอดเวลา และนั่นก็เป็นเหตุผลให้ลูกสาวถูกกดขี่ข่มเหง เขารู้ดีแต่พอถามเพราะอยากจัดการให้เรียบร้อย ลูกสาวก็มักจะปฏิเสธบอกว่าไม่มีอะไร“ซอลพูดผิดเหรอคะพ่อ? ก็เธอเป็นแค่ผู้อาศัยไม่ใช่สายเลือดเดียวกับซอลสักหน่อย จะมารู้ใจกันเหมือนสายเลือดเดียวกันได้ยังไง”เป็นอีกครั้งที่คำพูดของซอลทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างอึ้ง ซึ่งต่างจากคนที่พูดกลับทำท่าทางไม่สนใจอะไรเลยสักนิด ยังคงกินอาหารตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อย“คุณคะ ฉันมีเรื่องจะพูดด้วย ช่วยไปที่ห้องทำงานกับฉันที” ริสารีบเรียกสามีของตัวเองเพราะตอนนี้เธอรู้สึกโกรธมาก“แต่เรากินข้าวกันอยู่นะ” อัฐพูดโต้กลับไป“นั่นสิคะแม่เลี้ยง ยังกินข้าวกันอยู่เลยจะรีบคุยอะไรขนาดนั้น”“แต่ฉันอยากคุยตอนนี้!!”“เหอะ! งั้นซอลว่าพ่อไปเถอะค่ะ ดูท่าทางแม่...เลี้ยง! คงจะมีเรื่องร้อนรนใจมากจริง
last updateLast Updated : 2025-04-03
Read more
บทที่ 10 คนที่เกลียด
“เฮ้อ~ อยู่ที่นี่มาสองวันนอกจากทะเลาะกับคนที่บ้านหลังนี้แล้วไม่มีอะไรสนุกให้ทำเลยหรือไง” เสียงบ่นพึมพำของคนที่กำลังนอนอยู่เปลไกวกับสมุดไดอารี่ 1 เล่มดังขึ้น “จริงสิ! หาคอนแท็กต์ผู้จัดการซอลหน่อยแล้วกัน ได้คุยครั้งสุดท้ายก็ตั้งแต่อยู่โรงพยาบาล”เพราะพ่อของซอลบอกทางต้นสังกัดไว้ว่าเธอป่วยหนักสภาพร่างกายและจิตใจยังไม่คงที่งดคุยกับคนนอก งดรับงาน งดให้สัมภาษณ์แล้วขู่อะไรไปเธอก็ไม่รู้ เลยทำให้ไม่มีใครกล้าโทรหรือแม้กระทั่งนักข่าวโผล่มา เธอค้นหาเบอร์โทรศัพท์ของผู้จัดการหน้าแอคเคาท์ไอจีของซอลที่เปิดไว้และก็เจอจริง ๆ067444-×××× DeeDyพอได้สิ่งที่ต้องการมาเธอก็รีบหยิบโทรศัพท์ของชายหนุ่มที่ให้ไว้คราวก่อนออกมากดโทร ไม่นานปลายสายก็รับ(สวัสดีค่ะดีดี้บริษัทดาวิ้งพูดค่ะ)“ซอลพูดนะคะ”(กรี๊ดดดด น้องซอลคนดีของพี่ พี่คิดถึงหนูเหลือเกิน)เสียงกรี๊ดอย่างดีใจจากปลายสายทำให้ซอลต้องรีบยกโทรศัพท์ออกจากหูตัวเอง ขืนเอาแนบหูมีหวังแก้วหูระเบิดพอดี“ใจเย็นพี่”(พี่ขอโทษจ๊ะ น้องซอลมีอะไรหรือเปล่าหายดีหรือยัง)“หายแล้วค่ะ พี่ดีดี้งานของซอลพวกถ่ายละครหรือโฆษณาที่เคยรับไว้ตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ?”(อ่อ เรื่องละครไม่มีปั
last updateLast Updated : 2025-04-03
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status