บทที่สามสิบห้า

"หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้วหลี่ซูเหยียนตอนนี้วันนี้น้องคือภรรยาของพี่แล้วพี่ไม่ได้คิดจะให้เศษจงเศษใจอะไรพี่ไม่รู้จัก เพราะพี่ให้เหยียนเอ๋อร์หมดทั้งตัวกับหัวใจของพี่ทั้งหมดแล้วห้ามบอกพี่ให้เลิกรักน้องนะซึ่งมันจะไม่มีวันเป็นเช่นนั้น น้องทำงานหนักตลอดสามเดือนกว่ามานี้จนวงดนตรีในโรงน้ำชาหรือแม้แต่ตอนนี้บ้านสวนคาเฟ่นี้ก็มีรายได้จากพืชผักผลไม้ จะบอกว่าน้องไม่มีค่าได้เยี่ยงไรถึงแม้น้องจะไม่ทำอะไรเลยก็มีค่าในสายตาของพี่ ใช่อยู่เมื่อก่อนน้องชอบวิ่งตามไล่พี่จนน่ารำคาญแต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว พี่รักน้องหมดหัวใจของพี่แล้วนะเหยียนเอ๋อร์ แล้วน้องคือฮูหยินแม่ทัพลู่เทียนหรงคนเดียวเท่านั้นเราจะไม่คุยกันถึงเรื่องนี้อีกพี่ไม่ยอมถ้าพ่อบ้านส่งข่าวเรื่องฤกษ์มาพี่จะแต่งเลย เอาล่ะขึ้นไปด้านบนได้แล้วปานนี้แม่ทัพหลี่คงจะใกล้กลับมาแล้วมีอะไรน้องยังอยากได้อีกไหมพี่จะได้ให้คนของพี่ไปเก็บมาเพิ่มให้น้อง"   อีกชายหนุ่มถามนางอย่างใส่ใจ

หลี่ซูเหยียนหมดคำจะพูด จะพูดอะไรเขาก็ไม่สนใจจะฟังต้องหาทางเลี่ยงเข้าหานางได้ตลอดด่าไปเขาก็ไม่สนใจนางขี้เกียจจะพูดให้เหนื่อยเปล่า  รอท่านพ่อกลับมาก่อนดีกว่านางจะบอกท่านไม่รับการหมั้นในครั้งนี้

"เหยียนเอ๋อร์พี่ใหญ่กลับมาแล้วได้ไก่มาหลายสิบตัวกลับลงเขากันดีกว่าน้องจะทำไก่ใต้น้ำอร่อยๆให้พี่ทานมื้อค่ำนี้"

"ขอบคุณเจ้าค่ะพี่ใหญ่ปะพวกเรากลับกันเถอะข้าจะได้สอนวิธีทำไก่ให้พ่อครัวจะได้ทานกันให้อร่อยค่ำนี้"

นางคุยกับพี่ชายมีคนน่ามึนยืนขนาบข้างไม่ยอมไปไหนเลย

เสียงพูดคุยเสียงหัวเราะตามหลังกันลงเขาทุกคนนั้นต่างก็คาดหวังรอคอยกับเมนูของคุณหนูเล็กในค่ำนี้ส่วนแม่ทัพลู่นั้นคิดจะส่งจดหมายหาองค์รัชทายาทเพื่อให้พระองค์กราบทูลขอฮ่องเต้ออกราชโองการสวรรค์สมรสราชทานกับหลี่ซูเหยียน เขาเริ่มรู้สึกว่าภรรยาตัวน้อยในตอนนี้กำลังหาทางสลัดเขาออกห่างการแต่งงานในครั้งนี้ต้องเอาแบบไม่มีทางขัดได้ หรือยกเลิกงานแต่งได้เลยพอลงมาถึงบ้านสวนของหลี่ซูเหยียน แม่ทัพลู่จึงบอกนางว่าจะเข้าไปทำธุระด่วนจะแล้วรีบกลับมาหลี่ซูเหยียนดีใจมากพอได้ยินว่าชายหนุ่มติดธุระด่วน  

 "แม่ทัพหลี่ข้าจะเข้าเมืองไปทำธุระด่วนเดี๋ยวจะรีบกลับมาทานมื้อค่ำด้วยท่านรอดวนเหล้ากับข้าอีกเลยคืนนี้เหยียนเอ๋อร์พี่ไปก่อนนะเสร็จธุระแล้วจะรีบกลับมาคืนนี้แหละ"    นางพยักหน้าให้ชายหนุ่มแต่ไม่ตอบเขานางกำลังสนใจบอกเมนูอาหารให้พ่อครัวพอดี

แม่ทัพลู่นั้นรู้ดีว่านางไม่มีความมั่นใจในตัวของเขาพรุ่งนี้เจ้าจะต้องรู้ว่าพี่นั้นต้องการแต่งให้เจ้าเพียงคนเดียวเหยียนเอ๋อร์  

 "ข้าไปก่อนนะ"   เขาบอกแม่ทัพหลี่แล้วบอกภรรยาตัวน้อยก่อนจะรีบไปรีบกลับมาทานข้าวมื้อค่ำกับนาง

การเดินทางโดยม้านั้นเร็วกว่าเขาจะรีบไปเข้าเฝ้าเพื่อของสมรสราชทานกับฮูหยินน้อยหลังจากแม่ทัพลู่ขี้ม้าออกไปแล้ว หลี่ซูเหยียนนั้นหัวเราะด้วยความดีใจ  

 "ขอให้ไปนานๆกลับมาไม่ทันมื้อค่ำนะเจ้าคะ"  นางแกล้งตะโกนตามหลังชายหนุ่มแล้วหัวเราะคิกคักตามหลังชายหนุ่มอย่างอารมณ์ดี

แม่ทัพลู่เดินทางด้วยม้าครึ่งชั่วยามก็มาถึงตำหนักขององค์รัชทายาทเขาบอกขันทีว่ามีเรื่องด่วนขอเข้าเฝ้าองค์รัชทายาท

ขันทีรีบไปเข้าเฝ้าองค์รัชทายาทในห้องทรงงานหลังจากส่งท่านแม่ทัพลู่เทียนหรงไปห้องโถงใหญ่รับแขกของตำหนัก  

 "องค์รัชทายาทพะย่ะค่ะท่านแม่ทัพลู่เทียนหรงขอเข้าเฝ้าบอกว่ามีเรื่องด่วนพะย่ะค่ะ"

"อืมเรื่องด่วนงั้นหรือตอนนี้แม่ทัพลู่อยู่ไหนล่ะ"

"ห้องโถงรับแขกพะย่ะค่ะ"  ขันทีตอบ

"อืมข้าจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ"   เมื่อคืนเข้ามาส่งมอบหลักฐานแล้ารีบกลับไปบอกจะไปหาหลี่ซูเหยียนไม่ใช่หรือมีเรื่องด่วนอะไรอีกยังไม่ทันข้ามวันเลยองค์รัชทายาทคิดในใจแต่ก็เดินออกจากห้องทรงงานไปหาแม่ทัพคู่ใจ

พอเดินมาถึงพระองค์ก็ตัดถามแม่ทัพลู่ทันทีท่าน

"แม่ทัพลู่มีเรื่องด่วนอันใดหรือจึงรีบมาเฝ้าเรายามนี้" พระองค์ถามด้วยความอยากรู้

"ถวายพระพรพะย่ะค่ะองค์รัชทายาทคือกระหม่อมมีเรื่องให้พระองค์ช่วยจริงๆจึงเดินทางมาเฝ้าพระองค์ในตอนนี้ คือกระหม่อมอยากให้พระองค์ไปขอพระราชทานสมรสจากฮ้องเต้ให้กระหม่อมกับหลี่ซูเหยียนวันแล้วไปประกาศให้นางกับพี่ชายที่บ้านสานคาเฟ่ของนางนอกเมืองหลวง ตอนนี้นางไม่ได้อยู่จวนใหญ่ของบิดานางในเมืองหลวงพะย่ะค่ะ"

"อืมท่านมาขอรางวัลด่วนจากเราเรื่องสมรสพระราชทานกับคุณหนูหลี่ซูเหยียนต้องได้พรุ่งนี้ด้วยใช่หรือไม่ ทำไมถึงรีบขนาดนั้นล่ะมีเรื่องด่วนอะไรมากหรือเปล่าแม่ทัพลู่ เมื่อก่อนท่านไม่เห็นจะสนใจเรื่องของนางเลยไม่ใช่หรือมีอะไรที่เราพลาดไปไม่รู้อีกหรือเปล่านะกับเรื่องของท่านแม่ทัพลู่เทียนหรง"

"นางยังไม่มั่นใจในตัวของกระหม่อมพะย่ะค่ะแล้วตอนนี้นางหาเรื่องยกเลิกงานแต่งตลอดเวลาทั้งที่เรื่องของนางกับกระหม่อมนั้นเลยเถิดไปไกลมากแล้วมีทางเดียวคือขอสมรสราชทานจากฝ่าบาท แต่งงานแล้วไม่อาจจะอย่าขาดจากกันได้แล้วนางยังไม่สามารถขัดราชโองการสวรรค์ได้เรื่องแต่งงานพะย่ะค่ะ"

"ฮ้าๆท่านแม่ทัพลู่อย่าบอกนะว่านางตัดใจจากท่านได้แล้วจริงๆเหมือนเมื่อสามเดือนก่อนกลางโรงน้ำชานั้นหรือเปล่า"

"พะย่ะค่ะนางประกาศนั้นคือเรื่องจริงนางต่างจากเมื่อก่อนมากพรุ่งนี้พระองค์เสด็จไปบ้านสวนคาเฟ่พร้อมกับขบวนขันที แล้วพระองค์จะตกใจกับสิ่งที่นางทำกับท่านแม่ทัพหลี่ซูหยางแล้วจะเปิดให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวพักผ่อนแบบใหม่มีบ้านให้เช่านอน มีครื่องดื่มหลากหลายอย่างอาหารเลิศรสผลไม้ให้ทานได้ไม่อั้น แต่คิดเป็นค่าหัวต่อคนจะเปิดอีกสองเดือนจะถึงนี้พะย่ะค่ะ กระหม่อมพึ่งจะกลับมาจากบ้านสวนของนางเพื่อมาขอให้พระองค์ช่วยสมรสราชทานในวันพรุ่งนี้กระหม่อมขอรางวัลจากพระองค์วันนี้เลยพะย่ะค่ะ"  แม่ทัพลู่เทียนหรงบอกความต้องการของตนเอง

"อืมได้สิข้าจะเข้าวังไปขอเสด็จพ่อให้กับความดีของเจ้าคอยช่วยเหลือเรามาโดยตลอด ในที่สุดท่านก็มีหัวใจรักคุณหนูหลี่ซูเหยียนจริงๆสินะไม่ใช่คู่หมั้นในวัยเด็กอีกต่อไปแล้ว ถึงขั้นแม่ทัพลู่มาขอให้ออกพระราชาทานสมรสนี้คงไม่ธรรมดาเสียแล้วสินะ" องค์รัชทายาทตัดกับแม่ทัพลู่ด้วยด้วยรอยยิ้มนี้มันคนคลั่งรักชัดๆเลย