ตอนพิเศษ 1 ฮันนีมูนกับฟาหยาง nc18+

สามสัปดาห์หลังจากแต่งงาน แม้ห่าวอู๋จะพูดอยู่ทุกวันว่าให้ทั้งคู่คิดประเทศที่จะไปฮันนีมูนกันเสียทีแต่เยว่ซินก็คิดไม่ออก หญิงสาวบอกเลื่อนทริปมาตลอดจนถึงวันนี้ที่ห่าวอู๋เดินทางมาที่คฤหาสน์ตระกูลหยางด้วยตัวเอง

'เตี่ยจองที่พักบนเกาะไว้ให้แล้ว เรื่องงานที่บริษัทเตี่ยจะจัดการทุกอย่างเอง อาเยว่ซินเตรียมตัวไปฮันนีมูนกับอาหยางได้เลย' นั่นคือประโยคที่ได้ฟังจากห่าวอู๋ก่อนที่วันต่อมาในตอนเช้ามืดก็โดนสามีตัวเองอุ้มขึ้นรถตั้งแต่ยังไม่ตื่นดี เยว่ซินนึกสงสัยอยู่ตลอดว่าทำไมเวลาจะไปทริปต่างประเทศแล้วจะต้องไม่ได้เตรียมตัวเสียทุกครั้งกันนะ แต่ถึงจะอยากโวยวายทั้งประมุขคนก่อนและคนปัจจุบันของตระกูลหยางนี้สักเท่าไรก็คงทำไม่ได้ แน่นอนว่าเธอก็ไม่คิดเสี่ยงจะทำ

"คราวนี้อาโปก็มาหรือคะ" สิ่งที่ต่างไปจากทริปที่อิตาลีครั้งนั้นก็ดูเหมือนจะเป็นว่ามีลูกน้องมาด้วยกัน ฟาหยางขานรับในลำคอ

"ถือเป็นวันพักผ่อนให้พวกเขาด้วย" เยว่ซินพยักหน้าเห็นด้วย สมควรอย่างยิ่งเพราะลูกน้องฟาหยางแต่ละคนใช่ว่าจะมีงานน้อย ๆ เสียที่ไหน

"แต่ไม่ต้องห่วง พวกนั้นกับเราอยู่คนละที่พัก ไม่มีใครกวนตอนเธออยู่กับเหล่ากงได้หรอก" คำพูดเจ้าเล่ห์มาพร้อมกับสายตาที่ไม่ได้ต่างกัน เยว่ซินหรี่ตาลงเล็กน้อย

"คิดจะทำอะไรแปลก ๆ อีกหรือเปล่าคะเนี่ย" คนได้ฟังหัวเราะตอบ ฟาหยางไม่ได้พูดอะไรจนถึงที่พัก เกาะส่วนตัวราคาหลายหลักซึ่งห่าวอู๋ให้เป็นของขวัญแต่งงานนั้นสวยสมกับเป็นเกาะที่นักธุรกิจหลายคนต้องการ เยว่ซินกวาดตามองพลางระบายยิ้มกว้าง แน่นอนว่าทะเลคือสถานที่ที่ต่อให้เห็นกี่ครั้งก็รู้สึกดีได้ทุกครั้ง ฝ่ายอาโปและลูกน้องก็เอาสัมภาระไปเก็บให้เจ้านายตัวเองเสร็จแล้วจึงเดินทางไปยังที่พักตัวเองซึ่งก็หรูหราและบรรยากาศดีไม่แพ้กัน อยากขอบคุณฟาหยางจริง ๆ ที่อนุมัติให้พวกเขาได้รับบารมีพักผ่อนด้วยในครั้งนี้

"คุณหยางไปเดินที่หาดกันไหมคะ"

"ร้อน เพิ่งจะเที่ยงแดดมันแรงนะอาซิน" เยว่ซินอมลมในปากครั้นได้ฟังคำตอบที่ไม่ตรงใจ เธอมองสามีที่กำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียงหลังใหญ่

"ให้เย็นกว่านี้แล้วอาฟาจะไปด้วย"

"งั้นซินไปคนเดียวก็ได้" คำตอบเร็วกว่าความคิดจนแทบไม่ได้ถี่ถ้วนเสียก่อน ฟาหยางพอได้ยินเช่นนั้นก็เงียบไปนั่นทำให้เยว่ซินรู้สึกตัวว่าพูดอะไรไม่เข้าท่าไปเสียแล้ว

"ขอโทษค่ะ คือซิน..." ร่างเล็กพูดทั้งพยายามจะหาข้ออ้างแต่กลับเห็นมือหนาแตะเบา ๆ ที่เตียงเป็นสัญญาณให้ไปนั่งข้าง ๆ กัน

"..." ไร้คำพูดใด ๆ จากสามีซึ่งเหมือนเขากำลังรอว่าเยว่ซินจะเอ่ยอะไรหรือไม่ แน่นอนว่าทริปฮันนีมูนคือการมาพักผ่อนของสามีภรรยา การที่เยว่ซินพูดเช่นนั้นดูจะไม่น่ารักไปเสียหน่อย

"ซินขอโทษ ซินงอแง" ริมฝีปากสวยเบะออกน้อย ๆ นิ้วชี้เขี่ยไปมาที่หลังมือตรงที่ประดับรอยสักน่าเกรงขามของสามีในขณะที่พูดไปด้วย

"ซินอยากไปกับเหล่ากง" ครั้นโดนแมวตัวน้อยอ้อนกันตรง ๆ มีหรือฟาหยางจะทำเหมือนว่ากำลังขุ่นเคืองต่อได้อีก มือหนาอีกข้างยกขึ้นดันท้ายทอยคนตัวเล็กให้รับจูบแผ่วเบา

"อาฟาตามใจเธอได้ทุกเรื่องทุกอย่างอยู่แล้ว แค่บางเรื่องก็ต้องห้ามกันบ้าง"

"อือ..."

"แดดมันแรง แล้วอาซินก็เพิ่งมาเหนื่อย ๆ ลองพักดูสักนิดแล้วเดี๋ยวก็ค่อยไป"

"เข้าใจแล้ว ซินขอโทษ" เยว่ซินพูดพลางขยับตัวซุกที่อกแกร่งของสามี ฟาหยางที่เห็นเช่นนั้นก็รวบเอวบางไว้ในอ้อมแขน จริง ๆ แล้วเขาก็ไม่ได้โกรธอะไรเลยเพียงแค่บางเรื่องมันก็ต้องมีห้ามปรามกันบ้าง กว่าจะกอดปลอบภรรยาตัวน้อยได้ก็ใช้เวลาไปพักใหญ่ ๆ คราวนี้เยว่ซินจึงปลีกตัวไปอาบน้ำ ดวงตากลมโตสำรวจดูเหมือนว่าห้องน้ำที่นี่จะใหญ่โตและหรูหราไม่แพ้ที่คฤหาสน์ตระกูลหยางเลย เดรสสีอ่อนตัวบางถูกหยิบขึ้นมาสวม ความยาวเหนือเข่าทำให้เดินได้สะดวกและคลายร้อนไปได้เยอะ ครั้นแต่งตัวเสร็จแล้วออกมาหาฟาหยางก็พบว่าเขากำลังเลื่อนไอแพดดูอะไรบางอย่างอยู่

"งานหรือคะ" ถามพลางเดินเข้าไปใกล้ คนตัวสูงที่ได้ยินเสียงภรรยาก็เงยหน้าขึ้นก่อนจะชะงักไปเล็กน้อย

"สวย" เอ่ยชมพร้อมกับรวบเอวบางมาไว้ใกล้ ๆ แต่ในขณะนั้นก็ต้องขมวดคิ้วเพราะเดรสที่คุณหนูเยว่ซินใส่นั้นบางจนเห็นไปถึงด้านใน

"อะไร ยังไม่ดึกเลยเธอจะใส่มายั่วเหล่ากงแล้วหรือไง"

"..."

"แต่ที่จริง ตอนเที่ยงๆแบบนี้ก็ไม่ติดนะ" ทั้งคำพูดและสายตาเจ้าเล่ห์ทำให้เยว่ซินอดที่จะตีไปที่ต้นแขนแกร่งไม่ได้ ฟาหยางหัวเราะเบา ๆ แล้วกดจูบที่ไหปลาร้าสวย

"กำลังจะสั่งมื้อเที่ยงขึ้นมา อาซินอยากทานอะไร" พอเป็นเรื่องของกินก็ตาลุกวาวขึ้นมา เยว่ซินรับไอแพดมาไว้ในมือแล้วเลื่อนดูเมนูที่อยู่ในนั้น หลัง ๆ เธอคิดว่ายามเห็นราคาที่แนบท้ายอยู่ด้านหลังซึ่งเป็นจำนวนที่ไม่ใช่น้อย ๆ แต่ก็เริ่มชินขึ้นเสียแล้ว แน่นอนว่าแต่ละมื้อกับฟาหยางตอนที่เธอได้ทานข้าวช่วงแรก ๆ กับเขาทำเอาใจหายใจคว่ำไปไม่น้อยขนาดเป็นฟาหยางที่ออกตัวจ่ายให้ทุกครั้งก็ตาม

"เอาอีกสิ" อย่างเช่นตอนนี้ก็ตาม แม้ว่าจะกดสั่งไปแล้วหลายอย่างแต่คนเป็นสามีก็ยังไม่พอใจ เสียงทุ้มเอ่ยสั่งให้เยว่ซินกดเพิ่มอีก

"คุณหยางเลือกบ้างสิคะ"

"เธอทานอะไรอาฟาก็ทานอันนั้น" สุดท้ายเยว่ซินก็ต้องกดเมนูเพิ่มเข้าไปอีก ระหว่างที่รออาหารมาส่ง คนตัวเล็กเดินออกไปนอกระเบียง รับลมเย็น ๆ จากทะเล เสร็จแล้วก็มานั่งดูสถานที่ที่อยากจะไปเพิ่มเติมในระหว่างทริปนี้กับฟาหยาง สักพักอาหารก็มาส่ง กว่าจะทานมื้อเที่ยงกันเสร็จและรอฟาหยางอาบน้ำแต่งตัวก็เล่นเอาผ่านเวลาไปถึงบ่ายจนจะเย็นเสียแล้ว

"เหล่ากงเล่นทะเลกับซินนะ" เมื่อรู้ว่าตอนนี้คงได้เวลาที่จะไม่โดนดุแล้ว เยว่ซินว่าพลางช้อนตากลมโตมองคนตัวสูง ฟาหยางยกยิ้มยามเห็นปฏิกิริยาราวกับเด็กเช่นนั้น

"ครับ" ว่าจบก็กดริมฝีปากลงจูบที่ปลายจมูกโด่งรั้น เขาพยายามห้ามใจไม่ให้ฟัดกระต่ายตัวน้อยเสียตอนนี้ทั้ง ๆ ที่ในใจมันเขี้ยวอยู่ไม่น้อย

"เย่!" หากใครมาเห็นประมุขตระกูลหยางตอนนี้ก็คงตกใจไม่น้อย อาโปที่เป็นลูกน้องคนสนิทยังเคยเห็นเจ้านายตัวเองเล่นน้ำในสระแค่ครั้งหรือสองครั้งเองตลอดการทำงานร่วมกันมาหลายปี หากแต่ตอนนี้ฟาหยางกลับลงเล่นในทะเล โชคดีที่เป็นเกาะส่วนตัวถึงได้ไม่มีแขกคนอื่นอยู่เลย

"ที่พื้นที่เราเหยียบอยู่จะมีไข่มุกหรือเปล่านะคะ" แม้ลงเล่นมาได้สักพักหากแต่ฟาหยางก็เพิ่งจะเปียกแค่ท่อนล่าง ดวงตาสีรัตติกาลจดจ้องภรรยาตัวเองไม่ละสายตาไปไหน ได้ยินเสียงหวานพูดจ้อและริมฝีปากระบายยิ้มกว้างก็อดที่จะยิ้มตามเสียไม่ได้ เขาตามใจภรรยาได้ทุกอย่าง เยว่ซินอยากขึ้นเรือไปดำน้ำตรงที่มีปลาและเป็นจุดให้ดำน้ำก็ตามใจ กว่าจะพอใจคนตัวเล็กก็เล่นเอาตกเย็นเสียแล้ว

"ซินลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้อง" เยว่ซินพูดอย่างเสียดายยามที่ตอนนี้กำลังนั่งอยู่บนเรือส่วนตัวกับฟาหยางแล้วดูพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกด้วยกัน แสงจากมันยามตกกระทบกับใบหน้าหล่อเหลาของฟาหยางแล้วเขายิ่งราวกับภาพวาดที่ไม่มีอยู่จริง

"เก็บไว้ด้วยสายตาไปก่อน พรุ่งนี้อาฟาค่อยพาเธอมาดูใหม่" คนตัวเล็กฉีกยิ้มกว้างยามได้ยินเช่นนั้น ผ้าคลุมที่ห่อตัวไว้โดนสามีกระชับให้แน่นกว่าเดิมทั้งมือหนาที่โอบกอดกันไว้อย่างหลวม ๆ ไม่ต้องมีคำพูดใด ๆ มากมายไปกว่านั้น เพียงแค่สัมผัสอุ่นและกลิ่นหอม ๆ ที่คุ้นเคยก็ทำให้เยว่ซินรู้สึกว่าทริปฮันนีมูนนี้มันสมบูรณ์แบบที่สุดแล้ว

หากพูดถึงฮันนีมูนหรือจะขาดแอลกอฮอล์ไปได้ ยิ่งแล้วกับประมุขตระกูลหยางที่คอแข็งเสียยิ่งกว่าอะไร มือหนารินไวน์ราคาแพงแล้วส่งให้ภรรยาที่พวงแก้มเริ่มแดงก่ำ มุมปากกระตุกยิ้มพลางเท้าแขนไปกับโต๊ะแล้วจดจ้องใบหน้างามของคุณหนูเยว่ซิน

"งั้นหรือ..." เสียงทุ้มเอ่ยถามเมื่อตอนนี้คนเริ่มเมาพูดจ้อ ดวงตาสีรัตติกาลฉายแววขบขันคนตรงข้ามอย่างชัดเจน

"อือ...แล้วซินก็รู้สึกว่าคุณหยางเอาแต่ใจ" เรียวคิ้วสวยขมวดเข้าหากัน ตอนนี้เธอกำลังพูดถึงช่วงแรก ๆ ที่ได้เจอกับฟาหยางและเหมือนว่ายิ่งพูดก็ยิ่งดูจะหงุดหงิดเพิ่มขึ้น

"ตอนนั้นคุณหยางชอบสั่งซิน...อึก!" ฟาหยางครั้นได้ฟังแม้อยากจะหัวเราะแต่ก็ทำไม่ได้ ร่างสูงทำทีเป็นพยักหน้ารับฟังทั้งยังทำหน้าที่เป็นคนรินไวน์ไปพร้อม ๆ กัน

"ก็ตอนนี้อาฟาเชื่อฟังเธอทุกอย่างแล้วอย่างไร"

"..."

"ตามใจอาซินทุกอย่างแล้ว หายงอนเรื่องเมื่อก่อนเถอะนะ" ริมฝีปากกระตุกยิ้มพลางทอดมองอย่างเอ็นดู ดวงตาสีรัตติกาลแสดงความรักใคร่ภรรยาอย่างชัดเจน

"ได้หรือเปล่า?" ถามย้ำอีกครั้งเมื่อเห็นคนตรงข้ามนิ่งไป เยว่ซินแม้จะเริ่มเมาแต่ก็พอจะรับรู้ถึงคำพูดนั้นอยู่ ใบหน้าหวานแดงระเรื่อไม่รู้เพราะคำพูดสามีหรือฤทธิ์ของแอลกอฮอล์

"ซะ...ซินไม่ได้งอนเสียหน่อย อือ ง่วงแล้วค่ะ" ทำทีเป็นปิดปากหาวพร้อมกับลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งกันอยู่ ฟาหยางไม่ได้ว่าอะไร เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเดินตามภรรยาไปในห้อง

"อาฟาก็เหนียวตัวไปหมดแล้ว อาบน้ำด้วยกันได้หรือเปล่า" เพราะไม่ใช่ไม่เคยอาบด้วยกันฟาหยางจึงนึกขอราวเป็นเรื่องปกติหากแต่คนฟังกลับเม้มริมฝีปากแน่น เพราะความทรงจำตลอดทุกรอบที่เธออาบน้ำกับฟาหยางจำต้องตัวอ่อนอยู่ในอ้อมแขนสามีเสมอ

"ตะ...แต่ว่า..." อยากเอ่ยห้ามแต่ในขณะเดียวกันก็ตบตีกับตัวเองอยู่ในสมอง ก็แน่นอนว่ามีสามีที่ทั้งใบหน้าทั้งรูปร่างสมส่วนดูดีไปหมดทุกอย่างมีหรือจะอดใจไหว ครั้นฟาหยางที่เห็นปฏิกิริยาเช่นนั้นได้แต่ลอบยิ้ม ขายาวก้าวเข้าหาคนตัวเล็กจนแผ่นหลังบางแนบกับผนังห้อง

"คิดถึงตอนอาบน้ำด้วยกันเมื่อคราวก่อนอยู่หรือ" คำถามเจ้าเล่ห์มาพร้อมกับสายตาที่ไม่ต่างกัน ยิ่งเห็นเยว่ซินไม่เถียงแล้วยืนกัดริมฝีปากตัวเองอยู่ก็ยิ่งอยากแกล้ง

"อืม ห้องน้ำที่นี่ก็เหมือนในห้องเราด้วยนี่..."

"ยะ...หยุดพูดได้แล้วค่ะคุณหยาง" มือบางยกขึ้นคล้ายจะห้ามคนตัวสูง หากแต่พอวางมือลงที่บริเวณหน้าท้องแกร่งกลับโดนฟาหยางจับมือเรียวนั้นขึ้นไปจูบเบา ๆ

"ก็เธอน่าแกล้ง" คนได้ฟังขมวดคิ้ว กำลังจะเอ่ยถามว่าเธอน่าแกล้งตรงไหนแต่ท้ายทอยกลับโดนสามีรั้งกันให้รับจูบที่ทาบลงมาอย่างไม่ทันตั้งตัว

"อือ" หลุดครางแผ่วในลำคอยามเอวบางโดนดึงให้ขยับใกล้คนตัวสูงกว่า ฟาหยางชักนำเรียวลิ้นในโพรงปาก ได้ยินเสียงเฉอะแฉะดังคลอไปกับเสียงเสียดสีของเนื้อผ้า เยว่ซินรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เชือกผูกของเสื้อตรงลาดไหล่โดนมือหนาดึงออกเสียแล้ว

"อาซินสวยจังเลย" เสียงทุ้มกระซิบอยู่ข้างใบหู ดวงตาสีรัตติกาลทอดมองคนในอาญัติด้วยแววตารักใคร่ ตอนแรกก็คิดว่าจะแค่อาบน้ำด้วยกันเฉย ๆ แต่ก็เหมือนจะอดใจได้ยากเสียเหลือเกิน ผิวขาวราวหิมะของคุณหนูเยว่ถูกริมฝีปากของสามีดูดเม้มเป็นจุด ๆ

"อึก...ไหนว่าจะอาบน้ำไงคะ" คนโดนกระทำพูดเสียงสั่นทั้งมือเรียวที่พยายามดันหน้าท้องแกร่งให้ละออกจากตัว แต่ด้วยแรงน้อยนิดเพียงแค่นั้นไม่สามารถทำอะไรฟาหยางได้เลยแม้แต่น้อย

"อาซินอยากทำในห้องน้ำมากกว่าหรือ" นอกจากจะไม่หยุดแล้วยังถามด้วยความเจ้าเล่ห์ ฟาหยางยามนี้พร้อมจะรังแกภรรยาตัวเองเสียเหลือเกิน

"คุณหยาง..."

"เอาของขวัญไปให้เตี่ยหน่อยดีไหม" คำถามมาพร้อมกับลมหายใจหนัก ๆ รดกันข้างแก้ม เยว่ซินรู้ดีว่าห่าวอู๋พูดเรื่องทายาทบ่อยขนาดไหนฟาหยางถึงแอบอ้างยกเรื่องนี้มาพูดทั้ง ๆ ที่เขาก็แค่อยากทำเรื่องอย่างว่ากับภรรยาคนงามเท่านั้น แต่แน่นอนว่าเรื่องการมีลูกฟาหยางก็ไม่ได้ติดขัดตรงไหน หากจะมีเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองกับคุณหนูเยว่ซินแล้วล่ะก็เขาไม่คิดจะปฏิเสธเลยแม้แต่น้อย

"ว่าอย่างไร ในห้องน้ำหรือบนเตียงดี?" ครั้นโดนซักไซ้อีกรอบแล้วคนตัวเล็กก็เม้มริมฝีปากแน่น ฤทธิ์แอลกอฮอล์ก่อนหน้านี้ถูกคนเป็นสามีทำให้สร่างไปเสียแล้ว

"ตามใจคุณหยางสิคะ" เยว่ซินตอบอ้อมแอ้ม ฟาหยางพอได้ฟังเช่นนั้นแล้วกระตุกยิ้ม มือหนาช้อนภรรยาขึ้นในอ้อมแขนพลางเดินไปที่เตียงหลังใหญ่ ก่อนจะวางคนตัวเล็กอย่างเบามือ เยว่ซินที่ยังไม่ได้ตั้งตัวกลับถูกคนตัวสูงโน้มลงมาทาบริมฝีปากแก่กัน ทั้งเน้นย้ำทั้งดุดันจนเยว่ซินตัวอ่อนอยู่บนเตียง

"อื้อ" เสียงหวานเริ่มครางแผ่ว ฟาหยางเลียริมฝีปาก ดวงตาสีรัตติกาลจดจ้องแค่ภรรยาตัวเองจนแก้มนุ่มขึ้นสีแดงสองแขนเรียวยกขึ้นโอบรอบลำคอแกร่ง พลันในวินาทีต่อมาก็โดนคนเป็นสามีคร่อมทับ ฟาหยางค่อย ๆ ปลดเสื้อที่ใส่อยู่ ทุกการขยับตัวของเขาอยู่ในสายตาเยว่ซินทั้งหมด คนตัวเล็กเริ่มรู้สึกมวนไปทั้งท้องยามมือหนาเลื่อนลงไปที่ซิปกางเกงของตัวเอง

“เธอจะถอดหรือให้เหล่ากงถอด” คำถามมาพร้อมกับริมฝีปากที่โน้มลงมาทาบกันข้างแก้ม เยว่ซินไม่ได้ตอบคำถามนั้น หากแต่มือเรียวกลับเลื่อนลงไปยังกางเกงราคาแพงของสามีคล้ายจะบอกว่าเธอจะเป็นคนถอดมันให้เอง

“เด็กดี” ฟาหยางยกยิ้มอย่างชอบใจ เขายืดตัวขึ้นพลางดึงภรรยาให้เปลี่ยนมานั่งควบกันบนตัก มือเรียวข้างนึงวางไว้ที่ไหล่กว้าง ส่วนอีกข้างค่อย ๆ วางลงที่ส่วนแข็งขืนภายใต้เนื้อผ้ากางเกงราคาแพง

“อื้อ” เยว่ซินครางแผ่วยามโดนฟาหยางจับมือเธอให้นวดคลึงกับสิ่งนั้น เขากัดฟันอย่างพยายามข่มอารมณ์ไม่ให้รีบรังแกภรรยาเร็วเกินไป

“แรงกว่านี้อีกหน่อย” เสียงทุ้มกระซิบข้างใบหู ยิ่งเห็นคนตัวเล็กกัดปากพลางมองกันตาหวานก็ยิ่งอยากเปลี่ยนเป็นกระแทกให้เยว่ซินตาลอยขาสั่น หากแต่ต้องเร้าให้เสียงหวานเอ่ยขอร้องกันเสียหน่อย เยว่ซินที่ได้ยินเช่นนั้นก็เร่งจังหวะนวดคลึงเพิ่มขึ้นอีก เอวบางขยับไปมาเมื่อมือหนาของฟาหยางเลื่อนมาคลึงก้นกลมผ่านเนื้อผ้าที่ใส่อยู่

“คุณหยาง” เยว่ซินเอ่ยเรียกอีกคนเสียงพร่า คิดจะเร้าให้คนตัวสูงมีอารมณ์เสียหน่อยแต่กลับโดนเร้าไม่ต่างกัน ฟาหยางแลบลิ้นพลางก้มเลียที่ลำคอระหงส์ มือหนาลงแรงบีบก้นเด้งสู้มือจนเยว่ซินคิดว่ามันคงขึ้นเป็นรอยแดงแล้วเป็นแน่

“เอาออกมาได้ไหม” เอ่ยถามเมื่อเริ่มเก็บอารมณ์ไม่อยู่ เยว่ซินค่อย ๆ ปลดซิปลงให้สามี พลันในวินาทีต่อมาเป็นฟาหยางเองที่ทนไม่ไหวล้วงเอาเอ็นใหญ่ออกมาให้มือนุ่มได้สัมผัสมันโดยตรง กางเกงขายาวถูกถอดออกพลางมืออีกข้างก็ถกเสื้อภรรยาขึ้น

“อึก…เหล่ากง” เสียงหวานร้องลั่นยามโดนริมฝีปากซุกไซ้ที่เนินหน้าอก เยว่ซินกัดริมฝีปากแน่นหากแต่มือนุ่มก็ยังไม่ละออกจากส่วนนั้นของสามี

“อาซิน” เสียงทุ้มหลุดครางในลำคอเมื่อโดนน้ำหนักมือของภรรยาทำให้หน้าท้องแกร่งเกร็งขึ้น ลมหายใจหนัก ๆ ที่รดกันอยู่ทำให้คนตัวเล็กรู้ดีว่าฟาหยางมีอารมณ์มากขนาดไหน

“ซินทำแบบนี้ชอบไหม” เอ่ยถามทั้ง ๆ ที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว ฟาหยางปลดเชือกของเสื้อเยว่ซินอีกข้างออกก่อนจะดึงมันให้พ้นจากร่างบางที่กำลังคร่อมอยู่บนตักเขา

“ชอบ เหล่ากงชอบมาก”

“อื้อ…”

“มือเธอนุ่ม อยากให้เสร็จทั้ง ๆ ที่ไม่ได้กระแทกเลยหรืออย่างไร” ได้ยินคำถามลามกข้างหูเป็นผลให้คนฟังขยับไปมา ก้นกลมบดคลึงไปกับหน้าขาแกร่งของสามี

“แล้วเหล่ากงอยากเสร็จหรือเปล่า”

“ให้มันน้อย ๆ หน่อยอาซิน เวลาอาฟากระแทกแรงก็อย่าร้องไห้แล้วกัน” พูดจบก็อดที่จะกัดแก้มนุ่มอย่างมันเขี้ยวเสียไม่ได้

“อื้อ คุณหยาง” คราวนี้คนมีศักดิ์เป็นภรรยาเริ่มครางในลำคอเมื่อมือหนาเลื่อนปลดตะขอชั้นในออกก่อนจะขยำหน้าอกขาวเนียนพลางโน้มหน้าลงให้ริมฝีปากอยู่เสมอส่วนนั้นแล้วแลบลิ้นเลียตุ่มไตสีสวยจนเยว่ซินตัวสั่นสะท้าน มือเรียวจิกที่ศีรษะสามีพลางหอบหายใจหนักทั้งหลุดเสียงครางเป็นระยะ

“ฮึก…เหล่ากง” ดวงตาสีรัตติกาลช้อนมองภรรยาอย่างชอบใจแล้วยิ่งลงแรงหนักกว่าเดิม

“แอ่นอกแบบนี้อยากให้เหล่ากงดูดแรงขึ้นอีกหรือ” ผละออกพลางถามคำถามชั่วครู่แล้วรั้งเอวบางให้แนบชิดกว่าเดิมทั้งท่อนเอ็นแข็งขืนที่สัมผัสกันอยู่ด้านล่างยิ่งทำให้เยว่ซินบิดเร้าหนักกว่าเก่า

“พอนะ อึก…ไม่ดูดแล้ว” เอ่ยขอร้องแม้ว่าเอวบางจะร่นอยู่บนตักสวนทางกับคำพูด ฟาหยางยกยิ้ม ค่อยๆ ดันให้คนตัวเล็กนอนราบไปเตียงก่อนที่ตัวเองจะคร่อมทับพลางดูดเม้มผิวขาวไปทุกที่อย่างทนไม่ไหว

มือหนึ่งบีบขย้ำอยู่ที่หน้าอกขาวล่อตา ส่วนอีกมือซุกซนจับขาอ่อนแล้วออกแรงบีบจนผิวขาวขึ้นเป็นรอยแดงจาง ๆ

“อ๊ะ…” เสียงหวานหลุดครางเสียงหลงยามฟาหยางเลื่อนฝ่ามือปัดป่ายไปมาตรงจุดอ่อนไหว เขายกยิ้มมุมปากครู่หนึ่งก่อนที่นิ้วยาวจะนวดคลึงรอบ ๆ ปากทาง ขนาดผ่านเนื้อผ้าของชั้นในแต่ร่างเล็กกลับกัดริมฝีปากแน่นจนห้อเลือด

“คุณหยาง ฮึก…ฟาหยาง” คนตัวเล็กพูดหวิวเมื่อโดนนิ้วยาวของสามีแหวกเนื้อผ้าแล้วกดเข้ามาโดยไม่บอกกล่าวกันก่อน ร่างเล็กสั่นสะท้านจนดวงตากลมโตหยาดไปด้วยน้ำสีใสเพราะความเสียดเสียว เอวบางแอ่นขึ้นตามสัมผัสของสามี ช่องทางแคบขมิบรับสัมผัสเหล่านั้นจนฟาหยางที่เห็นแล้วจึงกระแทกนิ้วยาวให้เร็วขึ้นกว่าเดิม

“อาซินจะดูดกันแรงเกินไปแล้ว” คำพูดหยาบโลนกระซิบกันข้างหูเป็นผลให้เยว่ซินหอบหายใจหนักทั้งเรียวขาพยายามจะหุบหนีแต่กลับโดนมือหนาตรึงไว้ให้กว้างกว่าเดิม

“หุบขาหนีทำไม หืม?”

“เสียว…ฮึก…เหล่ากงเบานะ” เอ่ยขอร้องแม้รู้ว่าคงไม่ได้รับการเชื่อฟังง่าย ๆ ฟาหยางครั้นเห็นภรรยาบิดเร้าคล้ายจะเสร็จอยู่ร่อมร่อถึงได้ดึงนิ้วออกเป็นผลให้คนใต้ร่างสะดุ้งเฮือกน้ำตาคลอ

“ฮึก…คุณหยาง”

“อาฟาอยากให้เธอเสร็จเวลาโดนกระแทก”

“อ๊ะ…”

“อาซินอยากโดนกระแทกจนตาลอยหรือยัง” แม้ถามเช่นนั้นหากแต่มือหนากลับค่อย ๆ บรรจงถอดชั้นในตัวสุดท้ายของภรรยาออก ดวงตาสีรัตติกาลยามนี้ดูเจ้าเล่ห์มากกว่าครั้งไหน ๆ สองมือเรียวจิกไปที่ผ้าปูที่นอนแน่นยามบั้นเอวถูกคนเป็นสามียกขึ้นแล้วเลื่อนใบหน้าไปเสมอส่วนนั้นก่อนจะลงลิ้นกับรูรักจนเยว่ซินเผลอหุบขาเข้าหากัน

“อ๊ะ!” ร่างเล็กตัวสั่นสะท้านก่อนจะยิ่งหลุดร้องเสียงดังกว่าเดิมเมื่อฟาหยางฝังหน้าแล้วชโลมเลียให้ช่องทางชื้นแฉะกว่าเก่า เกลียวลิ้นปัดป่ายไปมาทั้งเน้นย้ำจนเอวบางลอยหวือไม่ติดพื้นเตียง ขาเรียวพาดอยู่ที่บ่ากว้างของสามีสั่นระริก เยว่ซินครางเสียงหลงในขณะที่ฟาหยางลงลิ้นละเลงส่วนนั้นจนชุ่มน้ำลาย ทำซ้ำอยู่เช่นนั้นจนเยว่ซินทนไม่ไหวเคลื่อนมือจากผ้าปูที่นอนมาจิกผมคนที่อยู่ระหว่างขา

“คุณหยาง อ๊ะ…อื้อ” นอกจากจะไม่โดนดุที่กล้าจิกหัวประมุขตระกูลหยางแล้วมือหนากลับดันให้เยว่ซินลงแรงหนักกว่าเก่า เขาช้อนตามองคนที่บิดเร้าอยู่ในอาณัติเห็นว่าดวงตากลมโตบัดนี้ฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำแล้วถึงได้ผละริมฝีปากออก

“ฮึก…”

“อยากเสร็จหรือยัง” เอ่ยคำถามเพราะแม้ว่าจะรังแกไปมากเท่าไหร่แต่ฟาหยางก็ไม่ยอมให้คนตัวเล็กถึงที่หมาย เยว่ซินพยักหน้ารัว เอวบางร่นไปมาเมื่อคนเป็นสามีขยับส่วนล่างเข้าชิดจนส่วนนั้นสัมผัสกันโดยตรง

“ฮึก…ทำซินนะ”

“ทำอะไร หืม?” ครั้นได้ฟังคำอ้อนทั้งแววตากลมโตช้อนมองกันแล้วยิ่งอยากแกล้ง ฟาหยางกระซิบถามเสียงพร่าฝ่ามือบีบบั้นท้ายนุ่มอย่างมันเขี้ยว

“เหล่ากงอย่าแกล้งซิน” ครั้นโดนขัดใจถึงได้พูดเสียงงอน มือเรียวโอบประคองรอบลำคอสามีแล้วบดเบียดร่างให้แนบชิดกว่าเดิม ฟาหยางเลียริมฝีปาก กดร่างบางให้แนบเตียงอีกครั้งก่อนจะถ่มน้ำลายลงที่ฝ่ามือแล้วเลื่อนลงรูดส่วนนั้นทำเอาคนมองกัดริมฝีปากเบา ๆ เขาเท้าแขนข้างนึงลงกับเตียง ค่อย ๆ จับท่อนลึงค์แล้วถูส่วนหัวไปมากับปากทางจนคนตัวเล็กครางลั่น

“อ๊ะ…คุณหยาง” พูดพลางแหงนหน้าขึ้นยามส่วนนั้นค่อย ๆ กดเข้ามาในร่างกาย ฟาหยางจับขาเรียวให้แยกออกแล้วก้มหาภรรยาพลางมอบจูบให้อีกคนอย่างร้อนแรง

“อาซินขมิบแรงไปแล้ว”

“ฮึก…” ฟาหยางขบกรามแน่นเมื่อช่องทางบีบรัดต่อท่อนลำจนขยับยากไปเสียหมด สองร่างค่อย ๆ ขยับบดเบียดเข้าหากัน ร่างสูงแช่ตัวไว้สักครู่หนึ่งจนท่อนเนื้อสามารถขยับแทรกเข้าได้จนสุดโคน

“อื้อ” เสียงหวานหลุดร้องไม่ต่างจากฟาหยางที่คำรามในลำคอเมื่อส่วนนั้นสัมผัสได้ถึงขนรำไรจากคนตัวสูงที่แนบเข้ามา ดวงตากลมโตปิดสนิทก่อนที่ฟาหยางจะเริ่มควงสะโพกให้ท่อนลำเสียดสีไปกับช่องทางด้านใน

“อ๊ะ อื้อ” เอวบางถูกคนเป็นสามียึดไว้ทั้งส่วนล่างเริ่มขยับแรงขึ้นอย่างทนไม่ไหว เยว่ซินครางลั่น รู้สึกเสียดเสียวจนตาแทบลอยเมื่อสะโพกสอบกระแทกเข้ามาจนรู้สึกถึงส่วนนั้น

“คุณหยาง ฮึก…อ๊ะ!” ทั้งพยายามชูมือคว้าไหล่กว้างมาเป็นที่ยึดหากแต่ต้องส่ายหน้าไปมาเมื่อคนตัวสูงโน้มลงมาขบกัดซอกคอลามไปถึงไหปลาร้าอย่างหื่นกระหาย

“อาเยว่ซิน” ได้ยินเสียงสามีเอ่ยเรียกหากแต่กลับตอบรับไม่ไหว ฟาหยางครางเสียงทุ้มต่ำเมื่อช่องทางบีบรัดส่งผลให้เขายิ่งออกแรงกระแทกถี่ยิบจนส่วนหัวแทบชนผนังด้านใน

“ฮึก…อ๊ะ อ๊า!” สองร่างบดเบียดเข้าหากันจนแทบไร้ช่องว่าง เอวบางส่ายรับต่อการกระแทกจนฟาหยางสูดปากมองอย่างชอบใจ มือหนาบีบเคล้นไปทั่วร่างขาวทั้งริมฝีปากแสนซุกซน

“เหล่ากงกระแทกแบบนี้เธอชอบไหม” แม้ถามหากแต่ส่วนล่างยังไม่หยุดขยับ เยว่ซินรู้สึกเหมือนตัวเองคล้ายจะขาดใจเสียทุกที แก่นกายใหญ่ตอกอัดเข้าถึงจุดกระสันจนคนตัวเล็กครางลั่นตาลอย เอ่ยเรียกชื่อสามีเสียงสั่นทั้งบิดเร้าไปมาจนเอวลอยเหนือเตียง เสียงเนื้อกระทบดังสลับเสียงครางหวานจนเยว่ซินคิดว่าหากที่นี่มีแขกคนอื่นหรือห้องไม่เก็บเสียงก็คงได้ยินเป็นแน่

“เสียว ฮึก…เหล่ากง อื้อ” พูดไม่เป็นคำยิ่งยามที่ร่างสูงผ่อนแรงลงแล้วเปลี่ยนเป็นควงเอวเสยจนท่อนลำครูดไปกับผนังด้านใน

“อาซินขาสั่นไปหมดแล้ว” พูดหยอกเย้าแม้ว่าตัวเองก็รู้สึกเสียดเสียวไม่ต่างกัน

ดวงตาสีรัตติกาลทอดมองส่วนที่เชื่อมต่อกันแล้ววางมือที่ท้องน้อยของเยว่ซินก่อนจะลงแรงกดเบา ๆ

“ฮึก…เหล่ากง มันจุก” แต่ถึงแบบนั้นด้วยทั้งขนาดและความลึกก็ทำเอาคนตัวเล็กร้องงอแง เอวสอบเริ่มส่งแรงกระแทกอีกครั้งทั้งริมฝีปากที่โน้มลงกัดปากล่างของคนในอาณัติจนเยว่ซินต้องอ้าปากครางหวิว

“จุกแล้วหรือ” แพขนตายาวฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำกระพริบมองใบหน้าสามี

“จุก ฮึก…ซินจุกท้อง” ครั้นได้ฟังคำตอบที่มาพร้อมใบหน้าหวานหยดก็ทำเอาประมุขตระกูลหยางขบกรามแน่นแล้วเร่งจังหวะจนได้ยินเสียงกระทบของหน้าขา

“อ๊าา…เบานะ อ๊ะ” แม้พูดห้ามหากแต่เอวบางกลับตอบรับทุกแรงกระแทก ความกระสันพาให้เรียวขาพยายามหนีบเข้าหากันอย่างสั่นระริก ยิ่งส่วนนั้นกระตุกด้านในก็ยิ่งโดนบีบรัดจนฟาหยางสูดปากครางเสียงต่ำ ใบหน้าคมแสดงความกำหนัดอย่างชัดเจน

“เหล่ากง! ฮึก…จะเสร็จ ซินจะเสร็จ” ครั้นได้ฟังคำพูดเช่นนั้นแล้วมือหนาก็ถ่างเรียวขาออกกว้างพลางกระแทกเสยเอวหนักกว่าเก่า เยว่ซินกัดปากส่งเสียงครางหวานก่อนจะยกมือสั่น ๆ ของตัวเองขึ้นวางแล้วออกแรงดันที่หน้าท้องแกร่งทั้งใบหน้าเชิดขึ้นด้วยความเสียว ดวงตากลมโตฉ่ำน้ำดูล่องลอยไปชั่วขณะเมื่อรับรู้ถึงแรงกระตุกด้านใน ฟาหยางครางต่ำในลำคอเมื่อแรงตอดรัดกะจะไม่ให้เขาได้ถอนส่วนนั้นออกง่าย ๆ เอ็นใหญ่กระตุกในช่องทางที่เริ่มแดงเล็กน้อย ฟาหยางปลดปล่อยของเหลวให้ทะลักอยู่ภายใน

“ฮึก…” เยว่ซินเผยอปากหอบ ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรสักคำกลับต้องหลุดร้องลั่นเมื่อฟาหยางถอนแก่นกายออกแล้วพลิกเธอให้หันหลังก่อนจะกดส่วนนั้นเข้ามาใหม่ทีเดียวจนมิดลำ ขาเรียวสั่นระริก พยายามคว้าผ้าปูที่นอนมากำไว้แต่สุดท้ายก็ต้องไถลแนบส่วนหน้าไปกับเตียงหากแต่ช่วงเอวโดนสามีประคองไว้แล้วขยับมาใกล้จนแผ่นหลังบางสัมผัสกับหน้าท้องแกร่งได้โดยตรง

“อ๊าา!”

“สวยไปหมดเลยอาซิน” เสียงทุ้มกระซิบข้างใบหูสลับกับเสียงครางต่ำจนเยว่ซินเกือบจะควบคุมสติไว้ไม่ไหว ฟาหยางตะกละตะกลามจนรังแกคนตัวบางไปกี่ชั่วโมงไม่อาจจะนับได้ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ร่างสูงสวมเสื้อตัวโคร่งของเขาให้พร้อมกับจูบเบา ๆ ที่ต้นขาสวย ดวงตากลมโตปิดลงหลังจากที่เหนื่อยล้าพร้อมจะสลบคาอกสามี ถ้าห่าวอู๋ทราบก็คงจะเตรียมตัวเตรียมซองรับขวัญหลานกันตั้งแต่ตอนนี้ เพราะฟาหยางค่อนข้างจะมั่นใจทีเดียวว่ากลับจากฮันนีมูนเขาคงมีของฝากไปให้ห่าวอู๋อย่างแน่นอน

"จะฟาหยางน้อยหรืออาเยว่ซินน้อยก็ได้ แต่ถ้าเป็นอาซินย่อส่วนก็คงน่ารักไม่หยอกเลย"