ตอนที่ 13 หวั่นไหว

 

หลังเลิกงานในเย็นวันศุกร์มนัญชญาก็รีบกลับบ้านเพราะวันนี้หญิงสาวมีนัดกับริคาโด้ในเวลาหนึ่งทุ่ม เธอใช้เวลาเลือกชุดอยู่นานกว่าจะตัดสินใจได้ว่าจะสวมชุดไหน

วันนี้มนัญชญาเลือกสวมเดรสปาดไหล่สีดำขับผิวขาวให้ดูสว่างมากขึ้น หญิงสาวสวมสร้อยคอเพชรเม็ดเล็กที่ได้รับมาจากบิดามาสวม สร้อยเส้นนี้ถูกเก็บอยู่ในกล่องมานานแต่วันนี้มนัญชญากลับเลือกที่จะสวมมันเพราะอยากแต่งตัวและสวมเครื่องประดับให้เหมาะสมกับสถานที่รวมถึงอยากให้ริคาโด้ประทับใจ

หญิงสาวแต่งตัวเสร็จก่อนเวลานัดถึงครึ่งชั่วโมง เธอถ่ายรูปตนเองหน้ากระจกจากนั้นก็ส่งไปให้เพื่อนสนิทที่ชื่อญาตาวีหรือลูกตาลช่วยวิจารณ์เมื่อเพื่อนของเธอเห็นก็รีบวิดีโอคอลกลับมาทันที

“สวยมากเลยขิม”

“สวยจริงใช่ไหมลูกตาล ขิมไม่มั่นใจเลย”

“ทั้งสวยและดูแพงเลยล่ะ มีนัดสำคัญใช่ไหม” ญาตาวีถามอย่างรู้ทัน

“อือ” มนัญชญาพยักหน้า

“แล้วนัดกับใครล่ะคนพิเศษเหรอ นี่เราไม่ได้คุยกันอาทิตย์เดียวเองขิมแอบไปมีแฟนแล้วใช่ไหม”

“ไม่ใช่แฟนสักหน่อย” มนัญชญารีบปฏิเสธ

“ไม่ใช่แฟนแล้วทำไมต้องเขินด้วยล่ะ ลูกตาลเห็นนะว่าขิมหน้าแดง” ญาตาวีแกล้งแซวเพื่อน

“เขินที่ไหนลูกตาลตาฟาดแล้ว”

“ก็เห็นอยู่ว่าขิมกำลังเขิน ลูกตาลว่าขิมเล่าให้ลูกตาลฟังดีกว่านะว่าวันนี้มีนัดจะออกไปไหนกับใคร”

“ก็แค่คนรู้จักน่ะ เขามาขอเรียนพิเศษภาษาไทยกับขิมไม่มีอะไรหรอก” มนัญชญาพูดแล้วก้มหน้าเพราะกลัวว่าเพื่อนจะเห็นแววตาของเธอที่มันเป็นประกายเวลาพูดถึงริคาโด้

“อย่าปิดลูกตาลเลยนะ เราเพื่อนกันนะเล่าให้ลูกตาลฟังหน่อยนะ”

ญาตาวีเซ้าซี้จนมนัญยอมใจอ่อนเล่าเรื่องริคาโด้มาขอเรียนภาษาไทยกับเธอรวมทั้งเรื่องที่เขาพาเธอออกไปทานอาหารค่ำให้กับเพื่อนฟัง

“ชัดเลยชัวร์มาก”

“ชัวร์อะไรเหรอลูกตาล”

“ก็ชัวร์ว่าเขากำลังตามจีบขิมอยู่นะ อย่าบอกนะว่าไม่รู้”

“ขิมยอมรับก็ได้นะ ว่าพอจะรู้แต่ในเมื่อเขาไม่พูดขิมก็จะคิดว่าเขายังไม่จีบหรอกนะ”

“ขิมชอบเขาใช่ไหมล่ะ” ญาตาวีเห็นท่าทางของเพื่อนก็พอจะเดาออก

“เปล่านะขิมไม่ได้ชอบเขาเลย” มนัญชญารีบปฏิเสธเสียงแข็ง

“แต่ดูจากท่าทางแล้วลูกตาลว่าขิมกำลังชอบเขาอยู่ อย่าคิดจะโกหกเดียวเลยลูกตาลรู้จักขิมมานานถ้าขิมไม่มีใจหรือรู้สึกอะไรกับเขาขิมคงไม่ออกไปไหนมาไหนกับเขาตามลำพังหรอกนะ”

“ก็ขิมไม่อยากให้เขาเสียน้ำใจ”

“เอาน่าขิมจะไม่ยอมรับก็ได้แต่บอกหน่อยได้ไหม ว่าเขาชื่ออะไรอยู่ที่ไหนทำงานอะไรหล่อหรือเปล่า” ญาตาวีถามออกมารัวๆ หญิงสาวอยากจะรู้ว่าผู้ชายคนไหนที่สามารถแง้มหัวใจเพื่อนคนนี้ของเธอได้

“เขาชื่อริคาโด้น่ะ หน้าตาก็หล่ออยู่นะ ตัวสูงหุ่นดี”

“ต่างชาติเหรอ”

“ใช่เขาเป็นลูกครึ่งไทยอิตาลีน่ะ”

“ว้าว หนุ่มอิตาลีซะด้วย ลูกตาลอยากเห็นหน้าเขาจัง เขาคงหล่อมากแน่ ถ้างั้นขิมคงไม่สนใจขนาดนี้หรอก ขิมมีรูปเขาไหม ลูกตาลอยากเห็นหน้า”

“ขิมจะมีรูปเขาได้ยังไงล่ะ เราไม่เคยถ่ายรูปคู่กัน”

“งั้นแอบถ่ายรูปมาให้ลูกตาลดูหน่อยได้ไหมล่ะ” ญาตาวีอยากเห็นหน้าว่าที่เพื่อนเขย

“จะบ้าเหรอถ้าเกิดเขารู้ขึ้นมาได้อายเขาตาย”

“เอาจริงๆ นะขิมชอบผู้ชายคนนี้มากเลยใช่มั้ยล่ะ”

“ลูกตาลถามตรงขิมตอบตรงๆ ก็ได้ ขิมรู้สึกดีกับเขานะแต่ก็ไม่กล้าคิดอะไรมากหรอก”

“อ้าวทำไมล่ะ”

“ขิมว่าขิมกับเขาค่อนข้างต่างกันน่ะ ขิมเป็นคนแค่ครูอนุบาลตัวเล็กๆ เองนะส่วนเขามีธุรกิจใหญ่โตตอนอยู่อิตาลีเขาก็เป็นถึงมาเฟีย”

“เป็นมาเฟียเหรอแบบนี้เขาจะโหดหรือเปล่า ลูกตาลเคยได้ยินมาว่ามาเฟียน่ะทั้งโหดทั้งน่ากลัวเลยนะ”

“เรื่องนี้ขิมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เท่าที่ได้คุยกันมาก็ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกนะ”

“นั่นไงแค่ฟังแบบนี้ลูกตาลก็รู้แล้วว่าขิมกำลังหลงเสน่ห์เขาระวังนะถ้าใกล้ชิดเขามากๆ จะรักเขาจนถอนตัวไม่ขึ้นล่ะ อย่าลืมดูให้ดีนะว่าเขามีแฟนอยู่ที่อิตาลีหรือเปล่า”

“ขิมก็กำลังกังวลเรื่องนี้อยู่ ขิมจะรีบสอนให้เสร็จไวๆ จะได้ไม่ต้องเจอกันอีก ขิมก็กลัวใจตัวเองเหมือนกัน”

“ลูกตาลรู้ว่าขิมยังไม่เคยมีแฟนเพราะที่ผ่านมาขิมก็ตั้งใจเรียนมาตลอดนี่คงเป็นผู้ชายคนแรกใช่ไหมล่ะที่ขิมรู้สึกชอบ”

“ไม่ใช่สักหน่อยตอนเรียนขิมก็แอบชอบรุ่นพี่อยู่หลายคนนะ”

“ชอบแบบนั้นมันต่างกันนะขิมผู้ชายที่ชอบแบบชื่นชมกับผู้ชายที่อยู่ใกล้ชิดแล้วรู้สึกชอบรู้สึกสบายใจ มีความสุขมันต่างกันขิมรู้สึกแบบนั้นกับคุณริคาโด้ใช่ไหม”

“ใช่ขิมยอมรับเลยว่ารู้สึกแบบนั้นกับเขา ถ้าใครได้อยู่ใกล้เขาขิมก็ว่าจะต้องชอบเขาแน่ๆ”

“ถ้าชอบเขาก็อย่าปิดกั้นตัวเองนะ”

“อือ”

“แล้วนี่เขานัดไว้กี่โมงล่ะ”

“ขิมนัดไว้ทุ่มหนึ่ง ขิมขอไปเตรียมตัวเพิ่มอีกนิดนะ”

เมื่อวางสายจากเพื่อนแล้วมนัญชญาก็สำรวจความเรียบร้อยของตัวเองหน้ากระจกอีกครั้ง เธอยิ้มให้กระจกด้วยความมั่นใจก่อนจะเดินออกมานั่งรอริคาโด้ที่ห้องรับแขก

พอได้ยินเสียงรถของริคาโด้หญิงสาวก็เดินออกมาหาซึ่งตอนนี้ริคาโด้ก็เปิดประตูรอเธออยู่ก่อนแล้ว

“ขอบคุณค่ะคุณริค คราวหน้าขิมเปิดเองก็ได้นะคะ จะได้ไม่ต้องเสียเวลา”

“มันไม่เป็นการเสียเวลาอะไรเลยครับมันเป็นหน้าที่ของผมที่ต้องทำอยู่แล้ว วันนี้คุณสวยมากนะ” เขาพูดจบก็ปิดประตูให้เธอปิดประตูแล้วเดินอ้อมไปนั่งฝั่งคนขับของตัวเอง

ชายหนุ่มหันมามองหน้าเธอแล้วยิ้มแต่ยังไม่ยอมขับรถออกไปจากหน้าบ้าน

“มีอะไรหรือเปล่าคะคุณริค” มนัญชญามองหน้าชายหนุ่มด้วยความสงสัย

“ผมคิดว่าวันก่อนที่เรานัดไปทานข้าวที่โรงแรมคุณสวยแล้ว แต่วันนี้คุณสวยกว่าเดิมอีกนะ”

“คุณริคชมขิมแบบนี้ขิมก็เขินแย่สิ”

“ก็ผมพูดความจริงนี่ครับ คุณขิมเป็นคนที่สวยมีเสน่ห์มากๆ” เขาชมแล้วยิ้มตาเป็นประกาย

“อาจจะสวยเพราะเสื้อผ้ากับเครื่องประดับหรือเปล่า”

“ไม่นะของพวกนี้มันก็แค่สิ่งที่ช่วยเสริมให้คุณดูสวยขึ้นแต่คุณขิมเป็นคนที่มีใบหน้าสวยจริงๆ นะครับ”

“คุณริคคะ ขิมว่าเราเลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะค่ะ ตอนนี้ขิมหิวแล้วนะคะ”

มนัญชญาไม่อยากจะให้เขาชมเธออีกเพราะยิ่งเขาชมมากเท่าไหร่มันก็ทำให้ใจเธออ่อนจนแทบละลายมากขึ้นเท่านั้น

“ผมก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกันครับ” ริคาโด้ยิ้มก่อนจะขับรถพาเธอมายังโรงแรม