นิศามณีกำลังกลืนกินองคชาติแข็งตัวและอุ่นร้อน ความเป็นหนุ่มของปวริศทำให้เธอดูดกลืนอย่างเอร็ดอร่อย มือบอบบางกำลังรูดชักเข้าออกให้แก่ชายชรา ปลุกอารมณ์ในขณะที่ปากดูดกิน ต้องเปลี่ยนองคชาติของชายสองคน สองรุ่นสลับกัน
“คุณพ่อสอนงานดีนะครับ” ปวริศกล่าวชื่นชมพึงพอใจ เมื่อถูกปากเล็กๆ กลืนกินจนเกิดอารมณ์ตื่นตัว เขาเผลอจับกดหัวแทงเข้าลำคอเธอ ผ่านลิ้นไก่เสียวกระตุกโคน
“ยังไม่เคยลองอะไรแบบนี้เลยนะ ท่าทางน่าสนุกดี” ชายชราตอบยิ้มแย้ม เมื่อลูกเขยยินยอมพร้อมใจ จะร่วมกับเขาและรับปากปิดความลับนี้ หารตินันท์รู้เรื่องปวริศร่วมเซ็กซ์ชายสองหญิงหนึ่งกับบิดา มีหวังเธอคงระเบิดบ้านแตกแน่ๆ
นิศามณีดูดกลืนองคชาติของชายสองรุ่นสลับกัน รับรู้ว่าพวกเขาทั้งสองคนพร้อมที่จะเริ่มกิจกามกับเธอในยามนี้ เด็กสาวรู้ว่างานนี้เธอจะต้องรับศึกหนักเพียงใด เมื่อปวริศสอดใส่องคชาติเข้ากับกลีบบวมปิดทางเข้าสนิท
พยายามใช้ปลายองคชาติ แหวกทางเข้าพร้อมดันทะลุทะลวง ทั้งเร็วและหนักหน่วงชนทางตันแรงๆ เด็กสาวครวญกรีดร้องแต่ต้องปิดปากเงียบ เมื่อถูกองคชาติอีกอัน ป้อนใส่ปากให้ดูดกลืนเก็บเสียงนั้นไว้
มือหนาหนุ่มแน่นปวริศจับสะโพกเด็กสาวเอาไว้แน่น ขยับสะโพกแทงกระแทกหนักๆ เร็วๆ จนเด็กสาวเสียวซ่านแทบสติหลุดลอย...
“อยากกลับไปเป็นหนุ่มอย่างลูกจริงๆ” ชายชรามองอย่างเคลิบเคลิ้ม เมื่อเห็นเด็กสาวเพ้อความสุขเสียวซ่าน ยามเมื่อถูกกระแทกแรงๆ จากเบื้องหลัง รอยยิ้มของลูกเขยเผยออกมา เมื่อเริ่มออกแรงกระแทกใส่อย่างหนักหน่วง และหิวโหย
เขาไม่ได้ทำการบ้านกับรตินันท์มาหลายอาทิตย์ตั้งแต่ เดินทางออกจากบ้านเมื่ออาทิตย์ก่อน ไม่นึกเลยว่า การกลับมาบ้านครั้งนี้ เขาได้กินเด็กสาว ซึ่งว่าจ้างมาดูแลคนแก่ ยามนี้เธอได้กินเอ็นอุ่นถึงสองอันพร้อมกัน ไม่ว่าจะทางช่องสวาท หรือทางปากเล็กหวานๆ นี้ก็ตาม
องคชาติสองอันชักเข้าออกอย่างเพลิดเพลิน เด็กสาวอิ่มหน่ำกว่าครึ่งชม. เมื่อชายชราดึงองคชาติออกมา เพื่อไปแทงข้างหลังเด็กสาวบ้าง ปวริศแทรกตัวเองอยู่ใต้ร่างของนิศามณี เพื่อแทกเข้าช่องสวาทร่วมกับพ่อตาในช่องเดียวกัน
ความใหญ่ยาวทั้งหนาแน่น และอัดเข้ามาพร้อมกันสองคน ส่งผลให้หญิงสาวกรีดร้องเพราะเริ่มจะทนไม่ไหว รู้สึกถึงภายในกำลังขยายตัว เมื่อองคชาติสองวัยกำลังมุดเข้ามาพร้อมกัน ถูไถชักเข้าออก ผลัดกันดันแทงสุดทางตัน แย่งกันทะลวงหนักๆ จนปากมดลูกเปิดรับองคชาติหนาใหญ่แทงซ้ำอยู่ร่ำไป
“อ๊า... อ๊า... อ๊า... ฯลฯ” เด็กสาวกรีดร้องเสียงหลง เมื่อถูกกระทำซ้ำๆ ชายชราแทบเสียวทะลักแตกใน ใส่ในช่องสวาท ถึงจะเสร็จช้า แต่เขาเริ่มจะเหนื่อยเพราะต้องแย่งแทงก้อนเนื้อเอ็นหนา ผลัดกับลูกเขย
ปวริสได้โอกาส เปลี่ยนช่องทาง ดึงองคชาติออกมา เพื่อแทงทวารใส่หนักๆ เด็กสาวกรีดร้องเพราะความเจ็บปวด แต่มันเจ็บได้ไม่นาน พบกับความเสียวแปลกใหม่ อยากจะขัดขืนและห้ามพวกเขา คงจะหยุดยามนี้ไม่ได้เสียแล้ว
ชายชราเดินวกกลับมาที่เบื้องหน้าเด็กสาว บนตัวลูกเขย ดันองคชาติให้เธอดูดกลืนซ้ำ รูดเข้าช่องโพรงปากเล็กๆ ดันให้สุดลิ้นไก่เด็กสาว ชายชราแหงนหน้าสูง เมื่อความคับแคบภายในบีบปลายหัวมนใหญ่ให้รู้สึกดี
ปวริสแทงกระหน่ำใส่ทวารอย่างบ้าคลั่ง ทั้งฟิต ทั้งบีบ เสียววองคชาติจนเขาแทงก้อนเนื้อซ้ำๆ เสียงอัดกระแทกแรงๆ แทบทำให้นิศามณีทนความเจ็บปวดทางทวารไม่ไหว ใช้อีกมือลูบกับยอดเม็ดปลายอวัยวะ ทุเลาความเจ็บให้เสียวแทน
ชายหนุ่มปลดปล่อยความคลั่งภายใน ให้สายน้ำขุ่นหลั่งไหลในช่องทวาร และกิจกามดำเนินกันเพียง ชายสองหญิงหนึ่ง จนถึงเวลาที่ปวริศจะต้องกลับไปทำงาน แต่เขาสัญญาว่า การกลับมาดูแลคนชราครั้งหน้า... เขาจะไม่ยอมให้รตินันท์ล่วงรู้ หรือไล่นิศามณีออกจากงานนี้...
จากสัญญาดูแลคนแก่สองปี กลายเป็นถาวรตลอดไป เธอทำงานดี มีเงินเดือนๆ ละสองหมื่น ได้ค่าขนม และองคชาติสองวัย พร้อมกัน ลับหลังรตินันท์... ตั้งแต่นั้นมา....
[จบตอนสั้น โคแก่หื่น]
******
หลังจากนางสร้อยเงินเดินทางกลับมาถึงบ้าน พบเห็นว่าลูกสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า นั่งเย็บปักถักร้อยอยู่ภายในห้องขอตัวเอง โดยไม่ออกมาด้านนอกตามที่ตนสั่ง นางสร้อยเงินแวะไปเยี่ยมนายปวรุตม์เสียหน่อยว่ากำลังทำงานอยู่หรือเปล่าพบเห็นว่าชายหนุ่มดังกล่าว กำลังนั่งปอกเปลือกมะพร้าว และกำลังผ่าฟืนตามสั่ง เพื่อเป็นเชื้อเพลิงให้นางสร้อยเงิน ทำอาหารมื้อเย็นและเช้าวันถัดไป“ทำงานอยู่รึ ระวังมีดบาดนะ”“ครับ ผมทำงานใกล้จะเสร็จแล้วครับ” ปวรุตม์ยิ้มแย้มก่อนจะตั้งใจทำงานต่อไป แววตาของนางสร้อยเงินมองชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ ระหว่างที่ไม่อยู่นางน่าจะพากลิ่นจันทร์ไปด้วย แต่อยากให้ลูกสาวประหลาดใจ เมื่ออีกไม่กี่วันบิดาของเธอจะกลับมาวันเวลาผ่านไปราวอาทิตย์หนึ่ง ปรากฏร่างของชายหนุ่มสูงวัย เดินทางมาถึงบ้านของนางสร้องเงิน ปวรุตม์กำลังขุดดินปลูกต้นไม้อยู่ข้างบ่อน้ำ เขาถอดเสื้อสวมผ้าถุงสีทึบเพียงชิ้นเดียว ปวรุตม์พบเห็นร่างของชายดูดีมีภูมิฐาน เขารู้สึกกลัวขึ้นมาในทันใด หน้าตาก็คล้ายๆ กับกลิ่นจันทร์“ไอ้หนุ่ม... เอ็งเป็นใครมาจากไหน มาอยู่บ้านข้าวะ?” แววตาที่ดุดันมองมายังชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ“สวัสดีครับ ผมชื่อ ปวรุตม์ คุณส
หลังจากนั้นเป็นต้นมา... ปวรุตม์จึงเปลี่ยนเสื้อผ้า ทำตัวกลมกลืนกับคนที่บ้านของกลิ่นจันทร์ ช่วยเหลืองานบ้าน และงานสวน ทำให้สร้อยเงินรู้สึกพอใจว่า ชายแปลกหน้าจากกรุงเทพฯ ซึ่งหาบ้านยายแสงดาวไม่เจอ กลายเป็นคนงานคนสวนไปโดยปริยายชายหนุ่มอาศัยอยู่ในเรือนรับรองเล็กๆ อีกแห่งของเขตบ้าน เพราะนางสร้อยเงินไม่ยอมให้อยู่ในบ้านเดียวกับลูกสาว หวังว่าจะไหว้วานผู้ใหญ่บ้าน ช่วยเขียนจดหมายไปบอกสามีในเมืองว่า ช่วยแวะกลับมาบ้าน เรื่องไอ้หนุ่มกรุงเทพฯ มาอาศัยอยู่ในบ้าน“แม่เดินทางปลอดภัย โชคดีนะจ๊ะ” หลังจากที่แอบลักลอบได้เสียกับปวรุตม์ เธอระมัดระวังตัวมิให้มารดารู้ว่า ลูกเสียสาวไปแล้วกับชายแปลกหน้า แต่เขาทำให้กลิ่นจันทร์มีความสุขยามเมื่อได้สวมกอด และบางสิ่งที่ทำให้เธอหลงใหล“แม่จะรีบไปรีบกลับนะ อยู่ดูแลบ้านดีๆ ล่ะ” นางสร้อยเงิน ใช้แรงงานทาสขับเกวียนไปส่งนางที่บ้านผู้ใหญ่ หวังจะขอให้ผู้มีความรู้เขียนจดหมายส่งไปให้สามีทราบเรื่องที่บ้านทีหลังจากนั้นเมื่อไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน กลิ่นจันทร์จึงเดินไปที่เรือนรับรองของปวรุตม์ เพื่อขอมีอะไรด้วยกันเพราะความคิดถึงมากมาย...ชายหนุ่มกำลังรอเวลานี้ที่จะได้อยู่กับกลิ่นจันท
เรือนกายหญิงสาวยืนพิงหลังต้นไม้ใหญ่ บดบังเรือนร่าของเธอและปวรุตม์ให้พ้นสายตาใครอื่น สองแขนหญิงสาวซึ่งกันเอาไว้ระหว่างอกเขาและกายบางได้ลดลง แขนบางทั้งสองโอบกอดตอบรับชายหนุ่มเบื้องหน้าทำให้ปวรุตม์ดีใจเหลือเกินเมื่อเธอยินยอมเขาแล้ว มือของชายหนุ่มทั้งสองจึงทำงานปลดตะขอกางเกง ทำให้แววตาหญิงสาวตกใจว่า นี่เขาจะแก้ผ้าทำไมกันนะ...“ปวรุตม์ คุณจะทำอะไรรึ?” เธอไม่เข้าใจว่า เขากำลังทำอะไรแปลกๆ ออกมา หลังจากบอกรักเธอ ต้องแก้ผ้าด้วยรึ?“ผมอยากได้คุณ ปลดผ้าถุงสิ” เขาบอกให้เธอทำบ้าง หญิงสาวยังรู้สึกสับสนว่า ทำไม แต่ถ้าลองดูก็อาจจะคลายความสงสัยได้บ้างเพียงช่วงล่างเปล่าเปลือยปวรุตม์ไม่เห็นมีที่ร่วมรักใดได้ คิดเสียว่าคงต้องเลือกท่ายืนนอกสถานที่ในป่าลับเช่นนี้เขาโอบอุ้มเธอเอาไว้ใต้สองแขน ทำให้กายบางหญิงสาวลอยสูง ปลายเท้าไม่แตะพื้นและช่วงต้นขาของเธอต้องกางออก เพราะเขาดึงร่างบางเข้าหาชายหนุ่ม เรือนหน้าหญิงสาวตกใจและหน้าแดงก่ำ เธอรู้สึกอายจริงๆ“อย่าตกใจนะ กลิ่นจันทร์... ผมจะทำให้คุณรู้สึกดีเอง” ชายหนุ่มพยายามกระซิบข้างหู มิให้เธอตกใจดิ้นหลุดจากแขนเขา เธอกลัวจนตัวสั่น ระหว่างถูกดึงเข้าหาร่างชายหนุ่ม ต้นข
หลังจากเขาแนะนำตัวเองกับแม่ของกลิ่นจันทร์ เธอชื่อสร้อยเงิน กำลังทำอาหารกับทาสสองคน สีหน้าของเธอไม่ค่อยไว้ใจที่มีผู้ชายแปลกหน้ามาคุยกับลูกสาว“แม่ อย่าไปว่าเขาสิ เขาคงหลงทางมาถึงบ้าน ถามหายายแสงดาว แม่พอจะรู้จักคุณยายแสงดาวไหม” กลิ่นจันทร์ถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม คิดว่าหากช่วยเหลือเขาไปแล้ว เธอกับแม่จะได้บุญ และเขาคงจะไปทำธุระเรื่องครอบครัวได้เสียที“โอ๊ย...อยู่มาตั้งนาน ไม่เคยได้ยินยายชื่อแสงดาวอะไรนั้นเลยนะ พ่อหนุ่มมาจากกรุงเทพฯ ลองไปถามญาติตัวเองใหม่เถอะ... กลับไปได้แล้ว ลูกสาวฉันจะเสียชื่อหมด” นางสร้อยเงินตอบปัด จึงอยากให้ทาสพาเขาออกจากเรือน“ไม่เป็นไรจ้าแม่... ให้ทาสช่วยแม่ทำอาหารเถอะ ฉันจะไปส่งเขาเองจ๊ะ” กลิ่นจันทร์รับอาสาเอง เพราะคิดว่าตนคงเป็นเหตุนำพาเรื่องวุ่นวายเข้าบ้าน คิดเสียว่าแนะนำให้เขาไปคุยกับผู้ใหญ่บ้าน เผื่อจะได้รับความช่วยเหลือที่ดีกว่านี้“ขอโทษนะครับ คุณแม่สร้อยเงิน ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” ปวรุตม์รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้พบญาติหรือแม่ ทุกคนหายไปไหนหมด อีกทั้งทุกๆ คนที่นี่ใส่ชุดสมัยร.๕ทั้งนั้น เขามาหลงอยู่บ้านใครกันเนี่ย... ชายหนุ่มแอบคิด******กลิ่นจันทร์พาเขาเดินออกจากบร
รุ่งเช้าท่ามกลางเสียงโวกเวกโวยวาย ผู้คนเดินไปมา สลับวิ่งจนพื้นไม้ภายในบ้านสั่นสะเทือน ปวรุตม์รู้สึกว่าถูกรบกวนจากการนอนแสนสบาย จึงลืมตาปรือตื่น หันมองว่าร่างของแม่ข้างๆ หายไป คงจะสมทบกับญาติ ซึ่งกำลังทำอะไรสักอย่าง“เร็วๆ เข้า!!! อุ้มคุณแม่ขึ้นรถ!!!” เสียงของผู้หลักผู้ใหญ่กำลังวุ่นวาย กับการนำร่างของคุณยายซึ่งเริ่มหายใจช้าลง หลับตาโดยไม่มีการตอบสนอง ครอบครัวญาติฝ่ายแม่ตกใจมากพวกเขาพาร่างของคุณยายขึ้นรถ ออกตัวจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว รวมไปถึงญาติทุกๆ ต่างคนกลับไปที่รถของตัวเอง ต่างขับรถแห่ไปทีละคันจนหมดบ้าน...เหลือไว้เพียงเขายังยืนงงอยู่ภายในบ้านคนเดียว“ไปกันหมดเลย” ปวรุตม์ไม่อาจจะพูดถามใคร ในช่วงเวลาอันฉุกละหุกได้เลย ว่าเขาควรทำตัวอย่างไร พ่อแม่เขาค่อนข้างวุ่นวายกับการพาร่างของคุณยายขึ้นรถ และรีบพาไปร.พ. ในขณะที่ญาติๆ คนอื่นๆ ต่างแยกย้ายขับรถตามไป“กลิ่นจันทร์ไปกับเขาด้วยหรือเปล่านะ?” ปวรุตม์ยังคงนึกถึงสาวเมื่อคืนนี้ หากไม่อยู่ในพุ่มไม้มืด เขาอาจจะจำหน้าเธอได้ชัดกว่านี้ ตะวันในเช้านี้ทอแสงนวลแผ่วเบา แต่ท้องเขานี่สิ ร้องออกมาอย่างหิวโหย ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเหลืออะไรใหเขากินได้บ้าง******ช
ในความเงียบภายในรถยนต์ ระหว่างเดินทางออกมาตจว. นอกเขตเมือง สู่ชนบทในท้องนา ภาพบรรยากาศของตึกราบ้านช่องหายไปจากสายตาของชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนหนุ่มสมัยใหม่ อาศัยอยู่ในเมืองเขาจำใจต้องเดินทางมากับพ่อแม่ เพื่อไปบ้านของยายแสงดาวซึ่งอยู่ตจว. เขาเบื่อมากกับการไปอยู่บ้านนอก โบราณ คนแก่หัวเก่าๆ ซึ่งมันไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับเขาเลยปวรุตม์ (ปะ-วะ-รุด) หยิบมือถือสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อแชทกับเพื่อน และนัดกันว่ากลับบ้านจากญาติแล้ว จะไปดื่มเหล้าเที่ยวผับ ควงสาวมาฟันให้สนุกแก้เบื่อเสียเลย เขายิ้มเงียบๆ โดยมิให้พ่อซึ่งกำลังขับรถหันมาดุได้อีกแม่ของเขานั่งอยู่หน้ารถ กำลังชี้ทางบอกไปทางคุณยาย คือคุณแม่ของเธอค่อนข้างมีอายุมากแล้ว พวกเขาทั้งครอบครัวถูกเรียกให้มาบ้านญาติตจว. เพื่อให้มารับทราบว่า คุณยายใกล้จะไปสบายดีแล้ว ญาติคนอื่นๆ เรียกพ่อแม่และปวรุตม์ ให้มาดูใจกันครั้งท้าย ก่อนคุณยายจะเสีย“ทำตัวดีๆ นะแกไอ้รุตม์ เดี๋ยวจะไม่ได้รับมรดกกันพอดี” คุณพ่อของเขา เป็นลูกเขยของญาติข้างแม่ ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบสองปี ทำตัวสงบเสงี่ยมเจียมตัวเรียบร้อย อย่างน้อยเขาอยากจะกลับเมือง มากกว่านอนค้างอยู่บ้านนอกตจว.แบบนี้