เพื่อนใหม่

เพลินตาเดินกลับออกจากห้องน้ำมาด้วยท่าทีและความรู้สึกนิ่งเงียบ แต่ก็ดีเหมือนกันที่ปฏิธานไม่ได้มีท่าทีวอแวเธอแล้ว สิ่งหนึ่งก็อาจจะเป็นเพราะว่าเธอเองก็ไม่ได้เข้าไปวุ่นวายกับเขาแล้วเหมือนกัน ก็เลยทำให้ต่างคนต่างอยู่ไม่ก้าวล้ำกันแบบนี้ แต่ทำไมถึงยังรู้สึกแปลกๆ จนไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อเลย

"อ้าวเพลินมาแล้วเหรอ ถ้าฉันอยากจะขอนั่งต่ออีกสักหน่อย แกจะว่าอะไรไหมอ่ะ พอดีว่าพวกพี่แชมป์พึ่งมาถึง แล้วฉันเองก็ไม่ได้เจอกับพี่เขามานานแล้วด้วย"

พอกลับมาถึงโต๊ะนั่ง เพลินตาก็เห็นว่าที่ตรงนั้นไม่ได้มีแค่มินตราคนเดียวที่นั่งอยู่แล้ว หากแต่ยังมีผู้ชายคนอื่นอีกสองคนนั่งรวมอยู่ด้วย ท่าทีของมินตราที่หันมาขยิบตาใส่เธอ มองก็รู้ว่าหนึ่งในสองคนนี้น่าจะต้องไม่ใครก็ใครคนใดคนหนึ่งที่มีซัมติงบางอย่างกับเพื่อนสนิทเธอแน่ๆ

"ได้สิไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันอยู่ต่อเป็นเพื่อน"

หลังจากที่เพื่อนสาวมินตราของเธอแอบกระซิบกระซาบบอก เพลินตาก็ได้รับรู้ว่าหนึ่งในสองหนุ่มตรงหน้านี้ก็คือรักแรกแบบฉบับป๊อบปี้เลิฟของมินตราตั้งแต่สมัยเด็กๆ ที่ได้บังเอิญมาเจอกันอีกครั้ง พอได้แนะนำตัวและทักทายกันไป มินตราที่ออกอาการดีใจจนเนื้อเต้นเมื่อได้โคจรกลับมาเจอรักแรกพบสมัยวัยกระเตาะของตัวเอง แถมฝ่ายชายยังขายตัวเองว่าโสดมาพักใหญ่ๆ แล้วอีกต่างหาก นั่นทำเอาเพื่อนสาวของเธอเกิดอาการนั่งเขินบิดตัวงอจนไม่อยากกลับบ้านกลับช่อง

ในระหว่างที่เพื่อนสนิทเธอทำการรื้อฟื้นความหลังกับรุ่นพี่หนุ่ม เพื่อนของเขาที่มาด้วยกันก็เริ่มทำการปูพื้นเพื่อเริ่มทำความรู้จักกันใหม่กับเธอด้วยการชวนคุยและชวนดื่มไปตามประสา ซึ่งนั่นเพลินตาเองก็ไม่ติดกับการที่จะได้ทำความรู้จักกับคนใหม่ๆ ด้วยลักษณะนิสัยที่เป็นคนชอบสนุกสังสรรค์เฮฮาและมีเพื่อนเยอะอยู่แล้ว หากว่าผู้ชายคนนี้ที่ก็ถือว่า..หล่อ พูดจาสุภาพ และหน้าตาดีเทียบเคียงกับใครบางคน ที่ยังคงนั่งตัวติดกันอยู่กับนางแบบสาวสวยตรงโน้นได้อย่างสบาย เธอไม่ติดนักหรอกหากว่าเขาจะอยากจะทำความรู้จักกับเธอ

คุณหนูเพลินตา ที่ใครๆ ก็บอกว่ามองแล้วช่างเพลินใจ ตั้งแต่เกิดมาเพลินตาก็รู้อยู่แล้วว่าตัวเองนั้นเป็นคนที่สวยจนผู้ชายต้องหันหลังกลับมามอง แต่ก็ยังไม่สามารถเทียบเท่ากับนางพญาหงส์ขาวอย่างพราวมุกพี่สาวตัวเองได้อยู่ดี หากต้องเทียบกันกับพราวมุกแล้ว เธอเองก็คงเป็นได้แค่นกสีสวยตัวเล็กๆ ตัวหนึ่งที่คนมองจะมองมาก็ต่อเมื่อไม่ได้อยู่ในรัศมีใกล้กับนางพญาหงส์ขาวเท่านั้น

"น้องเพลินอยู่ปีสุดท้ายแล้ว ก็หมายความว่าใกล้จะจบแล้วสินะครับ คิดเอาไว้หรือยังครับว่าจบแล้วจะไปเรียนต่อที่ไหน หรือว่าอยากจะพักเรื่องเรียนเอาไว้ก่อนแล้วโดดมาช่วยงานที่ GVB เลยดี"

"อืม เรื่องนั้นเพลินยังไม่ได้ตัดสินใจเลยค่ะพี่กาย แค่อยากรอฝึกงานที่ SNG ให้เสร็จก่อน แล้วถึงจะค่อยลองคิดดูอีกที พอดีว่าปกติเป็นคนชิวๆ นะค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่เพลินค่อนข้างตามใจ"

เพลินตายิ้มแห้ง ยิ้มอ่อน ยิ้มหน้าแหยๆ หรือว่าจะเรียกว่ายิ้มอะไรดี ก็ในเมื่อเธอยังไม่ได้แพลนคิดไปถึงตรงนั้นเลยจริงๆ ที่ผ่านมาก็ใช้ชีวิตแบบสบายๆ บิดามารดาเองก็ไม่ได้ว่าอะไร ตามใจเธอไปเสียมันทุกอย่าง อาจคงจะเป็นเพราะว่าพวกท่านมีพราวมุกผู้เป็นพี่สาวให้ได้ภาคภูมิใจอยู่แล้วกระมัง กับเธอถึงได้ไม่เคยบังคับอะไร นอกเสียจากว่ามารดาจะบังคับให้มาฝึกงานที่ SNG เพื่อคอยจับตาดูว่าที่คู่หมั้นของพี่สาวก็เท่านั้น

"ไม่น่าเชื่อ บังเอิญจังเลยนะครับน้องเพลินที่ไอ้กายเพื่อนพี่ก็พึ่งจะได้งานที่ SNG เหมือนกัน แหมถ้าเป็นแบบนี้ก็เท่ากับว่าสองคนนี้นี่ทำงานอยู่บริษัทเดียวกันเลยสินะครับ"

เป็นพี่แชมป์ รักแรกของมินตราที่หันมาคุยกับเธอ แต่มันก็ช่างเป็นเรื่องที่บังเอิญเสียจริงๆ ที่อยู่ๆ คนที่พึ่งได้มาทำความรู้จักกันจะกลายเป็นว่าได้ทำงานอยู่บริษัทเดียวกันกับเธอเสียอย่างงั้น

"จริงเหรอคะเนี่ย บังเอิญจริงๆ ด้วยค่ะ"

หลังจากที่คุยกันไปเรื่อยเปื่อยก็เป็นอันสรุปว่ามินตราเพื่อนสาวของเธอและพี่แชมป์ผู้ซึ่งเป็นรักแรกของเพื่อนสาวก็ได้ทำการแลกคอนแทคกันเอาไว้เป็นที่เรียบร้อยแบบไม่ผิดคาด ส่วนพี่กาย จากเท่าที่คุยกันไปมา เขากลับไม่ได้มีท่าทีที่จะแสดงออกมาว่าอยากจะพัฒนาความสัมพันธ์กับเธอไปมากกว่านี้ ที่ชวนเธอพูดคุยกันไปก็เพียงเพื่อว่าเป็นการอยากละลายพฤติกรรมเธอก็เท่านั้น จนสุดท้ายพี่แชมป์ก็เฉลยออกมาว่าพี่กายนั้นมีแฟนแล้วและก็รักแฟนมาก นั่นก็เลยทำให้เพลินตาแอบรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ใช้ได้ เพราะมันจะมีสักกี่คนเชียว ผู้ชายที่ไว้ใจได้แบบนี้ เพราะถึงต่อให้แฟนไม่อยู่ตรงหน้าก็ไม่ได้คิดว่าจะนอกกายนอกใจ พูดแล้วก็รู้สึกอิจฉาผู้หญิงคนนั้น

"น่าอิจฉาแฟนพี่กายจังเลยนะคะ ที่ได้มีแฟนดีๆ แบบนี้ ไม่รู้ว่าชาตินี้เพลินจะหาแฟนที่รักเดียวใจเดียวแบบพี่กายได้บ้างที่ไหน"

เพลินตาพูดออกมาจากใจด้วยความรู้สึกที่เธอรู้สึกแบบนั้นจริงๆ แถมยังรู้สึกดีเสียอีกที่ได้รู้จักผู้ชายที่ทั้งหน้าตาดีและจิตใจดีแบบพี่กาย

"และนี่มันก็เลยเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมแกถึงยังโสดได้มาจนถึงทุกวันนี้ไงเพลิน เลือกมาก คนนั้นก็ไม่เอา คนนี้ก็ไม่ใช่อีก" มินตราแอบแซะ

"นี่น้องเพลินยังไม่มีแฟนจริงๆ เหรอครับ สวยขนาดนี้ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะยังโสด"

"ไม่มีจริงๆ ค่ะพี่แชมป์ พอดีว่าเพลินเลือกมากแบบที่มิ้นมันว่าจริงๆ เอาไว้ถ้าวันไหนเพลินได้เจอผู้ชายที่รักเดียวใจเดียวแบบ..พี่กายเมื่อไหร่ จะค่อยลองคิดดูอีกที"

เพลินตาแกล้งแซวขำๆ ก่อนที่ทั้งสี่คนจะยังคงนั่งคุยกันไปอย่างสนุกสนานต่ออีกสักพัก เพลินตาเองเริ่มก็รู้สึกว่าผู้ชายสองคนนี้มีทัศนคติและนิสัยใจคอที่ดูเหมือนว่าจะใช้ได้อยู่เหมือนกัน ยิ่งคนที่ชื่อพี่กาย หรือว่ากันตธีร์ด้วยแล้ว รัศมีของความเป็นสุภาพบุรุษของเขานั้นทำให้เธอเริ่มรู้สึกไว้วางใจได้ในระดับหนึ่ง 

จนกระทั่งอยู่ๆ สายตาของพี่กายนั้นได้ไปหยุดโฟกัสอยู่ที่ชายหญิงคู่หนึ่งที่พึ่งจะเดินควงแขนกันกระหนุงกระหนิงออกไปผ่านหน้า แน่นอนว่าชายหญิงคู่นั้นมันคือคู่ของปฏิธานและนางแบบสาวสวยที่เธอเห็นว่าทั้งสองคนนั้นควงคู่เข้ามาด้วยกันตั้งแต่แรก

"ไอ้กาย นั่นมันชมพูแฟนมึงนี่หว่า ไหนมึงบอกว่าเขากลับไปเยี่ยมครอบครัวที่ต่างจังหวัดไง แล้วทำไมตอนนี้ถึงได้มาอยู่นี่ได้วะ"