บทที่สามสิบห้า

ตัดมาที่จวนนายอำเภอลู่ฟงที่ให้คนไปสืบข่าวที่จวนของฟางอี้หลิงแต่ไม่สามารถผ่านไปในจวนได้เพราะมีคุ้มกันที่แน่นหนาจึงทำเพียงแอบซุ้มรออยู่รอบนอก

"ข้าเห็นขบวนรถม้าเข้าออกที่จวนของแม่นางฟางอี้หลิงทั้งวันเลยขอรับ มีคาราวานพ่อค้ามารอบบ่ายเข้าไปในจวนรถม้าเกือบยี่สิบคันที่เข้าไปในจวนเหมือนขนของมาขายให้จวนของแม่นางฟางอี้หลิงขอรับ"

เพราะเขานั้นไม่ได้เข้าไปใกล้มากเพราะรู้สึกว่าคนดูแลหน้าจวนจะเดินตรวจตราตลอดเวลา จะลอบเข้าไปในจวนด้านหลังนั้นมีหมาแทบจะทุกที่ของบ้านพักคนงาน พวกมันเหมือนนถูกฝึกให้เฝ้ายาม พอได้กลิ่นคนแปลกหน้าจะตื่นตัวส่งเสียงต่อกันเป็นทอดๆ

"แสดงว่านางก็ค้าขายต่างเมืองเหมือนกันมีรถม้ามาขนสินค้าเองเข้าออกจวนทั้งวันแต่ไม่ใช่ว่าจะเข้าไปได้ง่ายๆ ถ้าไม่ใช่ลูกค้าประจำส่วนมากจะรับที่ตัวเมืองจี่เป่ยที่คนของแม่นางฟางขนออกมาส่งที่ร้านอีกทีขอรับ ลูกค้ารายใหญ่คือนายน้องโม่เฉียงชุนที่วันนี้เดินทางเข้าจวนไปก่อนนายน้อยหลี่เจิ้งหยางตอนยามอู๋ขอรับนายท่าน"

ลูกน้องรายงานทุกอย่างที่สืบได้มาในวันนี้

"ดีมากเจ้าออกไปได้แล้ว" ลู่ฟงสั่งคนของตัวเองก่อนจะเรียกพ่อบ้านเข้ามาหารือในห้องทำงานต่อ

"พ่อบ้านท่านเตรียมของขวัญพบหน้าเด็กให้ข้าสองอย่างเอาอย่างดีที่สุดแล้วของบิดาของแม่นางฟางอี้หลิงพรุ่งนี้ข้าจะเข้าไปหานางที่จวนของนางเสียหน่อย เพื่อสานต่อความสัมพันธ์ที่ดีต่อนางกับลูกของนางรวมถึงบิดาของนางด้วย อย่าทำให้ข้าผิดหวังละ"

เพราะถึงนางจะเป็นหม้ายที่ไม่มีใครรู้ว่าสามีนางอยู่หรือตายเพราะข้าเองก็ไม่เคยได้เข้าเมืองหลวงบ่อยเหมือนกัน

เพราะตอนที่สอบนายอำเภอนั้นข้าอยู่ที่เมืองเหลียวบ้านเกิดของมารดามีบิดาที่ใช้อำนาจเงินซื้อหาตำแหน่งให้เพราะเขาเป็นเพียงลูกของสาวใช้ที่บิดาชุบเลี้ยง จึงไม่ได้มีสิทธ์มีเสียงในจวนใหญ่ของบิดาในเมืองหลวง แต่บิดานั้นรักมารดาของเขามากเพราะทั้งคู่นั้นเคยอยู่เมืองเหลียวด้วยกันมาก่อนแล้วครอบครัวของบิดานั้นมีฐานะดีกว่ามารดา จึงให้มารดาติดตามไปเป็นคนดูแลแต่ที่จริงคือภรรยาลับๆที่ได้เสียกันไปจากเมืองเหลียวแล้ว จึงไปแต่งกับฮูหยินเอกเพื่อเสริมอำนาจ มารดาจึงยอมบิดาทุกอย่าง พอมารดาตั้งท้องบิดาที่มีตำแหน่งที่สูงเพราะได้อำนาจทางฮูหยินเอกช่วยส่งเสริมจึงส่งท่านแม่กลับมาเมืองเหลียวสร้างบ้านให้เขาสองแม่ลูก

สร้างอำนาจให้เขาที่เป็นบุตรชายคนโตแล้วปู่ย่าที่มีอันจะกินในเมืองเหลียว ลู่ฟงหวนคิดถึงความเป็นมาของตัวเอง เขาที่ทะเยอทะยานอยากเป็นใหญ่กว่าบุตรของฮูหยินเอกทั้งมีปู่กับย่าตามใจพออยากได้อะไรก็ต้องได้ พอซื้อตำแหน่งให้กับเขาได้ไม่นาน ลู่ฟงก็ทำผิดเก็บภาษีชาวเมืองเหลียวทั้งยังทำความผิดอีกหลายอย่างแต่ด้วยอำนาจของบิดาจึงส่งเขามารับตำแหน่งนายอำเภอเมืองจี่เป่ยที่พอดีกับนายอำเภอคนเก่าย้ายกลับคืนไปบ้านเกิดทั้งที่สงครามพึ่งจะจบไปได้เพียงสองเดือน จึงทำให้ยังไม่มีคนในเมืองหลวงลงมาจัดการสิ่งที่เขาสร้างเอาไว้ เพราะได้บิดากับท่านปู่ใช้ตำลึงปิดปากให้เขาได้มาประจำที่อำเภอจี่เป่ยพอดีสองเดือน

อีกทั้งเขาได้จ้างทหารเลวที่ชอบหนีทัพเอาไว้เป็นร้อยเพื่อปล้นพ่อค้าที่เดินทางค้าขายยังต่างเมือง ทั้งให้ทำเรื่องสกปกทั้งหลายของเขาอีกหลายอย่างรอเพียงส่วนแบ่งคนละครึ่งกับลูกน้องโจร ตอนนี้เขากำลังรอว่าลูกน้องจะลงมือปล้นคนที่กำลังเดินทางมาเมืองจี่เป่ยแล้วนำเงินทองมาให้อย่างมาดหมายและไม่ได้รู้ว่าตอนนี้รังโจรนั้นแตกแล้ว

ส่วนหัวหน้าโจรนั้นรองแม่ทัพนำกลับมารอจะลงมือจัดการเขาอยู่ ลู่ฟงยังคงนั่งฝันหวานถึงฟางอี้หลิงที่นางงดงามจนเขาคนึงหาทั้งคืนเพียงได้พบหน้าของนาง ถึงจะมีสาวงามในจวนมากมายให้เขาเสพสมแต่ถ้าได้แต่งให้แม่นางฟางอี้หลิงที่ร่ำรวยในเมืองจี่เป่ยนี้เขาคงจะมีความสุขขนาดไหน เรื่องเด็กลูกของนางเขาจะจัดการเมื่อไรก็ย่อมได้ถ้าได้แต่งแม่ของเด็กนั้นแล้ว เขายกจอกเหล้าขึ้นดื่มแล้วให้พ่อบ้านตามอนุมาปรนนิบัติที่ห้องนอนทีละสามคน

 

ที่โต๊ะอาหารมื้อค่ำของเรือนของบิดาที่เป็นเรือนหลัก  ตอนนี้ได้มีแขกเพิ่มอีกสองคนนั่งร่วมโต๊ะกุนซือกับรองแม่ทัพสองหนุ่มติดใจอาหารบนโต๊ะยิ่งนัก มิน่าละท่านอ๋องถึงไม่อยากจะกลับเมืองหลวงพระชายาทำอาหารอร่อยมากๆนั้นเอง

"คนของข้าบอกว่าวันนี้นายอำเภอลู่ฟงส่งคนมาสืบข่าวที่หน้าจวนแต่เข้ามาข้างในไม่ได้"

ท่านอ๋องพูดสิ่งที่ได้รับรายงานมาเมื่อตอนหัวค่ำที่ผ่านมา

"มันคงอยากจะรู้เรื่องในจวนของพวกเราหึปล่อยให้มันชะล่าใจสักสี่ห้าวันก่อน"  อดีตท่านแม่ทัพใหญ่บอกราชบุตรเขย

"คนที่เข้าไปสืบข่าวในจวนของมันส่งข่าวมาว่ามันจะเดินทางมาที่จวนพรุ่งนี้เพื่อจะพบท่านอี้หลุนกับลูกๆของข้า รวมถึงพระชายาด้วยที่มันอยากมาหามากที่สุดในวันพรุ่งนี้ แต่มันอ้างจะขอพบท่านอี้หลุนก่อนขอรับ"

ท่านอ๋องพูดต่อแล้วหันไปมองหน้าพระชายาไปด้วยว่านางจะทำหน้าอย่างไรถ้าเขาพูดถึงนายอำเภอถ่อยลู่ฟง

กุนซือกับรองแม่ทัพกินข้าวฟังไปด้วยเงียบๆมีสองแฝดที่คุยกับมารดาเป็นระยะ พวกเขาจะรู้ความถ้าผู้ใหญ่คุยกันจะไม่ขัดหรือถามอะไรนอกจากคุยเบาๆกับมารดาเพียงเท่านั้น

ฟางอี้หลิงมองหน้าบิดาแล้วตอบไปว่า

"มันคงอยากมาเห็นว่าข้าทำอะไรบ้างในจวนบ้างเจ้าคะท่านพ่อเดี๋ยวก็จะอ้างเรื่องการเพาะปลูกข้าวบ้าง ผักบ้าง พรุ่งนี้ลูกจะเข้าสวนผลไม้เพราะอีกห้าวันจะลงเกี่ยวข้าวที่แก่พอดีแล้วเจ้าคะท่านพ่อ เชิญท่านพ่อกับสองแฝดต้อนรับแขกด้วยนะเจ้าคะ"

นางตอบออกไปท่านอ๋องยกยิ้มมุมปากกับคำตอบของพระชายาของตัวเองที่นางไม่อยู่ต้อนรับมันด้วยตัวเอง

"ได้เดี๋ยวพ่อจะจัดการเองลูกไปดูงานของลูกให้สบายใจเถอะ"  บิดาตอบลูกสาวกับไปยิ้มๆ

"พระชายาพรุ่งนี้ให้ทหารของข้าช่วยเจ้าเก็บผลไม้นะจะได้เสร็จไวๆแล้วจะให้ไปช่วยเกี่ยวข้าวเลยด้วย"   ท่านอ๋องบอกนางต่อ

ฟางอี้หลิงมองหน้าพระสวามีแล้วจึงพยักหน้าตอบรับ   ดีเหมือนกันจะได้เสร็จไวๆคนเยอะดีคนช่วยงานของนางจะปฎิเสธไปทำไม ถ้านางได้กำไรและพวกเขาก็พักและกินที่จวนของนางด้วย ช่วยทำงานละถูกแล้วไหนๆก็จับหัวหน้าโจรมาด้วยแล้ว

"แล้วแต่ท่านอ๋องเพคะ" นางตอบเพียงเท่านั้นกับเขาไป

"แล้วตกลงท่านอ๋องจะจัดการนายอำเภอวันไหนพะยะค่ะ"รองแม่ทัพถามย้ำอีกครั้งจะได้วางแผนให้รัดกุม

"หึๆมันบอกให้รอจดหมายจากบิดาของมันเพื่อจะขอเลือนการขึ้นภาษีกับชาวเมืองจี่เป่ย รอคนของเราเดินทางมาครบแล้วค่อยนัดมันที่หน้าอำเภอเลย เดี๋ยวให้นายน้อยทั้งสองคนร่อนจดหมายหาพ่อค้ามาที่หน้าอำเภอจี่เป่ยเลยจะได้จัดการต่อหน้าประชาชนเลยทีเดียว"    ท่านอ๋องตอบรองแม่ทัพไป