Semua Bab He's Gay: Bab 1 - Bab 10

Year 2014St. Joseph Hospital (9:30 pm) RHEA’s "Doc, kamusta na po iyong nanay ko wala pa rin po bang improvement?" Tanong ko sa doctor na nag-aasikaso kay Mama na si Doctor Mike. I am currently sitting here inside his office, still expecting some good news. It has been two years and I am really grateful to him since he is the only Doctor that never gives up on my Mother’s treatment. "Same old result, Rhea. Until now, wala pa ring response ang pasyente. Still under medication pa rin siya Mrs.Benitez." Malungkot na balita nito kaya napayuko na lang ako. Paulit-ulit na lang ang naririnig ko tuwing dumadalaw ako. Walang nagbabago kaya nakakapanghina talaga ng loob. Madalas pumapasok sa isip ko kung may chance pa ba talagang magising ang Mama ko o wala. "Pero Doc, halos dalawang taon na po ang lumilipas bakit hindi pa rin siya nagigising? Ilang taon pa po ba ang kailangan kong hintayin?" Naiiyak na atungal ko. Kapag nagpatuloy pa ito, hindi ko na alam kung

RHEA’sNILALAMIG na inabot ko ang pindutan ng electric fan para sana patayin pero wala akong makapa kahit anong gawin ko. Inis na minulat ko ang aking mata kahit pa na inaantok ako at bumangon pero laking gulat ko na lang nang mapansing wala ako sa apartment. Dali-dali akong umupo mula sa aking pagkakahiga sa kama habang inisip ang mga kaganapan kahapon. Oo nga pala, muntik na akong magpakamatay pero sa kamalas-malasan bigla pa akong nawalan ng malay. Mukhang hindi ko pa talaga panahon para mawala sa mundo. Masyado akong na-overwhelm ng emotions ko dahil sa mga bad news. "Teka! Nasaan ako?" Naguguluhang tanong ko sa sarili ko nang mapansing hindi pamilyar ang paligid. Parang baliw lang no? Pero ganito talaga ako kapag nine-nerbyos. Tatayo na sana ako sa kama pero laking gulat ko nang makita ko ang aking sarili na naka-Bra at Panty lang. "Kyah! Sinong naghubad sa akin? May n-nangyari b-ba?" Sigaw ko pero syempre sa isip lang. Mahirap na at baka nandito pa rin ang p

"Hoy, Bakla! Anong ginagawa mo rito?!" gulat na sigaw ni Rhea habang nanlaki ang mga mata at nakatitig sa lalak-esteng baklang nasa harap niya. Unang-una, hindi niya inakalang makikita niya pa ulit si Lucas lalo na ilang oras palang ang nakakalipas matapos siyang umalis nang walang paalam mula sa Mansion nito. Pangalawa, hindi rin niya inasahang hahanapin pa siya nito dahil wala namang dahilan para gawin iyon.Tahimik lang na nakatingin si Lucas, seryoso at hindi mabasa ang ekspresyon. Kinabahan si Rhea at napalunok habang nararamdaman ang bigat ng titig nito, para bang isa siyang kriminal na may malaking kasalanan. Sa pagkakaalam niya, ang tanging “kasalanan” lang niya ay umalis nang hindi nagpapaalam."Hoy! Tigilan mo nga ang titig na ganyan!" naiilang na sabi ni Rhea, sinusubukang basagin ang katahimikan. Ngunit nang hindi pa rin ito gumalaw, napabuntong-hininga siya at ipinagpatuloy na lang ang ginagawa. Bigla niyang narinig ang mabagal at maingat na yabag nito papalapit kaya kusa

Alas singko na ng hapon, at unti-unti nang humuhupa ang liwanag ng araw sa loob ng silid. Sa tabi ng bintana ay nakaupo si Lucas sa isang upuang may gulong, nakasandal nang komportable habang abala sa panonood sa cellphone. Ang liwanag mula sa screen ay sumasalamin sa kanyang mukha, at sa tono ng mga salitang naririnig, alam ni Rhea na isang Korean drama ang pinapanood nito. Hindi niya alam ang pamagat at hindi rin naman interesado. Wala siyang hilig sa mga ganoong palabas.“Hoy, Baks!” tawag ni Rhea, may halong inis sa boses.Sandali lang siyang nilingon ni Lucas, saka muling ibinalik ang atensyon sa cellphone.“Hindi ka pa uuwi? Pa-gabi na. Baka hinahanap ka na ng mga magulang mo,” sabi ni Rhea, sabay tiklop ng mga kamay sa dibdib.Hindi man lang siya tinapunan ng tingin ni Lucas. “Ano tingin mo sa akin, teenager na may curfew? May sarili akong condo at hawak ko ang oras ko. Tsaka mamaya pa ako aalis. Kita mo namang nanonood ako, di ba?”Napairap si Rhea, halatang naiinis. Hindi yat

Nag-aalinlangan, sinagot ni Lucas ang tawag habang abala ang kanyang ama at lolo sa malalim na usapan tungkol sa negosyo. Sa kusina, nagkukwentuhan ang kanyang ina at lola tungkol sa pagluluto, habang ang tatlong kapatid niya ay abala sa kani-kanilang mundo, lalo na si Lucia, na para bang palaging wala sa kasalukuyan.“Oh, babe, bakit ka napatawag?” bungad ni Lucas kay Rhea, may halong pabirong tono.Nagulat man si Rhea sa pagtawag sa kanya ng “babe,” hindi niya ito pinansin. Mas matindi ang kirot sa kanyang ibabang tiyan dahil sa dysmenorrhea.“L-Lucas…” napapanginig ang tinig ni Rhea sa telepono, may kasamang pag-iyak at singhot.“Babe, miss mo na ba ako? Sandali lang—bakit ganito ang tunog mo? May nangyari ba sa Mama mo ulit?” biglang nagbago ang tono ni Lucas, bahagyang pinataas ang boses para makuha ang atensyon ng kanyang lolo. Nilagyan niya ng kaunting drama upang maipakita ang kanyang pagkaabala.“M… masakit…” Naiiyak na saad ni Rhea, mas malakas pa ang boses kaysa dati, malina