Lahat ng Kabanata ng The Principal's Affair : Kabanata 31 - Kabanata 40

Napabuntong-hininga siya habang sinusundan ito ng tingin. Ang lalaking ito talaga—walang pagbabago. Cold pa rin, pero hindi maikakaila na may malasakit.Pagkaalis ni Rafael, naiwan si Bella at ang kasambahay sa tahimik na kusina. Bahagyang napangiti si Bella habang iniinom ang gatas na handa para sa kanya. Pakiramdam niya, kahit malamig si Rafael sa pananalita, halata namang inaalala nito ang kalagayan niya. "Ma’am, kumusta naman po ang paninirahan niyo rito?" tanong ng kasambahay habang inaayos ang ilang gamit sa lamesa. Ngumiti si Bella at bahagyang tumango. "Ayos naman. Malaki at maganda ang bahay… tahimik lang. Medyo naninibago pa ako." "Ano nga po pala ang pangalan niyo, Ma’am?" patuloy ng kasambahay, tila nahihiya pang makipag-usap. "Isabella," sagot niya. "Pero Bella na lang, huwag mo na akong ‘Ma’am’-in. Parang ang tanda ko naman pakinggan." Natawa nang bahagya ang kasambahay. "Sige po, Ma’am… este, Bella. Ako po si Minda. Matagal na rin akong nagtatrabaho rito sa pa

Pagbalik ni Bella sa loob ng bahay, ramdam pa rin niya ang bigat sa dibdib. Hindi niya maintindihan kung bakit ganoon ang nararamdaman niya—bagot, lungkot, at parang may kulang. Habang naglalakad pabalik sa kanyang silid, isang malakas na buntong-hininga ang pinakawalan niya. Pagpasok niya sa kwarto, dumiretso siya sa kama at naupo. Hindi niya mapigilang mapaisip. ‘Nakakapanibago ang buhay dito. Wala akong ginagawa. Lahat na lang may sumusunod sa akin. Hindi ako sanay.’ Murmur niya sa sarili.Lumipas ang ilang minuto, ngunit hindi pa rin siya mapakali. Napatingin siya sa cellphone niya na nakapatong sa bedside table. Gusto niyang tawagan ang pamilya niya, gusto niyang marinig ang boses ng kanyang ina, ang masayang kwento ng kanyang ama, at ang boses ng mga kapatid niya. Pero hindi niya magawa. Hindi ko sila pwedeng tawagan…Kung tatawag siya, may posibilidad na malalaman nilang wala siya sa ibang bansa. Malalaman nilang kasinungalingan lang ang sinabi niya tungkol sa pag-alis niy

Parang tinik na bumara sa lalamunan ni Bella ang narinig. Hindi niya alam kung dapat ba siyang sumagot o manahimik na lang. "Huwag kang mag-alala, hindi ako galit," dugtong ng ginang na tila nabasa ang iniisip niya. "Nagulat lang ako. Alam mo namang hindi sanay ang anak ko sa ganitong bagay, hindi ba?" Napayuko si Bella at marahang tumango. Oo nga po, hindi ko rin po alam paano nangyari ‘to! sigaw niya sa isip niya. "Pero gusto kong marinig mula sa’yo, Isabella. Ano ba talaga ang nangyari?" Dito na siya napalunok. Hindi niya pwedeng sabihin ang totoo—na hindi iyon isang tradisyunal na kasal, kundi isang kasunduang ginawa lang dahil sa sitwasyon niya. Pero hindi rin siya pwedeng magsinungaling, lalo na sa isang taong halatang may malakas na pakiramdam. "H-hindi ko rin po alam paano nangyari," sagot niya sa pinaka-safe na paraan. "Nagdesisyon lang po si Rafael na pakasalan ako… para protektahan ako at ang baby." Nagtagal ang katahimikan. Tila sinusuri ni Amieties ang bawat

"Adrian?" Kapwa sila napalingon. Doon, nakatayo si Rafael. At sa itsura ng kanyang asawa, halatang hindi ito natutuwa sa nakita niya. Napako ang tingin ni Bella kay Rafael, tila ba hindi makapaniwala sa timing ng pagdating nito. Bakit ngayon pa? At bakit parang hindi ito natutuwa? Samantala, nagtagpo ang mga mata nina Adrian at Rafael, ngunit sa halip na tensyon, isang ngiti ang lumitaw sa mukha ni Adrian. "Rafael." anito, tila hindi na nagulat at agad na lumapit upang makipagkamay sa lalaki. "Matagal na tayong hindi nagkikita, kaibigan." Nagtaas ng kilay si Rafael ngunit tinanggap ang kamay ng kausap. "Mabuti naman at nandito kana pasensya pala at di ako makarating nong namatayan ka condolences pala, pre." Napapitlag si Bella. Pre? Kaibigan?! Pinilit niyang iproseso ang narinig. Magkaibigan sina Adrian at Rafael? Kailan pa? Paano? Bakit? "Salamat pre, at saka tapos na yun wag munang intindihin yon alam ko naman na busy ka kaya naiintindihan ko, pero mukhang madalas akong n

Tahimik ang gabi, tanging ang mahinang tunog ng aircon ang maririnig sa loob ng kwarto ni Bella. Mahimbing siyang natutulog nang biglang may kumakatok mula sa labas ng kwarto. Napabalikwas siya ng gising. Kumunot ang noo niya habang pilit iniintindi kung nagkamali lang ba siya ng rinig. Pero nang muli niyang marinig ang katok, bumuntong-hininga siya at inabot ang cellphone sa tabi niya.12:30 AM."Hating gabi na… Sino naman ang kakatok ng ganitong oras?" mahina niyang bulong, habang padilat-dilat na bumangon.Dahan-dahan niyang binuksan ang pinto, at halos hindi siya nakagalaw nang bumungad sa kanya si Rafael."Bakit—" Hindi na niya natapos ang sasabihin dahil agad siyang hinila ng lalaki sa isang mainit na halik.Nanlaki ang mga mata niya. "Mmpph—!"Napaangat ang kanyang mga kamay upang itulak ito, pero masyadong mapusok si Rafael, mahigpit ang pagkakahawak sa kanyang baywang. Lalong lumalim ang halik nito, na tila ba may pananabik, may gutom.Hindi niya alam kung paano, pero bago n