All Chapters of Contract Marriage: How To Love My Husband To Be: Chapter 1 - Chapter 10

Sa loob ng marangyang mansyon ng kanyang ama, abala si Mia sa paglalaba ng mahahabang kurtina sa malawak na likod-bahay. Kasama niya ang isa sa mga maid ng mansyon, si Hana, na masigasig ding tumutulong sa kanya. Ramdam ni Mia ang bigat ng basang tela sa kanyang mga kamay habang pinipiga ito upang maalis ang sobrang tubig. Ang init ng araw ay dumadampi sa kanyang balat, at ang kanyang pawis ay bumabagsak sa puting tela ng kurtina. Sa kabila ng hirap ng gawain, nanatili siyang tahimik at determinado.Habang nakaluhod siya sa tabi ng malaking batya, biglang bumukas ang pintuan ng terrace at pumasok ang kanyang step-sister na si Kristina. Nakasuot ito ng napakagarang damit na bumagay sa kanyang payat at matangkad na pangangatawan. Kasabay ng kanyang pagpasok ay ang malutong niyang halakhak na parang musika ng panunuya.“Oh, my dear sister, kawawa ka naman,” ani Kristina habang hinahaplos ang malambot na tela ng kanyang mamahaling damit. “Look at me—I’m wearing this beautiful dress. Pupun

Nanlaki ang mga mata ni Mia sa matinding pagkabigla sa sinabi ng kanyang ama. Para bang saglit na tumigil ang mundo niya, ngunit alam niyang wala siyang karapatang magreklamo. Wala siyang magagawa.“Okay po, Papa,” mahina niyang tugon.Tumayo siya mula sa kanyang kinauupuan, marahang yumuko bilang respeto, saka agad na naglakad palabas ng greenhouse. Wala nang silbi pang manatili siya roon—wala namang makikinig kahit subukan pa niyang ipaglaban ang sarili niya.Ngunit bago pa siya tuluyang makalabas, muling nagsalita ang kanyang ama.“Bukas ng umaga ay aalis ka na dito. Nandito ang address ni Mr. Montgomery,” malamig na sabi nito habang inilapag sa mesa ang isang maliit na papel.Agad namang lumapit si Mia upang kunin ito. Nanginginig ang kanyang mga kamay habang binabasa ang nakasulat na address. Hindi niya pa lubusang naiintindihan ang bigat ng desisyong ito, pero isa lang ang alam niya—mula bukas, magbabago ang kanyang buhay.Ngunit sa gitna ng katahimikan, isang mapanuyang tinig a

"Good evening, ho, Sir," bati ng kasambahay ni Dawson na si Mona. Siya lamang ang natatanging kasambahay sa mansyon, bukod sa isang butler na si Claude, na tahimik na nakatayo sa isang sulok."Good evening, Sir," magalang namang bati ni Claude."Good evening. Ano ang balita?" tanong ni Dawson habang tinanggal niya ang butones ng kanyang coat, marahang sumandal sa upuan, at hinintay ang sagot ng dalawa."Sir, tinanggap po ng mga Winchester ang engagement. Ang sabi po ay darating na bukas ang young miss," wika ni Claude nang walang bahid ng emosyon.Napatango na lamang si Dawson. Sa loob-loob niya, darating na bukas sa kanyang mansyon ang anak ni Deumon Winchester. Ang alam niya, dalawa ang anak ni Mr. Winchester, ngunit hindi ito naging specific kung sino ang ipapadala upang maging kanyang mapapangasawa. Ang nais lamang nito ay ipakasal ang isa sa kanila, at para kay Dawson, wala siyang pakialam kung sino man ito."Good. Nalinisan na ba ang mansyon?" tanong niya nang walang pag-aalinla

Nang matapos na sina Mia at Mona sa pag-aani ng gulay, dahan-dahan silang naglakad pabalik sa mansyon. Ang araw ay hindi pa gaanong mataas sa langit, kaya naman may kalamigan pa ang hangin. Habang naglalakad, dama ni Mia ang kakaibang kapayapaan na hatid ng umagang iyon—isang bihirang pagkakataon para sa kanya.Pagdating sa kusina, agad nilang inilapag ang basket ng mga bagong aning gulay sa countertop. Sa tingin ni Mia, marami-rami rin silang nakuha, at naisip niyang mas magiging masarap ang kanilang hapunan mamaya. Dahil maaga pa, napagdesisyunan niyang linisin muna ang mga gulay bago ito iluto.Habang abala siya sa paghuhugas, muling nagsalita si Mona. “Maaga umuuwi si Sir, kaya madalas ay maaga kong hinahanda ang pagkain. Pero, ineng, may kailangan akong bilhin sa botika. Pwede bang ikaw na lang ang magluto ng hapunan?”Nagtaas ng tingin si Mia at saglit na natigilan. Hindi siya sigurado kung anong eksaktong ihahanda niya, ngunit alam niyang hindi siya maaaring tumanggi. Isa pa, g

“Ayoko lang talaga na may ibang tao na hindi ko kilala ang magluluto ng aking pagkain. Yun lang naman,” malamig na wika ni Nikolai, bahagyang ibinaba ang hawak na baso habang pinagmamasdan ang nakayukong si Mia. “Gawin mo ang gusto mong gawin, wala akong pakialam.”Hindi niya alam kung tama ba ang naging tono niya, pero huli na para bawiin iyon. Nakita niyang bahagyang nanikip ang mga balikat ng dalaga, at sa loob ng isang iglap, pakiramdam niya ay may sinabi siyang hindi nararapat.“Pasensya na po. Naiintindihan ko po,” mahina ngunit malinaw na sagot ni Mia.Napansin ni Nikolai ang bahagyang panginginig sa boses nito. Hindi niya alam kung dahil ba sa pagod, sa kaba, o sa bigat ng nararamdaman ng dalaga. Sa kabila ng mga katanungan sa kanyang isipan, nanatili siyang tahimik, pinagmamasdan ang pigura ni Mia na tila pilit na pinapanatili ang tikas kahit halata sa kilos nito ang pagod.Napabuntong-hininga si Nikolai.“You can go back to your room,” wika niya sa malamig na tono, iniisip n