All Chapters of ลิขิตสัญญานาคา: Chapter 11 - Chapter 20

แม่สายทำท่าทางตกใจไม่น้อยราวกับไม่เชื่อหูที่ได้ยิน นรินทร์ขมวดคิ้วเล็กน้อยมองเอียงหน้ามองแม่สายอย่างไม่เข้าใจแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อแม้จะอยากรู้เสียเต็มประดาว่าทำไมแม่สายภรรยาผู้ใหญ่บ้านที่เธอไม่รู้จักถึงได้มีท่าทีแบบนั้น“เก็บข้าวของเรียบร้อยข้าจะพาทีมคุณนรินทร์ไปไหว้ศาลเจ้าปู่ประจำหมู่บ้านเสียก่อนค่อยหาข้าวปลากินกัน”“ทำไมต้อง…อะ...อ้าว” นรินทร์ไม่ทันได้ถามแม่สายก็ชิงเดินนำหน้าไปก่อนเสียแล้ว ทิ้งความสงสัยว่าทำไมแม่สายถึงได้รู้ชื่อของเธอไว้ในใจ นรินทร์ตั้งท่าที่จะเดินตามแม่สายให้ทันแต่ก็ถูกมือหนาของเทวินคว้าแขนไว้เสียก่อน“หัวหน้าคุยอะไรกันหรือครับ? ท่าทางดูตกใจขนาดนั้น” เทวินเอ่ยถาม“ไม่”“หือ? อะไรนะครับ”“ไม่ยุ่งสักเรื่องได้มะ?” เอ่ยตอบพร้อมยักคิ้วอย่างกวนๆ“โห่…หัว…”ไม่ทันได้ตอบภากรณ์ก็เดินเข้ามาแทรกกลางทั้งสองทำเอาเทวินถึงกับยอมละมือที่คว้าจับแขนของนรินทร์เอาไว้ออกแทบจะทันที เทวินหันไปมองตามหลังภากรณ์ขบเคี้ยวเขี้ยว

ราวกับต้องมนต์เมื่อเขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม เธอยังคงจ้องมองเขานิ่งค้างในอ้อมแขนแกร่งอยู่อย่างนั้นไม่ขยับไปไหนความรู้สึกคิดถึงอ้อมกอดเกิดขึ้นมาในใจ จนเธอต้องพยายามตั้งสติและดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดของเขา นรินทร์ไม่กล้าที่จะมองใบหน้าหล่อคมนั้นตรงๆ“ไม่เป็นไรค่ะ แต่ก็ขอบคุณนะคะ” เธอเอ่ยขึ้นมาแก้เขิน ก่อนจะรีบลุกขึ้นแล้วเดินออกจากตัวปราสาทไปโดยมีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองตามแผ่นหลังนั้นด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม …ในที่สุดเขาก็ปรากฏกายมาเจอเธอได้เสียที ตามคำสาปที่เขาได้สาปตัวเองด้วยความรู้สึกผิดครั้งในอดีตหลายพันปีที่ผ่านมาเอาไว้ว่า            …หากตัวข้าหานางในดวงใจมิเจอ นางมิก้าวเท้าลงเหยียบเมืองข้าแล้วไซร้…ก็หาออกจากกายทิพย์สังขารนี้ได้ไม่……จักเกิดก็มิได้ จักตายก็มิได้ ทรมานจากความคำนึงถึงห่วงหาอาวรณ์ไปชั่วกัปชั่วกัลป์…              “รู้จักหนุ่

ชั้นสองของตัวบ้านพักที่ผู้ใหญ่บ้านเตรียมไว้ให้ด้านบนแบ่งออกเป็นสองห้อง มีห้องใหญ่และห้องเล็กทีมจึงตกลงกันว่าจะแยกห้องฝั่งของผู้ชายและผู้หญิงคนละห้องกันโดยมีโถงใหญ่กั้นกลางระหว่างสองห้องเมื่อตกลงแบ่งห้องกันลงตัวแล้ว ทั้งหมดก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนหลังจากทุกคนอาบน้ำอาบท่าจัดเก็บข้าวของที่นำมาเรียบร้อย ก็เริ่มหันไปจัดที่นอนฟูกเสื่อเตรียมที่จะเข้านอน ระหว่างที่ต่างคนต่างช่วยกันจัดที่นอนเสียงหมาเห่าหมาหอนดังขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยและลากยาวจนน่ากลัว ทั้งที่ช่วงเย็นไม่มีใครเห็นหมาสักตัวแถวบ้านพักบรรยากาศรอบๆเริ่มเปลี่ยนไปแม้แต่เสียงจักจั่นที่พอจะได้ยินอยู่เนืองๆกลับเงียบลงจนวังเวง มินตราเริ่มเขยิบเข้ามาใกล้ๆผู้เป็นหัวหน้าสายตาสอดส่องมองรอบตัวอย่างระแวงกลัว“หัวหน้าว่า…มันบรรยากาศแปลกๆไหม?” มินตราเอ่ยขึ้นเสียงอ่อยเข้ามาเกาะแขนของนรินทร์อย่างนึกกลัว สายตาของมินตราสอดส่องไปรอบห้องอย่างระแวง“มันก็วังเวงจริงๆแหละ…สาธุ ขออย่าให้มีอะไรแปลกๆเกิดกับพวกเราเลย” นรินทร์อดยกมือไหว้ท่วมหัวไม่ได้พลางมองไปรอบๆเหมือนมินตรา แม้ว่ามินตราจะยังเกาะเธอไ

            “กูหาอาหารให้มึง! แต่มึงหวนกลับมาด้วยสภาพนี้งั้นรึ!!” เสียงเล็กแหลมจากหญิงสาวในชุดไทยสวยสีน้ำตาลแดง ตามตัวเต็มไปด้วยเครื่องประดับและมุงกุฏห้าเศียร ใบหน้าสวยนั้นหันไปจ้องมองผีที่มีแต่หัวกับไส้เขม็งราวกับจะจับมันฆ่าทิ้งเสียให้ได้            “...ข้าทำแล้ว…แต่มันมีบางอย่างช่วยเหลืออยู่…” พูดเสียงเย็นแต่แฝงไปได้ความหวาดกลัวหญิงสาวตรงหน้า ก่อนสายตาจะพลันเปลี่ยนไปจ้องมองหญิงสาวอีกคนที่หลบหลังหญิงคนนั้นแล้วแลบลิ้นเลียปาก            “...ข้าหิว…นางผู้นั้นมอบให้ข้าได้รึไม่…” คีภัทราปรายตามองมันตราที่อยู่ข้างหลังตนตามสายตาของผีตนนั้น ก่อนจะหันกลับไปจ้องมองมันด้วยสายตาดุ            “มึงทำการมิสำเร็จ ยังจักกล้าขอกูรึ!! อีผีสกปรก!! ผีอย่างมึงอยู่ไปก็ไร้ประโยชน์ มอดไหม้ไปเสีย!!&

“พี่นิลนนท์กับคุณแสงศรรู้จักกันเหรอคะ คุยเหมือนสนิทกันมานานเลย?” มินตราที่เดินอยู่ข้างหลังเอ่ยถามขึ้นด้วยแววตาใส มองดูเหมือนว่าทั้งคู่เป็นเพื่อนกันมานานทั้งที่พึ่งรู้จักกันวันนี้เพียงวันแรก“อ๋อ...คือ...คุยกันแล้วถูกคอน่ะ” นิลนนท์ตอบด้วยรอยยิ้มก่อนจะลอบมองแสงศร สองหนุ่มมองหน้ากันไปมาก่อนจะหันไปยิ้มให้มินตราที่พยักหน้ารับรู้อย่างไรเขาก็จะให้ทุกคนรู้ไม่ได้ว่าเขาเคยเป็นพญานาคมาก่อนและมาตีสนิทกับนรินทร์เพราะภารกิจที่องค์เพชรแก้วให้มา เนื่องจากว่าต่อไปในภายภาคหน้านั้น นรินทร์จะต้องตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิต...จากแรงอาฆาตพยาบาทของนางนาคีมากบารมีองค์หนึ่ง ที่ถึงแม้จะมีบารมีมากแต่ก็ไม่สามารถตัดความรักหลุ่มหลงในองค์เพชรแก้วได้จนเกิดเป็นความอิจฉาริษยาพญานาค...ก็เหมือนมนุษย์ มีทั้งนาคดีและนาคที่มีมิจฉาทิฐิ ไม่มีอะไรดีพร้อมทั้งหมดบนโลกแม้แต่เทวดาเองก็เช่นกัน ผีก็ใช่ว่าจะไม่ดีไปเสียหมดมีทั้งผีดีผีชั่ว ทุกภพทุกภูมิล้วนเป็นเหมือนกันหมดเพราะยังไม่รู้แจ้งเห็นธรรมตามที่ศาสนาได้สั่งสอนไว้ จะตัดสินว่าดีหรือชั่วเพียงแค่รูปลักษณ์ภายนอกเห็นทีจะไม่ได้นิลนนท์นั้นเคยเป็นพญานาคที่อ