1.พี่ชายที่เฮงซวย

“ท่านไม่มีสิทธิ์จะกักขังข้าเองไว้ในคฤหาสน์แห่งนี้!”

ใบหน้าที่งดงามของสตรีสูงศักดิ์ดูเจ็บปวด…เธอมองไปที่ร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ด้านหน้าเธอด้วยดวงตาที่ชื้นไปด้วยน้ำตา

"เหตุใดจะทำไม่ได้ ในเมื่อเจ้าคือภรรยาของข้า”

“ท่านแต่งงานกับข้าเพราะถูกบังคับ ท่านมิได้รักข้าเลยแกริค ท่านรักเพียงสตรีผู้นั้น แล้วท่านจะมาแต่งงานกับข้าทำไมกัน?”

แกริคถอนหายใจ เขาปรายตามองใบหน้าที่แสนงดงามของภรรยาด้วยท่าทีที่เบื่อหน่ายเต็มทน

“เพราะว่าเจ้าคือตัวเลือกที่ดีที่สุด…ในตอนนั้น”

ดวงหน้าอันงดงามของท่านหญิงฮันน่าบิดเบี้ยวเมื่อได้ยินคำกล่าวสารภาพของสามี เขากล่าวอ้อมค้อมและถนอมน้ำใจเธอมานาน ในที่สุดเขาก็ยินยอมกล่าวคำที่เขาคิดเอาไว้ในใจเสียที!

เรื่องราวดราม่าเรียกน้ำตานี้…เป็นเรื่องราวของตระกลูแลนเดอร์

เบลล่าเลือกจะเดินออกมาด้านนอกเพื่อสงบสติอารมณ์…ท่านพ่อและท่านแม่ทะเลาะกันอย่างหนักมาโดยตลอด

ท่านแม่คือท่านหญิงฮันน่า เป็นบุตรสาวตระกูลแกรนด์ดยุคที่สูงส่ง ส่วนท่านพ่อเป็นแค่บารอนผู้ต่ำต้อย ท่านแม่หลงรักท่านพ่อตั้งแต่แรกเห็น จึงได้กล่าวขอแก่ท่านตาและท่านยาย ในครั้งแรกก็เกิดการคัดค้านอย่างหนัก แต่ท่านแม่ยืนยันหนักแน่น ว่าจะแต่งงานกับท่านพ่อให้ได้

ท่านตาและท่านยายโกรธจนมอบสินทรัพย์ส่วนหนึ่งติดตัวท่านแม่ก่อนที่จะประกาศตัดท่านแม่ออกจากตระกูลเมเบโล่ที่ยิ่งใหญ่

ในตอนนั้นท่านแม่คือสตรีที่บูชาความรักยิ่งกว่าชีพ เพราะท่านแม่คิดว่าท่านพ่อก็รู้สึกเช่นเดียวกัน

แต่ทว่าไม่เลย ท่านพ่อแต่งงานกับท่านแม่เพราะท่านแม่คือ เมเบโล่ เพราะท่านพ่อต้องการเงินทอง และ อำนาจ

ความจริงเริ่มปรากฏก็ตอนที่ท่านแม่ท้อง ท่านพ่อพาผู้หญิงอีกคนเข้ามาในคฤหาสน์ โดยที่เธอจูงเด็กชายวัยสามขวบมาด้วย เพียงแค่นั้นก็ทำให้ท่านแม่รู้ทุกอย่างว่าท่านพ่อมีครอบครัวอยู่แล้ว และที่ตกลงแต่งงานกันเป็นเพราะท่านพ่อต้องการอำนาจทั้งหมดที่ท่านแม่มี

เบลล่าถอนหายใจ ถึงแม้ว่าเธอจะรู้เรื่องราวพวกนี้มาแล้วแต่พอมาเจอจริงๆ มันก็ทำใจยอมรับได้ยากเย็นเหมือนกัน

มีแต่ต้องทำให้ท่านพ่อกับท่านแม่หย่ากันเท่านั้น เธอจะได้พาท่านแม่ไปจากที่นี่ และมีชีวิตรอดจากการถูกกล่าวหาว่าเป็นกบฏ

ที่เธอรู้เรื่องราวทั้งหมดก็เพราะว่าเธอนั้นได้ทะลุมิติเข้ามาอยู่ในนิยายดราม่าเรียกน้ำตาคนอ่าน ในเรื่อง ปีกแห่งแสงศักดิ์สิทธิ์

เป็นเรื่องราวระหว่างนางเอกที่เป็นเลดี้ผู้สูงส่งกับพระเอกที่เป็นนักบุญศักดิ์สิทธิ์ เรื่องนี้เธออ่านไปได้เพียงแค่ครึ่งเรื่องเท่านั้นเพราะทนความดราม่าไม่ไหวเลยไม่ได้ชอบอ่านต่อ

แต่ก็พอจำเรื่องราวคร่าวๆ ได้อย่างแม่นยำ

ตัวปัญหาก็คือ ซีโน่ พี่ชายต่างมารดาของเธอ เขาไปชอบนางเอกก็เลยวางแผนจะแย่งชิงตัวโจลี่มา เพื่อจะบังคับให้นางมาเป็นภรรยาของตัวเอง ตัวปัญหาหนักกว่านั้นคือดยุคโอเว่นหัวหน้าของซีโน่ เพราะว่าเขาหลอกใช้พี่ชายของเธอเพื่อก่อการร้าย

ด้วยความโง่ของซีโน่เขาก็ทำแผนการนี้ไม่สำเร็จ และถูกจับในที่สุด ดยุคโอเว่นก็โยนความผิดให้ซีโน่อย่างเดียว ตระกูลแลนเดอร์ก็มีอันต้องขิตยกตระกูล...

เธอเข้ามาอยู่ในร่างของเบลล่าตั้งแต่อายุเก้าขวบ ตระกูลแลนเดอร์นั้นไม่มีอะไรเลย พ่อของเธอถือว่าล้มเหลวขั้นสุดในการปกครองตระกูล ที่อยู่รอดทุกวันนี้ก็เพราะร้านตัดชุดของท่านแม่ มันกลายเป็นว่าท่านแม่ต้องทำงานคนเดียวเลี้ยงทั้งตระกูล รวมไปถึงภรรยาของท่านพ่อและพี่ชายเฮงซวยของเธอด้วย

เอาล่ะ!!..ตอนนี้เธออายุสิบหกแล้วมันถึงเวลาที่จะต้องดำเนินการตามแผนเพื่อให้ท่านแม่และท่านพ่อหย่ากันสักที!

“มานั่งทำอะไร?”

ซีโน่เดินเข้ามาพร้อมขวดเหล้าในมือเขาเดินเซไป เซมาก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างเบลล่า

“เรื่องของข้า!”

“เหอะ!!.นี่ข้าจะบอกอะไรให้ ท่านพ่อกำลังจะขายเจ้าให้เคาน์ริชแมนล่ะ ยินดีด้วยที่จะได้ไปเป็นเมียน้อย”

เบลล่าถอนหายใจ เรื่องนั้นเธอรู้อยู่แล้วละโว้ย

“ขอบคุณก็แล้วกัน…จะไปไหนก็ไปเถอะไป”

“เจ้ากล้า...ไล่ข้างั้นเรอะ!!”

เบลล่ามองที่ซีโน่ก่อนเธอจะคิดอะไรบางอย่างได้

“นี่!..ข้าจะบอกอะไรให้นะ ว่าท่านพ่อแอบมีสตรีอีกคนหนึ่งอยู่ที่บ่อน ท่านพ่อกำลังจะพานางมาอยู่ที่นี่ด้วย ข้ากับท่านแม่ห้ามแล้วแต่ท่านพ่อก็ไม่ฟัง ท่านพี่ควรจะไปบอกท่านแม่รอง ให้ท่านแม่รองช่วยพูดนะ”

“ชิ!..เหตุใดต้องทำเช่นนั้น ท่านพ่อจะมีภรรยาเพิ่มก็ช่างปะไร”

“แต่หากมีคนเข้ามาเพิ่ม รายจ่ายของคฤหาสน์ก็จะเพิ่มขึ้นนะ เงินที่ท่านพี่จะใช้ดื่มเหล้าหรือเอาไปบ่อนก็จะน้อยลงไปด้วย”

ซีโน่คิดอยู่พักหนึ่ง

“ที่เจ้าพูดมาก็มีเหตุผล เห็นทีข้าจะต้องไปคุยกับท่านแม่เพื่อหาทางแก้แล้ว”

นั่นแหละดีมาก ในเมื่อทุกอย่างเริ่มจะเป็นไปตามแผน เบลล่าก็เดินทางไปที่บ่อนทันที

“นี่คือเงินค่าจ้างของท่านค่ะ!”

สตรีผู้หนึ่งรับเงินจากเบลล่าพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอ

“วางใจ ทุกอย่างจะเรียบร้อยขอเวลาข้าไม่เกินสามวันค่ะเลดี้”

เบลล่ายกยิ้มอย่างดีใจ เท่านี้เธอก็จะพาท่านแม่เดินออกมาจากที่นั่นได้สักที

“ความรัก…กำลังเดินทางมาหาเลดี้นะคะ”

เบลล่ามองไปข้างหลังแต่ทว่าก็ไม่มีใคร เธอจึงยกมือชี้ที่ตัวเอง

“ท่านพูดกับข้างั้นหรือคะ?”

“ใช่..ความรักจะเดินทางเข้ามาหาท่านพร้อมๆ กันถึงสามคนเลยทีเดียว”

เธอส่งยิ้มแห้งๆ ให้ยิปซีผู้นั้น

“เรื่องความรัก ช่างมันเถอะค่ะ คือว่า...ข้าอยากรู้ว่าในอนาคตข้าจะเป็นเศรษฐีรึเปล่าคะ ข้าอยากจะมีเงินเยอะๆ มากกว่า”

“เช่นนั้นเชิญเลดี้มาทางนี้ คำถามละสามเหรียญทองเท่านั้น…”

เบลล่าชะงักก่อนจะมองไปที่ยิปซีผู้นั้น

“นี่มันนักต้มตุ๋นชัดๆ”

เธอกล่าวก่อนจะเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

“เฮ้!!..เดี๋ยวก่อนสิ!!..ความรักกำลังเดินทางมาหาเจ้าจริงๆนะ คำถามละสองเหรียญทองก็ได้”

ยังจะมีหน้ามาเสียงตะโกนเรียกเธออีก บ้าบอชะมัดพวกนักต้มตุ๋นเนี่ย

เบลล่าเดินทางกลับไปที่คฤหาสน์แต่ทว่าเธอก็ต้องชะงัก เพราะตอนนี้มีชายราวสามคนกำลังล้อมเธอเอาไว้

“มะ..มีอะไรรึเปล่าคะ?”

“เจ้าเป็นน้องสาวของซีโน่รึเปล่า?”

อ่า..ไอ้เวรนั่นคงจะติดหนี้พนันที่ไหนสักแห่งเอาไว้อีกล่ะสิ

“ขออภัยท่านอัศวินสุดหล่อทั้งสามด้วยนะคะ ข้าไม่รู้จักคนที่ชื่อซีโน่เลย อีกทั้งข้ายังเป็นลูกคนเดียว”

ชายร่างยักษ์ผู้หนึ่งยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองเอาไว้ก่อนที่เขาจะลอบยกยิ้ม

สตรีผู้นี้เรียกนักเลงอย่างเขาว่าอัศวิน อีกทั้งยังสุดหล่อด้วยงั้นเหรอ!!

“ถึงอย่างนั้น..พวกข้าก็ต้องจับตัวเจ้าไปก่อน…”

เบลล่าส่งยิ้มให้กับช่างร่างยักษ์ผู้นั้น เมื่อครู่เธอเห็นนะว่าเขาแอบยิ้ม

“ท่านอัศวินคะ ข้าไม่รู้จักคนที่ชื่อซีโน่จริงๆ..แต่ว่า หากเป็นไปได้ ข้าอยากจะรู้จักท่านอัศวินแทนนะคะ ไม่ทราบว่าท่านชื่ออะไรอย่างนั้นเหรอ?”

สิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้และเบลล่าไม่คิดจะปฏิเสธก็คือใบนี้งดงามมากจริงๆ ในตอนที่เธอตื่นมาเธอก็ตกใจใบหน้าที่งดงามและอ่อนหวานของตัวเอง แต่พอเห็นใบหน้าของท่านแม่แล้วเธอก็พอจะเข้าใจได้ทันที

โชคดีจริงๆ ที่เธอหน้าเหมือนท่านแม่ ไม่เหมือนท่านพ่อสักนิด

“ขะ..ข้าชื่อเซ็ดดริก”

“อ่า..ท่านอัศวินเซ็ดดริก ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน เอาไว้วันหน้าเรานัดทานข้าวกันสักมื้อดีไหมคะ”

ใบหน้าของเซ็ดดริกขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ เขามองเธอค่อยๆเดินจากไปอย่างไม่กล้าจะรั้งเธอไว้ ส่วนลูกน้องอีกสองคนของเขาก็กำลังมองใบหน้าของเธออย่างหลงใหล

เบลล่ากำลังข่มใจตัวเองว่าอย่าวิ่ง ใช่แล้วเธอควรจะเดินช้าๆ ใจเย็นอย่ามีพิรุธเด็ดขาด

“ตุบ!!”

“โอ๊ย!!”

หน้าของเธอนั้นชนกันอกของชายผู้หนึ่งที่เขาพึ่งเดินออกมาจากซอยข้างหน้า เบลล่ารีบยกมือขึ้นมาจับที่จมูกของเธอเพราะว่ามันเจ็บมากๆ

“เซ็ดดริก..กลับไปทำโทษตัวเองเดี๋ยวนี้..เจ้ากล้าปล่อยคนที่ข้าสั่งให้ไปพาตัวมาได้อย่างไรกัน?”

เบลล่าค่อยๆ เงยหน้าขึ้นไปมองใบหน้าของชายที่อยู่เบื้องหน้าเธอ…ก่อนที่เธอจะตั้งท่าเตรียมวิ่งหนีแต่ทว่าเขาก็จับแขนของเธอเอาไว้ก่อน

“เอาล่ะ…เบลล่า แลนเดอร์ พี่เจ้าทำงานให้ข้าไม่สำเร็จ เจ้าจะชดใช้ให้ข้ายังไง”

ซีโน่ทำงานไม่สำเร็จแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอวะ ก็ไปตามกระทืบมันเองสิโว้ย!!!

ถึงอยากจะพูดออกไปเช่นนั้นแต่ด้วยกลิ่นอายน่าเกรงขามที่แผ่ออกมาทำให้เบลล่าทำได้แค่ส่งยิ้มให้เขา

“นี่อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน…”

“รถม้าเตรียมเรียบร้อยแล้วครับท่านดยุค”

ดยุค? …ดยุคอะไร? …ดยุคคนไหน

“ไปเถอะ..หากยังไม่รู้ว่าจะชดใช้ยังไงก็ไปอยู่ที่คฤหาสน์โอเว่นสักคืน!!”

ไม่มีทาง ไม่เด็ดขาด!!! เขาคือดยุคโอเว่นที่เป็นคนหลอกใช้ซีโน่ไปก่อกบฏ เขาเป็นตัวอันตรายตัวร้ายของเรื่องนี้เลยก็ว่าได้

เบลล่าพยายามขัดขืนอย่างหนักแต่เธอก็ไม่สามารถจะสู้แรงของเขาได้เลย

“ช่วยด้วย!!!.ช่วยด้วยค่ะ”

เบลล่าภาวนาให้มีใครสักคนเดินผ่านที่นี่!! ทว่าในตรอกวินเฮ้าส์ตอนกลางคืนไม่ค่อยมีใครเดินผ่านมา หากว่ามีคนเดินผ่านก็คงไม่มีใครกล้ายื่นมือมาช่วยเธออยู่ดีเพราะอีกฝ่ายเป็นถึงผู้มีอิทธิพลอย่างดยุคโอเว่น ถึงอย่างนั้นเบลล่าก็คิดว่าเธอยังมีความหวัง หวังว่าใครสักคนจะช่วยเธอ

อ้างอิงจากนิยายที่เธอเคยอ่าน ตอนที่นางเอกจะถูกจับตัวไป พระเอกก็จะโผล่มาช่วยแบบทันเวลา

ใช่..แบบนั้นแหละ

แล้วทำไมมันไม่มีใครคิดจะมาช่วยเธอเลยล่ะ!! ตอนนี้เธอนั่งอยู่ที่ห้องรับรองของคฤหาสน์โอเว่น

เบื้องหน้าของเธอคือชายผู้มืดมน ส่วนอีกฝั่งคือหญิงสูงวัยที่มีท่าทางใจดี

“ลูกไม่ควรจะจับตัวเด็กสาวมาเช่นนี้นะ เลโอ ดูสินางหวาดกลัวไปหมดแล้ว!!”

“ลูกมีธุระกับพี่ชายนางครับ ลูกคิดว่าอีกไม่นานเขาน่าจะมาช่วยนาง”

ไม่จ้า ไม่มีทางที่ไอ้พี่เฮงซวยจะมาช่วยเธอ ถ้าหากซีโน่รู้ว่าเธอหายตัวไปเขาอาจจะดื่มฉลองสามวันสามคืนเลยก็ได้

แกรนด์ดัชเชสถอนหายใจ

“เช่นนั้นก็คุยกันดีๆ แล้วกัน”

เบลส่งยิ้มแห้งๆ ให้แกรนด์ดัชเชสที่กำลังลุกขึ้นไป..เดี๋ยวสิคะท่านแกรนด์ดัชเชสจะรีบไปไหน

หลังจากนั้นดยุคโอเว่นก็ฉุดกระชากลากเธอขึ้นมาบนห้องนอนของเขา

“คือข้าคิดว่าท่านกระทำเช่นนี้มีส่วนไม่เหมาะสมอยู่บ้าง…”

“เหตุใดคนเช่นข้าต้องคำนึงถึงความเหมาะสม?”

“ข้าเป็นสตรีที่ยังไม่ได้แต่งงานมาอยู่ในห้องกับท่านดยุคสองคนเช่นนี้ หากว่าข่าวลือแพร่ออกไป ข้าอาจจะไม่ได้แต่งงานอีกเลยตลอดชีวิต”

“เจ้ากำลังเรียกร้องให้ข้ารับผิดชอบเจ้าอยู่รึไง?”

“ข้าไม่ได้ให้ท่านดยุครับผิดชอบ คือ…แค่ท่านให้ข้าไปพักที่ห้องอื่นเท่านั้นก็พอแล้วค่ะ…”

เขาเดินเข้ามาใกล้เธอก่อนจะยกมือขึ้นมาจับที่เส้นผมของเบลล่า

“ข้าเป็นคนชอบล่าสัตว์..ข้ารู้สึกดีทุกครั้งที่ได้เห็นเหยื่อของข้ากำลังกระเสือกกระสนวิ่งหนีเพื่อจะมีชีวิตรอดจากคมดาบของข้า…”

“….”

เธอสัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่มหาศาลจากสายตาของเขา

“ข้าจะให้โอกาสเจ้าสักครั้งเพราะข้ารู้สึกถูกใจในสายตาเช่นนั้น เจ้าลองบอกประโยชน์ของเจ้ามาสิ….”

เลโอผละออกจากเบลล่า เขานั่งลงบนโซฟาก่อนจะกอดอกมองเธอด้วยสายตาที่รู้สึกสนุก

“ข้าเป็นสตรีที่โง่เขลาไม่มีประโยชน์อะไรเลยค่ะ และข้าก็ไม่คู่ควรให้ท่านดยุคมาเสียเวลาด้วยเลย”

…ดูจากที่เธอสามารถพูดให้เซ็ดดริกคล้อยตามได้ นั่นก็เพียงพอแล้วว่าสตรีผู้นี้ฉลาดแค่ไหน

เลโอโยนถุงทองให้เบลล่า

“หากว่าเจ้ามาทำงานให้ข้า สามพันเหรียญทองต่อการสืบข่าวหนึ่งครั้ง”

เบลล่ากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก สามพันเหรียญทองนี่สามารถซื้อที่ดินแปลงใหญ่ได้เลยนะ แต่ทว่าการทำงานกับดยุคโอเว่นนั้นอันตรายมาก อีกอย่างหากว่าเธอทำพลาดเขาก็จะโยนความผิดให้เธอทั้งหมด

เบลล่าส่ายหน้า

“ข้าไม่คิดจะทำงานร่วมกับท่านดยุคหรอกค่ะ ไม่ว่าท่านจะให้เงินข้ามากขนาดไหนข้าก็ไม่มีทางทำ…”

“ห้าพันเหรียญทอง”

หะ..ห้าพันเหรียญทองนี่ซื้อคฤหาสน์สวยๆ ในเมืองหลวงได้เลยนะ!!

ไม่ได้เบลล่าไม่ได้เด็ดขาด!! เธออาจจะขิตได้ทุกเมื่อหากทำงานกับเขา ชายผู้นี้มันหน้าเนื้อใจเสืออีกทั้งไว้ในไม่ได้สุดๆไปเลย

“ไม่ค่ะ..ข้าไม่ได้เห็นแก่เงินเช่นนั้น”

“หนึ่งหมื่นเหรียญทอง..”

เลโอแสยะยิ้มเพราะเขาเห็นแววตาที่สั่นไหวของเธอ…เป็นอย่างนี้ทุกคนสินะ พอเห็นเงินก็ไม่มีใครสามารถปฏิเสธเขาได้สักคน