All Chapters of ฉันจะเป็นตัวประกอบที่ร่ำรวย(ฮาเร็ม): Chapter 21 - Chapter 30

เอซส่งยิ้มให้เบลล่า พร้อมกับมองไปที่องค์รัชทายาทวัลโด้“ก็แค่…ให้เจ้าเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดที่ข้าไม่อยากจะกล่าวถึง…”“แล้วท่านรู้ได้ยังไงว่าข้าจะมาที่นี่!”เบลล่ารู้สึกขนลุกไปหมดกับคำกล่าวของท่านเคาน์ริชแมน นี่เขาเป็นแม่มดหมอผีรึไง!“….บังเอิญล้วนๆ ที่รัก แผนการของข้าถูกคิดขึ้นมาหลังจากที่เจ้าเข้ามาในร้าน”“แล้ว…ท่านไม่คิดจะทำอะไรหน่อยเหรอ ภรรยาของท่านอยู่ในห้องกับชายอื่น?”เอซหัวเราะร่า…“เรียกว่าภรรยานั้นดูค่อยจะไม่เหมาะสมเท่าไหร่ เจ้าน่าจะได้ข่าวมาบ้างแล้วสิ ว่าข้ามิได้ร่วมเตียงกับนาง”เอซยกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่ม“ข้าจะเรียกสตรีว่าภรรยาก็ต่อเมื่อข้าได้ร่วมเตียงแล้วเท่านั้น”เบลล่ามองที่คิร่า โดยไม่สนสายตาที่แสนจะร้อนแรงของเคาน์ริชแมนที่มองเธอเลย“ข้าคิดว่า ข้าคงจะต้องกลับก่อน…”เบลล่าลุกขึ้นพร้อมทั้งก้มหน้าให้ท่านเคาน์และบุรุษอีกคน..“ข้าจะไปส่งนางเอง..”วัลโด้กล่าวขึ้นมาพร้อมกับส่งยิ้มให้เบลล่า“ฝันไปเถอะค่ะ…ข้าไม่มีทางปล่อยคิร่าในสภาพไร้สติกับท่านที่ดูไม่น่าไว้ใจหรอก!!”วัลโด้ขมวดคิ้วมองเบลล่า ในขณะที่เอซหัวเราะเสียงดัง“อ่า..ให้ตายเถอะ นางกล่าวว่าพระองค์ดูไม่น่าไว้ใจล่ะ…”เบลล่าเหลื

“เหตุใดถึงได้กล้าที่จะจ่ายเงินมากมายเพื่อซื้อดินบนภูเขา?”เบลล่าส่งยิ้มให้ท่านลุงเจคอป…เธอมองโฉนดที่ดินในมือด้วยดวงตาที่เป็นประกาย“ข้าจะมอบหุ้นที่เมบิลให้ท่านลุงยี่สิบเปอร์เซ็นต์…”เธอกล่าวพร้อมกับพาเจคอปเดินเข้าไปในที่ดินของเธอ“หมายความว่ายังไง?”คำพูดของเจคอปจางหายไปทันทีเมื่อเขาเห็นเบลล่าขุดดินขึ้นมา“เพชร?”“ค่ะ จำนวนมหาศาล…ในตอนนี้เราแค่ต้องการคนงานสำหรับขุด”“พระเจ้า..ที่เจ้าบอกว่าเห็นอนาคตได้นี่ไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม?”เบลล่าหัวเราะ“ไม่เชื่อข้าแล้วเหตุใดวันนั้นท่านลุงถึงยอมเซ็นลงนามในสัญญาล่ะคะ?”“….เพราะว่าแววตาของเจ้ามันคุ้มค่าที่จะเสี่ยง”“อ่า..เช่นนั้นนี่น่าจะบอกกับท่านลุงได้ ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหน”เธอวางก้อนหินที่ส่องแสงแวววาวไว้บนมือของเจคอป“มีอีกเรื่องที่ข้าอยากจะให้ท่านลุงสืบ”“ว่ามาได้เลย ต้องการข้อมูลไปทำงานอีกงั้นหรือ?”เบลล่าส่ายหน้า“วันนี้ข้าจะไปคุยกับท่านดยุคโอเว่นว่าข้าจะไม่ทำงานให้เขาแล้วค่ะ….ถึงเวลาที่ข้าจะหันมาลุยธุรกิจของข้าอย่างเต็มตัวสักที…ข้าเพียงอยากให้ท่านลุงสืบเรื่องนักบุญหรือนักบวชที่ชื่ออาเชอร์ และเลดี้ตระกูลพานาร์ดที่ชื่อโจลี่”“อืม ข้าจะให้คนตามสืบใ

เบลล่ามองไปที่หน้าของท่านเคาน์ รอยยิ้มที่แสนจะเจ้าเล่ห์มันดันออกมาจากใบหน้าที่งดงามของเขา! เธอคิดว่าท่านเคาน์เป็นคนที่นิสัยไม่ตรงกับหน้าตาเอาซะเลยในคราแรกที่พบกันเธอไปเรียกเขาว่าเทวดาได้ยังไง!!“เจ้าไม่อยากรู้งั้นหรือว่า ริมฝีปากของข้าหากมันจุมพิตกับปากของเจ้ามันจะเป็นเช่นไร แล้วข้าจะทำยังไงต่อ…”“เหตุใดข้าถึงต้องอยากรู้เรื่องราวพวกนั้น….”“อ่า..เจ้าไม่อยากรู้ก็ไม่เป็นไรเพราะว่าข้าอยากรู้”เอซหลับตาลงก่อนจะก้มหน้าลงมาประทับริมฝีปากกับเบลล่า เธอพยายามหันหน้าหนีแต่ทว่าก็ไม่เป็นผลเพราะเอซไม่ยอมให้เธอได้มีโอกาสทำเช่นนั้น เขาจับหน้าของเธอเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้เธอได้ปฏิเสธจุมพิตของเขาเธอยกมือขึ้นมาทุบที่อกของเขาเพื่อให้เขาปล่อยริมฝีปากของเธอให้เป็นอิสระ“อื้อ!!”เอซสอดลิ้นเข้าในปากของเธอก่อนจะเริ่มปลุกเร้าเบลล่าเบาๆ เพราะบนโซฟามันคับแคบเกินกว่าที่เธอจะดิ้นหนี เธอในตอนนี้ราวกับไร้ทางเลือก“ท่านไม่ควรจะทำเช่นนี้!!”เธอรีบกล่าวกับทันทีที่เขาปล่อยริมฝีปากของเธอให้เป็นอิสระ“ข้ามิได้ทำเช่นนี้กับสตรีไปทั่ว…ถึงข้าจะมีภรรยามากมายแต่ข้าก็มิได้อยากครอบครองใคร มากเท่าอยากครอบครองเจ้ามาก่อน”เธอมองใบห

เบลล่ายกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม…คำกล่าวของอาเชอร์มันทำให้เธอคิดหนัก…เขาต้องการให้เธอมอบตำแหน่งพระคาดินันให้เขาเหตุใดการเป็นคนร่ำรวยถึงได้ลำบากลำบนขนาดนี้…เธอต้องอยู่ที่คฤหาสน์ริชแมนอีกวัน กับคิร่าก็ไม่น่าจะมีอะไรต้องเป็นห่วงร้านตัดเสื้อของท่านแม่ได้ท่านลุงเจคอปมาคอยช่วยเหลือในหลายๆ ด้าน ก็เลยทำให้ตอนนี้มีลูกค้าที่เป็นทั้งชาวบ้านและชนชั้นสูงมากมายมาใช้บริการส่วนเลโอตอนนี้อาจจะมีปัญหาอยู่บ้างเรื่องสมรสพระราชทาน…หากทางพระราชวังประกาศออกมาจริงๆ เขาจะทำยังไงกันนะถึงจะไม่เคยเห็นหน้าของโจลี่แต่ในนิยายก็บรรยายเอาไว้ว่างดงามมากทีเดียว ยังจะเนื้อเรื่องที่เลโอต้องหลงรักโจลี่อีกถึงแม้ว่าเนื้อเรื่องบางอย่างจะไม่ตรงกับในนิยายแต่เธอจะวางใจในตัวของเลโอได้รึเปล่า…เบลล่ายกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มอีกครั้ง ก่อนจะวางแก้วลงบนโต๊ะ…เรื่องของอาเชอร์คงจะต้องรอให้คิร่าขึ้นเป็นพระชายาก่อน ถึงจะสามารถเข้าไปในวิหารได้เท่ากับในตอนนี้เธอควรจะหาทางให้เคาน์เตสยอมหย่าให้เร็วที่สุด เพื่อที่เธอจะได้ไปทำงานอย่างอื่นที่ค้างเอาไว้ที่ด้านนอกหิมะกำลังโปรยปรายลงมา เป็นหิมะแรกที่พัดพาเอาความลำบากใจมาให้เบลล่าด้วย…วันนี้ท่านเคาน์

ท่ามกลางหิมะที่โปรยปรายลงมา เบลล่ายกมือขึ้นมาเพื่อสัมผัสหิมะที่หนาวเย็นนั้นเธอยืนอยู่บนถนนในเมือง วันนี้อากาศค่อนข้างจะหนาวเย็นเป็นพิเศษ ท่านลุงเจคอปบอกเอาไว้ก่อนที่เธอจะออกมาจากคฤหาสน์แล้วว่าให้นั่งรถม้าแต่เธอเลือกที่จะเดินมาเอง คฤหาสน์เคนเนดี้มิได้ไกลมากนัก อีกทั้งวันนี้เบลล่าก็รู้สึกอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เธอมองที่แหวนเพชรบนนิ้ว…เธอยังจำได้ดีถึงในคราวที่ได้ส่วนแบ่งจากท่านลุงเจคอป เมื่อตอนที่เธอบอกที่ซ่อนของเพชรเม็ดใหญ่ ท่านลุงขายได้ห้าสิบล้าน ส่วนเธอได้ส่วนแบ่งมายี่สิบห้าล้านเบลล่าในตอนนั้นเธอสงสัยว่าใครเป็นคนซื้อเพชรนั้นไป…เธอพึ่งมารู้คำตอบก็ตอนที่เลโอส่งกล่องไม้ให้เธอ ด้านในกล่องนั้นบรรจุสร้อยเพชรขนาดใหญ่เอาไว้ และจี้ของสร้อยนั้นก็คือเพชรที่ราคาห้าสิบล้านเหรียญที่ท่านลุงเจคอปขายไป..เบลล่ายกยิ้ม…สุดท้ายเธอก็มิได้รับสร้องเพชรที่อลังการงานสร้างนั้นมา เพราะมันมีมูลค่ามากเกินไป แต่เลโอก็ยืนยันว่าเขาอยากจะมีสิ่งของแทนใจสักชิ้นให้เธอ เบลล่าก็เลยเลือกแหวนเพชรเม็ดเล็กนี้มาถึงเธอจะเป็นเจ้าของเหมืองเพชร แต่เพชรมากมายพวกนั้นมิสามารถเทียบกับแหวนวงนี้ได้เลย…เบลล่ายกยิ้มขึ้นมาอย่างมีความสุข