Semua Bab ฉันจะเป็นตัวประกอบที่ร่ำรวย(ฮาเร็ม): Bab 11 - Bab 20

ร้านตัดเสื้อของท่านแม่ตกแต่งภายนอกและภายในเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแค่สั่งของเข้าร้านเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นผ้าไหมหรือว่าเข็มและด้ายชนิดต่างๆ วันนี้เธอว่างงาน เบลล่าก็เลยตั้งใจจะไปแอบดูที่คฤหาสน์แม็คซิมัส เธอจะต้องจัดการเรื่องที่มันค้างคาในใจเสียก่อน!!แค่ผ่านไปแอบๆ ดูก็พอ เธอมั่นใจว่าพอเห็นหน้าของท่านดยุคแล้ว เธอจะเดานิสัยใจคอของเขาได้ไม่ยากวันนี้อากาศดี เพราะฉะนั้นเบลล่าเลือกจะเดินไปเรื่อยๆ ตามคำบอกกล่าวของเซ็ดดริดแล้ว คฤหาสน์แม็คซิมัสอยู่ไม่ไกล เธอใช้เวลาไม่นานก็มาถึงหน้าคฤหาสน์แม็คซิมัส เบลล่าเงยหน้าขึ้นมองคฤหาสน์ที่แสนจะใหญ่โตและงดงามเท่าที่เธอให้เซ็ดดริกไปสืบความเป็นมาของท่านดยุคแบบคร่าวๆ เขาได้ขึ้นเป็นผู้นำตระกูลตั้งแต่อายุสิบห้า…เขาเป็นลูกคนเดียวและตระกูลแม็คซิมัสก็ร่ำรวยมากๆเช่นนั้นเธอก็สามารถตัดเรื่องที่เขาจะมาหลอกเอาเงินของคิร่าออกไปได้เลย…จริงๆ แล้วเบลล่าไม่อยากจะมองผู้ชายทุกคนว่าจะเลวร้ายเช่นท่านพ่อของเธอเลย แต่มันก็อดคิดไม่ได้จริงๆ เพราะในวัยเด็กเธอเติบโตขึ้นมาท่ามกลางท่านพ่อที่เห็นแก่เงินและพี่ชายที่วันๆ กินแต่เหล้าและติดการพนันอย่างหนัก พอเห็นคฤหาสน์ที่ใหญ่โต

เบลล่ากลับมาถึงคฤหาสน์เมบิลแล้ว เธอจัดการนำเงินหนึ่งแสนเหรียญไปฝากเรียบร้อย เธอยืนมองคฤหาสน์เมบิลเงียบๆ อย่างใช้ความคิดเบลล่าเคยถามคิร่าว่าทำไมเคนเนดี้จะต้องสร้างคฤหาสน์ที่ใหญ่โตขนาดหลายร้อยห้อง ทั้งๆ ที่ก็มีแค่คิร่าและท่านเคาน์พักอยู่สองคนคิร่าบอกมาว่า นี่คือการอวดความแข็งแกร่งของเคนเนดี้ได้ง่ายที่สุด…ชนชั้นสูงสมองทึบพวกนั้นมองแค่ภายนอกสินะ…นั่นก็มีส่วนดีอยู่บ้างตรงที่คฤหาสน์เมบิลของเธอมันเล็กนิดเดียวชนชั้นสูงทั้งหลายก็จะมองข้ามเธอไปราวกับเธอไม่มีตัวตน การทำอะไรต่างๆ ก็จะง่ายขึ้นพรุ่งนี้ท่านลุงจะมาที่นี่ เธอจะได้ถือโอกาสถามข้อมูลเกี่ยวกับตระกูลริชแมน…แค่ชื่อก็ดูโคตรจะรวย เคาน์เตสจ่ายเงินค่าจ้างหนึ่งล้านเหรียญราวกับเป็นเรื่องสบายๆ แค่นั้นมันก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าตระกูลริชแมนรวยแค่ไหน!!ในอดีตตอนที่เธออยู่แลนเดอร์ท่านพ่อยังเคยจะขายเธอเป็นนางบำเรอของท่านเคาน์เลย อีกทั้งท่านเคาน์ยังรับซื้อสตรีเพื่อมาเป็นนางบำเรอเรื่อยๆ…เบลล่าส่ายหน้า อ่า..ชายผู้นี้ช่างมักมากเสียจริงท่านลุงเจคอปมาที่เมบิลแต่เช้าตรู่ พร้อมกับรถม้าสามคัน“ขบวนของท่านลุง มันจะสะดุดตาไปไหมคะ?”“เมบิลถือว่าทำเลดีนะ ตั้ง

คิร่ายกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่ม เธอปรายตามองพี่ชายด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่น“เหตุใดถึงมองพี่เช่นนั้น?”“ท่านพี่บอกว่าจะพาข้ากับเบลไปเที่ยวงาน แล้วท่านพี่…กลับ..!”คิร่ายกมือขึ้นมากำแน่น ตอนนี้เธอรู้สึกโกรธท่านพี่มากๆ เธออุตส่าห์รีบกลับมาที่คฤหาสน์เพราะนัดกับเบลเอาไว้ พอมาถึงเธอก็พบกับเบลที่นอนสลบอยู่บนเตียงพร้อมกับหมอหลวงที่กำลังจับชีพจรนาง ในคราแรกเธอตกใจจนแทบสิ้นสติเพราะคิดว่าเบลเป็นโรคอะไรที่ไหนได้นางสลบเพราะท่านพี่รังแกนางมากเกินไปต่างหาก!!“อย่าโกรธพี่นักเลย…พี่ก็แค่…”“ท่านพี่ใช้คำว่าก็แค่งั้นเหรอคะ! หากเบลตื่นขึ้นมาข้าจะยุนางให้โกรธท่านพี่เสียให้เข็ด แล้วท่านพี่คิดเรื่องหลังจากนี้เอาไว้รึยัง เรื่องการจัดงานหมั้น วันแต่ง ยังจะไปพบท่านแม่ของนางอีก ท่านพี่เป็นผู้ชายที่รังแกนางแล้วควรจะรับผิดชอบนางด้วยเกียรติของเคนเนดี้นะคะ เบลต้องเป็นเคาน์เตสเท่านั้นมิเช่นนั้นข้าไม่ยอมเด็ดขาด!!!”ไปกันใหญ่แล้ว โคลด์นั้นทำได้เพียงส่งยิ้มให้น้องสาวเท่านั้น“เรื่องนี้ข้าจะไปคุยกับนางเอง วางใจเถอะ นี่เจ้าเห็นพี่เป็นคนยังไงกัน?”“ท่านพี่ไม่รู้หรอกค่ะว่าเบลเสน่ห์แรงแค่ไหน ยังจะท่านดยุคโอเว่นอีก หากเบลไม่เลือกท่าน

เบลล่ารู้สึกว่าใบหน้าของเธอมันกำลังชา เพราะเธอไม่รู้ว่าจะตกใจเรื่องไหนก่อนดี!! ท่านเคาน์ริชแมนยกยิ้มก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาหาเธอผมสีเงินและใบหน้าที่งดงามนั่น!!..เขาคือคุณเทวดาในสวนที่เธอเจอวันบรรลุนิติภาวะของเบลล่า นี่คือใบหน้าของชายที่มักมากในกามงั้นเรอะ!แล้วใบหน้าที่ยกยิ้มนั่นมันคืออะไร เขาควรจะตกใจไม่ใช่รึไงที่เธอมาทำลายงานแต่งของเขา!!เบลล่ารู้สึกว่าเธอไม่ไว้ใจรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาเลย พอรู้สึกตัวอีกทีเธอก็กำลังเดินถอยหลังอยู่ เพราะท่านเคาน์ริชแมนกำลังเดินเข้ามา จวนเจียนจะถึงตัวของเธออยู่แล้ว!!เขาก้มลงก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้นมาอุ้มเอาไว้ในอ้อมกอด“เจ้ากำลังตั้งครรภ์ลูกของข้า เดินเร็วเช่นนั้นเหมาะสมที่ไหนกัน…”….เธอควร…จะทำยังไงดีวะในตอนนี้!! จะถอนตัวกลับลำก็ไม่ทันแล้ว ได้แต่ปล่อยให้มันเลยตามเลยไปก่อน!เบลล่ายกมือขึ้นมากอดคอของเขาเอาไว้ ก่อนที่เธอจะซบลงที่อกแกร่งของเขา ราวกับกำลังเสียใจอยู่“ท่านเคาน์!!..ท่านควรจะกลับมาทำพิธีให้เสร็จก่อน!!”บารอนมิเดนรีบเดินออกมาขวางทางเคาน์ริชแมนเอาไว้ ไม่ได้!!..เขาจะปล่อยให้งานแต่งในครั้งนี้ถูกทำลายลงไม่ได้เด็ดขาด!!“ข้าไม่มีอารมณ์จะแต่งงานแล้ว…โรเ

เขามองใบหน้างดงามของเบล ดวงตาที่รื้นไปด้วยน้ำตาของเธอก็จับจ้องมาที่ดวงตาของเขาเช่นกัน เราสบตากันท่ามกลางความเงียบที่มีเพียงเสียงลมหายใจของเราเท่านั้นเธอมองมาที่เขาราวกับกำลังร้องขอให้เขาสัมผัสเธอมากกว่านี้ ราวกับว่าเธอยอมที่จะแหลกสลายภายใต้ร่างของเขา“ข้ามิใช่คนอ่อนโยน..แต่ข้ากำลังพยายามอย่างมากเพื่อที่จะสัมผัสเจ้าอย่างอ่อนโยน…”เธอไม่กล้ากล่าวคำใดออกไป เบลล่าทำได้เพียงกอดเลโอเอาไว้พร้อมกับรับฟังในทุกคำพูดที่เขาพร่ำบอกว่าเขาต้องการเธอมากแค่ไหนเราต่างก็กำลังมอดไหม้จากไฟปรารถนาที่กำลังลุกโหมกระหน่ำ ครั้งแล้วครั้งเล่าจนเธอจดจำทุกสัมผัสของเลโอได้อย่างแม่นยำราวกับว่าเขามิได้สัมผัสที่ร่างกายของเธอ แต่เขาสัมผัสไปถึงด้านในจิตใจของเธอต่างหาก…อากาศยามค่ำคืนนั้นเย็นเฉียบจนเบลล่ารู้สึกหนาว ถึงแม้จะอยู่ในอ้อมกอดของเลโอแต่มันก็ยังหนาวอยู่ดี อาจจะเป็นเพราะตอนนี้กำลังเปลือยเปล่า…เบลล่าจึงตัดสินใจลุกขึ้นเพื่อมาใส่เสื้อผ้าเลโอมองเบลล่าที่กำลังสวมชุดนอนด้วยสายตาที่ไม่พอใจ“ข้าจัดการให้เซ็ดดริกไปฝากเงินใส่บัญชีให้เจ้าแล้ว…”เบลล่าส่งยิ้มให้เลโอ“ขอบคุณค่ะ แต่ข้าน่าจะต้องทำงานที่คฤหาสน์ริชแมนอีกสักพัก