Semua Bab วางใจเถอะมารดาเป็นคนดีแล้ว: Bab 41 - Bab 50

ตำหนักรับรองของรัชทายาทแคว้นฉิน ยามนี้บุรุษร่างหนาในอาภรณ์สีม่วงลายตารางหมาก ใบหน้าหล่อเหลา เมื่อได้รับรายงานว่า หยางอ๋องยอมแต่งงานกับเทียนหนิง น้องสาวของเขา ช่างเป็นไปตามแผนการ เทียนหยางคือองค์รัชทายาทแคว้นฉิน การแต่งงานในครั้งนี้ คือหมากกระดานหนึ่งเท่านั้น วันแต่งงานของหยางอ๋องกับเทียนหนิง คนเมืองชิงต้องตายหมด นี่คือสิ่งที่แคว้นฉินต้องการ รวบรวมชิงและฉินเป็นหนึ่งเดียว"เอาล่ะ ไปจับตาดูทุกฝ่ายไว้ ส่งพิราบให้แม่ทัพเวยหัว ให้เตรียมตัวให้ดี""พ่ะย่ะค่ะ" บุรุษชุดดำหายไปทางหน้าต่างอย่างไร้ร่องรอยในใจรู้สึกผิดมากที่หลอกเทียนหนิง แต่จะทำอย่างใดได้ การเกิดเป็นคนในราชวงศ์ที่สูงส่ง ต้องเสียสละเพื่อให้ได้ดินแดน อีกทั้งขยายอาณาเขตประเทศราช...ในระหว่างที่หลี่ซินกับหยางอ๋องสบตากันอย่างไม่กะพริบเป็นเวลาสองถ้วยชา ให้ตายอย่างไร หยางอ๋องไม่มีทางปล่อยนางไป"ข้าไม่มีทางหย่ากับเจ้า" หยางอ๋องเน้นทีละคำอย่างชัดเจน ดีไม่หย่า นางหนีไปเองก็ได้"ดียิ่งนัก ท่านจะให้ข้าอยู่ขัดความสุขของท่านกับนางรึ อีกทั้งนางจะเข้ามาเป็นเมียเอก ส่วนข้าเป็นเมียรอง" หลี่ซินมิอาจข่มโทสะไว้ นางระเบิดอารมณ์ใส่เขาอย่างแรงเขามีดีอ

หลี่ซินออกจากตำหนักชิงเหมย ในมือมองหนังสือหย่าที่ชิงไทเฮามอบให้ สุดท้ายนี้ความปรารถนาของนางก็สำเร็จ นางมีทั้งเงินที่ฝ่าบาทพระราชทานให้ก่อนหน้านี้ นางไม่อดตายกระมัง อีอีเดินตามหลังเจ้านาย ในระหว่างนั้นที่นางกำลังเดินผ่านอุทยานหลวง"นั่นพระชายานี่เพคะท่านอ๋อง ชวนนางมายิงธนูกับเราดีรึไม่" หยางอ๋องอุตส่าห์เข้าวังมาแต่เช้า นึกว่าจะได้ไปที่ลานซ้อมธนู ที่ไหนได้ต้องมารับสำรับเช้ากับเทียนหนิง อีกทั้งต้องมานั่งในศาลาอุทยานหลวง ฟังเทียนหนิงดีดเพลงพิณให้เขาฟังอีกไม่กี่วันจะถึงงานแต่งงานแล้ว ทำให้หยางอ๋องต้องใจเย็นเสียก่อนสายตาหยางอ๋องมองหลี่ซิน นางมาเข้าเฝ้าชิงไทเฮารึ เหตุใดจึงแต่งกายงดงามเพียงนี้ "ก็ดี" หยางอ๋องตอบสั้น ๆ ทำให้เทียนหนิงคล้องแขนหยางอ๋องยิ้มอย่างมีความสุข"พี่หญิงซิน" เทียนหนิงเมื่อเห็นหลี่ซินเดินมาใกล้ หลี่ซินคิดในใจ เหตุใดนางไม่กลับไปทางเดิม นางไม่คิดว่าหยางอ๋องจะอยู่ตรงนี้กับเทียนหนิงส่วนเทียนหนิงมีแววตายิ้มเยาะเย้ยให้กับหลี่ซิน อีกทั้งเรียกหลี่ซินอย่างสนิทอีกด้วย"คำนับองค์หญิงเทียนหนิง" "คนกันเองแท้ ๆ ไม่ต้องหรอก ข้ากับท่านอ๋องกำลังจะไปที่ลานยิงธนู ท่านอ๋องจะซ้อ

จวนอ๋องในยามนี้ประดับด้วยโคมไฟสีแดง อีกทั้งผ้าสีแดงแขวนรอบจวน ในยามนี้เจ้าสาวพักอยู่ในห้องรับรอง เทียนหนิงไม่คิดเลยว่า นางจะแต่งเข้าจวนอ๋องอย่างง่ายดาย ใบหน้างามมองคันฉ่องสีเหลืองทอง วันนี้เป็นวันที่นางมีความสุขนัก ที่จะได้แต่งงานกับหยางอ๋อง แต่นางหารู้ไม่นางเป็นเพียงหมากกระดานหนึ่งของรัชทายาทเทียนหยางเท่านั้นแม่สื่อพานางมุ่งหน้าไปที่ห้องโถง มีเพียงชิงไทเฮาเท่านั้นที่มาแทนฮ่องเต้ แขกเหรื่อต่างมองเจ้าสาวในชุดสีแดงเพลิงสดลายงามประณีต แน่นอนอยู่แล้วชุดเจ้าสาวทำจากผ้าต่วนชั้นดีของเมืองฉิน เจ้าสาวภายใต้ผ้าคลุมดีใจไม่น้อย ที่จะได้แต่งงานกับหยางอ๋อง สีหน้าไทเฮาไม่ดีใจเสียเลยที่จะได้สะใภ้ต่างแคว้นเจ้าบ่าวอย่างหยางอ๋องกำลังจะพาเจ้าสาวกราบไหว้ฟ้าดิน แต่ทว่าเสียงพลุจุดขึ้นฟ้า บ่งบอกสัญญาณบางอย่าง"เกิดอันใดขึ้น" เทียนหนิงตกใจอย่างมาก ในระหว่างนั้นได้มีทหารจากป้อมปราการเข้ามารายงานหยางอ๋อง"เรียนท่านอ๋องยามนี้ แคว้นฉินเล่นไม่ซื่อ นำทัพมาล้อมเมืองชิงของเราไว้แล้วขอรับ" นายทหารพลันเอ่ยขึ้นเทียนหนิงตกใจไม่น้อย นางดึงผ้าคลุมหน้าออก จะเป็นไปได้อย่างไร"เป็นไปไม่ได้ เสด็จพ่อไม่มีทางทำเช่นนั้น" "เจ

"เกิดอันใดขึ้น" น้ำเสียงนี้ดังขึ้นพร้อมกับ ชายแก่ที่เดินผ่านหมอกน้ำค้างมา หยางอ๋องจำเขาได้ เขาคือหมอเทวดา ที่พบกันในครั้งก่อนที่เมืองจิน จากนั้นเขาขอยาบรรเทาพิษให้แก่นาง แต่ทว่ายามนี้ ยาชนิดนั้นหมดแล้ว อีกทั้งนางก็ตายแล้ว"ท่านตา พวกเขาจะเข้าไปหมู่บ้านของเรา" หลันฮวาเอ่ยขึ้น "คำนับท่านหมอเทวดา" หยางอ๋องประสานมือคำนับหมอเทวดาหมอเทวดาหลันเซียวมองหน้าหยางอ๋อง หลายเดือนก่อนเขาไปท่องเที่ยวเมืองจิน เขาจำหยางอ๋องได้ "ท่านอ๋อง เดินทางมาเสียไกล เข้าไปในหมู่บ้านของข้าเถอะ""ท่านตาเหตุใด ชวนคนพวกนี้ เขาหมู่บ้านเล่า""เงียบปาก" หมอเทวดาหลันเซียวเอ็ดหลานสาว รถม้าผ่านไปในหมอกหนาทึบ เมื่อผ่านเข้ามาพบว่า หมู่บ้านนี้มีน้ำตกกลางหมู่บ้าน ช่างงดงามยิ่งนักหยางอ๋องไม่รอช้า เขารีบเล่าเรื่องหลี่ซินให้ท่านหมอเทวดาหลันฟังท่านหมอมองโลงน้ำแข็งตั้งตรงหน้า ใบหน้าสตรีนางนั้นราวกับคนนอนหลับสนิท"ท่านอ๋อง ข้าเป็นหมอเทวดาช่วยคน แต่ทว่าก็มีข้อแลกเปลี่ยน""ท่านว่ามาเถอะ" ไม่ว่าจะเป็นเงื่อนไขอันใด เขายอมทั้งนั้น ขอเพียงหลี่ซินฟื้นขึ้นมา "ท่านจะต้องรับหลันฮวาเป็นเมียอีกคน" หยางอ๋องมองไปที่ดรุณีน้อยคนนั้น

ถังลีมองร่างหนาที่นอนอยู่บนเตียง เค่อจ้าวคิดว่าลองเชื่อพระชายาผู้นี้ดูอีกครั้ง หากนางทำไม่ได้ค่อยสังหารนางก็ยังไม่สายเกินไปเสี่ยวฮวาอิงกับแม่นมหงคิดว่าคนที่โง่เขลาเบาปัญญาเช่นนั้นไม่มีทางรักษาหนิงอ๋องได้เป็นอันขาด"เค่อจ้าว นางแค่คนไร้ประโยชน์ที่รักคังอ๋อง นางไม่ได้หนิงอ๋องเสียด้วยซ้ำเป็นไปได้ว่า นางต้องการสังหารหนิงอ๋อง" เสี่ยวฮวาอิงยังคงไม่หยุดเห่าถังลีนำเข็มออกมาหมายจะปักที่บริเวณศีรษะต้องหยุดชะงักมือ"พระชายาข้าไม่อาจให้ท่านรักษาท่านอ๋องได้" เพราะคำพูดยุแยงสาวใช้ทำให้องครักษ์เค่อจ้าวตระหนักได้ถึงเรื่องนี้"พวกเจ้าไม่หยุดเห่าใช่ไหม" ถังลีไม่รอช้ารีบปาเข็มไปสามดอกคนพวกนั้นถึงกับสลบลงพื้น ช่างรบกวนการทำงานของนางยิ่งนักถังลีมองสามคนนั้นอย่างสาแก่ใจ จากนั้นนางฝั่งเข็มให้หนิงอ๋องผ่านไปหนึ่งถ้วยชาหนิงอ๋องพลันมีอาการตอบสนองโดยการกระอักเลือดออกมาคำโต"ข้ายังไม่ตาย" จะตายได้อย่างไรในเมื่อนางเป็นคนช่วยเอาไว้ ฉินเหยามองสตรีที่เขาไม่ชอบขี้หน้าเป็นที่สุด"ท่านยังไม่ตาย ข้าเป็นคนรักษาท่าน หากข้ารักษาขาของท่านได้ ท่านจะหย่ากับข้าได้รึไม่" หย่าอย่างนั้นรึ สตรีนางนี้วิปลาสไปแล้วรึอย่างไร สมรสรา