Semua Bab วางใจเถอะมารดาเป็นคนดีแล้ว: Bab 51 - Bab 60

ทันทีที่หนิงอ๋องทราบข่าวว่าพ่อบ้านต้าฝูนั้นไม่ให้เสี่ยวจูทำอาหารให้พระชายาเอก สั่งบ่าวโบยพ่อบ้านต้าฝูยี่สิบที เรื่องนี้ทำให้แม่นมหงกับเสี่ยวฮวาอิงตกใจอย่างมาก บ่าวในจวนไม่กล้าเหิมเกริมกับพระชายาอีกถังลีที่อาบน้ำผลัดเปลี่ยนอาภรณ์แล้ว ยามนี้นางนั่งอยู่หน้าคันฉ่อง ที่คอของนางเป็นรอยแดงช่างน่าสงสารยิ่งนัก นางรีบหารองพื้นจากห้องยามาทาเพื่อปกปิดรอยแห่งความชั่วร้ายนี้"พระชายาเจ้าคะ ท่านอ๋องมาเจ้าค่ะ" เสี่ยวจูรีบสาวเท้าเข้ามา ถังลีมองคนกลุ่มใหญ่เดินเข้ามาอีกทั้ง"ข้าให้คนไปซื้ออาหารจากร้านอาหารอันดับหนึ่งของต้าโจวมาให้เจ้า" ถังลีหูฝาดไปใช่รึไม่หนิงอ๋องเหตุใดเขาจึงเอาใจใส่นางเล่า เพราะว่านางเป็นคนสำคัญที่รักษาขาของเขา เขาย่อมต้องดีกับนาง มันย่อมเป็นเช่นนั้นไม่มีทางเป็นอย่างอื่นแน่นอน ถังลีคิดเช่นนั้น"นับแต่นี้หากคนในจวนหนิงอ๋องไม่เชื่อฟังเจ้า เจ้าลงโทษคนพวกนั้นได้เลย" หนิงอ๋องมองหน้าใบหน้าของนางซีดเผือด นางดีใจจนหน้าซีดรึ "เจ้าค่ะ" ถังลีได้แต่ยิ้มเจือ ๆ"วันพรุ่งข้าจะกลับบ้านเดิมกับเจ้าด้วย เจ้ามิต้องกังวล" ถังลีมองหนิงอ๋องกับข้ารับใช้เขาจากไปแล้ว จึงให้เสี่ยวจูไปปิดประตู ในสมองขบ

คนที่ขายหน้าคือถังเหมย ถังลีเอ่ยเช่นนั้นแล้วนางก็สะบัดอาภรณ์สาวเท้าออไปด้านนอกอย่างฉับไว ทำให้ราชครูถังหยวนแทบกระอักเลือดออกมาเพราะลูกสาวเนรคุณคนนี้ ถังลีเดินชมสวนบุปผายามค่ำคืนของจวนราชครู นางกำลังคิดว่าจะกลับไปแห่งโลกปัจจุบันได้อย่างไร"อาลี" ถังลีที่เพลิดเพลินกับการชมธรรมชาติอย่างงดงามต้องตกใจเมื่อคังอ๋องออกมาดักรอนาง"ท่านอ๋อง" หน้าตกใจยิ่งกว่าเห็นผีเสียอีก ใบหน้าของเขาแสดงถึงความดีใจที่เจอนางในที่ลับตาคน สองมือหนาใหญ่กุมมือนางไว้ "ข้าเป็นห่วงเจ้าแทบแย่ อาลีรอข้านะ" เขาไม่คิดเลยว่าท่านพ่อตาจะช่วยเขาวิธีนี้ โดยการสมรสราชทานให้ถังลีเข้าไปอยู่ในจวนหนิงอ๋อง"ข้าไม่เคยรักท่าน" เจ้าของร่างเดิมตาบอดรักคนเช่นนี้ได้อย่างไรกัน หัวใจของคังอ๋องปวดร้าวยิ่งนัก เขาอยากเป็นใหญ่ในแผ่นดินต้าโจว เขาอยากครอบครองนางเพียงคนเดียว แต่ผู้ใดจะไปคิดว่า ราชครูถังหยวนจะยื่นข้อเสนอให้เขา โดยราชครูจะรวบรวมขุนนางอยู่ฝั่งเขามากที่สุด นางผลักเขาออกแล้วรีบวิ่งไปที่เรือนนอนของตนเองทันที ปล่อยให้คังอ๋องจมปลักกับความคิดที่รู้สึกผิด ผู้ใดจะไปรู้ว่าเขาจะต้องแต่งถังเหมย สนมอ้ายผิงหรืออ้ายเต๋อเฟย พระมารดาของ

เทียบเชิญงานเลี้ยงบุปผาจวนชางอ๋อง หนิงอ๋องมองคนงามอย่างถังลีนั่งรถม้าอย่างสบายใจอีกทั้งนางหยิบผิงกั๋วกินอย่างไม่สนใจสายตาของเขา นางทำให้เขาอึ้งงันอย่างมากเรื่องที่นางช่วยท่านยายของเขา"ขอบคุณเจ้ามาก" "ไม่เป็นไรข้าย่อมต้องช่วยคนอยู่แล้ว" ถังลีเปิดม่านมองร้านค้านางกำลังคิดหาทำเลขายของ หนิงอ๋องได้แต่มองนางอย่างเงียบ ๆ ไม่คิดว่านางจะเลือกเขาจริง ๆ นางไม่เลือกบิดาของนาง ทำให้หนิงอ๋องรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อถึงจวนอ๋องทั้งสองต่างแยกย้ายกันกลับเรือน ถังลีได้รับเทียบเชิญให้ไปงานเลี้ยงจวนชางอ๋องหรืององค์ชายสี่ ฉินชางนั่นเอง องค์ชายสี่ฉินชางจัดงานเลี้ยงบุปผาขึ้นที่จวน ดูท่าหนิงอ๋องก็คงได้รับเทียบเชิญนี้เหมือนกันกระมัง"พระชายาท่านอ๋องให้บ่าวนำชุดมาให้ท่านเลือกใส่ไปงานเลี้ยงบุปผาของของชางอ๋องเจ้าค่ะ" ถังลีมองผ้าชุดสีม่วงที่โดดเด่น โชคดีที่นางผิวขาวเลยมิต้องกังวลอันใดมากหนิงอ๋องมองสาวใช้เขามารายงามว่าพระชายาของเขาเลือกชุดสีม่วง "ข้าก็เลือกชุดสีม่วงเหมือนกันกับนางพวกเจ้านำไปตัดเถอะ" "เจ้าค่ะ" สาวใช้รีบมุ่งหน้าไปที่ร้านตัดผ้าทันที ในยามนี้ถังลีพาเสี่ยวจูกับอาหนานออกมาเดินเล่นที่ต

สาดโคลนมิสำเร็จ ถังลีไม่รอช้ารีบกอดชายารัชทายาทไว้ จึงทำให้มู่หรงมิได้ถูกม้าเหยียบ มู่หรงตกใจจนทำอันใดไม่ถูกแล้ว ถังลีส่งชายารัชทายาทให้สาวใช้ไป จากนั้นนางกระโดดขึ้นหลังม้า นางคือหมอทหารเชียวนะ นางจะกลัวทำไม ทุกสายตามองถังลีอย่างอึ้งงัน นางควบม้าออกไปด้านนอกห้องโถงของสตรีท่ามกลางความกรี๊ดร้องของสตรีทำให้ถังลีแทบจะแก้วหูแตกอยู่แล้วทางด้านห้องโถงฝั่งบุรุษรัชทายาทฉินเทียนมองชางอ๋อง คังอ๋อง หนิงอ๋อง ที่กำลังยกจอกสุราคำนับเขา "น้องรอง น้องสาม น้องสี่ ข้าขอบใจเจ้ามาก" รัชทายาทรักพี่น้องทั้งสามของเขามาก หนิงอ๋องในยามนี้ใบหน้ามีสีสันอย่างมากคังอ๋องพลันมองรัชทายาทด้วยแววตาร้าย คนอ่อนแอเช่นรัชทายาทไม่สมควรครองบัลลังก์ต้าโจวจริง ๆ หนิงอ๋องได้ยินเสียงมาจากห้องโถงสตรี "แย่แล้วขอรับเรือนรับรองสตรีเกิดม้าคลั่งวิ่งเข้าไปด้านใน ยามนี้ชายาเอกหนิงอ๋องควบม้าออกมาที่สวนบุปผาแล้วขอรับ" บ่าวรับใช้รายงาน ทางด้านเหล่าอ๋องต่างตกใจมาก เหล่าบุรุษพลันรีบออกไปดูทันที"มู่หรง" รัชทายาทรีบสาวเท้าออกไปหาชายารักทันที หนิงอ๋องก็ไม่รอช้าเช่นกัน คังอ๋องกับชางอ๋องต่างสบตากันถังลีควบม้ามาถึงสวนบุปผา นางนึกถ

ไท่ชางหวงป่วย "เจ้ากล้าทำข้าตกม้า วันนี้ข้าจะไม่ไว้ชีวิตเจ้า" สตรีนางนั้นประคองตัวเองลุกขึ้น มองถังลีอย่างรังเกียจ"หน้าตาก็งดงามจิตเจ้าดั่งอสรพิษเสียจริง" ถังลีต่อว่าสตรีนางนั้น ดูจากการแต่งกายของสตรีนางนั้นก็คงจะเป็นลูกหลานเหล่าขุนนางในวังหลวงอย่างแน่นอน "นางคือหลานรักของสวีไทเฮา" ชาวบ้านที่มุ่งดูเหตุการณ์ต่างเอ่ยขึ้นที่แท้หลานรักของคนในวังหลวงนี่เอง ถังลีไม่กลัวหรอกนะ"วันนี้ข้าจะฟาดเจ้า" ฮวาหรงก็พลันยกแส้จะฟาดที่ถังลี แต่ทว่าถังลีรับแส้ไว้แล้ว ฟาดนางกลับไปสามทีจนฮวาหรงร้องด้วยความเจ็บปวด"คุณหนู" เหล่าสาวใช้ที่วิ่งตามเจ้านายมาทัน ตกใจอย่างมาก คุณหนูของนางได้รับบาดเจ็บอีกทั้งพวกนางจะกราบทูลสวีไทเฮาอย่างไร ที่ดูแลคุณหนูฮวาหรงไม่ดี"ข้าไม่มีเวลามาเล่นกับเจ้าหรอกนะ" ถังลีโยนแส้ออกไปแล้วรากสาวใช้มุ่งหน้าไปอีกทางหนึ่ง"ไปจับนังสารเลวมา" ฮวาหรงสั่งสาวใช้ให้วิ่งตามถังลีแต่ทว่าก็ตามนางไม่ทันเสียแล้วถังลีกลับมาถึงเรือนเล็ก นางมองเสี่ยวจูหายใจอย่างเหนื่อยหอบ เสี่ยวจูช่างอ่อนแอเสียจริง"พระชายาเจ้าคะ ท่านอ๋องให้ท่านไปที่เรือน เพราะจะไปเข้าเฝ้าไท่ชางหวงที่วังหลวงเจ้าค่ะ" สาวใช้ไม่ได