ของใช้ส่วนตัวประเภทเครื่องนอนและเครื่องนุ่งห่มของสองพี่น้องถูกจัดไว้ในห้องพักอย่างเป็นระเบียบ กู้ชิงเหอแอบห่อไหล่ลู่ลงเล็กน้อยเพราะนางพบว่าตัวเองมีเพียงเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่ติดกายมาเท่านั้น“ท่านกับข้ามีขนาดตัวพอๆ กัน ใส่เสื้อผ้าของข้าก่อนก็ได้เจ้าค่ะ อีกหน่อยข้าจะขอให้พี่ชายซื้อให้ท่านใหม่สักชุด”“อีกสองสามวันข้าจะกลับไปที่สกุลกู้สักรอบ ข้ายังพอมีเสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัวเหลืออยู่ที่นั่นบ้าง ระยะนี้รบกวนเจ้าก่อนนะเหยียนเอ๋อร์”“บัดซบ!” เสียงสบถเบาๆ ของเจียงเหิงดังขึ้นสองสาวเดินออกจากห้อง เห็นว่าเจียงเหิงขนข้าวของจำพวกเสบียงอาหารมาวางไว้บนโต๊ะที่เพิ่งซ่อมแซมเสร็จหลายอย่าง“ข้าวฟ่างนี่ผสมแกลบและมีฝุ่นเต็มถุงเลย” ชายหนุ่มล้วงมือลงไปตักข้าวฟ่างขึ้นมาหนึ่งอุ้งมือเมล็ดข้าวฟ่างเม็ดกลมขนาดเล็กหล่นร่วงจากซอกนิ้ว ทว่าระหว่างเม็ดข้าวนั้นกลับมีสิ่งแปลกปลอมเจือปนอยู่นับไม่ถ้วน ฝุ่นผงละเอียด แกลบแตก เศษเปลือกไม้แข็ง ๆ สีคล้ำและแม้แต่เม็ดหินเล็ก ๆ ก็มิได้ถูกแยกทิ้งมือของเขานิ่งไม่ไหวติง หากสายตากลับจ้องมองสิ่งในมือนั้นอย่างเย็นชา“ตอนที่ท่านย่าตวงข้าวต่อหน้าหูซ่างซุนมันไม่ได้เป็นแบบนี้เสียหน่อยนี
Last Updated : 2025-07-11
LOGIN
