Semua Bab เล่ห์รักเจ้าชายอสูร: Bab 11 - Bab 20

หลังหว่านเมล็ดพันธุ์เส้นสายไปทั่วงานเลี้ยง ไซรัสก็ปลีกตัวออกมาหลบมุมสูดอากาศบริสุทธิ์ที่ระเบียงเล็กๆ ข้างประตูทางออกฝั่งสวนหย่อมรกครึ้มทีแรก เขาไม่เข้าใจนัก ว่าทำไมก่อนหน้านี้ลูคัสที่ดูจะคุ้นชินเรื่องวิถีชนชั้นสูงที่สุดในกลุ่มพี่ๆ น้องๆ ต่างสายเลือด ถึงได้พยายามเคี่ยวเข็ญให้เขาเต้นรำอย่างถูกวิธีทั้งๆ ที่เขาก็ยืนยันว่าไม่ต้องการเต้นรำกับใคร แต่หลังจากโดนเจ้ากรมการคลังหิ้วไปนั่นมานี่ จนโดนขุนนางและพ่อค้าใหญ่หลายรายยัดเยียดลูกหรือหลานสาวให้เขาเชิญไปเต้นรำ ผู้มั่งคั่งหน้าใหม่ของอาณาจักรก็เข้าใจทันทีน่ารำคาญนัก ไซรัสเอนหลังพิงผนัง แหงนหน้ามองพระจันทร์ อดคิดไม่ได้ว่าต้องใช้เวลาอยู่ในอาจักรนี้อีกนานแค่ไหน ภารกิจแสนสำคัญจึงจะลุล่วงเสียทีท่ามกลางความเงียบงัน สตรีชุดขาวผ่องเดินผ่านประตูระเบียงออกมาอย่างเชื่องช้า คล้ายพยายามกลั้นความเจ็บปวดบางอย่างทันทีที่ก้าวขาพ้นกรอบประตู หญิงสาวอ่อนเยาว์รายนั้นก็รีบประคองร่างเข้าหาสวนกว้าง ดูราวกับสัตว์ป่าหาที่หลบภัยยามเจ็บไข้ลูกสาวนอกสมรสเจ้ากรมการเมือง...อัยน์นา...?เขาบอกตัวเองว่าไม่ควรใส่ใจ แต่ท่าทีซวนเซ และเม็ดเหงื่อที่ผุดพรายบนใบหน้าขาวนวล กลับทำให

อัยน์นาไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน รู้เพียงตอนนี้ร่างกายเธอร้อนวูบไปทั่วจนครั่นเนื้อครั่นตัว แถมยังรู้สึกอึดอัดปนวาบหวามจนแทบทนไม่ไหวตอนนี้นัยน์ตาเธอพร่ามัว ร่างกายไม่ถึงกับไร้เรี่ยวแรง แต่ดูคล้ายมันจะตอบสนองต่อกล้ามเนื้อแข็งแกร่งกับกลิ่นอายราตรีดิบเถื่อนและโซ่ตรวนแสนอันตรายจากร่างกายคนตรงหน้าจนไม่อาจควบคุม ทั้งๆ ที่ที่ผ่านมา เรื่องการควบคุมตัวเอง เป็นเรื่องที่เธอแน่ใจว่าทำได้ดีที่สุดเธอไม่โทษยานั่น ความจริงเธอเกือบจะลืมมันไปแล้วด้วยซ้ำ สิ่งที่เธอขัดใจคือแรงดึงดูดจากชายตรงหน้า ขัดใจจนอยากจิกเล็บให้เขาเจ็บกว่านี้ แต่ตอนนี้ ส่วนลึกในใจเธอกลับอยากหยุดคิดทุกเรื่อง แล้วสูดซับกลิ่นอายแปลกประหลาดชวนหลงใหลให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้“คุณหนู” เจ้าของกลิ่นอายแสนยวนเย้าเรียกด้วยน้ำเสียงดุเข้มอัยน์นารำคาญเสียงห้ามปรามนั้นนัก จึงเลื่อนส่วนเดียวที่ว่างอยู่ขึ้นปิดริมฝีปากหยักสวยทรงเสน่ห์นั่น แล้วทำตามเสียงสั่งลึกลับที่คอยกระซิบกระซาบอยู่ในใจเธอได้ยินเขาสบถบ่นไม่เป็นภาษาด้วยสำนวนสำเนียงคล้ายชนชั้นล่าง นั่นทำให้ภาพชายท่าทีสุขุมในชุดเร

แม้ชื่อเสียงอัยน์นาจะได้รับการปกป้อง แต่ดูเหมือนชื่อเสียงของท่านหญิงพริสซิลล่ากับท่านหญิงแอนนาเบลจะยิ่งตกต่ำอย่างเห็นได้ชัด เพราะถึงแม้คืนนั้นจะไม่มีใครรู้เห็นเรื่องนี้เพิ่มเติมนอกจากเจ้าบ้านอย่างเจ้ากรมการคลังกับสาวใช้อีกสองราย แต่หลังจากตอนนั้น ดูเหมือนพวกทหารในเหตุการณ์และคนรับใช้ที่เจ้ากรมการคลังส่งมาช่วยอำนวยความสะดวกให้ท่านเจ้ากรมการเมือง จะเอาเรื่องที่เกิดขึ้นไปเล่าต่อให้ครอบครัวกับคนใกล้ชิดฟัง แล้วคนเหล่านั้นก็เอาไปเล่าลือต่อพลางใส่สีตีไข่จนเกิดเนื้อเรื่องบทใหม่แทรกเสริมในนิทานเพลงเรื่องเก่า บทเดียวกับที่เหล่าผู้สืบเชื้อสายแกรนเทรนท์โดนเจ้าบ้านคนปัจจุบันเรียกตัวมานั่งฟังอยู่ในขณะนี้หนนี้อัยน์นาไม่ได้ใส่ใจรายละเอียดในเรื่องเล่าเท่าไหร่นัก เพราะมีเรื่องอื่นรบกวนจิตใจ ทั้งยังเคยได้ยินหญิงรับใช้ในคฤหาสน์ซุบซิบนินทากันมามากแล้วรายละเอียดเรื่องราวก็เหมือนเคย คือเรื่องที่กวีเปรียบเปรยเธอกับสิ่งบริสุทธิ์สวยงามทั้งหมดทั้งมวลในโลกนี้ ในขณะที่ยกบทบาทร้ายกาจน่ารังเกียจให้ ท่านผู้หญิงเธลม่า แกรนเทรนท์ และพี่สาวต่างมารดาทั้งสอง จะพิเศษอยู่หน่อยก็ตรงที่หนนี

นับตั้งแต่กลับจากงานเลี้ยงระดมทุนสงครามที่คฤหาสน์วิลส์ตัน กิจการอัญมณีและแพรพรรณของไซรัสก็ยิ่งโด่งดัง มีลูกค้าเดินเข้าร้านมากกว่าเก่าเป็นเท่าตัว ความวุ่นวายย่อมๆ บังเกิดขึ้นทันที บรรดาลูกค้าผู้เรียกตัวเองว่า ‘คนมีระดับ’ ล้วนมากเรื่อง พวกเขาไม่เพียงต้องการสินค้าที่ดี ยังต้องการการบริการดุจราชินีและราชา รวมถึงการเยินยออย่างมีศิลปะ น่าประทับใจหากมีเรื่องร้านเพียงเรื่องเดียวให้ใส่ใจ ไซรัสคงลงมาบริหารจัดการทุกอย่างภายในร้านด้วยตัวเองอย่างใกล้ชิด แต่เป็นเพราะช่วงนี้เจ้าของกิจการหนุ่มวุ่นวายอยู่กับเรื่องยากง่ายหลายๆ อย่าง หน้าที่การบริหารจัดการทั้งหมดภายในร้านจึงถูกโอนไปที่ลูคัสซึ่งดูจะคุ้นชินกับวิถีผู้มีอันจะกินที่สุดในบรรดาพี่ๆ น้องๆ โดยมีพี่ใหญ่อย่างอารีคอยเป็นผู้ดูแลความสงบเรียบร้อยภายในร้านอยู่อีกชั้นต้องขอบคุณบรรดาผู้ติดตามซึ่งทำงานกันอย่างแข็งขันและรู้หน้าที่ ในช่วงเวลาเช้าตรู่ซึ่งเจ้าของกิจการควรยุ่งอยู่กับการขนถ่ายสินค้าเข้าร้านและสั่งให้คนงานหยิบนั่นจัดนี่อย่างช่วงเวลานี้ ไซรัสจึงมีเวลาปลีกตัวมานั่งดีดลูกคิดภายในห้องทำงานติดผ้าม่านหนาทึบ เพื่อคำนวณส่วนต่างระหว่างผลกำไ

ชายผิวสีบอกตัวเองซ้ำๆ แล้วพยายามรวบรวมกำลังตวัดดาบใส่ดาบไม้ เจตนาตัดดาบในมือคนเป็นนายเพื่อยุติการประลองที่บ้าคลั่งนี้นึกไม่ถึงว่า ‘นายท่าน’ จะใช้วิธีโอนอ่อนผ่อนตามทันทีที่ราจีฟฟาดดาบลงมา เขาก็บิดข้อมือวาดดาบไม้ตามแรงเหวี่ยง ไม่แข็งขืนฝืนปะทะ ทำเอาราจีฟเสียหลักซวนเซแล้วในจังหวะที่คู่มือไม่ทันตั้งตัว ไซรัสก็เรียกรอยยิ้มที่มุมปากอารีด้วยการตวัดดาบไม้ไปที่คอราจีฟ มอบรอยขูดที่ต่อมาเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะเลือดซิบ“ฮ...เฮ้ย!” ราจีฟกลืนน้ำลายลงคอ รู้ดีว่าถ้านี่เป็นดาบจริง ตัวเองคงตายไปแล้วโชคดีชะมัด ที่ไซรัสไม่บ้าจี้ใช้ดาบจริงอย่างที่กล้าขอ!“ไม่ต้องรีบร้อน ราจีฟ ข้ามีเวลาให้พวกเจ้าทั้งวัน”ได้ยินเท่านั้น คู่มือรายแรกก็รู้ตัวทันที ว่าไอ้การตวัดดาบเมื่อครู่นี้น่ะ เป็นรางวัลที่ ‘ลูกศิษย์’ กล้าคิดปิดฉากการต่อสู้ ทั้งๆ ที่การประเมินครั้งนี้เพิ่งเริ่มต้นโว้ย...! โหดชะมัด!!!“ซ...ไซรัส! ” ราจีฟเอ่ยละล่ำละลัก “นี่ท่านเป็นใคร มาจากไหนกันแน่วะ!” “มีสมาธิ” เจ้าของกิจการหนุ่มเตือนคู่มือเสียงขรึมพลางรุกไล่ไม่ยั้ง ราจีฟจึงต้องหยุดความคิดทั้งมวลเพื่อทุ่มเทสมาธิทั้งหมดป้องปัดฝีดาบจากคนเป็