LOGINShare
บทที่ 3 ญาติดอง
Last Updated:
2025-08-17 15:21:31อรุณีมาลาสงบจิตสงบใจทำสมาธิเมื่ออรุณประภาส่งภาพ “แขก” ของพี่สาวมาให้ เธอไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะได้พบกับผู้ชายคนนั้นอีก ไม่เคยคิดว่าเขาจะเป็นญาติกับเมฆา
“ออ ตอนนี้อยู่ไหนแล้ว” อรุณประภาโทรมาหลังจากที่ส่งภาพมาให้ทางแชทสองนาทีก่อน
“กำลังจะถึง อีกไม่เกินห้านาที” เธอกำลังเลี้ยวรถยนต์ผ่านประตูใหญ่เข้ามาพอดี
“พี่อัญบอกว่าให้ออแวะที่ตึกใหญ่อย่าเพิ่งเข้าบ้าน จะแนะนำให้ออรู้จักญาติพี่เมฆ ออจะไหวไหม” พี่สาวฝาแฝดถาม
“ไหว เดี๋ยวเจอกัน”
เธอตอบสั้นๆ การที่จะเข้าบ้านโดยไม่ผ่านตึกใหญ่ มันแทบเป็นไปไม่ได้เลยเพราะบ้านเธอกับพี่สาวฝาแฝดอยู่หลังสุดท้ายด้านในสุด มาถึงตอนนี้ไม่ไหวก็ต้องบอกไหว
ทันทีที่หญิงสาวจอดรถหน้าตึกใหญ่ ทุกคนในห้องอาหารก็หันมามองเป็นตาเดียว
“คุณแม่”
“แม่ออขา”
เด็กสองคนรีบวิ่งออกจากห้องไปรับมารดาที่เพิ่งมาถึง อรุณีมาลาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเปิดประตูรถ ส่งยิ้มให้ลูกๆ เธอเดินเข้ามาอย่างไม่รีบร้อนเยื้องย่างดุจนางพญา โปรยยิ้มให้พี่สาวและว่าที่พี่เขย
“สวัสดีค่ะพี่อัญ พี่เมฆ”
ศิวัชจ้องคนที่เพิ่งมาถึงตาไม่กระพริบโดยไม่รู้ตัว กิริยาของเขาอยู่ในสายตาของคิรินทร์ เจ้าของฟาร์มมุกมาตลอดตั้งแต่เขาทำท่าแปลกๆ เมื่อเด็กสองคนมาถึง
“พี่รออยู่มานี่เลยออ มารู้จักญาติๆ พี่เมฆก่อน ปาร์ตี้พรุ่งนี้จะได้สนุก” อัญญาจับจูงมือน้องสาวคนเล็ก
“ออว่าต้องสนุกแน่ๆ ค่ะพี่อัญ” อรุณีมาลาพูดยิ้มๆ
“พี่ก็ว่าแบบนั้นน่าจะสนุกแน่ๆ” เมฆากล่าวเสริม เขาแนะนำญาติๆ ให้อรุณีมาลารู้จัก
“นั่นเจ้าดนย์น้องชายพี่ ออรู้จักแล้ว” พัทธดนย์ก้มศีรษะให้เธอเขายิ้มๆ เธอยิ้มตอบ
“ส่วนโน่นคมกริชกับเมนี่ ออต้องรู้จักดี” เมฆาชี้ไปทางนั้น เมนี่เป็นเพื่อนเธอนั่นเองเพื่อนสาวทำสัญญาณว่าจะโทรหาทีหลังเธอจึงขยับปากตอบว่าโอเคแบบไม่มีเสียง เมฆาจึงพูดต่อ
“นั่นคิรินทร์ เจ้าของฟาร์มมุกลูกของลุงพี่ที่กระบี่ ที่ออเคยบอกว่าอยากไปดูนึกออกไหมครับ” คิรินทร์ก้มศีรษะให้เธอ เขาบอกว่า
“ฟาร์มมุกยินดีต้อนรับนะคะน้องออ จะไปเมื่อไหร่บอกพี่ได้เสมอ”
“ส่วนคนสุดท้ายนั่นไอ้ด็อกครับ ด็อกเตอร์ศิวัชเพิ่งกลับมาจากนอกไม่นาน” ศิวัชมองเธอนิ่ง อรุณีมาลาจริงๆ แต่เธอไม่เหมือนเดิม แววตาเธอเปลี่ยนไปมาก
“สวัสดีครับคุณเพียงออ”
“สวัสดีค่ะ”
เธอตอบคำทักทาย ก่อนจะหันมาทางเมฆา
“มีอีกไหมคะพี่เมฆ”
“หมดแล้วครับ หิวล่ะสิ” เมฆาคุยกับหญิงสาวอย่างเป็นกันเอง เขาหันไปหาหนุ่มๆ
“ลืมแนะนำเลย หนุ่มหล่อสาวสวยนั่นต้นกล้ากับต้นข้าว ลูกๆ ของน้องออ พ่อสื่อของฉันเลยนะ” เขาแนะนำเด็กๆ อย่างเป็นทางการ
คิรินทร์นั่งลงคุยกับต้นกล้า “หนุ่มน้อยได้ข่าวว่าแพ้กุ้งเหรอครับ”
“คับ” ต้นกล้าพูดชัดถ้อยชัดคำ
“ไม่เป็นไร เอาไว้ไปเที่ยวฟาร์มมุกของลุง ลุงจะพากินอย่างอื่น ของอร่อยมีเยอะแยะเลย”
“แม่จะไปฟาร์มมุกของลุงเหรอคับ” ต้นกล้าตาใส
“ลุงก็ว่าจะชวนแม่กับน้องของต้นกล้าอยู่นะ แต่ไม่รู้ว่าต้นกล้าอยากไปไหม” เขาพูด
“อยากสิคับ” เด็กชายพูด
“เอาไว้ไปกัน”
เขาหลิ่วตาให้เด็กชาย ต้นกล้ายักคิ้วกลับก่อนจะวิ่งตามมารดาที่เดินไปนั่งข้างอรุณประภา
“ออโอเคใช่ไหม” ไอยรินทร์ถามน้องสาว
“ค่ะพี่ริน มานานรึยังคะ”
“มาก่อนพิณแปบเดียวจ้ะ”
“เด็กๆ กินอะไรกันไปรึยังคะ” อรุณีมาลาถามพี่สาว
“กินแล้ว น่าจะอิ่มกันแล้วด้วย” อรุณประภาตอบ
“งั้นกลับกันเลยไหมคะ”
แม่เจ้าแฝดชวน เธอเหนื่อยมากทำงานทั้งวัน ขับรถมาไกลก็ยิ่งเหนื่อย ไม่อยากปั้นหน้านาน
“ไปสิ แล้วออจะไม่หิวเหรอ” อรุณประภาถาม
“ถ้าหิวค่อยไปหาอะไรในบ้านกินก็ได้”
หญิงสาวตอบพลางลุกขึ้นเห็นดังนั้นอรุณประภาจึงลุกตาม ส่วนไอยวรินทร์มองน้องสาวอย่างเข้าใจ
“ไปๆ พักกันได้เลย เดี๋ยวพี่เอง นั่งต่ออีกสักหน่อยก็จะกลับเหมือนกัน”
ฝ่ายอิงควัตผู้ชายคนเดียวของบ้านเห็นพวกเธอเตรียมตัวพาเด็กๆ กลับที่พักชายหนุ่มจึงเดินมาหาน้องสาวคนเล็ก
“ออกับพิณสองสาวจะกลับบ้านแล้วเหรอ วันนี้เรายังไม่ได้คุยกับพี่เลย” เขาโอบไหล่ของอรุณีมาลาขณะเดินไปส่งที่รถ
“พี่อัญ พี่เมฆ ออขอตัวกลับก่อนนะคะ ขับรถมาเหนื่อยอยากพักเร็วหน่อยค่ะ”
เช้าวันต่อมาที่โต๊ะอาหารที่ตึกใหญ่แขกทุกคนต่างอยู่กันพร้อมหน้า
“เสียงอะไรได้ยินกันไหม เหมือนเสียงปืนแต่ไม่ดังมาก” พัทธดนย์พูดขึ้นมาหลังจากที่ฟังเสียงที่ว่ามานาน
“หูดีนี่” เมฆาชม เขาเฉลยว่า
“เสียงปืนน่ะ บ้านน้องออมีสนามยิงปืน”
คิรินทร์ถึงกับเลิกคิ้วเมื่อได้ยินดังนั้น
“น่าสนใจมาก ถ้าไปเยี่ยมชมจะละลาบละล้วงมากไปไหมครับ น้องอัญ” เขาถามอัญญา
“ไม่หรอกค่ะ เพื่อนใครมาก็ใช้ได้ยายออเขาไม่หวง ถ้าสนใจก็ไปกันเลยไหมคะ” อัญญาเชิญอย่างยินดี
“งั้นไปกันเลยครับ”
จากนั้นในอีกสิบห้านาทีต่อมา บรรดาแขกทุกคนจึงมาถึงสนามยิงปืนที่สร้างขึ้นใกล้บ้านของอรุณีมาลา คิรินทร์มองเจ้าของบ้านที่กำลังซ้อมยิงปืน แขนเธอเหยียดตรง ยกขึ้นเสมอไหล่ ท่าทางเธอชัดเจนว่าใช้ปืนเป็นและชำนาญมาก และเข้าเป้าเกือบทุกนัด เขานึกสงสัยว่าเธอมองเห็นเป้าเป็นหน้าใครรึเปล่า
เสียงปรบมือสามครั้งจากด้านหลังทำให้หญิงสาวหันไปมอง เธอถอดแว่นสีชาและหมวกออก เผยให้เห็นวงหน้าเรียวที่รวบผมเป็นหางม้าทรงสูงไว้ อรุณีมาลายิ้มให้คิรินทร์และเลยไปเผื่อคนอื่นๆ ก่อนจะหุบยิ้มเมื่อเห็นศิวัช
“แม่นมากเลยครับน้องออ ชอบยิงปืนเหรอครับ” พัทธดนย์ถามอย่างประหลาดใจ
"นิดหน่อยค่ะพี่ดนย์ ว่างๆ ก็ซ้อมซะหน่อย”
“นายวัชแน่ะ นั่นก็ยิงปืนแม่นมาก ใช่ไหมด็อกเอ้ยด็อกเตอร์” คิรินทร์พูด เขายิ้มเมื่อเห็นศิวัชเดินเร็วๆ มาตรงที่เขายืนคุยกับอรุณีมาลา
“ถ้าพวกพี่จะขอซ้อมยิงปืนด้วยได้ไหมครับน้องออ ใครแพ้จ่ายค่ากระสุนซ้อม” คิรินทร์พูด
เมฆานึกสนุก “น่าสนใจว่าแต่ค่ากระสุน จ่ายเป็นอะไรดี”
“คนที่ได้คะแนนสูงสุดถือเป็นผู้ชนะ คนที่ได้คะแนนน้อยสุดถือเป็นคนแพ้ คนชนะจะเรียกค่ากระสุนซ้อมเป็นอะไรก็ได้หนึ่งอย่าง และต้องจ่ายค่ากระสุนที่ใช้ซ้อมทั้งหมดในวันนี้ให้น้องออด้วย” คิรินทร์ตั้งกติกา
“ตกลง” ศิวัชตอบแบบไม่ต้องคิด
Latest chapter
พรหมซ่อนรัก ตอนพิเศษ3
สิบสองปีต่อมา ณ เกาะพยาม อธิปหรือต้นกล้ายืนมองทะเลไกลออกไปสุดลูกหูลูกตา เขาเพิ่งกลับจากการไปเรียนต่อในระดับปริญญาตรีที่สหรัฐอเมริกา ชายหนุ่มเรียนจบแล้วและตั้งใจจะมาอยู่ที่นี่สักพัก ก่อนที่จะกลับไปเรียนต่อปริญญาโทแต่วันนี้บ้านพักที่เคยสงบกลับเต็มไปด้วยผู้คนเพราะเป็นงานวันเกิดของนายหัวภาคย์ คุณปู่ของเขาเอง อธิปไม่ชอบคนเยอะเขาจึงปลีกตัวออกมาหาความสงบตามลำพัง“ต้นกล้า” เสียงเรียกของผู้หญิงคนที่เขารักที่สุดดังอยู่ด้านหลัง “คุณแม่” เขาหันกลับไปหาอรุณีมาลา แม่ของเขาในวัยสี่สิบสี่ยังสวยพริ้งเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ยังทำให้พ่อเขาหึงได้อยู่เสมอ“แม่เดินหาลูกตั้งนาน มาทำอะไรตรงนี้” เธอถามลูกชายที่โตขึ้นผิดหูผิดตา ก่อนที่เขาจะจากไปเรียนต่อในตอนอายุ 17 ปีต้นกล้ายังเป็นวัยรุ่น แขนขายาวเก้งก้างแต่สี่ปีผ่านไปเขากลายเป็นหนุ่มเต็มตัว ตัวสูงกว่าเธอเสียอีก“ผมไม่ค่อยชอบคนเยอะเลยครับแม่ รำคาญ” คำพูดของลูกชายทำให้เธอหัวเราะ“วันนี้มีแต่พี่ๆ น้องๆ ทั้งนั้นเลยลูก” เธอหมายถึงต้นข้าวและต้นน้ำ และบรรดาหลานๆ เช่น ไอย่าลูกสาวของอัญญาและเมฆา อัครินทร์และมุกจันทร์ ลูกชายลูกสาวของอรุณประภาและคิรินทร์
พรหมซ่อนรัก ตอนพิเศษ2
เวลาผ่านล่วงเลยมาสี่ปี เด็กชายต้นกล้าในวัยเก้าขวบเขาบอกมารดาว่า“คุณแม่ ต้นกล้าอยากย้ายไปอยู่กับคุณปู่คับ”อรุณีมาลาเงยหน้าขึ้นมองลูกชาย“ลูกเพิ่งเรียนเกรด 3 เองนะลูก ที่นั่นไม่มีนานาชาติให้ไปต่อนะ”“เปิดเทอมหน้าต้นกล้าก็เรียนเกรด 4 แล้วคุณแม่ ปู่บอกว่าถ้าอยากไป ก็เรียนโรงเรียนประจำที่ภูเก็ตได้ ปิดเทอมกลับไปอยู่กับคุณปู่” เด็กชายพูด“ต้นกล้าไม่อยากอยู่กับแม่แล้วเหรอ” หญิงสาวเริ่มน้อยใจลูกชายนิดๆ ศิวัชเดินเข้ามาในห้องเขาได้ยินพอดี ชายหนุ่มวางมือบนบ่าของเธอเป็นเชิงให้ใจเย็น“ลูกไม่เคยเรียนโรงเรียนประจำจะอยู่ได้เหรอลูก” เขาถามต้นกล้า“ปู่บอกว่าพ่อก็เคยเรียน พ่ออยู่ได้ต้นกล้าก็ต้องอยู่ได้ครับ” เด็กชายตอบหนักแน่นศิวัชหันไปถามต้นข้าว “ต้นข้าวล่ะลูก หนูอยากไปไหม” เด็กหญิงส่ายหน้า “หนูอยากอยู่กับพ่อแม่ค่ะ” “คืนนี้พ่อจะคุยกับคุณปู่อีกที ปิดเทอมนี้ต้นกล้าไปเยี่ยมคุณปู่ตามปกติก่อนแล้วกันลูก” ศิวัชสรุปคืนนั้นศิวัชคุยกับอรุณีมาลา เขารอจนเธอลมหายใจสงบเป็นปกติจากบทรักหนักหน่วง ชายหนุ่มดึงร่างเธอมากอดลูบแผ่นหลังเรียบเนียน“เรื่องต้นกล้า ออคิดยังไง” “ออเป็นห่วงลูกค่ะ ต้นก
พรหมซ่อนรัก ตอนพิเศษ1
หลังจากที่คู่แต่งงานใหม่ใช้เวลาด้วยกันตามลำพังสามวัน คุณปู่คุณย่าก็พาเด็กๆ ตามมาสมทบที่เกาะพยาม และเพราะว่าอยู่ในช่วงปิดเทอมใหญ่ จึงไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องโรงเรียนของเด็กๆเช้านี้นายหัวภาคย์มีแผนจะพาเด็กๆ ไปชมปะการังโดยขึ้นเรือท้องกระจกขนาดใหญ่ ศิวัชสวมเสื้อชูชีพให้ต้นกล้าและต้นข้าว เด็กชายถามบิดาว่า“แล้วเราจะลงไปดูในทะเลจริงๆ ได้ไหมคับพ่อ”“ได้ลูก แต่ลูกต้องโตกว่านี้แล้วไปเรียนดำน้ำก่อนครับ” ศิวัชตอบลูกชายที่ตื่นเต้นกับทุกสิ่งทุกอย่างที่บ้านคุณปู่“ต้นข้าวไม่เห็นอยากลงไปเลย แม่บอกว่าเดี๋ยวตัวดำ” เด็กหญิงพูดขึ้นบ้าง“นี่มันเรื่องของลูกผู้ชาย” ต้นกล้าหันไปพูดกับน้อง เขาจำคำพูดของปู่มาใช้“ไปกันลูกเรียบร้อยแล้ว ห้ามดื้อ ห้ามโผล่หน้าออกนอกเรือ เข้าใจไหมครับ” ดร.หนุ่มบอกลูกแฝดต้นข้าวไม่เท่าไร เขากลัวต้นกล้าจะทำอะไรแผลงๆ มากกว่าเริ่มสายทั้งหมดจึงลงเรือกัน เรือที่ใช้วันนี้เป็นเรือขนาดใหญ่ มีที่ให้เดินหรือนั่งนอนได้ตามสบายตรงกลางท้องเรือเป็นแผ่นกระจกหนาเส้นผ่าศูนย์กลาง ประมาณ 2.5 เมตร ทว่า..เด็กชายต้นกล้ากลับไปสนใจมองปะการังนอกตัวเรือ เขาชะโงกหน้าออกไปเรื่อยๆ “ต้นกล้า หยุ
พรหมซ่อนรัก บทที่ 37 จบ
งานแต่งงานของศิวัชและอรุณีมาลาถูกกำหนดขึ้นในอีกสองเดือนหลังจากนั้น ยิ่งช่วงใกล้วันงานทั้งเจ้าบ่าวเจ้าสาวก็ยิ่งมีเรื่องวุ่นวาย คุณศิตามาอยู่ยาวที่กรุงเทพฯ เพื่อช่วยเตรียมงานล่วงหน้าถึง 1 เดือนงานนี้มีเพื่อนเจ้าสาวเพียงคนเดียวคืออรุณประภา ซึ่งอรุณีมาลาต้องการให้เป็นแบบนั้น เธอถือว่าพวกเธออยู่ด้วยกันตั้งแต่เกิดดังนั้นในวันสำคัญของชีวิต เธอต้องการให้คู่แฝดรับหน้าที่นี้เพียงคนเดียวส่วนเพื่อนเจ้าบ่าวอรุณีมาลาขอว่าเธอจะเลือกเอง เธอต้องการให้สีหราชซึ่งเคยแนะนำให้เธอกับศิวัชพบกันเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว ซึ่งชายหนุ่มก็ยินดีอย่างยิ่งในวันลองชุดของหนุ่มสาวสี่คน ซึ่งเป็นร้านเดียวกันในระหว่างที่สองสาวฝาแฝดอยู่ด้วยกันในห้องแต่งตัว“ออจะไปฮันนีมูนที่ไหนนะ” พี่สาวถาม“จะไปเกาะพยามน่ะ ไปรอบที่แล้วมัวแต่ทะเลาะกัน ไม่ได้ดูอะไรเลย” อรุณีมาลาพูดปนหัวเราะนิดๆ“พิณดีใจด้วยที่ออมีความสุขสักที” อรุณประภาดีใจกับคู่แฝด เธอไม่เห็นอรุณีมาลาหัวเราะได้จริงๆ มานานแล้ว“จะดีกว่านี้ถ้าเราได้แต่งพร้อมกัน” แฝดน้องพูดด้วยน้ำเสียงสดใสพวกเธอออกมาจากห้องแต่งตัว อรุณีมาลาในชุดไทยจักรพรรดิสีงาช้าง ส่วนอรุณประภาสวมชุดไทย
พรหมซ่อนรัก บทที่ 36 ขอแต่งงานอีกครั้ง
อรุณีมาลานอนโรงพยาบาลสองวันหมอจึงให้กลับได้ ในเช้าวันที่จะกลับบ้านเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดของตัวเองที่แม่บ้านจัดมาให้ ศิวัชเปิดประตูเข้ามาหลังจากที่เขาไปเคลียร์ค่าใช้จ่ายและรับยามาให้แล้ว“นี่ยานะครับออ” เขาวางถุงยาไว้บนโต๊ะ หญิงสาวเดินมานั่งที่เก้าอี้สำรวจถุงยาว่ามีอะไรบ้าง“ส่วนนี่พี่ซื้อกาแฟมาให้กับขนม” เขาวางกาแฟกับขนมถัดไปจากยา หญิงสาวพึมพำขอบคุณ“ส่วนนี่อีกอย่างครับ แม่พี่ให้มา” เขาวางกล่องกำมะหยี่ลง หญิงสาวมองของแล้วมองหน้าเขาศิวัชนั่งลงกับพื้นตรงหน้าเธอ “วันนี้ออจะได้กลับบ้านที่เป็นบ้านของเรา พี่อยากทำให้ถูกต้อง ไม่อยากให้ใครเอาออไปพูดเสียๆ หายๆ ออแต่งงานกับพี่นะครับ พี่จะได้ดูแลออได้เต็มที่” อรุณีมาลามองหน้าเขา ศิวัชเปิดกล่องแหวนมันเป็นแหวนมรกตน้ำงามล้อมรอบด้วยเพชร“แหวนนี่เป็นแหวนเก่าของท่านตาใช้สวมในท่านยายในวันแต่งงานของท่าน ตกทอดมาถึงคุณแม่ที่เป็นลูกคนเดียวแล้ววันนี้มันจะเป็นของออช่วยรับไว้เก็บไว้ให้ต้นข้าว ในวันแต่งงานของต้นข้าวนะครับ” “แต่งงานเหรอคะ” เธอพึมพำ“ครับ ถ้าออตกลงพ่อกับแม่พี่จะคุยกับคุณอัญ พี่อยากบอกออว่าทั้งหมดที่ผ่านมาพี่รักออ อยากอยู่ใกล้
พรหมซ่อนรัก บทที่ 35 Ship หาย ที่ไม่ได้แปลว่าเรือหาย
หญิงสาวตื่นมาอีกทีในตอนเช้าของอีกวัน เวลาเดียวกับที่ศิวัชเปิดประตูห้องน้ำออกมา“พี่ทำออตื่นเหรอเปล่า” เขามองหน้าเธออย่างเป็นห่วง อังมือกับหน้าผากของเธอทำท่าโล่งใจ“ดีนะ ออไม่มีไข้”“กี่โมงแล้วคะ ลูกล่ะ” เธอถาม“ตอนนี้เพิ่งหกโมงเช้าเอง ลูกอยู่กับแม่น่ะออ แม่กับพ่อมาถึงเมื่อคืนตอนเที่ยงคืน ออหลับอยู่พี่เลยไม่ได้ปลุก”“ค่ะ เลยทำคนอื่นลำบากกันไปหมด” “อย่าพูดแบบนั้น ทุกคนที่พูดถึงก็ครอบครัวทั้งนั้น” ศิวัชปลอบ รู้ว่าอรุณีมาลายังกลัวอยู่ “ออย้ายไปอยู่บ้านพี่นะ” ศิวัชบอกเมื่อเห็นเธอพยักหน้าเขาจึงพูดต่อว่า“เดี๋ยวพี่ให้คนไปเก็บของให้ ถ้าออยังกลัวก็ไม่ต้องไปเอง”“อิ๋วด้วยนะคะ ให้มาอยู่ดูแลเด็กๆ ด้วยได้ไหม” อรุณีมาลาห่วงคนของตัวเอง ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างโดนทำร้ายอะไรตรงไหนเธอยังไม่ทันได้ดูเลย“ได้จ้ะ พี่ให้คนของออตรวจร่างกายแล้วเมื่อคืน หมอบอกว่าไม่มีอะไรมาก ฟกช้ำนิดหน่อยตรงข้อมือที่ถูกมัด พี่เลยให้ไปอยู่ที่บ้านตั้งแต่เมื่อคืน จะได้อยู่เป็นเพื่อนต้นกล้าต้นข้าวด้วย” ศิวัชพูดเสียงนุ่ม“ขอบคุณค่ะ” อรุณีมาลาสบายใจขึ้นบ้าง“ออหิวไหม อยากกินอะไรรึเปล่าพี่ลงไปซื้อให้นะ” เธอส่ายหน้า “เจ
You may also like
ประธานจี้หยุดใจร้ายสักที คุณซูแต่งงานใหม่แล้ว
เหวินเหยียนหน่วนหยู่199.1K viewsจะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด
ชะนีติดมันส์31.0K viewsเรื่องสั้นอีโรติก HOT NC 25+++
C58.3K viewsเศรษฐีสาวขอเอาคืน
เกาลัดไม่หวาน73.1K viewsรักครั้งใหม่กับพี่ชายอดีตสามี
ในน้ำมีปลา22.4K viewsเลิกตื๊อสักทีผู้ชายเฮงซวย ฉันคนนี้มีสามีใหม่แล้ว
เล่อเอิน2.3K viewsเมียบังเอิญ (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น19.1K viewsลิขิตร้อนซ่อนปมรัก
Priyada228 views
