บททั้งหมดของ แฟนเก่าที่(ไม่)รัก: บทที่ 11 - บทที่ 20

“เมื่อกี้แก โทร.ไปหาตาเวฟหรือยายเฟิร์น” เสียงของมารดาถามขึ้นทันทีที่หญิงสาวเปิดประตูกระจกเข้าไปในห้อง“เปล่าสักหน่อย เฟิร์นคุยกับเพื่อนที่ทำงาน” เธอเดินไปนั่งบนโซฟายาวสำหรับให้แขกนอนเฝ้าคนป่วย“วันนี้ตาเวฟจะมาเยี่ยมแม่รึเปล่า”“ไม่มามั้ง เห็นบอกว่าติดงานนี่นา ทำไมแม่ต้องให้เวฟมาทุกวันด้วยเนี่ย ไม่เกรงใจเขาหรือไง วันหยุดทั้งทีเขาก็อยากพักผ่อนอยู่ห้องบ้าง”“อีกหน่อยก็ต้องมาเป็นลูกเขยแม่อยู่แล้ว เขาก็ต้องมาคอยดูแลแม่สิ”เฟิร์นถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย “ต้องให้เฟิร์นพูดอีกกี่ครั้งแม่ถึงจะเข้าใจเนี่ย เราเลิกกันแล้ว เฟิร์นไม่ได้เป็นแฟนกับเวฟแล้ว ทุกวันนี้คือเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แม่หยุดทำให้เขาลำบากใจได้ไหม แม่ไม่เห็นหน้าเวฟเวลาแม่พูดเรื่องเก่า ๆ บ้างหรือ ทุกอย่างมันจบไปแล้วแม่ และเวฟก็มีแฟนใหม่ไปแล้วด้วย”“แล้วแกจะยอมหรือยายเฟิร์น ตาเวฟน่ะดีจะตาย คบกับแกมาตั้งสิบกว่าปีไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงมาให้กวนใจแกสักครั้ง แกจะยอมปล่อยเขาไปง่าย ๆ ได้ยังไงกัน แม

“Chaya Wave งั้นหรือ อะไรกัน อีพี่เวฟมีกี่ไอดีกันเนี่ย มีหลายไอดีไว้จีบสาวรึไง อีตาบ้า!” หญิงสาวกดไอคอน “โกรธ” ให้กับคอมเมนต์นั้น แต่เขากลับกด “หัวใจ” ให้กับสเตตัสของเธอ ชยาวุธร่างสตอรีบอร์ดเสร็จไปหนึ่งแบบจึงลุกขึ้นยืนยืดเส้นสาย เขามองนาฬิกา เมื่อเห็นว่าหนึ่งทุ่มแล้วจึงเดินไปหยิบโทรศัพท์ในห้องนอนเพื่อดูว่ามีใคร โทร.มาหรือไม่ แต่ปรากฏว่าแบตหมดจึงเสียบสายชาร์จแล้ววางไว้ที่เดิม จากนั้นจึงเปลี่ยนชุดเพื่อลงไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสของคอนโดมิเนียมชายหนุ่มขึ้นห้องอีกครั้งตอนสองทุ่มกว่า เขารีบอาบน้ำเพื่อชำระล้างคราบเหงื่อไคล เสร็จเรียบร้อยจึงมานั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เพื่อเข้าเฟซบุ๊กที่เขาสมัครไว้อีกชื่อหนึ่งเขายิ้มทันทีเมื่อเห็นว่าภัทรมัยยังไม่บล็อกบัญชีชื่อนี้ของเขา ดังนั้นชายหนุ่มจึงลองทักเธอทางกล่องข้อความChaya Wave : ทำไรอยู่แก้มเขาทักไปแล้วก็รอว่าเธอจะอ่านเลยหรือไม่ รอประมาณห้านาทีหญิงสาวก็ตอบกลับมาGam Phattramai : ถามทำไมChaya Wave : ก็อยากรู้Chaya Wave : เค้ก

ชยาวุธมองสบสายตาคู่นั้นอย่างหลงใหลขณะค่อย ๆ เคลื่อนริมฝีปากพรมจูบต่ำลงไปเรื่อย ๆ สองมือแยกขาเรียวสวยออกกว้าง ข้างหนึ่งพาดไว้กับบ่าตน อีกข้างวางไว้กับพื้นเสียงครวญครางดังระงมเมื่อปลายลิ้นอุ่นร้อนเข้าปัดป่ายจุดอ่อนไหวอย่างเร่งเร้าสลับเชื่องช้า สะโพกกลมกลึงบิดส่ายรับการปรนเปรออันแสนร้อนเร่า ปากครางเรียกชื่อเขาไม่หยุด เขาจึงยิ่งเร่งระรัวเพื่อส่งเธอถึงปลายทางโดยไว เพราะเขาเองก็ปวดหนึบจนแทบระเบิดแล้วเมื่อร่างเย้ายวนเกร็งกระตุกพร้อมเสียงครางดังขึ้นกว่าเดิม อันเป็นภาษากายบ่งบอกว่าหญิงสาวถึงปลายทางแล้ว หากแต่ชายหนุ่มกลับยังคงก้มหน้าปรนเปรอไม่หยุด สองมือคลึงเคล้นทรวงสล้าง ปลายนิ้วสะกิดยอดอกอย่างหยอกเย้า ขณะที่ร่างอรชรได้แต่นอนหอบหายใจถี่จากความสุขสมที่ถาโถมเมื่อครู่ชายหนุ่มบรรจงจูบต้นขาด้านในทั้งสองข้างก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนตัวขึ้นมาจนใบหน้าอยู่ระดับเดียวกับหญิงสาว เขายิ้มมุมปาก แววตารุ่มร้อนจนคนมองใจสั่นระรัว“ตรงนี้หรือในห้อง” เขาถามเสียงพร่า ขณะที่ท่อนล่างเริ่มบดเบียดสอดแทรกเข้าสู่ช่องทางฉ่ำชื้น“เอาเข้ามาแล้วยังจะถามอีกทำไม” เธอตอ

“นึกยังไงถึงพูดแบบนี้ออกมา”ชยาวุธถามเสียงเครียด เขาค่อนข้างมั่นใจว่าอดีตคนรักไม่ได้รู้สึกอะไรกับตนแล้ว ความรู้สึกที่มีต่อกันคือเพื่อนเท่านั้น เขากับเธอเหลือไว้เพียงแค่ความผูกพันตามประสาคนเคยรัก“ก็ไม่นึกยังไง เฟิร์นก็แค่พูดไปตามที่อยากพูด และคืนนี้เฟิร์นก็ไม่อยากอยู่คนเดียวด้วย เวฟนอนเป็นเพื่อนเฟิร์นที่บ้านได้ไหม ขอร้องละ” หญิงสาวพูดไปร้องไห้ไป แต่ชายหนุ่มหน้าเครียดขึ้นมาทันที เขาส่ายหน้าช้า ๆ พลางเอ่ยว่า“ขอโทษนะ คงไม่ได้หรอก”“ถ้างั้นให้เฟิร์นไปค้างที่คอนโดฯ เวฟก็ได้ เฟิร์นอยู่คนเดียวไม่ได้จริง ๆ นะเวฟ เฟิร์นไม่มีใครเลย”เธอยื่นมือมาจับแขนเขาแน่น น้ำตาอาบแก้มจนดูน่าสงสาร แต่ชยาวุธคิดว่าหากตนใจอ่อนให้แฟนเก่าไปค้างด้วยที่ห้อง ถึงจะไม่ได้มีอะไรกัน แต่หากภัทรมัยรู้เข้า เขาคงไม่มีโอกาสได้ไปต่ออีกแล้ว“ก็ไม่ได้อยู่ดี ทุกวันนี้เราอยู่กับแฟนที่คอนโดฯ น่ะ เราไม่ได้อยู่คนเดียว” เขาจำเป็นต้องโกหกออกไป เฟิร์นจะได้เลิกล้มความคิดนั้นเสียเฟิร์นร้องไห้หนักกว่าเดิมจนเขาไม่รู้จะปลอบอย่างไร จึงได้แต่เคลื่อนรถไปข้างหน้าช้า ๆ แล้วชิดซ้ายจอดริมทางเท้าเพื่อให้เธอสงบสติอารมณ์ชั่วครู่“ไม่ยุติธรรมเลย ทำไม

“ก็มีบ้างแหละ” เขาลุกขึ้นแล้วเดินมานั่งติดกับเธอ ใช้แขนโอบเอวเธอไว้พลางพูดว่า“แต่ที่เครียดที่สุดก็คือแก้มไม่ยอมเลิกบล็อกเบอร์พี่นี่แหละ เราดีกันแล้วไม่ใช่หรือ แก้มไม่โกรธพี่แล้วนี่นา”“ใครว่าดีกันแล้ว ใครว่าไม่โกรธ แก้มยังโกรธพี่อยู่นะ พี่น่ะโลเล แก้มบอกตามตรงเลยว่าไม่กล้ากลับไปคบกับพี่อีกหรอก เพราะไม่รู้ว่าจะมีวันไหนที่พี่มาขอห่างจากแก้มเพราะเหตุผลบ้าบออย่างอื่นอีกรึเปล่า เพราะฉะนั้นตอนนี้ก็อยู่ไปแบบนี้แหละ สถานะไม่ชัดเจน เพื่อนก็ไม่ใช่ แฟนก็ไม่เชิง...แต่ถ้าหิว ก็ซื้อกินจากพี่ไง ดีไหมคะคุณแฟนเก่า”ชยาวุธเบิกตากว้าง ทำหน้าละห้อย “แก้มมม เอาจริงหรือเนี่ย”“เอาจริงสิ ใครว่าพูดเล่น” เธอยิ้มอ่อน“แล้วต้องทำยังไงแก้มถึงจะหายโกรธพี่ล่ะ” เขานั่งหันมาหาเธอทั้งตัวแล้วดึงมือไปจูบเบา ๆ ภัทรมัยจึงใช้นิ้วจิ้มที่อกข้างซ้ายของเขาแล้วพูดว่า“ก็ต้องพิสูจน์ค่ะ ทำให้แก้มเห็นว่าพี่ลืมแฟนเก่าได้หมดใจจริง ๆ ไม่ใช่ว่าวันดีคืนดีจู่ ๆ พี่ก็คิดถึงเขา อยากกลับไปหาเขาเหมือนคราวนั้นอีก”