All Chapters of เนี่ยฮุ่ยเฟย ดอกไม้ไร้รากที่เบ่งบานอีกครา: Chapter 11 - Chapter 20

อีกด้านของเมืองนั้น ภายในห้องหนังสือของหลิงเซ่าเทียน แสงจากตะเกียงส่องลงบนแผนที่และสมุดบัญชีเก่า ๆ บ่าวคนสนิทของเขารายงานด้วยน้ำเสียงเร่งรีบ  “นายท่าน ร้านเก่าของฮูหยินเนี่ยถูกลอบวางเพลิง!”  หลิงเซ่าเทียนเงยหน้าขึ้นทันทีแววตาเยือกเย็นวูบผ่าน ก่อนเขาจะลุกขึ้น  “พวกมันเริ่มแล้ว….ไปเตรียมรถม้า ข้าจะไปพบกับฮุ่ยเฟยในคืนนี้”  ในยามที่ทุกสิ่งเคลื่อนไหวในเงามืดความลับของอดีต คำมั่นในปัจจุบัน และเงาแค้นของอนาคต…กำลังเริ่มปะทะกันอย่างเงียบงัน  เสียงฝีเท้าบนลานกรวดเงียบเชียบ หากมั่นคงบ่าวคนสนิทของหลิงเซ่าเทียนเดินมาหยุดที่ข้างหน้าต่าง โบกมือเบา ๆ ส่งสัญญาณ  ไม่นานนัก เงาร่างสูงสง่าก็ข้ามกำแพงเข้าสู่เรือนอย่างไร้สุ้มเสียงสายตาเขาเหลือบมองความมืดรอบข้างก่อนจะก้าวเข้าไปในห้องแคบ ๆ ที่แสงตะเกียงยังคงส่องสลัว  เนี่ยฮุ่ยเฟยนั่งรออยู่แล้ว ราวกับรู้ว่าเขาจะมาสีหน้าแม้เคร่งขรึม แต่ดวงตายังคงเยือกเย็นอย่างควบคุม

เมื่อฟ้าเช้าเริ่มปรากฏแสงแดดแรกของวัน หลิงเซ่าเทียนเดินออกจากวังหลวงโดยไม่มีใครรู้ว่าเขาคือใคร มีเพียงร่องรอยรองเท้าบนฝุ่นบาง ๆ ที่ลานหิน และเงาของเขาที่ทอดยาวไกล  เขาหยิบตราลับเล็กอีกดวงจากอกเสื้อ เป็นตราที่ราชเลขามอบให้เขาโดยเฉพาะตราที่ให้สิทธิ์ “ปิดเมือง สอบสวน และควบคุมผู้ต้องสงสัย” ได้โดยตรงในอำนาจของราชเลขาหวังจิ่นข่าย  “ถึงเวลาตอบแทนความยุติธรรม…ของท่านพ่อแล้ว”      เรือนเล็กของเนี่ยฮุ่ยเฟยนั่งอยู่กลางสวนหลังเรือน นางกำลังวาดภาพเหมือนของมารดาตามความทรงจำ ในใจเต็มไปด้วยความกังวล หลังข่าวลือเรื่องขบถเงาเริ่มแทรกซึมสังคมสาวใช้คนสนิทวิ่งเข้ามา สีหน้าเคร่งเครียด  “คุณหนูเจ้าคะ! มีคนแปลกหน้าป้วนเปี้ยนแถวเรือนตั้งแต่เช้า! ข้าคิดว่า…พวกเขาไม่ใช่คนของจวน!”  เนี่ยฮุ่ยเฟยหยุดมือที่กำลังแตะปลายพู่กันสายตาแปรเปลี่ยนเป็นเยือกเย็น  “นั่นแสดงว่า…ฟู่ซื่อเริ่มลงมือแล้ว  

หลิงเซ่าเทียนสั่งให้อวิ๋นจิ้งส่งจดหมายนัดให้เนี่ยฮุ่ยเฟยมาพบกันที่โรงน้ำชาเดิมในวันรุ่งขึ้น  ต้นยามซื่อ เนี่ยฮุ่ยเฟยมาถึงก่อนเวลานัด วันนี้นางสวมชุดผ้าแพรบางเบาสีงาช้าง ปักลวดลายดอกเหมยจาง ๆ ที่ชายแขน  หญิงสาวเลือกที่นั่งริมหน้าต่างโต๊ะไม้กลมเตี้ยวางชาดอกเหมยที่เพิ่งรินลงถ้วย กลิ่นหอมอ่อนแผ่ซ่านไปทั่ว แสงแดดที่ลอดผ่านช่องระแนงไม้ทาบลงบนขอบแก้วชา ราวภาพวาดงามสงบในฤดูหนาว เสียงฝีเท้าเงียบ ๆ ดังขึ้นจากบันไดไม้ด้านใน  หลิงเซ่าเทียนปรากฏตัวในชุดสีหมอกเข้ม เขาเดินอย่างเงียบเชียบแต่ไม่ลังเล เมื่อมองเห็นนางนั่งอยู่ตรงนั้น เขาเพียงชะงักไปเล็กน้อย…ราวกับไม่คุ้นเคยกับความรู้สึก ‘อบอุ่น’ ที่รอเขาอยู่  “เจ้ามาเร็วกว่าเวลานัดเสียอีก” เขากล่าว ขณะนั่งลงตรงข้าม  เนี่ยฮุ่ยเฟยเพียงยิ้มบาง “ข้าเพียงไม่อยากให้ท่านต้องรอ”  หลิงเซ่าเทียนมองถ้วยชาที่นางรินไว้แล้ว ไอน้ำลอยขึ้นเป็นหมอกจาง ๆ เขารับถ้วยขึ้นมาช้า ๆ  “ดื่มชาก่อน” เข

สองข้างทางเต็มไปด้วยชาวบ้านที่ออกมายืนชมด้วยความยินดี หลายคนซุบซิบกันว่า “คู่บุญพบกันแล้ว” “คุณหนูใหญ่เนี่ยแม้เคยถูกทอดทิ้ง ยังได้วาสนาใหญ่แต่งกับบุรุษผู้ยิ่งใหญ่เช่นนี้” หลิงเซ่าเทียนมิได้สนใจเสียงซุบซิบใด ๆ ในดวงตาคมกริบของเขา มีเพียงเรือนที่มีเจ้าสาวของเขาอยู่เบื้องหน้า   เมื่อมาถึงหน้าประตูจวน บ่าวชายจากฝั่งเจ้าสาวตั้งด่านตามธรรมเนียมให้เจ้าบ่าวตอบคำถาม แสดงความสามารถ และแสดงเจตจำนงรักมั่น  หลิงเซ่าเทียนมิได้ลังเลเขาแต่งกลอนสดทันทีด้วยน้ำเสียงหนักแน่น  “หนึ่งคือจันทรา สองคือข้า สามคือความตั้งใจจะใช้ชีวิตทั้งชีวาร่วมกับนาง ถึงฟ้าดินมิเมตตา ก็ขอฝ่าฟันเพื่อเคียงข้างนางไปจนวาระสุดท้าย” เสียงปรบมือและเสียงฮือฮาดังขึ้น ประตูใหญ่ของเรือนอวี้หลานที่สถุกสั่งทำขึ้นมาใหม่เปิดออกในที่สุด ภายในห้องโถงใหญ่ ตกแต่งด้วยม่านแดงพริ้วไหวกลางห้องตั้งโต๊ะบูชาฟ้าและบรรพบุรุษ พร้อมธูปหอมชั้นดี เสียงพิธีกรเอ่ยขานทีละขั้นตอนหลิงเซ่าเทียนและเนี่ยฮุ่ยเฟยประสานมือ ก้าวเ

หญิงสูงศักดิ์อีกผู้หนึ่งหัวเราะเบา ๆ “หากทุกคนในเมืองหลวงถ่อมตนได้เท่าฮูหยินหลิง เมืองนี้คงไม่มีข่าวลือให้ฟังอีก” คำพูดประโยคนั้นแม้ฟังดูเบา ทว่าแฝงด้วยคมมีด เนี่ยฮุ่ยเฟยรับรู้ทันทีว่า การทดสอบเพิ่งเริ่มต้น…บุตรีของขุนนางผู้หนึ่งเริ่มทักขึ้นด้วยเสียงใส“ได้ยินว่าฮูหยินหลิงมีสายสัมพันธ์กับการค้าในเมืองชายแดน… มิทราบว่าพอรู้ราคาผ้าไหมทางเขตเหิงหนานหรือไม่เจ้าคะ?” นางถามราวกับไม่ตั้งใจ แต่แท้จริงต้องการวัดปฏิภาณและฐานข้อมูลของเนี่ยฮุ่ยเฟยเนี่ยฮุ่ยเฟยวางถ้วยชาอย่างไม่รีบไม่ร้อน “ราคาผ้าดิบที่เมืองเหิงหนานลดลงในช่วงเดือนก่อนเนื่องจากพายุใหญ่ แต่ขณะนี้เริ่มกลับสู่ภาวะปกติ หากท่านใดสนใจ จะให้ข้ารวบรวมข้อมูลส่งไปถึงเรือนก็ได้เจ้าค่ะ” เสียงฮือเบา ๆ ดังขึ้นในหมู่สตรีไม่เพียงแสดงให้เห็นว่านางติดตามข่าวสารตลาดยังวางท่าราบเรียบมิใช่ผู้โอหังในยามมีความรู้เหนือคนอื่น หลังงานเลี้ยงจบสิ้น นางกลับจวนตระกูลหลิงทันที เนี่ยฮุ่ยเฟยนั่งเรียงดอกเหมยแห้งลงในกล่องชาแสงจันทร์ส่องลอดบานหน้าต่างลงบนชุดคลุมบางของนาง หลิงเซ่าเทียนเดินเข้ามาเงียบ ๆ วางจดหมายเชิญอีกฉบับบนโต๊ะ “อ๋องหนานอันแห่งตะวันออกส่งคนมาขอซ