บททั้งหมดของ รักในเงาแค้น: บทที่ 1 - บทที่ 10

ตอนที่ 1 ปัดขวาหาคู่เงาของความรักที่เคยหวานชื่นยังคงทาบทอในห้วงความคิดของพิมพ์มาดานักบัญชีสาว ราวกับวิญญาณร้ายที่ตามหลอกหลอน แม้เวลาจะล่วงเลยมานานหลายเดือน แต่ความเจ็บปวดจากการถูกแฟนหนุ่มทอดทิ้งไปยังคงฝังลึก และกัดกินหัวใจเธอไม่จางหาย เพื่อนสนิทพยายามปลอบโยนสารพัดวิธี แต่ความอ้างว้างในอกเธอกลับแน่นหนาเกินเยียวยา“ฉันว่า..แกลองเปิดใจรับใครเข้ามา หรือหาคนคุยสักคนหนึ่งดีมั้ย...บางทีมันอาจจะช่วยให้แกหายเศร้าก็ได้นะโว้ย” เกรช เพื่อนสนิทเอ่ยขึ้นอย่างจนปัญญา หลังจากรับฟังความทุกข์ของเพื่อนรักมานับครั้งไม่ถ้วน“จะบ้าเหรอ!..เกรช ฉันจะไปหาใครที่ไหนได้รวดเร็วขนาดนั้นกันเล่า” พิมพ์มาดาตอบกลับด้วยน้ำเสียงตกใจระคนไม่เชื่อ“จะยากอะไรล่ะ ก็แอพหาคู่สิเพื่อน” เกรชเอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา ก่อนจะเลื่อนหน้าจอไปมาอย่างคล่องแคล่ว “แค่หาคนคุยแก้เหงา..สมัยนี้มันง่ายจะตายไป” เกรชเอ่ยขึ้นอย่างมั่นอกมั่นใจ“นี้ๆ ดูของฉันเป็นตัวอย่างนี่” เธอเปิดแอปพลิเคชันสีส้มสดใสที่มีโลโก้รูปเปลวไฟให้เพื่อนดูพิมพ์มาดามองโทรศัพท์ในมือเพื่อนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความลังเลและต่อต้าน ความคิดที่จะต้องเริ่มต้นคุ

ตอนที่ 3 Perhaps Loveหลายวันต่อมาแสงแดดยามเที่ยงส่องลอดหน้าต่างเข้ามาในร้านอาหาร พิมพ์มาดาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาระหว่างรออาหาร นิ้วเรียวเคาะแป้นพิมพ์ข้อความอย่างคล่องแคล่ว พร้อมกับรอยยิ้มบางๆ ที่แต้มอยู่บนมุมปาก รอยยิ้มนั้นดูสดใสและมีชีวิตชีวากว่าหลายวันที่ผ่านมา ดวงตาที่เคยเศร้าสร้อยกลับเปล่งประกายความสุขเล็กๆ จนเกรชที่นั่งทานส้มตำอยู่ตรงข้ามเริ่มสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงPhimmada: สวัสดีค่ะ..คุณวิน วันนี้ที่นี่แดดเปรี้ยงเลยค่ะ แล้วที่นั่นเป็นอย่างไรบ้างคะ?“ยิ้มอะไรคนเดียวฮึ พิมพ์?” เกรชแซวขึ้นด้วยน้ำเสียงทะเล้น พลางเลิกคิ้วมองเพื่อนอย่างจับผิด ก่อนจะรีบชำเลืองมองข้อความที่เพื่อนแอบคุยกับหนุ่ม พิมพ์มาดาเห็นดังนั้นก็รีบเอามือปิดหน้าจอโทรศัพท์ทันทีด้วยท่าทางมีพิรุธ“มีหนุ่มคนใหม่แล้วเหรอ ถึงว่าล่ะ...หายเศร้าเป็นปลิดทิ้งเชียวนะ” เกรชยังคงแซวไม่เลิกพิมพ์มาดาหน้าแดงระเรื่อเล็กน้อยก่อนจะรีบหุบรอยยิ้ม แต่ก็ไม่วายเหลือไว้ซึ่งความสุขเล็กๆ ที่ยังคงฉายประกายอยู่ในแววตา“บ้า! หนุ่มที่ไหนกันล่ะ..ไม่มี๊ แค่ก็...เพื่อนคุยกันน่ะ” พิมพ์มาดาเสียงสูงเล็กน้อย พยายามกลบเกลื่อนในขณะที่เกรชจ้องมองเ

ตอนที่ 5 เนื้อคู่หรือเนื้อตุ๋น?ตลอดเวลาที่ว่างจากการทำงาน พิมพ์มาดาแทบจะก้มหน้าอยู่กับโทรศัพท์ นิ้วเรียวเลื่อนสัมผัสหน้าจอ พิมพ์ข้อความโต้ตอบกับธาวินอย่างมีความสุข เสียงหัวเราะเบาๆ กลับมาเยือนริมฝีปากเธออีกครั้ง บรรยากาศรอบตัวพิมพ์มาดาดูสดใสขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เกรชและเพื่อนสนิทคนอื่นๆ ในที่ทำงานต่างก็ดีใจที่ได้เห็นเพื่อนรักกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะต้องเตือนเพื่อนด้วยความหวังดี“ฉันว่าแกจริงจังกับผู้ชายคนนี้มากไปรึเปล่า พิมพ์?” เกรชเอ่ยขึ้นขณะที่กำลังยืนรอรถประจำทางกลับบ้านพร้อมกับเพื่อน แสงอาทิตย์ยามเย็นสาดส่องใบหน้าพิมพ์มาดาที่เริ่มมีสีชมพูระเรื่อ “เพิ่งคุยกันไม่กี่เดือนเองนะ แถมยังไม่เคยเจอตัวจริงด้วยซ้ำ”พิมพ์มาดาชะงักไปเล็กน้อย ดวงตาคู่สวยวูบไหว เธอรู้ว่าเพื่อนหวังดี แต่ความรู้สึกที่เธอมีต่อธาวินมันก็มากพอที่จะทำให้เธอมั่นใจได้ ว่าเขาไม่ได้มาหลอกลวงเธอ“ฉันรู้น่า!...เกรช” พิมพ์มาดาถอนหายใจแผ่วเบา “แต่คุณวินเค้า...เค้าทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นจริงๆ นะ แกก็เห็นนี่ เค้าเข้าใจฉันทุกอย่างเลย” น้ำเสียงของพิมพ์มาดาบอกอย่างอ่อนโยน“คุยกันผ่านแอป ผ่านตัวอักษรน่ะ...มันง่ายน

ตอนที่ 7 ด่านเพื่อนซี้เมื่อรถยนต์สีขาวคันเล็กแล่นมาได้สักพัก ก็มาจอดสนิทที่หน้าบ้านสองชั้นหลังหนึ่งสีขาวสะอาดตา ธาวินมองขึ้นไปด้วยความสนใจ“บ้านคุณพิมพ์..น่าอยู่จังเลยนะครับ” เขาเอ่ยชมอย่างจริงใจ หลังจากสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากตัวบ้าน“อ๋อ!! ไม่ใช่บ้านของพิมพ์หรอกค่ะ” พิมพ์มาดารีบออกตัว พลางส่งยิ้มเจื่อน ๆ เล็กน้อยให้ธาวิน ก่อนจะรีบอธิบาย“เป็นบ้านเพื่อนสนิทของพิมพ์เองค่ะ พอดีว่า...เธออยากรู้จักกับคุณวินน่ะค่ะ งั้น!!!..คุณวินเข้าไปทำความรู้จักกับเพื่อนพิมพ์หน่อยนะคะ” หญิงสาวรีบพูดเสริมให้ดูสมเหตุสมผล แต่น้ำเสียงแฝงไปด้วยความเกรงใจอย่างเห็นได้ชัด เพราะความจริงแล้วเป็นเกรชต่างหากที่ออกคำสั่งแกมบังคับให้พิมพ์มาดาพาธาวินมาให้หล่อน ‘สแกน’ อย่างละเอียดเสียก่อน ถึงจะอนุมัติให้ทั้งคู่ไปเที่ยวด้วยกันได้ธาวินพยักหน้าอย่างเข้าใจ และไม่ได้แสดงความสงสัยใด ๆ ออกมา เพียงแต่ก้าวตามหญิงสาวเข้าไปในตัวบ้านไม้สักสองชั้นที่ทาด้วยสีขาวสะอาดตา สร้างบรรยากาศที่สว่างและเงียบสงบ พื้นไม้กระดานสีเข้มขัดเงาวาววับ สะท้อนให้เห็นถึงร่องรอยของกาลเวลาที่ผ่านมาอย่างยาวนาน ผนังไม้สักสีขาวประดับประดาด้วยภาพ

ตอนที่ 9 Can't Help Falling in Love อดไม่ได้ที่จะตกหลุมรักธาวินยื่นมือไปกอบกุมมือเรียวบางของเธอไว้เบาๆ สัมผัสอบอุ่นของเขาทำให้ความกังวลในใจของพิมพ์มาดาคลายลงเล็กน้อย“พิมพ์ครับ...ผมก็ไม่ได้เชื่อมั่นในโลกออนไลน์หรอก แต่ผมเชื่อมั่นในความรู้สึกของผมที่มีต่อคุณ ตั้งแต่วันแรกที่เราคุยกัน...ผมมีความรู้สึกบางอย่างที่มันพิเศษ...และผมก็ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน” เขาหยุดเล็กน้อย และแอบชำเลืองใบหน้าด้านข้างของเธอระหว่างที่หญิงสาวกำลังจดจ่ออยู่กับการขับรถ และฟังเสียงของเขาไปพร้อม ๆ กัน“และการได้เจอคุณในวันนี้...มันยิ่งตอกย้ำความรู้สึกนั้นให้ชัดเจนขึ้น ผมเชื่อในสายตาของคุณ...เชื่อในรอยยิ้มของคุณ...และผมเชื่อมั่นในหัวใจของตัวเอง...ว่าคุณคือคนที่ผมรอคอยมาทั้งชีวิต” น้ำเสียงของเขาหนักแน่นแต่ก็แฝงไว้ซึ่งความอ่อนโยน ราวกับบทเพลงรักที่บรรเลงออกจากหัวใจพิมพ์มาดาหันมาสบตาของเขาวูบหนึ่งอย่างลึกซึ้ง แต่แค่นั้นก็ทำให้หัวใจของเธอเต้นระรัวจนแทบจะหลุดมานอกอก ความสงสัยที่มีค่อยๆ จางหายไป เหลือไว้เพียงความรู้สึกอบอุ่นและหวังเล็กๆ ที่กำลังก่อตัวขึ้นในใจ เธอไม่เคยคิดว่าจะมีใครสักคนเชื่อมั่นในตัวเธอได้มากขนาดนี้..