All Chapters of อดีตนักฆ่าไร้ใจในร่างสตรีไร้ค่า: Chapter 21 - Chapter 30

ในสายตาของ เยี่ยจิงหลิน คนที่อยู่รอบตัวในตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากขยะเปียกที่ส่งกลิ่นเหม็นเน่ารบกวนโลก ความคิดของพวกมันเต็มไปด้วยความสกปรกและโสมมจนไม่น่าให้อภัย การดำรงอยู่ของพวกมันไม่ได้มีประโยชน์อันใด นอกจากสร้างความรำคาญและทำให้โลกนี้ดูต่ำต้อยลงความเย็นชาในดวงตาของนางราวกับน้ำแข็งที่ไม่อาจละลาย และไอสังหารที่แผ่ออกมาจากร่างของเยี่ยจิงหลินนั้นหนักหน่วงเสียจนบรรยากาศโดยรอบกลายเป็นเย็นยะเยือกทันที ความกดดันที่นางส่งผ่านเพียงแค่ยืนอยู่นิ่งๆ ทำให้ผู้คนรอบข้างรู้สึกเหมือนถูกกดทับด้วยภูเขาร่างของผู้คุมสอบชายผู้มีจิตใจที่คับแคบและเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว ดวงตาของเขาเบิกกว้างขณะจ้องมองไปยังนาง ราวกับว่าร่างกายกำลังส่งสัญญาณเตือนภัยจากสัญชาตญาณดั้งเดิมที่หวาดกลัวสัตว์นักล่าผู้เหนือชั้นเยี่ยจิงหลิน ไม่ได้กล่าวอะไร เพียงแค่มองตรงไปด้วยสายตาที่เย็นชาไร้ความปรานี แต่เพียงเท่านั้นกลับทำให้ผู้คนรอบข้างสัมผัสได้ว่านางเป็นบุคคลที่ไม่ควรล่วงเกินเป็นอันขาด ความอันตรายที่แฝงอยู่ในตัวนางไม่ได้มาจากคำพูดหรือการกระทำใดๆ แต่มันแสดงออกมาในรูปแบบของความนิ่งเงียบและการแผ่รังสีอันน่าสะพรึงก

สองปีมานี้ ความงามของเยี่ยจิงหลินเปรียบเสมือนบุปผาที่ผลิบานในยามเช้า นางมีใบหน้าที่งดงามราวกับเทพธิดา ผิวพรรณขาวเนียนประหนึ่งหยกต้องแสง ดวงตาคู่สวยของนางเปล่งประกายลึกลับ แต่แฝงไว้ด้วยความเย็นชาที่ทำให้ผู้คนไม่อาจเข้าใกล้ได้ง่าย ๆภายนอก นางดูเป็นหญิงสาวผู้เรียบร้อย อ่อนหวาน และสงบเสงี่ยม การใช้ชีวิตในหมู่บ้านไท่ผิงชุนทำให้เธอดูเหมือนหญิงธรรมดาที่ไม่มีพิษมีภัย นางมักจะช่วยงานในหมู่บ้านด้วยรอยยิ้มอันแสนอบอุ่น ทำให้ผู้คนรอบตัวต่างหลงใหลในตัวเธอแต่เบื้องหลังความงดงามและท่าทางที่ดูสงบนั้น มีบางสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่ ภายใต้รอยยิ้มอันสุภาพของนาง กลับมีพลังที่ยิ่งใหญ่และน่าเกรงขามซ่อนอยู่ในจิตใจวันเวลาที่เยี่ยจิงหลินใช้ชีวิตอยู่ในหมู่บ้านไท่ผิงชุนช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วเหมือนสายลมที่พัดผ่าน แม้ความสงบสุขของที่นี่จะมอบความอบอุ่นให้เธอ แต่ในที่สุด นางก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงหน้าที่และชะตากรรมที่รออยู่เบื้องหน้าได้ เยี่ยจิงหลินจำเป็นต้องกลับไปยังสถานที่ที่เธอจากมา กลับไปสู่ชีวิตในจวนของท่านแม่ทัพซุนเทา ผู้เป็นบิดาของเธอซุนเทา ผู้เป็นแม่ทัพใหญ่ของแผ่นดิน เป็นบุคคลที่แฝงไปด้วยอำนาจและบารมี ทว่าเบื้องหลั

ซุนฮ่าวจ้องมองน้องสาวต่างมารดาด้วยสายตาที่เย็นชา ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวไปด้วยความรังเกียจอย่างสุดขีด เขาคิดว่าหญิงสาวที่เกิดจากสาวใช้ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะหายใจในตระกูลนี้ เยี่ยจิงหลินเป็นแค่กาฝากที่เขาต้องทนอยู่ร่วมบ้านด้วย แต่สตรีคนนี้กลับกล้าเข้ามาเทียบรัศมีของเขาได้อย่างไร! ความคิดนั้นร้อนรนจนหัวใจของเขาเดือดพล่าน เขาคิดแค่ว่าจะทำลายนางให้สิ้นซาก แม้เพียงครั้งเดียวเขาก็จะบดขยี้ทุกสิ่งที่นางมี ความโกรธของเขาท่วมท้นจนไม่สนใจคำพูดของใคร ทั้งๆ ที่ผู้คนยกยอว่านางเป็นเด็กสาวที่มากพรสวรรค์ แต่เขาจะไม่ยอมเชื่อเรื่องพวกนั้นเด็ดขาดด้วยความโกรธที่เติบโตขึ้นในใจ ซุนฮ่าวก็โจมตีออกไปด้วยความรวดเร็วเหมือนสายฟ้า ใบหน้าของเขามืดครึ้มด้วยความตั้งใจที่จะทำลายนางในพริบตาเดียว เขาตั้งใจที่จะทำให้เยี่ยจิงหลินได้รู้ว่าพรสวรรค์ที่ทุกคนยกยอไม่ได้มีค่าอะไรเลยแต่ในขณะที่เขาคิดว่าได้บรรลุเป้าหมายแล้ว เยี่ยจิงหลินกลับหลบการโจมตีได้อย่างง่ายดาย ราวกับเธอสามารถมองทะลุความคิดของเขาและคาดการณ์การเคลื่อนไหวของเขาทุกขั้นตอน ในขณะที่ซุนฮ่าวยังคงตกตะลึงกับการหลบหลีกอย่างเฉียบคมของนาง มือของเยี่ยจิงหลินขยับช้าๆ แต่ด้วยค

ในการฝึกซ้อมที่ดุเดือดระหว่าง ซุนฮ่าว และ เยี่ยจิงหลิน ความจริงอันโหดร้ายเริ่มชัดเจนขึ้นในใจของซุนฮ่าวว่า ตลอดเวลานั้น เขาไม่ได้เป็นคู่ต่อสู้ที่แท้จริงของนางเลยแม้แต่น้อย ร่างกายและจิตใจของเขาถูกบดขยี้อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเยี่ยจิงหลินซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนความทะนงตนและความเย่อหยิ่งที่เคยมีถูกกัดกร่อนลงไปทีละน้อยทุกครั้งที่ซุนฮ่าวพยายามปลดปล่อยพลังทั้งหมดของเขาเพื่อต่อสู้กลับ เยี่ยจิงหลินก็ยิ่งตอบโต้ด้วยท่วงท่าที่หนักแน่นและรุนแรงยิ่งกว่า คล้ายกับกำลังเตือนเขาให้รู้ว่า ระดับฝีมือของเขายังห่างชั้นกับนางราวฟ้ากับเหว ความดื้อดึงและความโกรธแค้นในใจซุนฮ่าวค่อยๆ ถูกแปรเปลี่ยนเป็นความหวาดหวั่นลึกๆ จนเขาเริ่มสงสัยในตัวเองว่า การคิดจัดการกับนางในอดีตนั้นเป็นเพียงความคิดโง่เขลาที่ไร้เหตุผลโดยสิ้นเชิงหลายวันผ่านไป ร่างกายของซุนฮ่าวเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและความเหนื่อยล้า แต่มันไม่สามารถเทียบได้กับบาดแผลทางจิตใจที่เขาต้องแบกรับ ความพ่ายแพ้ครั้งแล้วครั้งเล่าฉายชัดให้เห็นถึงความต่างชั้นอันลึกล้ำ เยี่ยจิงหลินไม่ได้แค่เหนือกว่าในพละกำลังและทักษะ แต่ยังมีความมุ่งมั่นที่แกร่งกล้ายิ่งกว่า ทุกฝ่าเท้าที่พุ่งเข้าสู่ร่า

ในช่วงระยะเวลาที่ผ่านมา ชื่อเสียงของ เยี่ยจิงหลิน โด่งดังไปทั่วทั้งเมืองและแดนไกล ความงดงามของนางนั้นชวนให้คนที่พบเห็นต้องเหลียวมอง พรสวรรค์ของนางมีหลายแขนง ล้วนเป็นที่ประจักษ์แก่ผู้คนในวงสังคมชั้นสูง ไม่ว่าบุตรชายของตระกูลใดก็ต่างเฝ้าฝันถึงนางในฐานะคู่ครอง หรือไม่เช่นนั้น พวกเขาก็หวังจะได้แต่งนางเข้ามาเป็นลูกสะใภ้เพื่อเสริมเกียรติยศของตระกูลตนจวนของท่านแม่ทัพซุนเทา แทบจะไม่มีวันไหนสงบเงียบ แขกเหรื่อจากทุกสารทิศ ไม่ว่าจะเป็นเหล่าขุนนาง แม่ทัพ หรือพ่อค้ามั่งคั่ง ต่างแวะเวียนมาเยือนอย่างไม่ขาดสาย ทุกคนล้วนมีเหตุผลเดียวกันเพื่อขอเจรจาสู่ขอเยี่ยจิงหลินให้แก่บุตรชายของตนถึงแม้ว่า อายุของนางจะเหมาะสมแก่การออกเรือนแล้ว แต่ท่านแม่ทัพซุนเทาก็ยังคงรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับนาง ว่าเขาจะไม่มีวันบีบบังคับนางเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ เพราะเขารู้ดีว่า หากใช้กำลังหรือแรงกดดันมากเกินไป เยี่ยจิงหลิน ผู้มีจิตใจอิสระและแข็งกร้าว อาจเลือกหันหลังให้กับตระกูลและชีวิตในจวนไปตลอดกาลแม้ว่ากองกำลังทหารภายใต้บัญชาของเขาจะเข้มแข็งเพียงใด เขารู้ดีว่า ด้วยความเฉลียวฉลาดของเยี่ยจิงหลิน นางสามารถหลบหนีไปอย่างไร้ร่องรอย แล