Actor

"เด็กกว่าแล้วไง เอวไวเร้าใจแล้วกัน" ถ้าพิชชาอรรู้ว่ากินเด็กแล้วแซ่บขนาดนี้ เธอคงไม่ปล่อยให้กีแห้งมาจนป่านนี้แน่

"เธอเห็นความรู้สึกคนอื่นเป็นเรื่องสนุกรึไง ลองมาเจอแบบเราบ้างดิ จะได้รู้ว่ามันแย่ขนาดไหนถ้าอยากได้ที่หนึ่งมากก็บอกเรา ทำไมต้องทำแบบนี้…" สิ่งที่ของขวัญกลัวมากที่สุดคือการที่เมฆารู้ความลับของเธอ "คิดว่าคนอย่างเธอเราจะยอมขอร้องแบบนั้นหรอ หวังสูงเกินไปนะ" นาราแสยะยิ้มแล้วย่างกรายเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าของขวัญ เธอกำลังหยิบไข่ออกมาจากกระเป๋า ของขวัญจึงถอยหลังทีละก้าว "เดี๋ยว…" เสียงของเมฆาดังขึ้น เขายืนแน่นิ่งมือล้วงถุงกางเกงนักเรียน ชายหนุ่มเดินมาพร้อมกับแก๊งเดิมแล้วหยิบไข่ออกมาจากนารา เขากระชากตัวเธอเข้ามาแล้วบีบแขนแน่นก่อนจะตอกไข่แล้วราดใส่ใบหน้าของขวัญ เธอหลับตาแน่นแล้วปลดปล่อยนํ้าตาออกมา ทำไมทุกคนต้องใจร้ายกับเธอขนาดนี้ "ชอบฉันหรอ?" ตอกไข่ใส่หน้าเสร็จก็เอ่ยถาม "…" ของขวัญพูดอะไรไม่ออก นั้นมันไดอารี่ของเธอที่เขียนเองกับมือ พอเห็นท่าทางของคนตรงหน้าสายตาก็ไล่มองตั้งแต่หัวจรดเท้าจนมาหยุดที่หน้าของขวัญ "ให้ตายฉันก็ไม่มีวันชอบเธอ"

”ไม่เจอกันนานรู้สึกว่าหน้าอกเธอเล็กลงนะ“”แต่คุณก็ทั้งดูดทั้งบีบมันเล่นยิ่งกว่าเด็กหิวนมแม่ไม่ใช่หรอ“ฉันเคยให้โอกาศเธอหนีไปครั้งหนึ่ง แต่เธอดันกลับเข้ามาในชีวิตฉันเอง เพราะงั้นจะไม่มีคำว่าโอกาศครั้งที่สอง..

ชื่อบังเอิญและก็บังเอิญได้ผัวเด็กมาครอบครองแบบงงๆ ใครๆก็บอกว่ากินเด็กแล้วเป็นอมตะ แต่ก็ไม่คิดว่าจะเด็กขนาดนี้ เฮ้อ~ แล้วเจ้าเด็กคนนี้ทำไมตามติดเธอแจขนาดนี้สลับเท่าไหร่ก็ไม่หลุด ช่วยด้วย!

เจอหน้ากันครั้งเเรกก็มีเหตุบังเอิญต้องเสียจูบอย่างดูดดื่มให้กันเพราะความต้องการเอาตัวรอดของนางเอก เเละโลกดันกลมกลับมาเจอกันอีกครั้งในฐานะเจ้านายกับลูกน้องที่เป็นคู่กัดกันตลอดเวลาทำงานด้วยกัน จะลงเอยได้อย่างไรโปรดติดตามชม

คะน้าถูกรับเลี้ยงมาในครอบครัวร่ำรวยที่มีลูกชายคนเดียว ตลอดเวลาโตมาด้วยกันเขาไม่เคยจะญาติดีเเละเห็นเธอเป็นเพียงคนใช้เท่านั้น!

เรื่องราวของสาวน้อยที่ชื่อว่าแป้งหอมอยากมีโทรศัพท์แพงๆเหมือนเพื่อนคนอื่นจำเป็นต้องโกหกแม่ออกมายืมเงินเสี่ยที่ปล่อยเงินกู้ ซึ่งนั่นก็ทำให้เจอพบกับเรื่องราวมากมายจนก่อเกิดเป็นความรักต่างวัยระหว่างสาวสวยวัยสะพรั่งอย่างเธอและเสี่ยสุดหล่อที่หลงเธอหัวปักหัวปำ

เมื่อ “ขวัญข้าว” หญิงสาวยากจนต้องมาทำงานเป็นแม่บ้านในสวนทุเรียนของ “กิตติ” เจ้านายหนุ่มเจ้าของสวนผู้แสนเย็นชา แต่เบื้องหลังแววตานิ่งนั้นคือแรงปรารถนาและความร้อนแรงที่เธอไม่อาจหนีได้…

เขาคือ Creative Director จอมเผด็จการผู้ใช้ปากกาแดงเป็นอาวุธ ส่วนเธอก็คือ Copywriter สาวไฟแรงผู้ไม่เคยยอมจำนนต่อคำว่าแก้

"หึ อย่างนายฉันไม่เสียเวลาครางหรอก ครางไปก็ไม่เสียว เพราะของนายมันเท่านิ้วก้อยฉันเอง"