Bad Hair Day Bubble Guppies

The shivering cold sensations make her untouchable. The terrifying harsh mannerisms make her unreachable and the agonizing shattered heart make her undesirable. She is the Ruthless, the nerd, and was falling out of love slowly until she met the bad boy in the club. He should have hated her, despised her because of being so difficult to get. But the thing is, he never even tried. And the consequences slowly pulled him deeper to the ruthless although she has always pushed him so hard. However, her resistance that enlisted from her broken heart slowly fades, She started falling in love with him but in the process of unravelling him, she gets shattered again and it was his true identity and goals that made her feel betrayed all over again. Will he be able to make her believe in him one more time? And if so, will this story even have a happily ever after ending?

'เขาเพียงเข้ามาหลอกให้เธอหลงรักเพราะความเเค้นส่วนตัว สาเเก่ใจเมื่อไหร่ค่อยทิ้งเหมือนขยะชิ้นหนึ่งที่ไร้ค่า' หญิงสาวผู้น่าสงสารต้องกลายมาเป็นเหยื่อในเกมเเก้เเค้นของคนเลว คนที่เป็นดั่งศัตรูกับพี่ชายของเธอโดยที่เธอเองไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังโดนเขาหลอกให้หลงรัก หากเขาสาเเก่ใจเมื่อไหร่ค่อยทิ้งขว้างเธอเหมือนขยะชิ้นหนึ่งที่ไร้ค่า เพียงเพราะอยากทำให้พี่ชายของเธอเจ็บปวดเจียนตาย

Hazel doesn’t like boys, in fact, she stays as far away from them as possible. She wears baggy clothes, doesn’t do makeup and tries her best to go unnoticed. Her plan worked… for a while, until she got the baddest boy in her university hot on her tails. Worst of all? He is her roommate. How will she possibly survive ? Cover by : FatimaZahra970 (Wattpad)

ทิซเหนือ - วาริน “อยากมีเงินใช้มั้ย ?” ถ้าผมถูกใจใคร ผมก็จะไม่ลังเลที่จะชักจูงผู้หญิงพวกนั้นด้วยเงิน อย่างที่ผมกำลังยื่นข้อเสนอให้กับผู้หญิงตรงหน้า “…คะ ?” ท่าทางซื้อบื้อของเธอดูจะไม่เข้าใจที่ผมพูดสักเท่าไหร่ ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ กับผู้หญิงตรงหน้า ก่อนจะใช้มือโอบเอวเธอเอาไว้แบบหลวมๆ “คะ คุณทิสเหนือคะ” เธอดูจะตกใจมากพอสมควร รีบผลักผมให้ออกห่าง แต่ผมยังคงโอบเอวเธอไว้อยู่ “เรียกฉันว่า คุณเหนือ” “ฉันสามารถให้เงินเธอใช้ได้ไม่ขาดมือ สนใจมั้ยหื้ม…” ผมก้มหน้าลงสูดกลิ่นความหอมตรงซอกคอของเธอ โตขนาดนี้แล้วยังใช้แป้งเด็ก น่าตลกสิ้นดี! “ระ ริน แค่มาฝึกงานค่ะ ไม่ได้ต้องการแบบที่คุณเหนือว่า” เธอปฏิเสธอย่างไม่ใยดีข้อเสนอของผม “เธอไม่สนใจ ?” “มะ ไม่ค่ะ รินขอตัวก่อนนะคะ” เธอดันมือผมที่โอบเอวเธออยู่ออก จากนั้นก็รีบเดินออกไปจากห้องทันที ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นผู้หญิงคนแรกที่ปฏิเสธผมซะด้วยสิ มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกอยากได้เธอมาอยู่ในกำมือ อวดเก่งดีนัก!

Risa adalah seorang cewek biasa-biasa saja, bahkan tergolong sebagai manusia yang 'antara ada dan tiada' di kampusnya. Dia hanya cewek yang bergaul dengan satu-satunya sahabat yang dia miliki di sana. Namun, pada suatu hari, kehidupan Risa yang damai dan sederhana berubah total tatkala Boy tiba-tiba mengakuinya sebagai pacarnya di hadapan semua orang. Sementara Boy adalah seorang cowok bad boy yang populer dan digilai banyak cewek di kampus itu, termasuk Risa. Apa saja yang akan dialami Risa sebagai pacar pura-puranya Boy?

"หัวใจของฉันมันอาจจะหมดรักนายไปตั้งนานแล้วก็ได้กระทิง ที่ผ่านมามันอาจจะเป็นความรู้สึกผูกพันธ์ ฉันถึงยังอยู่กับนาย" "เลิกรักผู้ชายคนนั้นได้ไหม กลับมารักฉันเหมือนเดิมเถอะนะ ผู้ชายคนนั้นรักเธอได้ไม่ถึงครึ่งที่ฉันรักเธอหรอกนะ" "แต่เขาไม่เคยทำให้ฉันต้องเสียใจหรือร้องไห้เพราะผู้หญิงเหมือนกับที่นายเคยทำกับฉันนะกระทิง" เธอเจ็บเพราะเขามามาก ไม่อยากกลับไปเจ็บซ้ำ ๆ เหมือนเดิมอีกแล้ว

"ไลลาไม่ได้ตั้งใจ..." เสียงหวานเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกลัวในท่าทีของรุ่นพี่หนุ่มรวมถึงตั้งใจอยากที่จะอธิบายให้อีกคนได้รู้ ทว่า...คนตัวสูงที่ยืนคร่อมร่างเล็กอยู่ก็ไม่คิดสนใจ "ทำไม อยากได้ฉันมากนักเหรอ" ดวงตาคมจ้องมองถามคนตัวเล็ก "พะ พี่คามิล...มันไม่ใช่แบบนั้นนะคะ" "ครั้งเดียวไม่พอใจใช่ไหม" ปากหนายังคงถาม "มะ ไม่ใช่นะคะ พี่คามะ..." ไม่รอให้ริมฝีปากบางได้พูดจบ "ถ้าอยากได้ฉันนัก ฉันก็จะสนองให้..."

On my wedding day, Levi Robbins' "close friend" Gina Fields suddenly fainted. Without hesitation, he dropped everything and rushed to the hospital, leaving me at the altar. My mother, witnessing this humiliating scene from her seat, suffered a heart attack. Yet, none of the guests bothered to help as they were too busy gossiping and laughing at my misfortune. By the time I managed to get her to the hospital, we had missed the critical window for treatment. Just then, Levi finally called, his voice urgent and demanding. "Caitlyn, where are you? Gina's condition is critical, and she needs your bone marrow!" "Levi, we're done," I said firmly, hanging up and walking away. This time, I would not look back.

“โต้งชอบมิริน” “มิรินขอบใจนะที่โต้งมีความรู้สึกดีๆ ให้ แต่ว่าเราเป็นพี่น้องกันดีกว่าเนอะ” คำพูดฟังดูดีแต่ผมกลับไม่ได้รู้สึกดีเลยสักนิด “ทำไม" “จะต้องให้พูดตรงๆ ใช่ไหมถึงจะเข้าใจ” “ก็พูดมาดิ” ผมเริ่มขึ้นเสียงใส่ “โต้งยังเด็กเกินไป แค่นี้ยังควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้เลย หัดใจเย็นซะบ้าง” เหตุผลแค่นี้เองเหรอ ห่างกันแค่ปีเดียวมันจะอะไรกันนักหนาว่ะ “เหตุผลแค่นี้เหรอ” ผมจ้องหน้ามิรินไม่วางตา “พี่ชอบคนที่มีวุฒิภาวะสูงกว่าพี่และมีความเป็นผู้นำ” “ชอบคนแก่ว่างั้น” ผมเดินเข้าชิดตัวแสดงความกวนตีนใส่มิรินนิดๆ “ไม่มีไรแล้วพี่กลับก่อนนะ” มิรินหันหลังให้เตรียมจะเดินหนี “บอกว่าไง... อย่างแทนตัวเองว่าพี่” ผมพูดย้ำอีกครั้ง “ฉันเป็นพี่นาย..” มิรินเดินกลับมายัดช่อดอกไม้ใส่มือผมพร้อมกับพูดย้ำชัดถึงสถานะระหว่างผมกับเธอ ใจร้ายไปแล้วนะ อย่าให้ถึงทีผมบ้างก็แล้วกัน เธอไม่รอดแน่ มิริน...

“เธอต้องชดใช้สิ่งเธอทำ!" "แล้้วฉันต้องชดใช้ให้นายอีกเท่าไหร่นายถึงจะพอใจ"