Bl Omegaverse

"อะไรนะ อยากให้ช่วยไล่วิญญาณพวกนั้นไปเหรอ...ได้ งั้น...จูบฉันสิ"

เขาแอบชอบเพื่อนสนิทของตัวเองมานานถึง 2 ปี แต่วันนี้เขาจะไม่ยอมเป็นแค่เพื่อนกับมันอีกแล้วยังไงเขาก็ต้องเอามันมาเป็น“เมีย”เขาให้ได้

‘เซน’ นายช่างหนุ่มวัย 29 ดันทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างเด็กม.6 ที่จากไปเพราะแม่เลี้ยงวางแผนฮุบสมบัติ อุตส่าห์ได้มีโอกาสเกิดใหม่ทั้งที่แต่กลับไม่ได้สุ่มไปโลกเทพเซียน แต่พี่สุ่มให้ผมเป็นIdolนี่นะ!!!

妻・希美の浮気が発覚した夜、唯史は、自分の中に空洞があることをはっきりと自覚した。 希美の不倫は、ただの裏切りではなかった。それは、唯史が自分から目を逸らしてきた「本当の自分」に気づかせるきっかけだった。 離婚を決め、地元の大阪郊外に帰郷した唯史は、十五年ぶりに佑樹と再会する。 「中学の頃から、お前だけが好きやった」 その言葉と共に重なる唇。崩れかけた心に、温度が染み込んでいく。 友情と愛情の境界、身体と心の欲望、所有と共生。 すれ違いと独占欲を重ねながら、二人は「恋人」という名前以上の関係に進んでいく。 「お前は、俺の帰る場所」 ――壊れた日常から始まる、情感と官能が交差する十五年目の恋。

子供のころからずっとダンスをしてきた僕。でも僕には誰にも言えないトラウマがあった。そんな僕がアイドルオタクになった。ある日、大好きなアイドルのダンスメンバーのオーディションが開かれることになった。僕は意を決してそれに応募することにした。結果がこわいけどね…

รับจ้างเลี้ยงลูกให้เค้า สุดท้ายได้เป็น "เมีย" คุณเค้าซะงั้น คุณรัน [35 ปี] & อาคิน [25 ปี] 🍼 น้องฌอน [3 ขวบ] อาคิน ตัดสินใจลาออกจากงาน เพราะทนไม่ไหวกับป้าหัวหน้าที่แสนจะท็อกซิก ลาออกทั้งที่ยังไม่ได้หางานใหม่ แต่อาคินคิดว่าอดตาย ยังดีกว่าประสาทกิน แต่งานสมัยนี้ก็หายากเสียเหลือเกิน ประกาศรับสมัครพี่เลี้ยงเด็ก กับคุณสมบัติที่ใครอ่านแล้วต้องงง คุณสมบัติเดียวที่ผู้ว่าจ้างต้องการคือต้องเป็น ‘ผู้ชาย’ เท่านั้น “ฉันตกลงรับนาย ถ้านายยอมรับข้อแม้ทั้งหมดได้” “เงินเดือนชั้นให้มากกว่าที่เก่าสองเท่า กินอยู่ที่นี่ไม่ต้องเสียอะไร เบิกเพิ่มได้ทั้งหมด” ขอเสนอดีขนาดนี้มีหรือที่อาคินจะปฏิเสธ แต่มันชักจะยังไง ๆ อยู่นะ...

ธารา หรือ ธาร ชายหนุ่มผู้เป็นบุตรชายคนสุดท้องของวงศ์ตระกูล ต้องรับสืบทอดดูแลเกาะทางใต้ของประเทศซึ่งเป็นแหล่งเพาะไข่มุกชั้นดี และเพราะการทำงานของเขานี้ ทำให้ได้พบกับสิ่งมหัศจรรย์ สิ่งที่ครั้งหนึ่งนั้นเขาเคยพบพานและลืมเลือนมันไป..... คาไนน์ ชายผู้เป็นถึงองค์รัชทายาทของชนเผ่าเงือกที่หลงเหลืออยู่น้อยนิด เพราะความอยากรู้อยากเห็นจึงทำให้เขาได้พบเข้ากับธารา และได้ช่วยชีวิตของชายหนุ่มเอาไว้ ทั้งสองมีใจผูกพันธ์รักใคร่ แต่อนิจา ใครจะรู้ว่าวันหนึ่งนั้นเขาจะถูกลืมเลือน....

เพราะต้องชดใช้หนี้แทนพ่ออย่างไม่มีทางเลือก จึงเป็นจุดเปลี่ยนให้ชะตาชีวิตต้องเข้าไปพัวพันกับนายหัวจอมโหด จนยากจะถอนตัวขึ้น

支配されて、快楽だけが残った身体に、もう一度、愛を教えてくれた人がいた。 ――女社長に壊された心と身体が、愛されることを思い出すまで。 藤並蓮は、家族を守るために自分を売った。 支配され、壊され、快楽だけを刷り込まれた身体。 それでも、心の奥には「愛されたい」という願いが残っていた。 湯浅律は、その手を離さなかった。 守るだけではなく、共に並ぶことを選んだ人。 ただ抱かれる夜ではなく、「生きていい」と思える夜を、藤並に与える。 支配か、自由か。 快楽か、愛か。 壊れたまま終わるか、もう一度、立ち上がるか。 これは、傷ついた心と身体が、 「好きだ」と言っていい未来を選ぶまでの物語。

แรก ๆ ไม่ชอบหน้าก็บอกอีกฝ่ายว่า “อย่ายุ่งกับฉันนะ” หลัง ๆ รั้งคนตรงหน้าไว้อ้อนวอนด้วยสายตา “อย่าไปนะ”