Chapter 3 Of The Giver

Mariana foi a herdeira preciosa da Casa do Marquês Lovante por quinze anos, até o dia em que, de repente, lhe disseram que ela não passava de uma filha falsa. A partir de então, os pais que a amavam passaram a pertencer à Amanda. O irmão mais velho que a mimava a empurrou da escadaria com as próprias mãos por causa de Amanda, e até mesmo seu noivo, o renomado General Kato, escolheu ficar ao lado de Amanda. Pela Amanda, todos assistiram friamente enquanto Mariana era injustamente acusada, punida e enviada para a Lavanderia Imperial, onde trabalhou como escrava por três longos anos, ignorada e esquecida. Quem diria que, três anos depois, o Marquês Lovante e sua esposa apareceriam chorando na frente dela, implorando: — Mari, nós estávamos errados. Volte para casa com a gente! O sempre orgulhoso irmão mais velho se ajoelhou do lado de fora da sua porta por uma noite inteira, implorando: — Mari, me perdoa, pode ser? E o General Kato, glorioso e cheio de feitos de guerra, se aproximou dela, sangrando e coberto de ferimentos, também implorando: — Mari, sinta pena de mim... Olhe para mim mais uma vez, está bem? Mas... O coração dela já havia morrido nos intermináveis dias e noites daqueles três anos. Sentir pena? Seria melhor se ele tivesse virado cinzas! Depois, Mariana conheceu um homem que só tinha olhos para ela. Vendo-a feliz ao lado dele, aquelas pessoas do passado nem sequer ousavam se aproximar. Temiam que, no futuro, nem mesmo de longe pudessem vê-la outra vez...

ในวันครบรอบงานวิวาห์ปีที่เจ็ดของเรา ฉันกำลังนั่งตักลูเซียนสามีมาเฟียของฉัน และจูบเขาอย่างดูดดื่ม นิ้วมือควานหาผลตรวจการตั้งครรภ์ที่ซ่อนอยู่ในกระเป๋าชุดราตรีผ้าไหมแสนแพง ฉันอยากจะเก็บข่าวเรื่องการตั้งครรภ์ที่มาอย่างไม่คาดฝันนี้ไว้จนกว่าจะถึงช่วงท้ายของค่ำคืนนี้ มาร์โกลูกน้องมือขวาของลูเซียนเอ่ยถามเป็นภาษาอิตาลีพร้อมรอยยิ้มแฝงเลศนัย “นายท่าน โซเฟีย นกน้อยตัวใหม่ของท่าน เด็ดไหมครับ?” เสียงหัวเราะแกมเย้ยหยันของลูเซียนแล่นผ่านทรวงอก ทำให้ฉันรู้สึกเย็นยะเยือกถึงกระดูกดำ เขาตอบกลับเป็นภาษาอิตาลี “เหมือนลูกพีชดิบที่เพิ่งเด็ดจากต้น ทั้งสดทั้งนุ่มนวลดีนะ” มือคู่นั้นลูบไล้ไปตามเอวของฉัน แต่สายตาของลูเซียนกลับไร้ซึ่งอารมณ์ “ปิดปากเอาไว้ให้สนิท ถ้านายหญิงของฉันรู้เข้า ฉันตายแน่” บรรดาลูกน้องหัวเราะคิกคักอย่างรู้ทัน พร้อมยกแก้วขึ้นสาบานว่าจะเงียบปากเอาไว้ เลือดอุ่นในกายของฉันค่อย ๆ กลายเป็นน้ำแข็งทีละนิด สิ่งหนึ่งที่คนเหล่านี้ไม่รู้เลยคือ คุณย่าของฉันมาจากเกาะซิซิลี ดังนั้นฉันจึงเข้าใจทุกคำที่พวกเขาพูดกัน ฉันพยายามคุมสติตนเองให้สงบ พร้อมกับปั้นรอยยิ้มไร้ที่ติในฐานะนายหญิงไม่ให้คลาย แต่มือข้างที่ถือแก้วแชมเปญกลับสั่นเทาไม่หยุด แทนที่จะสร้างเรื่องราวอะไร แต่ฉันกลับกดเปิดโทรศัพท์มือถือและเลื่อนหาจดหมายเชิญเรื่องโครงการวิจัยทางการแพทย์ระหว่างประเทศแบบรายบุคคลที่ได้รับมาเมื่อสองสามวันก่อน และกด “ยอมรับ” ภายในสามวัน ฉันจะหายไปจากโลกของลูเซียนแบบไม่ให้เขาตามหาได้อีก

เมื่อความเสียวหาได้จากทุกที่!!! ประสบการณ์เรื่องสั้นเสียวๆทั่วทุกสารทิศจากจินตนาการของผู้เขียนเอง ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่ตัณหาและกามอารมณ์ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ

After three years of marriage, William Harris’s first love, the woman he broke up with six years ago, returned from abroad. And she brought back a five-year-old son with her. Charlotte handed him the divorce papers with both hands. “Let’s end this. It’s better for you, for me, and for her.” William glanced at her and said dismissively, “Divorce? Can you afford to leave me?” Charlotte threw down the divorce papers and cut him out of her life for good. She severed every tie to the past and poured all her energy into her career, quickly rising to become an internationally renowned sleep disorder specialist. Powerful figures across the globe owed her favors and respected her work. The youngest heir of a foreign financial empire said, “Charlotte, just divorce him already. I can’t wait any longer.” The CEO of a multinational corporation said, “Charlotte, I’ll go with you when you file for divorce.” A world-famous attorney told her, “Charlotte, I’ll handle your divorce case myself.” Charlotte rubbed her temples. It wasn’t that she didn’t want the divorce. He was the one who refused to divorce her no matter what. Left with no other option, she made a public announcement. “Whoever can actually get this divorce finalized gets VIP seating at my divorce party.” Not long after, William received a divorce notice from her lawyer right in the middle of a shareholders meeting. Soon after that, a multi-billion-dollar project of his fell through. That same afternoon, he was nearly hit by a car right outside his own company. Later, Charlotte arrived at the hospital carrying a bouquet of flowers. “Let’s end this,” she said softly. “It’s better for everyone.” The cold and dignified William pulled her tightly into his arms, his eyes reddening. “You want a divorce? That’ll happen over my dead body.”

"What if she doesn't want me?" "You're made for each other. If she doesn't want you, then you'll convince her otherwise. Show her a side of you that no one gets to see, a side that I wouldn't even believe exists if I hadn't seen you with your mother." I swallow. "You're good, Logan. Don't let yourself miss out on the best thing you're going to have." *** When Ariana Flores said those words to Logan Smith, the son of the alpha and her bully, she didn't expect to be talking about herself. How could Logan be her mate? The moon goddess must be playing a very sick game with her. So she took matters into her own hands and rejected Logan as her mate. But Logan wouldn't give up without a fight, He used her very words against her and proposed that they make it work. Will 3 months be enough to convince Ariana that Logan is a changed man and he's willing to do anything for his mate?

With marriage, love, and loss on the forefront, Vickie discovers some unsettling and almost lethal lies and secrets about people who she thought were friends and more while she develops her abilities to communicate with the spirit world. With the help of her deceased aunt and her witch friend, she sets out to rid her home of the evil entities who settled there. Will she succeed? The romance, thrills, and chills in VICKIE: Doctor by day. Ghost Whisperer by night continue to entertain you from beginning to end.

Ne trouvant plus d'échappatoire, Chloé Dumont a donc passé un accord avec la mère de Lucien Bernard. Elle a fini par épouser Lucien. Pendant trois ans de mariage, Chloé était douce, obéissante, supportait tout sans jamais se plaindre. Elle est allée même jusqu'à aider Lucien — paralysé des jambes et au caractère explosif — à se remettre debout. Elle pensait naïvement qu'ils pourraient continuer à vivre ensemble, malgré tout. Mais c'était sans compter sur le retour de Jeanne Laurent, la femme qu'il avait toujours aimée. Un jour de pluie torrentielle, sans une hésitation, il l'a abandonnée, trempée et misérable, pour aller chercher Jeanne. Par la suite, il a inventé un déplacement professionnel… alors qu'il emmenait Jeanne à un concert. Pire encore, il l'a ramenée chez eux, flirtait ouvertement devant Chloé… Déçue encore et encore, Chloé a fini par prendre une décision : divorcer. ... La prochaine fois que Lucien recroisait Chloé, c'était à une soirée mondaine. Son ex-femme — autrefois terne et insignifiante — portait une robe de haute couture, elle était rayonnante, gracieuse, d'une élégance à couper le souffle. Mais ce qui le rendait fou de jalousie, c'est qu'elle ne le regardait même plus. Elle souriait à un autre, riait doucement dans ses bras. Il l'a coincée dans un coin de la salle, le regard noir : « Chloé, qui t'a permis d'être avec un autre homme ? » Elle l'a giflé sans hésiter : « C'est qui ce chien qui me colle ? Dégage, ou je porte plainte pour harcèlement sexuel ! » ... Chloé déménageait dans un nouvel appartement et faisait la connaissance d'un voisin calme et bienveillant. Cet homme s'appelait Xavier Marchand. Il lui apprenait à faire confiance, à s'appuyer sur quelqu'un. Avec lui, elle devenait presque une enfant qu'on protège. À chaque obstacle, il était là, toujours présent, solide comme un roc. Leurs rendez-vous, ses déclarations, la demande en mariage, même les moindres détails du mariage… Xavier s'en occupait, tout était pensé pour elle. C'est là que Chloé comprenait : Être aimée, chérie, portée dans le creux de la main par quelqu'un… c'est ça, le vrai bonheur.

ภาคนี้ย้อนกลับในปัจจุบันอีกครั้ง ตัวละครอยู่ครบทุกตัว ทั้งภาค1และ2 ทุกตัวละครจะชุลมุนวุ่นรัก กว่ารักจะลงตัว

พอ.กับนอ.ถูกจับให้แต่งงานกันตามความประสงค์ของผู้ใหญ่ แต่เมื่อทั้งคู่ได้มาเรียนรู้และลองใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน. นอ.จึงคิดว่ามือของหมออย่างเธอมีไว้เพื่อรักษา. แต่มือมาเฟียอย่างเขามีไว้เพื่อทำล.าย ซึ่งมันไม่ควรอยู่ด้วยกันได้ แต่สิ่งสำคัญกว่านั้น นั่นเป็นพราะนอ.รักพอ.มากเกินกว่าจะแบ่งปันเขาไปให้ใคร เธอจึงไม่อยากเสียใจภายหลัง. เมื่อคิดได้นอ.จึงตัดสินใจขอยกเลิกงานแต่งงาน โดยอ้างเหตุผลที่ว่า นอ. : 'เราเข้ากันไม่ได้เลยสักอย่างเพราะเราแตกต่างกันมากเกินไป' พอ. : ใครบอกว่าเราเข้ากันไม่ได้. ในเมื่อพี่ก็เอามันเข้าไปในตัวเธอได้ทุกรอบ แล้วเธอก็ทำหน้าฟินตลอด. เข้ากันไม่ได้ตรงไหนช่วยเอาปากกามาวงให้ที" ###อิพี่ก็ดันทำเป็นไม่เข้าใจความหมายไปซะอย่างงั้น### : “!!?”

รสกลมกล่อม สดชื่นมาก น้ำหวานถูกดื่มจนหมดก่อนจะเติมใส่อีกครั้ง และแล้วมื้อนั้นก็จบลงพร้อมกับความตึงเครียดเข้ามาปกคลุม "เจ้าไปเรียนรู้วิชาทำอาหารพวกนี้มาจากไหน" "เอ่อ ช่วงนี้ข้าชอบอ่านหนังสือ เลยได้เรียนรู้วิธีการทำอาหารจากในนั้น" เธอก้มหน้าซ่อนไว้ ไป๋หู่เองก็ไม่ได้คาดคั่นเอาความต่อ มือหนายื่นไปจับแก้วน้ำผลไม้ ถึงจะไม่มีกลิ่นหอมเท่าชาที่กินประจำ แต่มีเอกลักษณ์ทั้งของคาวและของหวาน เห็นทีต้องเก็บนางไว้ใกล้ตัว "เจ้ามีฝีมือดีเช่นนี้ก็ทำอาหารให้ข้ากินซะ" "ห๋า แล้วท่านกวงจิ้งล่ะคะ" "เหวินเซียวแจ้งให้กวงจิ้งหยุดทำอาหารให้ข้าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปแต่ยังทำให้เซียนคนอื่นตามปกติ และเลื่อนขั้นให้นางเป็นแม่ครัวของที่นี่แทน" อีกฝ่ายเรียกคนสนิทและสั่งการไป "ขอรับ" ทั้งสามมองตาโตไม่นึกว่านอกจากไป๋หู่แล้วจะมีคนอื่นอยู่อีก "เจ้าจะใช้ครัวที่นี่ก็ได้ข้าไม่ว่าอะไร" ชายหนุ่มลุกขึ้นเต็มความสูง "ค่ะ" "จริงสิ เจ้าชื่ออะไร" "เฟ่ยเฟ่ยค่ะ" หญิงสาวช้อนสายตาตอบนัยน์ตาเป็นประกาย ไม่ว่ายังไงเทพไป๋หู่ก็ยังเป็นคนที่เธอชื่นชอบ